Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน – ตอนที่ 1243

ตอนที่ 1243

บทที่ 1243 ไม่ให้เสียดีกว่า

ในเวลาเดียวกันสำนักงานใหญ่ขององค์กร

ฉินซีนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของจ้านเซิน

คุณมาหาฉันในเวลานี้

มีเรื่องอะไรหรือเปล่า? “ฉินซีเงยหน้าขึ้นมองจ้านเซิน” ด้วยท่าทางที่สุภาพ

จ้านเซินไม่ได้พูดโดยตรงๆ แต่เอื้อมมือไปผลักเอกสาร ต่อหน้าฉินซี “ดูท่าทีก่อนว่า”

ฉินซีเปิดมันด้วยความงงงวยเล็กน้อย แต่ก็รู้สึกถึงกับบรรทัดแรกของเอกสาร

“การจัดงานแต่งงานสำหรับเจ้าสำนักลู่”

เธอไม่รู้ว่าทำไมจ้านเซินจู่ๆถึงแสดงสิ่งนี้ให้เธอเห็น

เป็นสิ่งล่อใจหรือไม่?

หรือ…เขามีแผนอะไร?

หัวใจของฉินซีเย็นลง ใบหน้าของเธอก็สงบมากขึ้น หลังจากที่เธอยืนยันว่าท่าทีของเธอไม่มีข้อบกพร่อง เธอเงยหน้าขึ้นมองที่จ้านเซิน“รายชื่อ?”

ทันทีที่เงยหน้า พบว่าจ้านเซิน จ้องมองมาที่เขาด้วยดวงตาคู่หนึ่งกับรอยยิ้มที่ยิ้มแย้มบนใบหน้าของเขา “ไม่ทำฉันก่อนว่าทำไมฉันถึงต้องการให้สิ่งนี้กันคุณ”

ฉินซียิ้มจางๆ “ถ้าคุณมีเรื่องไรที่ต้องการให้ฉันทำ คุณจะบอกเอง”

รอยยิ้มจางๆฉายในดวงตาของจ้านเซิน“อันที่จริงถ้าคุณไม่ถามฉันก็บอกคุณเช่นกันนี่คือรายชื่องานแต่งงานของลู่เซิ่นในอีกไม่กี่วันมีใครบางคนจ่ายเงินให้พวกเรากำจัดคนคนนี้

เขายื่นมือออกมาและคลิกเบาๆไปที่ชื่อของคนคนหนึ่งในรายการ

ฉินซีดูชื่อของคนนั้นอย่างละเอียด เงยหน้ามองไปที่จ้านเซิน“กิจกรรมแบบนี้…เป็นขอบเขตกระทรวงข่าวหรือไม่ ?”

จ้านเซินยิ้มและกล่าว “ไม่จริง แต่ว่า… ในงานแต่งของลู่เซิ่น ไม่ใช่ว่าจะเข้าไปได้อย่างง่ายหรอกนะๆ ถ้าเราอยากจะฆ่าคนคนนี้ คงต้องไปสอบสวนก่อนใช่ไหม”

ปากของฉินซีแห้งเล็กน้อย

การเดินหมากครั้งนี้ของจ้านเซิน… ไร้ความปรานีจริงๆ

เขาต้องการที่จะเห็นลู่เซิ่นแต่งงานกับคนอื่นด้วยตาของตนเอง จะเริ่มจากช่วงเวลาตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปได้รับการเตือนทุกขณะ ความจริงที่ว่าลู่เซิ่นจะต้องการแต่งงานกับคนอื่น ในขณะเดียวกัน กำทำให้เขายังสามารถที่จะจับตาดูตนเองได้ตลอดเวลา หากว่าตนเองแสดงท่าทีอารมณ์ผิดปกติล่ะก็ ความพยายามที่ตนเองสร้างมาตั้งนานนั้นก็จะสูญเปล่ากพริบตาฉินซีแทบอยากจะหัวเราะ

นี่แหละเป็นเขาจริงๆ

วิธีแบบนี้ มีเพียงเขาเท่านั้นที่คิดได้

แต่ฉินซีรู้ดี ตนเองไม่มีสิทธิ์ที่จะปฏิเสธ

เธอทำได้เพียงหยักหน้า “ฉันจะพยายาม”

