บทที่ 1245 ถูกยกชูในท่ามกลางคนนับหมื่น
ระยะเวลาในงานแต่งงาน ยังเหลืออีกสามวัน
คนของตระกูลลู่รู้สึกถึงมีอะไรแปลกๆ เห็นได้ชัดว่ามีแต่เรื่องดีๆเข้ามา แต่อารมณ์ของประธานลู่กลับไม่ดีขึ้นเลย และในบางเวลาก็ดูเหมือนว่าจะเย็นชากว่าเดิมซะอีก
เหตุผล…อาจมีเพียงลู่เซิ่นเท่านั้นที่สามารถทำให้ชัดเจนได้
ตอนนี้เขากำลังมองคอมพิวเตอร์ด้วยสายตาที่เย็นชา และข้อความที่ส่งมาจากสายลับที่ตนเองได้แทรกซึมไว้
“พวกเขาสัญญาว่าจะให้ค่าตอบแทนที่เอื้อเฟื้อ รวมถึงส่วนของผู้ถือหุ้นสองเท่าและเงินปันผลที่มากขึ้นกว่าเดิม”
ลู่เซิ่นมองมาที่นี่ มีการดูถูกเหยียดหยาม
เขายังไม่ทันอ่านข้อความจบ ประตูสำนักงานก็ถูกเคาะดังขึ้น
คนที่เดินเข้ามาคือสูหยิง
นี่จัดขึ้นโดยเจตนาของลู่เซิ่นเช่นกัน
แน่นอนว่าเขารู้ เมื่อเร็วๆนี้อารองและอาสามเหมือนปล่อยข่าวลือบางอย่างออกไปในบริษัท โดยบอกว่าการแต่งงานครั้งนี้ของตนสูหยิงและลู่เหวยนั้นโกรธมาก มีแนวโน้มมากที่จะยึดสิทธิ์การบริหารของตนเองกลับคืนมา
เขาเพียงแค่ร่วมมือกับข่าวลือเหล่านี้ และขอให้พวกเขาหาเวลามาบริษัทลู่ซื่อบ่อยๆ
คนของตระกูลสูทั้งสองคนจะต้องถูกกวาดล้างไป ตอนนี้เขาเอะใจขึ้นมาว่า สมาชิกผู้บริหารทั้งสอง จะวางแผนอย่างไร
“คุณวางแผนที่จะลงมือเมื่อไหร?” ถึงแม้ว่าสูหยิงจะเป็นคนรีบร้อน แต่เธอก็รู้ว่าเรื่องแบบนี้ไม่ควรแหวกหญ้าให้งูตื่น
ลู่เซิ่นส่ายหัว “ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา ”
สูหยิงขมวดคิ้วเล็กน้อย “สองคนนี้มีการเคลื่อนไหวเล็กๆ มากมาย คุณไม่กลัวว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือ ? ”
ลู่เซิ่นยิ้ม “แม่เจ้า” นี่คุณจะตื่นเต้นมากเกินไปแล้ว”
ใบหน้าของสูหยิงมืดลง ได้แต่รอเอกสารของลู่เซิ่น
“ ตอนนี้พวกเขาสองคนต้องการโค่นล้มฉัน แต่ว่าไม่ง่ายอย่างนั้น ” ลู่เซิ่นเคาะโต๊ะ “ ความคาดหวังทั้งหมดของพวกเขาคือคุณและพ่อจะประกาศหลังงานแต่งงานของฉันว่าหุ้นที่ฉันถือไว้แต่เดิมนั้นฉันจะไม่ได้ชอบอีกต่อไป ”
สีหน้าของสูหยิงยังคงงงงวยเล็กน้อย “จำนวนหุ้นรวมกันของทั้งสองคนไม่ถึงห้าเปอร์เซ็นต์ด้วยซ้ำ แม้ว่าคุณจะไม่มีหุ้นของฉันและพ่อของคุณ และหุ้นอีกสามสิบเปอร์เซ็นต์ของบริษัท พวกเขาเอาความมั่นใจในตนเองมาจากไหน เพื่อที่จะโค่นล้มคุณได้?”
