บทที่ 1041 การปลอมแปลงทางการเงินของบริษัทฉินซื่อกรุ๊ป
การตบตีเลือดแดงในหลอดในเวลาสั่นๆ อาจทำให้คนเราตกอยู่ในอาการโคม่าชั่วคราวได้
แต่อาการโคม่าจะนานแค่ไหน ต้องขึ้นอยู่กับระดับของการตี
ถ้าไม่ได้แรงมาก คนหมดสติจะตื่นขึ้นมาเร็วก็ได้
แต่ฉินซีไม่รู้เรื่องนี้
ในขณะนี้เธอกำลังพยายามควบคุมยานพาหนะอยู่ และพี่หลิวก็เอียงศีรษะอยู่ที่รองนักบิน ท่าทางคงไม่ตื่นขึ้นมาเร็วๆนี้หรอก เธอก็เลยไม่ได้ใส่ใจกับเขา
เมื่อไม่กี่นาทีก่อน ตอนที่เธอเพิ่งสตาร์ทรถ จู่ๆเธอนึกอะไรบางอย่างขึ้นมา
ถนนใกล้บ้านของตระกูลฉินนั้นไม่ถือว่าซับซ้อน แต่ก็ไม่เรียบง่ายแหละ ถนนสายหลักหลายสายพันกัน รถและผู้คนที่ไปๆมาๆก็ไม่น้อย
เพื่อความปลอดภัย เมื่อขับรถออกจากบ้านตระกูลฉิน ฉินซีอุตส่าห์ให้พี่หลิวไปทางอ้อม เพื่อไม่ให้กลุ่มเหล่านั้นตามทันได้ง่ายๆ
แต่เธอคิดไม่ถึงว่า กลุ่มเหล่านั้นตามมาได้เร็วขนาดนี้
ฉินซีไม่เชื่อว่ามันเป็นแค่ความบังเอิญ
ในรถคันนี้ คงมีบางอย่างเช่นเครื่องระบุตำแหน่งอยู่แน่ๆ
ดังนั้นเธอจึงใช้เวลาครึ่งนาทีในการตรวจสอบอย่างละเอียด
พวงมาลัย แผงหน้าปัด ที่นั่งรถ …
มีคนที่ไล่จับอยู่ข้างหลังตลอด รอบๆตัวเธอมีแต่อันตราย มีเหงื่อบางๆที่หน้าผากของเธอ แต่สีหน้าของเธอยังดูค่อนข้างสงบ
หากหนีไปพร้อมกับอันตรายที่ซ่อนอยู่ คงถูกจับตัวไปอย่างเร็วแน่
เธอเสี่ยงไม่ได้เด็ดขาด
โชคดีที่หลังจากคลำได้สักพัก เธอก็เจออุปกรณ์เล็กๆอยู่ใต้เบาะคนขับ
ตัวระบุตำแหน่ง
ฉินซีรู้สึกโล่งใจหน่อย เปิดหน้าต่างรถยกมือขึ้นแล้วโยนมันออก
มองไปที่กระจกหลัง คนที่ไล่ตามใกล้จะมาถึงแล้ว
ฉินซีไม่กล้าลังเลอีก เหยียบคันเร่งทันที
ไม่มีตัวระบุตำแหน่ง กลุ่มที่อยู่ข้างหลังก็หายไปอย่างรอดเร็วจริงๆ
แต่ฉินซีไม่กล้าที่จะผ่อนคลาย
เพื่อกำจัดคนที่อยู่ข้างหลัง เมื่อกี้เธอเลี้ยวไปเลี้ยวมาหลายรอบ แม้ว่าไม่ถึงที่จะหลงทาง แต่เธอก็ขับรถเข้าไปในเมืองเก่าแห่งหนึ่ง
ถนนในเมืองเก่ามีความซับซ้อน เป็นจุดที่ดีเยี่ยมในการเลี่ยงการติดตาม
ถึงจะทำให้คนตามมายากก็จริง แต่ก็ขับรถเดินทางไม่ง่ายเหมือนกัน
เพราะว่าถนนส่วนใหญ่เป็นถนนเก่า และถนนที่กว้างที่สุดก็แค่สามารถรองรับรถสองคันที่วิ่งพร้อมกันเท่านั้น เนื่องจากการขาดการจัดการ จึงมีรถจอดอยู่ข้างทางอย่างไม่มีระเบียบ หรือไม่ก็มีคนขายของอยู่ข้างถนน ทำให้ถนนที่แออัดอยู่แล้วยิ่งแคบไปอีก
สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือมีถนนหลายสายอยู่ระหว่างการสร้างใหม่ แม้แต่การเดินเรือก็อาจไม่ถูก มีหวังว่าจะขับเข้าไปในซอยตัน
ฉินซีขับผ่านที่ขายของริมถนนสองสามแห่งโดยไม่มีอันตราย เหงื่อเต็มหน้าผากเลย
ถ้ายังขับแบบนี้ต่อไป ความเร็วจะช้าลงเยอะ
แต่เธอไม่ใช่กลุ่มคนชั่วร้าย เธอไม่สามารถเพื่อชีวิตของตัวเอง ก็ทำลายแผงขายอาหารของคนอื่นได้อย่างไม่สนใจ
เธอขมวดคิ้ว คิดจะขับออกไปแถวๆนี้ที่ทางออกถัดไป
แต่ทันทีที่ปิดพวงมาลัย เสียงของมอเตอร์ไซค์ก็ดังมาจากด้านหลัง
มอเตอร์ไซหรอ
ฉินซีระมัดระวังขึ้นมา และเงยขึ้นมองไปในกระจกหลัง
ในระยะทางไกล มีเงาหลายตัวอย่างเบลอ แต่มองเห็นรูปร่างหน้าตาได้ไม่ชัด
จะเป็นเรื่องบังเอิญที่จู่ๆมอเตอร์ไซค์ก็มาโผล่ในซอยเงียบๆในเมื่อกี้นี้เหรอ
เสียงมอเตอร์ไซดังเช่นนี้ คงไม่ใช่แค่คันเดียวมั้ง
ฉินซีแอบรู้สึกไม่ดี
ถ้าเป็นคนที่ไล่ตาม …
เธอจำได้อย่างชัดเจนว่า คนกลุ่มนั้นไม่มีมอเตอร์ไซเนี่ย
นั่นก็คือคนของตระกูลฉินเอง
ฉินซีสีหน้าเย็นชา
ในสถานที่แบบนี้ มอเตอร์ไซจะเร็วกว่ารถยนต์
ถ้ามีอะไรขวางทางอยู่ข้างหน้าอีก ฉินซีคงไม่รอด
สิ่งสำคัญที่สุดก็คือต้องออกจากที่นี่ให้ได้
เธอมองไปด้านข้าง โชคดีที่พี่หลิวดูเหมือนยังหมดสติอยู่
เธอเหยียบคันเร่งเบาๆอีกครั้ง รถก็ขับไปข้างหน้าทันที
…
รถของซุนจึ้นจอดอยู่นอกเขตเมืองเก่า
ในขณะนี้สีหน้าของเขาเหมือนดิน เช็ดเหงื่ออยู่ตลอดเวลา
และฉินเฉิงที่ยืนอยู่ข้างๆ สีหน้าก็ไม่ค่อยดี
ฉินเฉิงก้มตัวลงด้วยเสียงต่ำ และพูดกับคนในรถอีกคันว่า”พี่ชายคะ คุณไม่ต้องกังวล ต้องตามทันแน่นอนค่ะ”
คนที่นั่งอยู่ในรถไม่ใช่คนอื่น เป็นฉินซึ่งเทียนต่างหาก
เขาไม่ได้สนใจคำพูดของฉินเฉิง แค่พูดอย่างเย็นชา
ฉินเฉิงรู้สึกว่าขายหน้า ยืนตรงอย่างกลัว ตะโกนด่าว่าซุนจึ้นที่ยืนอยู่ข้างอย่างโกรธ”เป็นเพราะพวกมันไม่ได้เรื่อง ไม่งั้นทำสำเร็จตั้งนานแล้ว”
ซุนจึ้นยิ้มให้ ไม่กลัวที่จะพูดอะไร
ย้อนกลับไปเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว
ซุนจึ้นรู้สึกว่าตัวเองขับรถเก่งพอสมควร แต่ฝีมือขับรถของฉินซีเร็วกว่าที่เขาคิดไว้ เขาพยายามไล่ตาม รถแถมมีหลายคันไปไล่ตามด้วย แต่ก็ไล่ตามฉินซีไม่สำเร็จ
เมื่อเห็นว่าฉินซีไปทางเมืองเก่า เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น นอกรายงานฉินเฉิงว่าเครื่องระบบตำแหน่งบนรถถูกทิ้งไป
