Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน – ตอนที่ 1043

ตอนที่ 1043

บนที่ 1043 เกิดอุบัติเหตุอย่างกะทันหัน

ซอยนี้ไม่ได้กว้างมาก แต่ก็ไม่แคบขนาดที่รถเข็นต้องตกล้มมากเช่นนี้

การกระทำของฉินซี เห็นได้ชัดว่าจงใจทำ

เจ้าของแผงขายของเหล่านี้ส่วนใหญ่เพิ่งขายของที่ตลาดกลางคืนมาเลี้ยงครอบครัว เมื่อเห็นว่าวันนี้คงขายของไม่ได้แล้ว เข้ามาหยุดรถของฉินซีทันที และหลายคนก็หยิบโทรศัพท์ออกมาแจ้งความ

– นี้เป็นสิ่งที่ฉินซีต้องการ

แต่มันไม่ใช่สิ่งที่คนที่ไล่ตามฉินซีต้องการ

พวกเขาก็ไม่คิดว่า แค่มาสายไม่กี่วินาทีเอง ฉินซีจะสร้างเรื่องแบบนี้ขึ้นมาแล้ว

ต่างคนก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี

ฉินซีไม่มีทางอยู่กับที่อย่างนิ่งๆแน่นอน

จุดประสงค์ของเธอคือทำให้คนที่รู้เรื่องเยอะๆ แต่ไม่ใช่ให้พวกเขาเข้ามาหาเรื่องเธอจริงๆ

ดังนั้นก่อนที่เจ้าของแผงลอยจะมารวมตัวกันที่หน้ารถ เธอจึงกระแทกคันเร่งออกไปอย่างรอดเร็ว

มอเตอร์ไซค์ต้องตามไปอยู่แล้ว

ทุกคนที่กำลังโกรธเห็นว่าคนหนึ่งหนีไปแล้ว ไม่มีทางปล่อยให้คนที่เหลือหนีไปได้อีกแน่นอน

อีกอย่างห้ามมอเตอร์ไซค์ง่ายกว่าที่ห้ามรถยนต์อยู่แล้ว

มีผู้ชายหลายคนที่ตัวใหญ่ขวางทางพร้อมกัน

“คิดจะไปแบบนี้เหรอ”

“ฝันไปเถอะ พวกคุณตามหลังรถคันนั้น ต้องเป็นพวกเดียวกันแน่”

“ดีเลย คนนั้นหนีไปแล้ว พวกคุณชดเชยแล้วกัน”

“ไม่ยอมเหรอ ได้ งั้นก็แจ้งความแล้วกัน”

โรงแรมเมืองหลิน

เมื่อถึงเวลาอาหารเย็น คุณป้าหลายคนก็มารวมตัวกันในร้านอาหารชั้นสี่อีกครั้ง

ผู้คนรอบข้างต่างพูดคุยกัน บอกว่าในช่วงอาหารกลางวันเหมือนมีคนต่อสู้กันอยู่ที่ชั้นล่างของโรงแรม รุนแรงมาก

ป้าทั้งหลายต่างก็มองหน้ากัน และคุยกันสั่นๆด้วยเสียงต่ำ โดยคิดว่าน่าจะเป็นคู่ที่พวกเธอเห็น

ได้ยินมาว่ามีคนถูกทุบตีอย่างรุนแรงและถูกส่งเข้าโรงพยาบาลด้วย พวกเธอรู้สึกเสียใจภายหลังทันที

——พวกเธอต่างก็รู้สึกว่า คงเป็นคู่หนุ่มสาวถูกทุบตี

หากพวกเธอไม่มายืนข้างเฉยๆในตอนบ่าย แต่โทรแจ้งความโดยตรงหรือหาใครไปช่วย หนุ่มสาวคู่นั้นคงไม่ต้องตกอยู่ในสภาพที่น่าสงสารแบบนี้

ด้วยความรู้สึกผิด ป้าคนหนึ่งจึงหยิบโทรศัพท์ออกมา

ก่อนที่ออกมา เธอเพิ่งเรียนรู้วิธีใช้Weiboจากหลานสาว ช่วงนี้กำลังฝึกใช้อยู่

เธอคิดว่า ถ้าโพสต์ข่าวนี้ใน Weibo หนุ่มสาวทั้งสองควรได้รับความช่วยเหลือบ้าง

ฉินซีมองไปที่กระจกหลัง เห็นว่ามอเตอร์ไซค์ที่ตามมาถูกห้ามไว้ ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

