บทที่ 1378 ตกอยู่ในมือข้าศึก
ฉินซีตกใจตาโตทั้งสองข้าง
ในความทรงจำของเธอ ถังย่าเป็นมีดที่ดีที่สุดเล่มหนึ่งขององค์กร เธอจะเกิดเรื่องได้ยังไง
ฉินซีอดถามมาได้ : “ถังย่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ร้ายแรงไหม?”
ในองค์กรมีผู้หญิงน้อย ส่วนใหญ่จะเป็นผู้ชาย ถึงแม้ถังย่าจะโตเกินวัย นิสัยก็เย็นชา แต่ความสัมพันธ์กับฉินซีถือว่าไม่เลว
แต่เพราะองค์กรตัดขาดอารมณ์และความรู้สึกของคน จึงทำให้ฉินซีกับถังย่าไม่ถือว่าเป็นเพื่อนกัน
หลังจากนั้น ฉินซีค่อยๆเข้าสู่โลกภายนอก จึงเพิ่งจะเข้าใจว่าความรู้สึกระหว่างคนด้วยกันเองความจริงแล้วเป็นยังไง
น่าเสียดาย ถังย่ายังคงใช้ชีวิตภายใต้การควบคุมขององค์กร
คิดถึงตรงนี้ ฉินซีอดรู้สึกสงสารถังย่าไม่ได้
ถึงแม้ก่อนหน้านี้จ้านเซินจะให้ถังย่าคอยเฝ้าตามดูตัวเองตลอดเวลา แต่ถังย่าก็ทำแค่เพื่อทำภารกิจให้สำเร็จเท่านั้นเอง ฉินซีไม่ได้โทษเธอ
จ้านเซินรู้สึกถึงความร้อนใจในน้ำเสียงของเธอ พูดอย่างสบายๆ ว่า : “ไม่มีอะไร ไม่ใช่เรื่องใหญ่ คุณพักผ่อนให้สบาย ไม่ต้องกังวล”
ถังย่าเป็นคนที่รักหน้าตาศักดิ์ศรีมาก เธอต้องไม่อยากให้ฉินซีรู้เรื่องพวกนี้แน่นอน และตอนนี้เธอควรรักษาสุขภาพอย่างยิ่ง ทางที่ดีที่สุดคือรับรู้เรื่องภายนอกให้น้อย
จ้านเซินทำเพื่อฉินซี แต่ฉินซีกลับรู้สึกว่าจ้านเซินกำลังควบคุมตัวเองและการติดต่อกับโลกภายนอก เขาอยากเห็นตัวเองถูกขังอยู่ในห้องพักผู้ป่วยของโรงพยาบาล
ถึงแม้ว่าที่นี่จะไม่เหมือนกับคุกในองค์กร แต่กลับทำให้ฉินซีรู้สึกเหมือนกันอย่างยิ่ง
ทันใดนั้น ฉินซีรู้สึกเห็นภาพลวงตาที่ทำให้ไม่สบายใจจนหายจนไม่ออก
เธอมองดวงตาที่ลึกจนมองไม่ออกของจ้านเซิน แม้ว่าจะไม่เต็มใจแค่ไหน ทำได้แค่กัดฟันจะกลืนมันลงท้องไป
ฉินซีหายใจเข้าลึกๆ และรีบปรับอารมณ์อย่างรวดเร็ว
เมื่อเธอลืมตาทั้งสองข้างมองจ้านเซินอีกครั้ง ก็สวมหน้ากากไว้เรียบร้อยแล้ว
ฉินซีมองจ้านเซิน ยิ้มน้อยๆ พลางพูดว่า : “ได้ งั้นระวังความปลอดภัยด้วย ถ้าต้องการละก็ ให้เหยาจ้าวไปด้วยกันกับคุณด้วยได้นะ ตรงนี้ฉันมีหมอโจวคนเดียวก็พอแล้ว”
เธอพูดอย่างเห็นอกเห็นใจ ในตามีกลุ่มหมอกปรากฏขึ้น
“อืม”
ในใจจ้านเซินอยากจะไปประกันตัวถังย่าออกจากสถานีตำรวจ โดยไม่ได้สังเกตถึงการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ของเธอ
เขาให้เหยาจ้าวและโจวซิงดูแลฉินซีดีๆ จากนั้นจึงไปที่สถานีตำรวจ
ในสถานีตำรวจ
ถังย่าสนิทกันกับตำรวจใหม่อย่างรวดเร็ว
“ฮ่าฮ่าฮ่า…”
ในห้องโถงมีเสียงหัวเราะของถังย่าดังออกมา
หลอจี่หอางยืนอยู่ด้านข้าง ไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกในใจยังไง
ตอนที่เขาเจอถังย่าตอนแรก รู้สึกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่เย็นชามากๆ แต่ตอนนี้รู้สึกว่าภาพลักษณ์นั่นพังทลายไปหมดแล้ว
เหมือนคิดอะไรได้ ถังย่ามองหลอจี่หอางกะทันหัน ปากแดงๆ ขยับเบาๆ : “เจ้านายหลอ ขออนุญาตถามหน่อย ชื่อเต็มของคุณชื่ออะไร?”
สายตาขอบเธอคมมาก จนทำให้หลอจี่หอางรู้สึกเหมือนกำลังถูกสัตว์ร้ายจ้องมอง
เขามองสายตาถังย่ากลับไปและพูดอย่างนิ่งเฉยว่า : “คุณถัง ในเมื่อคุณก็รู้จักเกรงใจ งั้นก็ไม่ต้องถามแล้วกัน”
ถึงแม้หลอจี่หอางจะไม่ได้ปฏิเสธตรงๆ แต่ความนั้นประโยคนั้นกลับกำลังเตือนถังย่าว่าอย่าสนใจเรื่องไร้สาระของคนอื่นเลย
ได้ยินเขาพูดอย่างนี้ ถังย่าไม่ได้รู้สึกอึดอัด แต่รอยยิ้มบนใบหน้ากลับยิ้มกว้างยิ่งขึ้น
เธอหันไปมองตำรวจตัวน้อยที่อยู่ด้านข้างด้วยสายตาประจบสอพลอกะทันหัน : “ที่รัก บอกฉันหน่อยได้ไหมหัวหน้าของพวกคุณชื่ออะไร?”
เสียงของถังย่าลดต่ำลงอย่างตั้งใจ ภายในความเซ็กซี่ยังมีกลิ่นความเย้ายวนคนอีกด้วย
ตำรวจตัวน้อยเป็นผู้หญิง เดิมทีชอบคนสวยและของสวยๆ อยู่แล้ว
ตอนที่เธอเห็นฉินซี ก็คิดว่าตัวเองตกอยู่ในมือข้าศึกแล้ว
บนโลกนี้มีคนที่ดูดีขนาดนี้ได้ยังไง ก่อนหน้านี้เธอคิดว่าเจ้านายหลอก็ดูดีแล้ว คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะเจอคนที่สวยยิ่งกว่า
แต่เจ้านายหลอเป็นผู้ชาย ถังย่าเป็นผู้หญิง ไม่มีอะไรเปรียบเทียบได้
เจอสายตาเย้ายวนของถังย่า ตำรวจตัวน้อยหน้าแดงชั่วขณะ อ้ำอ้ำอึ้งอึ้งพูดไม่ออกไปนาน : “ชื่อ ชื่อหลอ…”
แย่แล้ว!
เสน่ห์ของถังย่านั้นมากเกินไปจริงๆ ทำให้เธอต่อต้านไม่ไหว สมองว่างเปล่าไปหมด
“ที่รัก มีสติหน่อย”
ถังย่าหัวเราะเบาๆ น้ำเสียงมีความหยอกล้อ
หลอจี่หอางเห็นเธอล้อเล่นไม่แยกชายหญิง สมองเต็มไปด้วยความมืดชั่วขณะ
มองท่าทางสีหน้าหญิงสาววัยแรกรุ่นของตำรวจตัวน้อยที่เพิ่งมาใหม่ หันหน้ามองไปทางอื่นอดรู้สึกผิดหวังไม่ได้
นี้มันเรื่องอะไรกัน!