ด้วยรอยยิ้มที่ยังคงอยู่บนใบหน้าของจ้านเซินจากนั้นเอนหลังพิงลงไปที่โซฟา เงยหน้าขึ้นและมองไปที่ฉินซี “ระดับของงานนี้ไม่สูงนักและแทบจะไม่มีความยากเลย ดังนั้น…มันเหมาะมากสำหรับงานแรกของคุณในการเริ่มงานใหม่ เช่นนั้นจึงจัดเรียงแบบนี้ คุณ…เข้าใจมั้ย ? ”

ฉินซียิ้มจางๆ “แน่นอน ทุกสิ่งที่คุณทำมีเหตุผล”

น้ำเสียงของเธอน่าเชื่อถือเพียงพอ สีหน้าก็จริงจังมาก แม้แต่จ้านเซินเอง ก็ไม่ได้สังเกตเห็นถึงการถากถางในคำพูดของเธอ ดังนั้นเขาเพียงแค่โบกมือ “ข้อมูลเฉพาะ จะมีคนส่งถึงคุณโดยตรงในภายหลัง แค่คุณกลับไปเตรียมตัวให้พร้อมก็พอ”

ฉินซีลุกขึ้นยืนและเมื่อเขากำลังจะจากไปเสียงของจ้านเซินก็ดังขึ้นจากด้านหลังอีกครั้ง

“ฉินซี เครื่องมือสื่อสารทั้งหมดของคุณถูกน้ำกลับไปที่ห้องของคุณแล้ว

ฝีเท้าของฉินซีได้หยุดลง คิ้วของเขาย่นจนไม่เคยเห็นมาก่อน หันไปมองจ้านเซิน“นี่คือ….”

จ้านเซินเม้นปาก “งานคุณเริ่มแล้ว หากไม่มีเครื่องมือสื่อสารใดๆคงไม่สะดวก สิ่งของเหล่านี้ ตอนนี้….ไม่จำเป็นต้องเก็บไว้กับฉัน”

น้ำเสียงของเขา มีบางอย่างในคำพูด

ฉินซีไม่ได้ที่จะโต้เถียงกับเขา เพียงแค่พยักหน้า “ครับ ”

จ้านเซินโบกมือ “ คุณไปยุ่งเถอะ ”

หลังจากฉินซีพยักหน้าเล็กน้อยเขาก็ออกจากห้องทำงานของจ้านเซินไป

ครู่หนึ่งเธอมีความสงสัยเล็กน้อย ตนเองได้เคยแสดงอาการอะไรผิดปกติออกมาหรือเปล่า ตนเองถึงกับถูกจ้านเซินใช้วิธีแบบนี้มาทดสอบ

แต่ตอนนี้เธอเข้าใจดี

คงไม่ใช่

ตราบใดที่จ้านเซินยังมีชีวิตอยู่วันหนึ่ง ในครั้งหนึ่งจ้านเซินจำได้ว่าตนเองและลู่เซิ่น แน่นอนเขาจะใช้วิธีการนี้อย่างต่อเนื่องในการทำร้ายตนเอง

ดังนั้น…ทางเลือกเดียวของเธอคือต้องรู้สึกคุ้นเคยกับสิ่งเหล่านี้

เธอได้เก็บอาการการแสดงออกบนใบหน้าของตนเอง เขาเดินกลับเข้าไปในห้องของตนเองอย่างไม่แยแส

ทันทีที่เปิดประตู อย่างที่คาดไว้เห็นคอมพิวเตอร์และโทรศัพท์มือถืออยู่บนเตียงของตนเอง

และกล้องถ่ายรูป

ฉินซีแทบจะไม่ได้สนใจคอมพิวเตอร์และโทรศัพท์มือถือเลย แต่วิ่งตรงไปที่กล่องเล็กๆที่มีเลนส์อยู่

ก่อนหน้านี้จ้านเซินกลัวว่าเธอจะถือกล้องเพื่อถ่ายทำไปมั่ว เช่นนั้นจึงยึดกล้องทั้งหมดไว้ เป็นเวลาสามเดือนแล้วที่ฉินซีไม่ได้เห็นกล้องและเลนส์ของตนเอง ราวกับว่าตนเองได้เห็นลูกที่หายไปเป็นเวลาเนิ่นนาน

เธอเปิดมันระมัดระวังและตรวจสอบอย่างละเอียดอีกครั้ง จากนั้นถึงสบายใจลง

โชคดี ที่เขาไม่ได้ดูแลเลนส์ของเขาอย่างลวกๆ อย่างน้อยก็ได้รับการดูแลอย่างดี

ฉินซีใส่เลนส์กลับเข้าไปในกระเป๋าอย่างจริงจัง ก่อนจะหันไปดูคอมพิวเตอร์และโทรศัพท์มือถือบนเตียง