ลู่เซิ่นยิ้มอย่างแผ่วเบา “แม่เจ้า มีการกระจายหุ้นของทั้งบริษัทอย่างไรกัน คุณยังไม่ลืมไม่ใช่”
“เป็นไม่ได้ไง” สูหยิงหันไปมองลู่เซิ่นแวบหนึ่ง “ในมือของคุณมีหุ้นยี่สิบเปอร์เซ็นต์ของพวกเรา และของตนเองเองอีกสามสิบเปอร์เซ็นต์ ทั้งหมดรวมเป็นห้าสิบสองเปอร์เซ็นต์ อีกสี่สิบแปดเปอร์เซ็นต์จากที่เหลือในนั้น และมีสามสิบเปอร์เซ็นต์อยุ่ในการหมุนเวียน ”
ลู่เซิ่นมองหน้าของสูหยิงที่กระพริบอย่างชัดเจนแล้วเม้มปาก “ตอนนี้คุณรู้แล้วว่าฉันกำลังรออะไรอยู่ ?”
ใบหน้าของสูหยิงยังคงดูเคร่งขรึม “พวกเขารวมกันห้าเปอร์เซ็นต์ของหุ้น หากสามารถซื้อหุ้นจำนวนมากจากตลาดรองได้ล่ะก็ มัน…เป็นไปได้ที่จะแข่งขันกับคุณได้จริงๆโดยไม่มีฉันและพ่อของคุณสนับสนุน”
ลู่เซิ่นพยักหน้า “ดังนั้นในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาพวกเขาได้ทำการล็อบบี้ผู้บริหารที่สั่นคลอน อีกทางหนึ่งได้มีการแอบซื้อหุ้นจำนวนมากของบริษัทอย่างลับๆและสัญญาด้วยว่าหากพวกเขาสนับสนุนจะเพิ่มส่วนของพวกเขาเป็นสองเท่า”
สูหยิง หัวเราะเยาะ “ถ้าอย่างนั้น อาที่แสนดีทั้งสองของคุณช่างเป็นคนใจกว้างจริงๆ ”
หุ้นที่อยู่ในมือของอารองและอาสามรวมกันทั้งหมดเป็นห้าเเปอร์เซ็นต์ สองคนในตระกูลสูรวมกันไม่ถึงสี่เปอร์เซ็นต์ และผู้บริหารทั้งสองต่างคนมีคนละหนึ่งเปอร์เซ็นต์ นับเป็นแบบนี้ พวกเขาต้องซื้อหุ้นอย่างน้อยอีกยี่สิบเปอร์เซ็นต์
หากทั้งสองคนทำตามสัญญาจริงๆ พวกเขาจะต้องให้หกเปอร์เซ็นต์จากยี่สิบเปอร์เซ็นต์ ซึ่งไม่ใช่จำนวนเล็กน้อยเลย
“งั้น……” สูหยิงพูดต่อ “คุณกำลังรอเงินจำนวนมากที่หมุนเวียนอยู่ของพวกเขา”
ลู่เซิ่นพยักหน้า
เมื่อพิจารณาจากมูลค่าตลาดของหุ้นของตระกูลลู่แล้ว จำเป็นต้องได้รับยี่สิบเปอร์เซ็นต์ของหุ้น ไม่ใช่เงินก้อนเล็กที่จะใช้จ่ายอย่างแน่นอน
เขารู้ดีว่าอารองและอาสามในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เงินจำนวนมหาศาลเช่นนี้ ไม่สามารถนำมาใช้แบบไม่เป็นทางการได้อย่างแน่นอน
แล้ว…..เอาเงินเหล่านี้มาจากไหน?
ลู่เซิ่นก็สงสัยเหมือนกันว่าคำตอบของคำถามนี้จะเป็นอย่างไร แต่เขารู้ ไม่ใช่วิธีที่ถูกต้องอย่างแน่นอน
“เป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ” สูหยิงมองไปที่ลู่เซิ่นและพยักหน้า
เมื่อเห็นท่าทีลู่เซิ่นในวันนี้ เธอรู้สึกดีเล็กน้อยอยู่ภายในใจ
เด็กชายตัวเล็กๆที่เคยเป็นเด็กวัยเตาะแตะในตอนนั้น ในพริบตาเขาได้เติบโตเป็นผู้ใหญ่อย่างที่เป็นอยู่ในตอนนี้ เด็ดเดี่ยวและแน่วแน่ จิตใจลึกล่ำกว่าเธออีก
พัฒนาการของบริษัทลู่ซื่ออยู่ภายใต้ในมือเขามันดีขึ้นกว่าแต่ก่อน อาชีพการงานของเขาดำเนินไปอย่างราบรื่น ไม่มีอะไรที่ยากลำบาก เธอมองลูกชายของตนเองที่โตเป็นลูกผู้ชายแล้ว ใบหน้าด้านข้างนั้นดูบึกบึนและบาง โครงร่างก็ดูแข็งทื่อ แต่ไม่รู้เธอที่เป็นแม่ภายในใจกลับรู้สึกไม่ดี
เธอสามารถเห็นความสำเร็จของลู่เซิ่น เห็นเขาเดินอยู่ในบนที่สูง ถูกผู้คนนับล้านเคารพ ไม่ใช่ว่าไม่ภูมิใจเลย แต่สูหยิงกลับไม่รู้สึกถึงความสุขของลู่เซิ่น
เห็นได้ชัดว่าเขามีมากมาย ทำไมถึงยังไม่มีความสุข ?