ฉินเฉิงตกใจอย่างหนัก ยังไม่ทันปรับอารมณ์เลย ฉินซึ่งเทียนก็โทรเข้ามาแล้ว
“ทำไมไปนานจัง”เสียงของฉินซึ่งเทียนแหบเล็กน้อย
ตอนแรกฉินเฉิงคิดว่าเขาไล่จับคนกลับไปได้อย่างเร็ว เลยไม่ได้รายงานยังฉินซึ่งเทียน แต่ในขณะนี้เมื่อเขาได้ยินซุนจึ้นพูดว่าคนอาจหายไป เขารู้สึกกลัวในใจ เลยพูดอย่างกลัวเบาๆว่า”คนเหล่านี้เฝ้าฉินซีดีๆ เธอตื่นมาก่อน ลักพาคนหนึ่งและขับรถออกไปแล้วค่ะ”
“อะไรนะ หนีไปเหรอ”เสียงของฉินซึ่งเทียนค่อนข้างโกรธ”ทำงานบ้าอะไร คนถึงหน้าบ้านแล้วให้หนีไปได้อีก ตอนนี้พวกแกอยู่ไหน”
ฉินเฉิงถูกด่าจนตัวสั่น และบอกความจริงทุกอย่างว่า”เราอยู่ในเมืองเก่า รถไม่สะดวกที่จะขับเข้าไป เครื่องระบบตำแหน่งบนรถถูกฉินซีทิ้งไปแล้ว ก็ไม่รู้ว่าตอนนี้เธอขับรถไปถึงไหนแล้วค่ะ … ”
“ไม่ได้เรื่องเลย”ฉินซึ่งเทียนทิ้งประโยคนี้และวางสายไปเลย
ฉินเฉิงถือโทรศัพท์และสูญเสียจิตวิญญาณไปครึ่งหนึ่ง
ผ่านไปไม่กี่นาที ฉินซึ่งเทียนก็พาบอดี้การ์ดของตระกูลฉินมาถึงแล้ว
จำนวนบอดี้การ์ดเยอะมาก ขี่มอเตอร์ไซค์เข้าไปในซอย ค้นหาฉินซีอย่างละเอียด
ซุนจึ้นและฉินเฉิงมีแต่ยืนตัวสั่นอยู่หน้าบ้าน มองที่บอดี้การ์ดของตระกูลฉินเข้าไป
ฉินซึ่งเทียนโกรธมาก เลยเขายกหน้าต่างรถขึ้นโดยตรง ไม่อยากเห็นหน้าสองคนที่อยู่ข้างนอก
เมื่อหลายวันที่ผ่านมา เขาหงุดหงิดเหลือเกิน
คนจากคณะกรรมการกำกับดูแลหลักทรัพย์ของจีนบุกเข้าไปตรวจสอบบัญชีโดยไม่ได้แจ้งก่อน ฉินซึ่งเทียนก็ถือว่ามีสายอยู่คณะกรรมการกำกับดูแลหลักทรัพย์ของจีนมาหลายปีแล้ว แต่คราวนี้เขาไม่ได้รับข่าวอะไรเลย อีกฝ่ายตรวจสอบบัญชีและไม่ได้รักษาหน้าเขาเลย
สภาพบริษัทฉินซื่อกรุ๊ป ไม่มีใครรู้ดีเท่าฉินซึ่งเทียนแล้ว หากบัญชีภายในถูกนำออกไปโดยไม่มีการล้างบาป ใครๆก็สามารถเห็นได้ว่ามันแย่แค่ไหน
แต่เรื่องนี้ยังไม่จบ
ตอนแรกเขาคิดว่า คนจากคณะกรรมการกำกับดูแลหลักทรัพย์ของจีนมาอย่างกะทันหัน และข้อดีอย่างเดียวคือความคิดเห็นของสาธารณชนไม่ได้เตรียมพร้อมสำหรับเรื่องนี้ พวกเขายังสามารถพยายามปิดข่าวอย่างเต็มที่ เพื่อไม่ให้มีผลกระทบอย่างมากต่อราคาหุ้น
ดังนั้นประชาสัมพันธ์ของบริษัทฉินซื่อกรุ๊ปจึงเขียนร่างประชาสัมพันธ์ว่า”คณะกรรมการกำกับดูแลหลักทรัพย์ของจีนมาตรวจสอบประจำ”ออกมาแล้ว กำลังจะแจ้งในเช้าวันรุ่งขึ้น แต่เห็นบทความที่เปิดเผยโดยนิตยสารทางการเงินที่เชื่อถือได้ หัวข้อเขียนอย่างชัดเจนว่า”บริษัทฉินซื่อกรุ๊ปปลอมแปลงทางการเงิน