เธอไม่เชื่อว่าจ้านเซินจะใจดีขนาดนี้ และคืนสิ่งของต่างๆให้กับตนเองอย่างสมบูรณ์

ถ้าหากว่าไม่มีข้อจำกัดในการทำงานของคอมพิวเตอร์และโทรศัพท์มือถือ

งั้นคอมพิวเตอร์และโทรศัพท์มือถือคงได้รับการตรวจสอบไปแล้ว

แต่ละปฏิบัติการของเธอ ส่วนใหญ่จะตกอยู่สายตาของจ้านเซิน

ฉินซียิ้มเบาๆ ในใจ

แบบนี้มันจะดีกว่าที่จะไม่ให้

เกรงว่าตนเองจะต้องต้านทานการล่อลวง….ยังมีอีกอย่างหนึ่ง

แม้ว่าเขาจะคิดเช่นนั้น แต่ฉินซีก็เปิดคอมพิวเตอร์

เธอยังจำได้ว่า จ้านเซินบอกว่า จะมีการส่งข้อมูลมา

ฉินซีหายใจเข้าลึกๆ พยายามสงบสติอารมณ์ และดึงอารมณ์ออกมา ถือว่าเรื่องตรงหน้าเป็นเพียงเรื่องกรณีธรรมดาเท่านั้นเอง

คนที่แต่งงาน……เป็นเพียงคนแปลกหน้าที่ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับตนเอง

หลังจากนั้นไม่นาน ข้อมูลก็ถูกส่งมา

ฉินซีปรับการหายใจของเขาอีกครั้ง ก่อนคลิกไปที่แพ็คเกจข้อมูล

เอกสารสองฉบับที่ด้านบน คือการวางแผนงานแต่งงานของลู่เซิ่น

ด้วยใบหน้าที่เยือกเย็นฉินซีเปิดไปที่ไฟล์

เอกสารทั้งสองฉบับนี้อาจถูกแฮ็กจากคอมพิวเตอร์ของบริษัทวางแผนจัดงานแต่งงานและแต่ละขั้นตอนมีรายละเอียดมาก

ฉินซี รู้สึกเหมือนมีมีดทื่อๆเล่มหนึ่งกำลังกรีดอยู่ในใจซ้ำๆ แต่สายตาที่ดูข้อมูลนั้นกับเงียบสงบ

งานแต่งงานถูกจัดอย่างหรูหรามาก คนที่มีหน้ามีตาทั้งหมดในประเทศ F เกือบที่จะถูกเชิญมาหมดแล้ว แต่ที่แปลกคือ…พวกเขาไม่มีใครได้รับเชิญให้เข้าร่วมในพิธีแต่งงาน

ฉินซีขมวดคิ้วเล็กน้อย รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

ถ้าไม่ใช่เพราะพิธีแต่งงานล่ะก็ ทำไมถึงต้องเชิญคนมากมายแบบนี้ด้วยล่ะ?

การจัดแบบนี้ ดูเหมือนว่าคูณกำลังเอาคนกลุ่มนี้มาล้อเล่น

พิธีแต่งงานเขียนขึ้นเป็นการส่วนตัว ดังนั้นการจัดเตรียมที่เฉพาะเจาะจงไม่ได้เขียนไว้ในเอกสาร ฉินซีได้ทำเครื่องหมายและวางมันไว้ข้างๆ

เธอพยายามมองให้ห่างจากคำว่า “ลู่เซิ่น” หันความสนใจไปที่กลุ่มเป้าหมายของตนเอง

หลังจากพิจารณาขั้นตอนการแต่งงานอย่างรอบคอบ แล้วอารมณ์ของฉินซีก็สงบมากขึ้นเรื่อยๆ ทำเหมือนว่ากำลังดูงานแต่งงานที่ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับตนเอง

Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน

Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน

อ่านนิยาย เรื่อง Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน ฟรี ได้ที่ novel-fast 


โดยเรื่อง Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน บางส่วนของนิยาย

บทนำ

เดิมทีคิดว่ามู่วี่สิงเป็นคนธรรมดา หลังแต่งงานจึงรู้ได้ว่า เมื่อก่อนเธอไม่รู้จักผู้ชายคนนี้อย่างรอบคอบสามีของตัวเองไม่เพียงแต่เป็นหมอ ยังมีฐานะที่เป็นผู้เชี่ยวชาญของสถาบันวิจัยทางการแพทย์ และทายาทของตระกูลใหญ่

เรื่องย่อ

“คุณเวิน คุณ25ปีแล้ว?”

“อีกเดือนนึงค่ะ”

“ก่อนหน้านี้คบกับผู้ชายมาแล้วกี่คน?”

“คนเดียวค่ะ”

“พัฒนากันไปถึงไหน?”

“พบครอบครัวกันแล้วค่ะ”

“เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งหรือยัง?”

เวินจิ้งสูดหายใจเข้าลึกๆ ใบหน้าที่ยิ้มแย้มอย่างมีมารยาทในที่สุดก็หายไป พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า“เกี่ยวอะไรกับคุณเหรอ!”

“คุณ……เราไม่ได้มานัดดูตัวกันเหรอครับ?ก็แค่รู้จักกันและกันมากขึ้น คุณจะโมโหอะไรเนี่ย!”ผู้ชายตรงข้ามขมวดคิ้วพร้อมตำหนิเวินจิ้ง

“ฉันขอปฏิเสธที่จะรู้จักคุณ ลาก่อน!”เวินจิ้งหยิบกระเป๋าขึ้นมาแล้วหมุนตัวออกไป

เธอหยุดลงแล้ววางเงิน500หยวนไปอย่างเท่ๆ

ชายคนนั้นรีบดึงเวินจิ้งไว้“หมายความว่าไงอ่ะ?คุณอายใช่ไหม คุณไม่ใช่สาวพรหมจรรย์เหรอ?”

เสียงที่เขาพูดไม่ดังเท่าไหร่แต่เพราะว่าในร้านกาแฟค่อนข้างเงียบ ลูกค้าที่นั่งโต๊ะใกล้ๆกันต่างได้ยินหมด

เวินจิ้งหรี่ตามองแล้วยกเท้าขึ้นมาเหยียบบนเท้าเขาแรงๆ จากนั้นยกกาแฟขึ้นมาสาดใส่หน้าเขาอย่างไม่ลังเล

พอถูกเธอเหยียบใส่ ชายคนนั้นก็ล้มลงไป ดังนั้นกาแฟในมือของเวินจิ้งก็สาดเป็นรูปโค้งใส่ผู้ชายชุดสูทที่กำลังจะออกจากร้าน

เวินจิ้งอึ้งไปแปปนึงกับฉากตรงหน้า

“ขอโทษค่ะ”เธอหยิบทิชชู่จากในกระเป๋าอย่างอึนๆ มองเสื้อเชิ้ตขาวที่โดนสาดใส่ของผู้ชายตรงหน้า พระเจ้า แค่มองก็รู้ว่าชุดราคาแพง

สีหน้าของมู่วี่สิงเย็นชา มองไปที่เวินจิ้งด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึกและไม่รับทิชช่าจากเธอ แต่หยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าออกมา ตอนที่เช็ดกาแฟก็แสดงท่าทางไม่พอใจออกมา

เวินจิ้งรู้สึกผิดสักพัก ตอนนี้เอง เท้าของหนุ่มนัดดูตัวที่อยู่ข้างล่างก็รีบคว้าเท้าเธอไว้“ยัยผู้หญิงคนนี้ เหยียบเท้าผม!”

“น่ารำคาญจะตายชัก”เวินจิ้งดึงเท้าออกมา จะวิ่งออกจากร้านกาแฟ

ตอนที่ผลักประตู เธอก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองผู้ชายชุดสูทนั่น รูปร่างหน้าตาเขาหล่อเหลาไร้ที่ติ กรอบหน้าชัดเจน ใบหน้าตรงนั่นเหมือนพระเจ้าค่อยๆวาดลงเพื่อทำให้คนที่เห็นแล้วตกตะลึง

พอเข้าไปในรถ เวินจิ้งที่ยังไม่ทันสตาร์ทรถก็มีโทรศัพท์ดังขึ้นมา“ลูกรัก ดูตัวเป็นยังไงบ้าง?ผู้ชายคนนั้นโอเคใช่ไหม?”

“จบแล้ว”เวินจิ้งตอบไปสองคำ

ตอนนี้เองรถของเธอก็ออกไปไมได้ เวินจิ่งยิ่งรำคาญมากขึ้น

“อะไรกัน?นี่แม่สื่อแนะนำคนที่ปีนึงมีรายได้เป็นล้านๆให้ฉัน ลูกต้องไปมาหาสู่กับเขาดีๆ……จะหยุดไม่ได้นะ!”