ความคิดมากมายฉายขึ้นในใจของสูหยิง แต่ทั้งหมดกลับลอยไปกับลมหายใจในที่สุด
“งานแต่งงานจะจัดขึ้นในไม่กี่วันนี้แล้ว ” สูหยิงอดใจไม่อยู่เอื้อมมือไปตบหลังมือของลู่เซิ่น “กี่วันนี้อย่าเหนื่อยเกินไปล่ะ พวกอารองของคุณมีฉันค่อยดูอยู่ ไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นมาได้”
ลู่เซิ่นยิ้มจางๆและพยักหน้า “ดีครับ ”
สูหยิงไม่ใช่ผู้หญิงที่จะเต็มไปด้วยความรักของมารดาได้ตามต้องการ หรือเวลาที่เธอเข้มงวด จะเป็นแม่ที่มีความรักความเมตตามากกว่าคนที่เป็นแม่ด้วยปกติ
ดังนั้นแม้แต่เธอก็รู้สึกได้ถึงอารมณ์นี้ ลักษณะของตนเองในตอนนี้ บางทีมันอาจจะไม่ดีจริงๆ
แต่ว่า……เขาควรทำอย่างไรถึงจะดีล่ะ
เขาไม่ได้เห็นฉินซีมานามกว่าสามเดือนแล้ว และในตอนนี้วิธีการที่หวังของตนเองนั้น ไม่รู้ว่าจะใช้ได้ผลจริงๆหรือไม่
ดวงตาของลู่เซิ่นกวาดไปที่วันที่ที่อยู่มุมล่างขวาของคอมพิวเตอร์
เหลือเวลาเพียงสามวัน
… …
ในเวลาเดียวกัน สำนักใหญ่ขององค์กร
ที่นี่แตกต่างจากเมืองหนาน เนื่องจากเปรียบเทียบกับประเทศ f แล้วไม่แตกต่างมากนัก จึงแทบไม่มีความแตกต่างของเวลา
เมื่อฉินซีตระหนักถึงเรื่องนี้เป็นครั้งแรก ความคิดแรกที่ผุดขึ้นมาในหัว กลับกลายเป็น เยี่ยมมาก ถ้าเป็นเช่นนี้ล่ะก็ หลังจากนี้เกี่ยวกับวิดีโอของลู่เซิ่นก็คงไม่ต้องปรับเปลี่ยนเวลาแล้ว
แน่นอนว่า เธอตระหนักถึงความไร้สาระของตนเองในวินาทีถัดไป
มีโอกาสที่จะถ่ายวิดีโอร่วมกับลู่เซิ่นซะที่ไหนล่ะ
อากาศบนเกาะวันนี้ดีมาก แดดส่องแสงเหมือนโรยเงินลงมาท่วมทั้งเกาะ
วันก่อนฉินซีนอนดึกเพื่อทำแผนให้เสร็จและส่งออกไป รู้สึกเหมือนอ่อนเพลียไปทั่วร่างกาย ดังนั้นจึงหลับไปทั้งวันในวันรุ่งขึ้น และนาฬิกาชีวภาพค่อนข้างสับสนไปเล็กน้อย
เช้านี้ในขณะที่ถือหนังสือไว้และยังหลับไปบนโซฟาอีก หากไม่ใช่เพราะการสั่นของโทรศัพท์ทำเธอตื่น ประมาณว่าเธอหลับเลยเวลาอาหารเย็นแน่
เธอหาวเล็กน้อย และยังมีรู้สึกมีอาการง่วงอยู่ ไม่ได้รีบร้อนที่จะไปหยิบโทรศัพท์ทันที แต่ต้องการที่จะนั่งตัวตรง ดื่มน้ำไปกรึ๊บหนึ่ง รอจนกว่าตนเองจะรู้สึกตัวอีกนิด ถึงได้เปิดโทรศัพท์
จ้านเซินเอาโทรศัพท์มือถือและคอมพิวเตอร์ของเธอส่งคืนเธอเป็นเวลาสองวันแล้ว แต่สำหรับฉินซีนั้น ไม่มีความแตกต่างในการใช้ชีวิตเลย