ภายใต้กำลังใจของถังย่า ตำรวจตัวน้อยค่อยๆ สงบลง : “เขาชื่อหลอจี่หอาง”
เรื่องแรกที่เธอทำหลังจากที่สงบลงก็คือการทรยศหลอจี่หอางและเข้าสู่อ้อมกอดของถังย่า
โดยที่ตำรวจตัวน้อยไม่รู้สึกผิดอะไร
ถังย่าที่มีเสน่ห์ขนาดนี้ คนสวยที่ยากจะพบได้ในพันปี ใครมองแล้วจะไม่หวั่นไหวบ้าง
อีกอย่าง ในเมื่อถังย่าเริ่มถามชื่อหลอจี่หอางด้วยตัวเอง ไม่แน่อาจจะมีความสนใจหัวหน้าของพวกเขาก็ได้
หนุ่มหล่อคู่กับสาวสวย เรื่องที่สวยงามขนาดนี้ เธอจะมองดูอยู่เฉยได้ยังไง
คิดว่าหัวหน้าของพวกเขาก็อายุยี่สิบเจ็ดปีแล้ว ไม่เคยมีแฟนสักคน ตำรวจตัวน้อยรู้สึกอดเป็นกังวลแทนหลอจี่หอางไม่ได้
ตอนนี้คนสวยอย่างถังย่าอยู่ตรงนี่ ยังไม่รีบลงมือ ช่างโง่จริงๆ
“หลอจี่หอาง…”
ถังพูดชื่อเขาอย่างเงียบๆ มุมปากยกขึ้นน้อยๆ
“โอเค ฉันจำได้แล้ว”
ตอนที่เธอพูดประโยคนี้ กำลังมองหน้าตำรวจตัวน้อยอยู่ แต่สายกลับมองไปที่หลอจี่หอาง
ตำรวจตัวน้อยคิดซุบซิบอะไรขึ้นมาในใจ : “พี่ถัง คุณสนใจหัวหน้าของพวกเราแล้วใช่ไหม? ฉันจะบอกพี่ว่าหัวหน้าของพวกเราดีมากๆ ยิ่งตอนนี้เขาใกล้จะสามสิบแล้ว แต่ยังโสดอยู่เลย ผู้ชายดีๆ ที่ดูแลตัวเองเป็นพิเศษแบบนี้ ในยุคสมัยนี้หาได้ยากขนาดไหน คุณห้ามพลาดเลยนะ”
เธอคิดว่าเพื่อการแต่งงานของหลอจี่หอางแล้ว ตัวเองต้องรับผิดชอบหน้าที่แม่สื่อที่สำคัญให้ได้
“หลิวซีหาง！”
เธอพูดไม่ทันจบ เสียงโกรธเคืองดังขึ้นมาทันที
หลิวซีหางรีบเงยหน้า เผชิญหน้ากับดวงตาสีดำเข้าคู่นั้นของหลอจี่หอาง
มองไปในแสงที่น่าสะพรึงหลิวซีหางตัวสั่นอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้
แย่แล้ว!
สามคำนี้ผุดขึ้นมาในใจของหลิวซีหาง
หัวหน้าของพวกเขาโกรธแล้ว หลังจากนี้เธออย่าคิดจะใช้ชีวิตดีๆ อีกต่อไปเลย
เพื่อรักษาชีวิตน้อยๆ ของตัวเองไว้ หลิวซีหางพยายามแกล้งกลืนน้ำลายอย่างสงบนิ่ง และพูดด้วยเหตุผลว่า : “เจ้านายหลอ ฉันพูดไม่ถูกหรือไง? ที่ฉันพูดไปเมื่อกี้เป็นความจริงทั้งหมด”
เธอพยายามสู้ด้วยเหตุผล แต่หน้าของหลอจี่หอางกลับอึมครึมขึ้นเรื่อยๆ
เรื่องจริงก็คือเรื่องจริง แต่เธอไม่ควรพูดในสถานที่แบบนี้ และยิ่งไม่ควรพูดให้ถังย่าฟัง
ตอนที่ถังย่าได้ยินว่าหลอจี่หอางอายุขนาดนี้ยังโสดอยู่ อดหัวเราะออกมาไม่ได้