เวินจิ้งไม่อยากฟัง เธอวางโทรศัพท์ลงทั้งที่แม่เธอกำลังบ่น

รถขยับออกไปไม่ได้ เวินจิ้งเลยดึงกุญแจออกมาแล้วลงจากรถ“วันนี้ออกจากบ้านไม่ได้ดูปฏิทินแน่ๆ!ถึงได้โชคร้ายสุดๆแบบนี้!”

พอพูดจบแปปนึง ฝนก็ตกหนักลงมา

เวินจิ้งหลับจาลง เปียกไปทั้งตัว

พอได้สติเธอก็ว่าจะวิ่งไปหลบฝนในร้านกาแฟ แต่พอนึกถึงผู้ชายที่นัดดูตัวท่าทางน่ารังเกียจเมื่อกี้ ก็เลยล้มเลิกไป

ตอนที่แกว่งไปมาซ้ายขวา ก็มีรถปอร์เช่สีดำก็มาจอดข้างๆเธอ หน้าต่างเปิดลงมาก็มีใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยและคุ้นเคยนั้นเข้ามา

คือผู้ชายที่โดนเธอสาดกาแฟใส่อย่างไม่ตั้งใจเมื่อกี้

“ขึ้นมา”น้ำเสียงและใบหน้าของเขาเย็นชาเหมือนเดิม

เวินจิ้งยิ้มไปอย่างเขินๆพร้อมส่ายหัว“ไม่เป็นไรค่ะ ลำบากคุณเปล่าๆ”

“ไม่ลำบาก”มู่วี่สิงยังคงเย็นชาใส่

เวินจิ้งยิ่งละอายเข้าไปใหญ่ จากนั้นเห็นว่าด้านหลังมีแท็กซี่อยู่ก็เลยคิดว่าจะไปเรียกรถ

แต่บังเอิญจริงๆ เธอดันเหยียบแอ่งน้ำที่ขังไว้ จนรองเท้าส้นสูงพัง

มู่วี่สิงมองเห็นหญิงสาวล้มลงไปจากกระจกมองหลัง เขาขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้แล้วเปิดรถลงมาอุ้มเวินจิ้งขึ้นไปท่ามกลางสายฝนที่ตกหนัก

 

เวินจิ้งอึ้งไป พอนั่งข้างคนขับปุ๊ปก็เริ่มได้สติ

“ขอบคุณค่ะ”เธอหันไปมองผู้ชายข้างๆ

ใบหน้าที่เย็นชาของมู่วี่สิงกลับยื่นผ้ามา

เวินจิ้งก้มลงเช็ดผมและใบหน้าที่เปียกถึงเห็นว่าเสื้อผ้าของตัวเองเปียกไปหมด

ดีที่เธอสวมชุดคลุมอยู่ ไม่งั้นคงจะน่าอาย

“ที่อยู่”มู่วี่สิงถาม

“ถนนอันหนิง10”

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป รถปอร์เช่สีดำนั่นก็หยุดลงที่ใต้ตึกเก่าๆที่พักแถวนั้น

เดิมทีเวินจิ้งไม่อยากให้เขาเข้ามาที่ข้างใน แต่ว่าเขาไม่ฟังเธอเลย

“ขอบคุณที่มาส่งฉันค่ะ เรื่องวันนี้ต้องขอโทษมากจริงๆ”เวินจิ้งขอโทษเขาอีกรอบ

“เชิ้ตอขงคุณราคาเท่าไหร่คะ เดี๋ยวฉันจ่ายให้ค่ะ”เวินจิ้งพูดด้วยเสียงหวาดหวั่นเล็กน้อย

สายจาของมู่วี่สิงมองไปข้างหน้า พอได้ยินก็ขมวดคิ้ว แล้วก็เห็นเวินจิ้งเปิดกระเป๋าเงิน

เธอทายในใจน่าจะหลักสี่ แต่ว่าราคาจริงๆไม่รู้

“คุณชดใช้ไหวเหรอ?”เสียงทุ้มต่ำของมู่วี่สิงก็ดังขึ้น เชิ้ตของเขาตัดอย่างดี ทั้งโลกนี้มีแค่ตัวเดียว

“ฉันชดใช้ราคาไม่ไหวเหรอคะ?”ใบหน้าของเวินจิ้งดูหดไป

ตอนนี้เองก็มีเสียงของเจี่ยนอีดังๆจากด้านนอกเข้ามา“เวินจิ้ง กลับมาไวขนาดนี้ทำไมเนี่ย ไม่ได้บอกว่าให้อยู่กับเขานานๆหน่อยเหรอ……”