แต่เธอก็รู้ดีว่า คนที่ฉินซึ่งเทียนสั่งมาจำนวนเยอะมาก ไม่ได้ถูกห้ามไว้ง่ายๆหรอก

– โชคดีที่จุดประสงค์ของเธอไม่ใช้อันนี้อยู่แล้ว

เธอแค่สร้างวุ่นวายเฉยๆ

ยิ่งมีคนสังเกตเห็นมากขึ้นก็ยิ่งดี

เลี้ยวไปอีกทาง ข้างหน้าว่างเปล่าทันที

ดูดีๆ ที่แท้อาคารหลังหนึ่งที่อยู่ข้างถนนถูกรื้อถอน สร้างเสร็จแต่เพียงฐานรากเท่านั้น ซึ่งต่ำกว่าถนนเล็กน้อย เพราะอยู่ในเมืองเก่า ไม่มีการแยกตัวที่ดี จึงถูกเปิดเผยอแบบนี้ ด้านนอกมีการสร้างแท่งเหล็กบนฐานราก

ถนนลงเนินเล็กน้อยและมีซอยแคบอยู่ด้านหน้า

ทันทีที่วิสัยทัศน์กว้างขึ้น ฉินซีก็สามารถมองเห็นสถานการณ์ของตัวเองได้ชัดเจนขึ้น

แม้ว่าคนที่ไล่ติดตามหลังเธอจะถูกเจ้าของร้านล้อมรอบไว้ แต่คนที่ฉินซึ่งเทียนสั่งมาไม่ได้แค่นี้

ในขณะนี้ทิศทางทั้งหมดของฉินซีถูกปิดกั้นไว้ และมีคนเฝ้าอยู่ทุกทิศทาง

เห็นได้ชัดว่า ฉินซึ่งเทียนคงจ่ายค่าแจ้งจำนวนมากแน่ ดังนั้นคนที่เฝ้าอยู่สีหน้าอย่างไม่กลัวตายเลย ไม่ได้ตกใจจนหนีไปอย่างเมื่อกี้อีกแล้ว

ฉินซียิ้มจางๆ หยุดไปทันทีและเหยียบเบรก

รถก็เลยหยุดอยู่ข้างๆสถานที่ก่อสร้างกะทันหัน

เธอหยุดไป แต่มอเตอร์ไซค์รอบตัวเธอลังเลขึ้นมา

พวกเขามีความกลัวกับเรื่องวุ่นวายที่ฉินซีเพิ่งสร้างมาในเมื่อกี้นี้ ไม่รู้ว่าตอนนี้เธอกำลังคิดจะทำอะไรอีกหรือเปล่า เพราะฉะนั้นพวกเขาจึงหยุดอยู่กับที่หมด และเฝ้าดูเธออย่างระมัดระวัง

ฉินซีนึกถึงภาพที่เสี่ยวหลี่ปกป้องตัวเองด้วยชีวิตอยู่บนบันได อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยพฤติกรรมของคนขี้กลัวเหล่านี้

แต่อยู่กันแบบนี้ได้ไม่นาน จู่ๆอินเตอร์คอมบนรถก็เสียงกรอบแกรบดังขึ้น

ฉินซีเพิ่งสังเกตว่า มีอุปกรณ์นี้อยู่บนรถคันนี้

เธอเลิกคิ้วและรอให้อีกฝ่ายพูด

ผ่านไปกี่วินาที มีเสียงจากข้างใน

แต่ฉินซีคิดไม่ถึงว่า คนที่พูดไม่ใช่ฉินเฉิง แต่เป็นบุคคลที่สมเหตุสมผลและไม่คิดไม่ถึง- ฉินซึ่งเทียน

“ฉินซี ออกมาเถอะนะ ไม่ได้เจอกันตั้งนานแล้ว พ่อมีอะไรจะคุยกับลูก”

น้ำเสียงของฉินซึ่งเทียนอ่อนโยนมาก ราวกับว่าเขาเป็นพ่อที่รักและคิดถึงลูกสาวจริงๆ

ฉินซีหัวเราะเยาะ แต่ไม่ได้รีบทำอะไร

เสียงจากอินเตอร์คอมเริ่มจริงจังมากขึ้น”ฉินซี ฉันรู้ว่ามีคนอยู่ในรถของคุณอีกคน แต่ก็ไม่ต้องหวังอะไรกับเขามาก รู้ไหม”

เสียงของฉินซึ่งเทียนฟังเหมือนน่าดึงดูด แต่ในหูของฉินซี เหมือนว่าเสียงงูพิษพ่นจดหมายออกมามากกว่า

เขาแค่ส่งสัญญาณว่า คนในรถของเธอไม่มีค่าพอที่จะเป็นตัวประกันได้อีก ถึงแม้ว่าตัวเองจะเอาชีวิตของเขาไปขู่เข็ญ พวกเขาก็จะไม่ปล่อยเธอไปเด็ดขาด

ฉินซียิ้มอย่างเย็นชา และมองไปพี่หลิวที่หมดสติในนักบิน รอยยิ้มบนปากของเขาดูน่าสงสารเล็กน้อย

เป็นกลุ่มคนเห็นแต่ผลประโยชน์ แต่ไม่อารมณ์ของบุคคลจริงๆ

มีเงินที่เพียงพอ สามารถเอาชีวิตของตัวเองไปเสี่ยง ชีวิตของเพื่อนร่วมงานแล้วยังไง

แต่ฉินซีไม่ได้ไม่มีความเตรียมพร้อมใดๆสำหรับสถานการณ์นี้เลย

เธอพยายามสร้างความวุ่นวายมากมายขึ้นมา ก็เพราะคาดว่าครั้งนี้เธอจะไม่รอดแน่

ตระกูลฉินต้องพาตัวเธอกลับไปแน่นอน แต่พากลับไปแล้วทำอะไร ฉินซีเดาไม่ออก

ถ้าเธอถูกพาตัวกลับบ้านอย่างเงียบๆ ถ้ามีใครสอบสวนขึ้นมาจริงๆ ฉินซึ่งเทียนต้องบอกว่า เป็นเรื่องเล็กๆน้อยในครอบครัวเฉยๆ

เรื่องนี้อาจผ่านไปง่ายๆแบบนี้ก็ได้

แต่ถ้าเธอก่อเหตุต่างๆมากมายขึ้นมา คนอื่นต้องไม่เชื่อคำพูดแบบนี้ของฉินซึ่งเทียนแน่

ไม่ต้องพูดถึงคนอื่น เจ้าของแผงขายของที่โดนชนรถเข็นเมื่อกี้ไม่เชื่อเขาแน่นอน

คนที่รู้สถานการณ์ของเธอมากเท่าไหร่ ตระกูลฉินก็จะยิ่งกลัวมากเท่านั้น ไม่กล้าทำอะไรเธอจริงๆ ฉินซีถึงจะมีโอกาสหนีรอดได้

มาถึงป่านนี้แล้ว เธอทำทุกอย่างที่เธอสามารถทำได้แล้ว รอให้เรื่องจะไปทางที่เธอคิดไว้แล้วกัน

เมื่อคิดอย่างนี้ ฉินซีขี้เกียจเสียเวลาอยู่ที่นี้แล้ว

เธอยกมือปิดอินเตอร์คอม

จากนั้นเธอก็เอื้อมมือไปถอนกุญแจดับเครื่องรถและเดินลงจากรถเอง

– ในขณะนี้ เกิดอุบัติเหตุอย่างกะทันหัน

พี่หลิวที่ยังหมดสติไปในนักเมื่อกี้ทันใดนั้นก็ลืมตาขึ้น และเอื้อมมืออยากไปแย่งจับพวงมาลัย

ฉินซีตกใจและปกป้องพวงมาลัยโดยไม่รู้ตัว

ทั้งสองคนสู้กันในรถอย่างเงียบๆ

รถยังไม่ได้ดับสนิท เบรกมือก็ไม่ได้ใช้งาน ระหว่างทั้งสองต่อสู้ รถก็ค่อยๆไถลลงทางลาดชัน

Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน

Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน

อ่านนิยาย เรื่อง Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน ฟรี ได้ที่ novel-fast 


โดยเรื่อง Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน บางส่วนของนิยาย

บทนำ

เดิมทีคิดว่ามู่วี่สิงเป็นคนธรรมดา หลังแต่งงานจึงรู้ได้ว่า เมื่อก่อนเธอไม่รู้จักผู้ชายคนนี้อย่างรอบคอบสามีของตัวเองไม่เพียงแต่เป็นหมอ ยังมีฐานะที่เป็นผู้เชี่ยวชาญของสถาบันวิจัยทางการแพทย์ และทายาทของตระกูลใหญ่

เรื่องย่อ

“คุณเวิน คุณ25ปีแล้ว?”

“อีกเดือนนึงค่ะ”

“ก่อนหน้านี้คบกับผู้ชายมาแล้วกี่คน?”

“คนเดียวค่ะ”

“พัฒนากันไปถึงไหน?”

“พบครอบครัวกันแล้วค่ะ”

“เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งหรือยัง?”

เวินจิ้งสูดหายใจเข้าลึกๆ ใบหน้าที่ยิ้มแย้มอย่างมีมารยาทในที่สุดก็หายไป พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า“เกี่ยวอะไรกับคุณเหรอ!”

“คุณ……เราไม่ได้มานัดดูตัวกันเหรอครับ?ก็แค่รู้จักกันและกันมากขึ้น คุณจะโมโหอะไรเนี่ย!”ผู้ชายตรงข้ามขมวดคิ้วพร้อมตำหนิเวินจิ้ง

“ฉันขอปฏิเสธที่จะรู้จักคุณ ลาก่อน!”เวินจิ้งหยิบกระเป๋าขึ้นมาแล้วหมุนตัวออกไป

เธอหยุดลงแล้ววางเงิน500หยวนไปอย่างเท่ๆ

ชายคนนั้นรีบดึงเวินจิ้งไว้“หมายความว่าไงอ่ะ?คุณอายใช่ไหม คุณไม่ใช่สาวพรหมจรรย์เหรอ?”

เสียงที่เขาพูดไม่ดังเท่าไหร่แต่เพราะว่าในร้านกาแฟค่อนข้างเงียบ ลูกค้าที่นั่งโต๊ะใกล้ๆกันต่างได้ยินหมด

เวินจิ้งหรี่ตามองแล้วยกเท้าขึ้นมาเหยียบบนเท้าเขาแรงๆ จากนั้นยกกาแฟขึ้นมาสาดใส่หน้าเขาอย่างไม่ลังเล

พอถูกเธอเหยียบใส่ ชายคนนั้นก็ล้มลงไป ดังนั้นกาแฟในมือของเวินจิ้งก็สาดเป็นรูปโค้งใส่ผู้ชายชุดสูทที่กำลังจะออกจากร้าน

เวินจิ้งอึ้งไปแปปนึงกับฉากตรงหน้า

“ขอโทษค่ะ”เธอหยิบทิชชู่จากในกระเป๋าอย่างอึนๆ มองเสื้อเชิ้ตขาวที่โดนสาดใส่ของผู้ชายตรงหน้า พระเจ้า แค่มองก็รู้ว่าชุดราคาแพง

สีหน้าของมู่วี่สิงเย็นชา มองไปที่เวินจิ้งด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึกและไม่รับทิชช่าจากเธอ แต่หยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าออกมา ตอนที่เช็ดกาแฟก็แสดงท่าทางไม่พอใจออกมา

เวินจิ้งรู้สึกผิดสักพัก ตอนนี้เอง เท้าของหนุ่มนัดดูตัวที่อยู่ข้างล่างก็รีบคว้าเท้าเธอไว้“ยัยผู้หญิงคนนี้ เหยียบเท้าผม!”

“น่ารำคาญจะตายชัก”เวินจิ้งดึงเท้าออกมา จะวิ่งออกจากร้านกาแฟ

ตอนที่ผลักประตู เธอก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองผู้ชายชุดสูทนั่น รูปร่างหน้าตาเขาหล่อเหลาไร้ที่ติ กรอบหน้าชัดเจน ใบหน้าตรงนั่นเหมือนพระเจ้าค่อยๆวาดลงเพื่อทำให้คนที่เห็นแล้วตกตะลึง

พอเข้าไปในรถ เวินจิ้งที่ยังไม่ทันสตาร์ทรถก็มีโทรศัพท์ดังขึ้นมา“ลูกรัก ดูตัวเป็นยังไงบ้าง?ผู้ชายคนนั้นโอเคใช่ไหม?”

“จบแล้ว”เวินจิ้งตอบไปสองคำ

ตอนนี้เองรถของเธอก็ออกไปไมได้ เวินจิ่งยิ่งรำคาญมากขึ้น

“อะไรกัน?นี่แม่สื่อแนะนำคนที่ปีนึงมีรายได้เป็นล้านๆให้ฉัน ลูกต้องไปมาหาสู่กับเขาดีๆ……จะหยุดไม่ได้นะ!”

เวินจิ้งไม่อยากฟัง เธอวางโทรศัพท์ลงทั้งที่แม่เธอกำลังบ่น

รถขยับออกไปไม่ได้ เวินจิ้งเลยดึงกุญแจออกมาแล้วลงจากรถ“วันนี้ออกจากบ้านไม่ได้ดูปฏิทินแน่ๆ!ถึงได้โชคร้ายสุดๆแบบนี้!”

พอพูดจบแปปนึง ฝนก็ตกหนักลงมา

เวินจิ้งหลับจาลง เปียกไปทั้งตัว

พอได้สติเธอก็ว่าจะวิ่งไปหลบฝนในร้านกาแฟ แต่พอนึกถึงผู้ชายที่นัดดูตัวท่าทางน่ารังเกียจเมื่อกี้ ก็เลยล้มเลิกไป

ตอนที่แกว่งไปมาซ้ายขวา ก็มีรถปอร์เช่สีดำก็มาจอดข้างๆเธอ หน้าต่างเปิดลงมาก็มีใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยและคุ้นเคยนั้นเข้ามา

คือผู้ชายที่โดนเธอสาดกาแฟใส่อย่างไม่ตั้งใจเมื่อกี้

“ขึ้นมา”น้ำเสียงและใบหน้าของเขาเย็นชาเหมือนเดิม

เวินจิ้งยิ้มไปอย่างเขินๆพร้อมส่ายหัว“ไม่เป็นไรค่ะ ลำบากคุณเปล่าๆ”

“ไม่ลำบาก”มู่วี่สิงยังคงเย็นชาใส่

เวินจิ้งยิ่งละอายเข้าไปใหญ่ จากนั้นเห็นว่าด้านหลังมีแท็กซี่อยู่ก็เลยคิดว่าจะไปเรียกรถ

แต่บังเอิญจริงๆ เธอดันเหยียบแอ่งน้ำที่ขังไว้ จนรองเท้าส้นสูงพัง

มู่วี่สิงมองเห็นหญิงสาวล้มลงไปจากกระจกมองหลัง เขาขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้แล้วเปิดรถลงมาอุ้มเวินจิ้งขึ้นไปท่ามกลางสายฝนที่ตกหนัก

 

เวินจิ้งอึ้งไป พอนั่งข้างคนขับปุ๊ปก็เริ่มได้สติ

“ขอบคุณค่ะ”เธอหันไปมองผู้ชายข้างๆ

ใบหน้าที่เย็นชาของมู่วี่สิงกลับยื่นผ้ามา

เวินจิ้งก้มลงเช็ดผมและใบหน้าที่เปียกถึงเห็นว่าเสื้อผ้าของตัวเองเปียกไปหมด

ดีที่เธอสวมชุดคลุมอยู่ ไม่งั้นคงจะน่าอาย

“ที่อยู่”มู่วี่สิงถาม

“ถนนอันหนิง10”

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป รถปอร์เช่สีดำนั่นก็หยุดลงที่ใต้ตึกเก่าๆที่พักแถวนั้น

เดิมทีเวินจิ้งไม่อยากให้เขาเข้ามาที่ข้างใน แต่ว่าเขาไม่ฟังเธอเลย

“ขอบคุณที่มาส่งฉันค่ะ เรื่องวันนี้ต้องขอโทษมากจริงๆ”เวินจิ้งขอโทษเขาอีกรอบ

“เชิ้ตอขงคุณราคาเท่าไหร่คะ เดี๋ยวฉันจ่ายให้ค่ะ”เวินจิ้งพูดด้วยเสียงหวาดหวั่นเล็กน้อย

สายจาของมู่วี่สิงมองไปข้างหน้า พอได้ยินก็ขมวดคิ้ว แล้วก็เห็นเวินจิ้งเปิดกระเป๋าเงิน

เธอทายในใจน่าจะหลักสี่ แต่ว่าราคาจริงๆไม่รู้

“คุณชดใช้ไหวเหรอ?”เสียงทุ้มต่ำของมู่วี่สิงก็ดังขึ้น เชิ้ตของเขาตัดอย่างดี ทั้งโลกนี้มีแค่ตัวเดียว

“ฉันชดใช้ราคาไม่ไหวเหรอคะ?”ใบหน้าของเวินจิ้งดูหดไป

ตอนนี้เองก็มีเสียงของเจี่ยนอีดังๆจากด้านนอกเข้ามา“เวินจิ้ง กลับมาไวขนาดนี้ทำไมเนี่ย ไม่ได้บอกว่าให้อยู่กับเขานานๆหน่อยเหรอ……”

เวินจิ้งลำบากใจเล็กน้อย ชุมชนเล็กๆแบบนี้ ทุกตึกเกือบจะเป็นเพื่อนบ้านกัน เจี่ยนอีตะโกนแบบนี้จนเกือบจะได้ยินไปทั้งชุมชน

“ขอโทษค่ะ ฉันต้องกลับแล้ว นี่เบอร์ของฉัน ถ้าให้ฉันชดใช้อะไรติดต่อมานะคะ!”เวินจิ้งรีบเขียนเบอร์โทรตัวเองจากนั้นก็ลงรถ

มู่วี่สิงขมวดคิ้ว ที่ปลายนิ้วยังมีกระดาษที่มีไออุ่นของเวินจิ้งอยู่ ด้านบนมีเบอร์โทรอยู่ เขากำกระดาษแน่น

เจี่ยนอีเห็นลูกสาวลงมาจากรถก็ตะลึง แต่ก็ได้สติกลับมา“เวินจิ้ง ทำไมถึงบอกว่านัดดูตัวจบแล้วล่ะ?นี่ไม่ใช่ว่าสำเร็จแล้วเหรอ?”

“ไม่ใช่เขา”เวินจิ้งดึงแม่เข้าบ้าน แต่ว่าดึงไม่ได้

เจี่ยนอีจ้องรถนั่น ในใจก็นับว่ารถนี่น่าจะมีศูนย์กี่ตัว

ที่แท้ก็เป็นคนที่ที่มีรายได้ปีละล้าน รถนี่แค่ดูก็รู้แล้วว่าเกินล้าน!

“ลูกพูดอะไร?อย่าหลอกแม่สิ รีบไปให้เขาลงมาให้แม่ดูหน่อย”

เวินจิ้งนิ่งไป มองมู่วี่สิงแล้วรีบปิดประตูรถ จากนั้นก็ดึงแม่ออกมา

ในรถนั่น มู่วี่สิงมองแม่ลูกที่เดินออกไปไกล สายตาหม่นลงเล็กน้อย

ในแสงสว่างนั่น โทรศัพท์สีขาวก็ตกลงที่เบาะข้างคนขับ

เขาหยิบขึ้นมา โทรศัพท์สั่นเล็กน้อยแล้วก็มีแจ้งเตือนเข้ามาว่า:วันที่1000ที่คุณจากไป

เวินจิ้งกับแม่ที่เพิ่งเข้าบ้าน ออดประตูก็ดัง

เป็นเขา?

เวินจิ้งเปิดประตู ร่างสูงๆของมู่วี่สิงยืนอยู่หน้าประตู

“โทรศัพท์คุณ”น้ำเสียงของมู่วี่สิงมีความไม่พอใจแฝงอยู่

“อ้อ ขอบคุณค่ะ!”เวินจิ้งยิ้ม“เดี๋ยวฉันลงไปส่งคุณ”

พอพูดจบเสียงของเจี่ยนอีก็เข้ามา“เวินจิ้ง ทำไมให้เขายืนอยู่ข้างนอกล่ะ รีบเข้ามานั่งสิ!”

เวินจิ้ง:……

มู่วี่สิงขมวดคิ้ว ขายังไม่ขยับก็พูดอย่างเรียบๆว่า“ผมมีธุระ ไปก่อนนะ”

เวินจิ้งโล่งอกไป วันนี้เธอก็รบกวนชายคนนี้พอแล้วจะให้มีเรื่องอะไรอีกไม่ได้

แต่เจี่ยนอีก็ยังมองมา เวินจิ้งปิดประตูดัง“ปัง”

“แม่ หนูไม่รู้จักเขา”

“ไม่รู้จักเขาแล้วมาส่งลูกได้ไง?”

“เขาใจดี หนูเปียกไปทั้งตัวแบบนี้?”

“แม่ว่าลูกสองคนได้อยู่ ฮิฮิ ผู้ชายคนนี้ไม่เลว เวินจิ้ง ครั้งนี้ลูกสายตาไม่เลวจริงๆ!”

เวินจิ้งกลับเข้าห้อง ปิดประตู


และยังมี  นิยาย อ่านนิยาย นิยาย pdf นิยายวาย อ่านนิยายฟรี นิยายออนไลน์ อีกหลายเรื่องที่รอให้คุณอ่านที่ novel-fast.com

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท