บทที่ 1178 หลุดพ้นจากผู้ต้องสงสัย
หน้าอกของฉินซีเจ็บอย่างกะทันหัน
แม้ว่าเธอจะเห็นเหยาหมิ่นตายต่อหน้าต่อตาเธอก็ตาม แต่เมื่อได้ยินคนอื่นพูดว่าเหยาหมิ่นเสียชีวิตแล้วนั้น สำหรับเธอนั้น ยังคงเป็นสิ่งที่ทำใจยอมรับไม่ได้
ทันใดนั้น น้ำตาเธอเอ่อนองออกมา
“เอ๋เอ๋！ทำไมยังร้องอีก ！”ตำรวจชายที่ฉุดเธอลงมานั้น เห็นเธอร้องไห้ฟูมฟาย กับการสูญเสียทันใดนั้นรู้สึกทำอะไรไม่ถูก“คุณไม่ต้องร้องแล้ว เกิดอะไรขึ้น……”
มือของเขาที่พึ่งหยิบกระดาษออกมาแล้วยัดให้ฉินซี ก็ถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจอีกคนตบไหล่จากข้างหลัง：“มา ฉันเอง”
ตำรวจชายหนุ่มคนนั้นรีบถอยก้าวออกอย่างเร็ว
ตำรวจหญิงวัยกลางคนที่เดินเข้ามาข้างหน้า มองจากหน้าแล้วดูเป็นคนอ่อนโยน
เธอมองไปที่ฉินซีอย่างเงียบๆ จู่แล้วเอ่ยปากพูด：“ คุณ……กับคนที่พึ่งจะกระโดดตึก เป็นอะไรกัน？”
ฉินซีไม่พูด
เธอไม่อยากจะพูดอะไร และไม่อยากยอมรับ
“คุณเป็นลูกสาวของเขา ถูกมั้ย？” แต่ตำรวจหญิงไม่จำเป็นต้องรอให้เธอพูด ก็ดูออกแล้ว
ฉินซียังคงไม่เอ่ยปากพูด
“ฉันรู้ ว่าคุณเจ็บปวดมากแค่ไหน” น้ำเสียงของตำรวจหญิงพูดอย่างปลอบใจ
“แต่ว่า……ฉันยังคงต้องถามคุณอย่างชัดเจนเกี่ยวกับเรื่องบางเรื่อง แม่ของคุณ เธอ……ถูกส่งไปที่โรงพักแล้ว คุณไปกับเราหน่อย ได้มั้ย？”
สายตาของฉินซีเมื่อได้ยินว่า“แม่”หนึ่งคำ ก็ขยับตัวเล็กน้อย ค่อยๆเงยหน้าขึ้น แล้วมองตำรวจหญิง หลังจากนั้นไม่นานเธอก็พูดอย่างเสียงแหบ：“ พวกคุณพาเธอไปโรงพัก？”
ตำรวจหญิงพยักหน้า แล้วพูดปลอบใจต่อ：“ ต้องพาเธอไปตรวจสอบอย่างละเอียด ถึงจะเรียบร้อย นอกจากพวกคุณสองคนแล้ว คุณยังมีญาติคนอื่น ๆอีกมั้ย？”
ประสิทธิภาพในการรับข้อมูลของฉินซีในขณะนี้ลดลงอย่างมาก ฟังที่ตำรวจหญิงพูดแล้ว เธอหยุดชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วส่ายหัวเบาๆ：“ ไม่มีแล้ว……มีแค่……มีแค่เราสองคน……”
ความอดทนของตำรวจหญิงนั้นดีจนน่าประหลาดใจ ฟังเธอพูดเป็นระยะๆมาสักพักแล้ว ก็ไม่ได้รู้สึกรำคาญและยังพูดอย่างนิ่มนวล：“ งั้นขอรบกวนคุณไปโรงพักกับพวกเรา ได้มั้ย？”
ฉินซีพยักหน้าอย่างงัวเงีย
ต่อมาฉินซีพึ่งจะรู้ วันนั้นหากมีกล้องวงจรปิดบนดาดฟ้า อันที่จริงเธอควรจะตกเป็นผู้ต้องสงสัย
เพราะบนดาดฟ้ามีแค่พวกเขาสองคน ช่วงเวลาที่เธอปรากฏตัวนั้นบังเอิญมาก หากไม่ใช่กล้องวงจรปิดบันทึกภาพไว้ ใครก็บอกแน่ไม่ได้ว่าเหยาหมิ่นกระโดดลงไปเอง หรือเธอเป็นคนผลักลงไป
ดังนั้นวันนั้นที่ตำรวจมาหาเธอ และพาตัวเธอไป อันที่จริงไม่เพียงแต่พาเธอไปทำเรื่องเกี่ยวกับมรดก
ของเหยาหมิ่นอย่างเดียว แต่เพื่อ……สอบสวนเธอด้วย
แต่ก่อนสอบสวนนั้น พวกเขาก็ได้รับกล้องวงจรปิด ฉินซีจึงหลุดพ้นจากผู้ต้องสงสัย
แต่ว่าฉินซีในตอนนี้ผู้ไม่รู้อะไรเลย
เธอพึ่งจะเดินตามตำรวจออกจากดาดฟ้าอย่างงงๆ เดินเข้าลิฟต์ แล้วเดินออกมา
พอเดินถึงหน้าประตู เธอหดตัวลงโดยไม่รู้ตัว
เหยาหมิ่น……
ดูจากการก้าวเท้าของเธอที่เปลี่ยนไป ตำรวจหญิงหันกลับมามอง พูดด้วยความเข้าอกเข้าใจ：“ คุณลืมไปแล้วหรอ？พวกเราส่งเธอไปที่โรงพักแล้ว ตอนนี้ที่นี่ไม่มีอะไรทั้งนั้น คุณไม่ต้องกังวลไป……”
แต่ฉินซีก็อดไม่ได้ที่จะมองไปทางนั้น
คนที่มามุงดูนั้นยังไม่แยกย้ายไป ใกล้จุดที่เหยาหมิ่นตกลงมานั้นมีคนมุงดูอย่างกับรังผึ้ง ฉินซีสามารถผ่านช่องว่างของฝูงชนได้เท่านั้น ก็พบกับเลือดความแดงสดเต็มสองตา
มันดูแตกต่างจากมุมสูง เลือดแดงสดที่เอ่อนองอยู่นั้น ราวกับจะกลืนเธอไปทั้งตัวในวินาทีต่อมา
ฉินซีหน้าซีดกว่าเดิม พร้อมกับมีเหงื่อออกที่หน้าผาก
ถ้าไม่ใช่เพราะการพยุงของตำรวจหญิง เธอคงจะล้มลงกับพื้นแล้ว
แต่เธอเคลื่อนไหวช้าลง เป็นที่สังเกตของคนที่มามุงดู
พวกเขาค่อยๆพูดพึมพำขึ้นมา
“ นี่ใช่ตำรวจที่พึ่งสอบสวนผู้หญิงที่จะกระโดดจากตึกใช่ไหม？”
“ใช่สิ ทำไมถึงพาคนนี้ขึ้นรถตำรวจล่ะ？”
“คงไม่ใช่……ผู้หญิงคนนี้ผลักคนตกลงมาหรอกมั้ง？”
“ไม่ใช่ละ ไหนบอกว่าเธอเป็นคนกระโดดตึก！”
“โอ๊ยย ใครพูดถูกบ้างเนี่ย！ข้างบนก็ไม่มีคนอื่นเลย แค่ผลักเบาๆ บอกว่าคนๆนั้นกระโดดตึกเอง ใครก็ไม่รู้！”
“ไม่ต้องพูดแล้วๆ หลอนจริงๆ！”
แต่คำพูดของคนเหล่านี้ไม่เข้าหูของฉินซีเลยแม้แต่นิดเดียว และเธอก็ไม่รู้สึกถึงสายตาของฝูงชนที่ชี้หน้าต่อว่าเธออยู่
เธอเดินตามตำรวจหญิงไปอย่างเฉื่อยชา ค่อยๆเดินไปทางรถตำรวจ
ทันใดนั้น มีผู้หญิงคนหนึ่งผลักฝูงชนที่มามุงดูออก และพุ่งเข้ามาหาฉินซี
“ฉันว่าแล้ว！พวกคุณสองคนมันตัวซวย！” เสียงเกรี้ยวกราดมาก ฟังก็รู้เลยว่าเป็นผู้หญิงที่อาศัยอยู่ตรงข้ามกับฉินซี
เธอเอามือเท้าเอว มืออีกข้างชี้ไปที่จมูกของฉินซี：“ นางตัวซวยจริงๆ！ตั้งแต่ย้ายเข้ามา วันที่สองก็มีคนมาทวงหนี้ถึงหน้าห้อง！เทสีเต็มหน้าประตู！หลายวันมานี้ ก็มีคนมาเคาะประตูขอเงินแต่เช้า！ฉันละอายใจแทนคุณจริงๆ！ติดหนี้ไม่มีปัญญาคืนจะตายก็ไปตาย ทำไมถึงเจาะจงจะกระโดดตึกนี้！ซวยนะเนี่ย！วันหลังพวกเราจะขายบ้านนี้คงขายยากละ！”
พอเธอพูดจบ การแสดงออกของฝูงชนที่มามุงดูนั้นเปลี่ยนไป
ในใจพวกเขา การกระโดดตึกง่ายๆนี้ ได้กลายเป็นพล็อตเรื่องที่ค่อนข้างซับซ้อน
แม่และลูกสาวที่ย้ายออกไปด้วยหนี้ สาดสีแดงไปที่ประตู คุณแม่ที่กระโดดตึก ลูกสาวที่ถูกตำรวจนำตัวไป
คำเหล่านี้รวมกัน กลายเป็นเรื่องราวที่ช่างน่าอัศจรรย์จริงๆ
ผู้หญิงคนนั้นดึงดูดความสนใจมากขึ้น เสียงพูดก็ดังขึ้นเรื่อยๆ
“พวกเธอดูข่าวรึยัง？ผู้หญิงที่ตายไป ก็คือเมียของคนรวยที่นอกใจที่ออกข่าวเมื่อไม่กี่วันก่อน！นอกใจแล้วโดนจับได้ จึงโดนไล่ออกมา！ลูกสาวของเธอก็คงต้องทำอะไรที่ทุเรศแน่ๆ จึงถูกไล่ออกมาด้วย！เอาเงินผัวไปเลี้ยงเลี้ยงแมงดา！สุดท้ายติดหนี้ก็เลยไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ ตายแล้วยังทำให้ผู้บริสุทธิ์อย่างเราลำบากไปด้วย！ผู้หญิงคนนี้！สมควรตาย！ถุย！”
เธอคงขาดความอบอุ่นและสนใจของคนอื่นมาตั้งแต่เกิด คราวนี้ถูกคนจับตามองมากมายแบบนี้ จึงยิ่งพูดยิ่งได้ใจ แล้วหันหน้าเข้าหาทุกคน เสมือนชี้นิ้วสั่งสอนคนอื่น ไม่ได้สังเกตถึงความเคลื่อนไหวของข้างหลังเลย
แต่ตอนที่ฉินซีได้ยินคำว่า“นอกใจ” สีหน้าของเธอเริ่มเปลี่ยนไป
เมื่อครู่ยังหน้าซีดเทาอยู่ ตอนนี้ค่อยๆหน้าแดงขึ้น
และเมื่อผู้หญิงคนนั้นพูดคำว่า“สมควรแล้ว” จู่ๆฉินซีก็สะบัดหลุดออกจากแขนตำรวจหญิงที่พยุงเธอทันที แล้วพุ่งเข้าหาผู้หญิงคนนั้น
เมื่อครู่เธอยังอยู่ในท่าทางที่อ่อนเพลียยืนไม่ตรงแบบนั้นอยู่เลยเพราะฉะนั้นความเปลี่ยนแปลงในชั่วขณะใครก็คิดไม่ถึง แม้แต่ตำรวจนายนั้นที่ยืนอยู่หลังเธอเมื่อกี๊ ที่ช่วยเธอลงจากดาดฟ้านั้นก็ดึงสติกลับมาไม่ได้
ทุกคนต่างไม่ทันระวังตัว ก็มองตาเหลือกไปที่ฉินซีซึ่งกำลังพุ่งตัวเข้าไปหาผู้หญิงคนนั้นที่ยังคงพูดอยู่