เวินจิ้งลำบากใจเล็กน้อย ชุมชนเล็กๆแบบนี้ ทุกตึกเกือบจะเป็นเพื่อนบ้านกัน เจี่ยนอีตะโกนแบบนี้จนเกือบจะได้ยินไปทั้งชุมชน

“ขอโทษค่ะ ฉันต้องกลับแล้ว นี่เบอร์ของฉัน ถ้าให้ฉันชดใช้อะไรติดต่อมานะคะ!”เวินจิ้งรีบเขียนเบอร์โทรตัวเองจากนั้นก็ลงรถ

มู่วี่สิงขมวดคิ้ว ที่ปลายนิ้วยังมีกระดาษที่มีไออุ่นของเวินจิ้งอยู่ ด้านบนมีเบอร์โทรอยู่ เขากำกระดาษแน่น

เจี่ยนอีเห็นลูกสาวลงมาจากรถก็ตะลึง แต่ก็ได้สติกลับมา“เวินจิ้ง ทำไมถึงบอกว่านัดดูตัวจบแล้วล่ะ?นี่ไม่ใช่ว่าสำเร็จแล้วเหรอ?”

“ไม่ใช่เขา”เวินจิ้งดึงแม่เข้าบ้าน แต่ว่าดึงไม่ได้

เจี่ยนอีจ้องรถนั่น ในใจก็นับว่ารถนี่น่าจะมีศูนย์กี่ตัว

ที่แท้ก็เป็นคนที่ที่มีรายได้ปีละล้าน รถนี่แค่ดูก็รู้แล้วว่าเกินล้าน!

“ลูกพูดอะไร?อย่าหลอกแม่สิ รีบไปให้เขาลงมาให้แม่ดูหน่อย”

เวินจิ้งนิ่งไป มองมู่วี่สิงแล้วรีบปิดประตูรถ จากนั้นก็ดึงแม่ออกมา

ในรถนั่น มู่วี่สิงมองแม่ลูกที่เดินออกไปไกล สายตาหม่นลงเล็กน้อย

ในแสงสว่างนั่น โทรศัพท์สีขาวก็ตกลงที่เบาะข้างคนขับ

เขาหยิบขึ้นมา โทรศัพท์สั่นเล็กน้อยแล้วก็มีแจ้งเตือนเข้ามาว่า:วันที่1000ที่คุณจากไป

เวินจิ้งกับแม่ที่เพิ่งเข้าบ้าน ออดประตูก็ดัง

เป็นเขา?

เวินจิ้งเปิดประตู ร่างสูงๆของมู่วี่สิงยืนอยู่หน้าประตู

“โทรศัพท์คุณ”น้ำเสียงของมู่วี่สิงมีความไม่พอใจแฝงอยู่

“อ้อ ขอบคุณค่ะ!”เวินจิ้งยิ้ม“เดี๋ยวฉันลงไปส่งคุณ”

พอพูดจบเสียงของเจี่ยนอีก็เข้ามา“เวินจิ้ง ทำไมให้เขายืนอยู่ข้างนอกล่ะ รีบเข้ามานั่งสิ!”

เวินจิ้ง:……

มู่วี่สิงขมวดคิ้ว ขายังไม่ขยับก็พูดอย่างเรียบๆว่า“ผมมีธุระ ไปก่อนนะ”

เวินจิ้งโล่งอกไป วันนี้เธอก็รบกวนชายคนนี้พอแล้วจะให้มีเรื่องอะไรอีกไม่ได้

แต่เจี่ยนอีก็ยังมองมา เวินจิ้งปิดประตูดัง“ปัง”

“แม่ หนูไม่รู้จักเขา”

“ไม่รู้จักเขาแล้วมาส่งลูกได้ไง?”

“เขาใจดี หนูเปียกไปทั้งตัวแบบนี้?”

“แม่ว่าลูกสองคนได้อยู่ ฮิฮิ ผู้ชายคนนี้ไม่เลว เวินจิ้ง ครั้งนี้ลูกสายตาไม่เลวจริงๆ!”

เวินจิ้งกลับเข้าห้อง ปิดประตู


และยังมี  นิยาย อ่านนิยาย นิยาย pdf นิยายวาย อ่านนิยายฟรี นิยายออนไลน์ อีกหลายเรื่องที่รอให้คุณอ่านที่ novel-fast.com

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท