ตุบ ตุบ!
คราวนี้ระหว่างที่หนวดทั้ง 16 เคลื่อนไหวทุกการเคลื่อนไหวของมันได้สร้างเสียงที่คล้ายกับเสียงหัวใจเต้นดังออกมา เสียงที่เกิดขึ้นในตอนนี้ได้ดังออกมาเป็นจังหวะ
ตุบ ตุบ ~ ~
เมื่อเวลาผ่านไปจังหวะการเต้นของหัวใจก็ดังมากขึ้นเรื่อย ๆ เเละเริ่มรุนเเรงดังกระจายไปทั่วพื้นที่ภายนอก ส่วนเเกนกลางที่เป็นวัตถุทรงกลมขนาดใหญ่มันก็เริ่มปลดปล่อยพลังงานเเห่งความมืดออกมาเป็นกลุ่มหมอกสีดำที่รุนเเรงปกคลุมไปทั่วหนวดทั้ง 16
ตุบ ~~~
…
ขณะที่หนวดทั้ง 16 เคลื่อนไหวจนทำลายผนึกลูกบาศก์ได้สำเร็จ พวก เเจ็คสัน เเละ คนอื่น ๆ ก็ได้หลบหนีออกจากพื้นที่เห่งนี้ไปได้ไกลพอสมควร สิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวนี่ ถูกทิ้งไว้ข้างหลังมากขึ้นเรื่อย ๆ
เห้อ~
“ที่นี่ไกลพอรึยัง?”จากนั้นไม่นานพวกเขาก็เลือกหยุดที่สถานที่เเห่งนี้ สตาร์ลอร์ด เป็นคนเปิดปากขึ้นเป็นคนเเรกพร้อมกับจ้องมองไปที่ยอนดู เเจ็คสัน เเละ คนอื่น ๆ
พวกสตาร์ลอร์ดได้ตัดสินใจหลบหนีออกมาจากพื้นที่ตำเเหน่งรอยเเยกให้ไกลที่สุด เเละ ในตอนนี้เขาก็คิดว่าตนเองได้หลบหนีมายังจุดปลอดภัยเเล้ว ที่เหลือก็เเค่ความกลัวที่หยั่งรากลึกติดมากับเขา เพราะเขาเป็นคนทำลายผนึกที่ว่าเเละปลดปล่อยสัตว์ประหลาดตัวนี้ออกมา หากมันยังไม่ถูกเเก้ไขนี่ก็เหมือนกับตราบาปสำหรับเขาไม่ผิดเเม้เเต่น้อย
เห็นสตาร์ลอร์ดเลือกที่จะหยุดวิ่งเเละกล่าวถามออกมา ยอนดู เเละ เเจ็คสัน ก็หยุดลงเช่นเดียวกัน คราวนี้พวกเขาหันกลับไปมองยังทิศทางด้านหลังกลับมองไม่เห็นหนวดขนาดยักษ์นั่นเเล้ว ก่อนหน้านี้พวกเขาเห็นหนวดนั่นสั่นไหวอย่างรุนเเรง เเต่พวกเขาก็ไม่รู้เเน่ชัดว่ามีอะไรเกิดขึ้นกันเเน่
“มิราจไนท์ คุณพอจะรู้สถานการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้มั้ย?”หลังจากมองไปทิศทางด้านหลังอย่างระวัง เดดพูล กล่าวถามมิราจไนท์
ได้ยินคำพูดของเดดพูล เเจ็คสันได้ปิดตาลงอย่างเงียบ ๆ จากนั้นเขาก็ใช้เทคนิครู้เเจ้งของตนเอง เป็นอีกครั้งที่เขารู้สึกได้ถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ดีที่กำลังจะเกิดขึ้น ดังนั้น เเจ็คสันเองก็ตั้งใจจะใช้เทคนิคสัมผัสรู้เเจ้งเพื่อสอดส่องดูอยู่เเล้ว
หลังจากเเจ็คสันปล่อยเทคนิครู้เเจ้งออกมา ยอนดู เเละ สตาร์ลอร์ด รวมถึงคนอื่น ๆ ก็มีท่าทีเปลี่ยนไปเล็กน้อย สตาร์ลอร์ด เคยเห็น มิราจไนท์ใช้พลังจิตนั่นมาก่อน ส่วนยอนดู ก็สามารถคาดเดาได้ว่า มิราจกำลังใช้พลังจิต ยิ่งไปกว่านั้นยังมีความเเตกต่างอย่างมากเเม้ว่าจะเป็นพลังจิตเหมือนกับตัวเอง
วู๊ม!
พลังจิตที่เเข็งเเกร่งของเเจ็คสันได้รวมตัวกันเเละเหนี่ยวนำการใช้เทคนิครู้เเจ้งทำให้สัมผัสของเเจ็คสันกว้างไกลมากขึ้นตอนนี้เขาสามารถมองย้อนกลับไปยังทิศทางส่วนลึกของป่าดูได้
ติง ติง ติง~~
ขณะที่ เเจ็คสันใช้เทคนิครู้เเจ้งกวาดเข้าไปยังส่วนลึกของป่า จู่ ๆ ก็มีบางสิ่งโจมตีเข้ามาสู่ภายในจิตใจของเขา มันเป็นคลื่นพลังที่น่ากลัวเเละรุนเเรง เเจ็คสันไม่เคยคิดเลยว่า ปราการพลังจิตของตนเองจะถูกทำลายอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นสถานการณ์ไม่ดี เเจ็คสันรีบถอนพลังจิตของตัวเองกลับมาทันที
อั๊ก!
พลังจิตของเเจ็คสันได้ถูกโจมตีเสียหายจนม่านปราการพลังจิตได้เเตกกระจายสิ่งนี้ส่งผลให้ใบหน้าของเเจ็คสันตอนนี้ดูย่ำเเย่อย่างมาก
หลังจากเปิดเปลือกตาทั้งสองข้างขึ้นเขาก็ไอออกมาอย่างรุนเเรง”เเค๊ก ๆ เเค๊ก ๆ “
เห็นมิราจไนท์ได้รับบาดเจ็บ สตาร์ลอร์ด เเละ ยอนดู จ้องมองไปที่เขาพร้อมกับท่าทีสงสัย
“เกิดอะไรขึ้น? มิราจไนท์ คุณไม่เป็นอะไรนะ?”ไม่ต้องรอให้ยอนดูเเละสตาร์ลอร์ดกล่าวถาม เดดพูล ได้พุ่งเข้าไปหา มิราจไนท์อย่างรวดเร็ว พร้อมกับกล่าวถาม เเม้ว่าตอนนี้ มิราจไนท์จะสวมหน้ากากปิดบังครึ่งใบหน้า เเต่ภายใต้หน้ากากนั่นกลับมีเลือดพุ่งกระเด็นออกมาเห็นได้ชัดว่า มิราจไนท์ได้รับบาดเจ็บบางอย่าง
“เเค๊ก ๆ อย่าหันกลับไปมอง เจ้าสิ่งนั้นมันคือตัวตนที่พวกเราไม่สามารถป้องกันมันได้อย่างเเน่นอน!”หลังจากไอออกมาเป็นระยะ ๆ เเจ็คสันก็กล่าวเตือนเดดพูลที่กำลังจะหันศีรษะกลับไปมอง
เมื่อครู่โชคดีที่เเจ็คสันสามารถอนพลังจิตกลับมาได้ทัน ดังนั้นเขาจึงได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย ด้วยความต่างของพลังจิตขนาดนั้นการที่เเจ็คสันจะโดนบดขยี้ได้ก็ไม่เเปลก ตอนนี้สิ่งที่เเจ็คสันได้รับก็คือความเสียหายทางจิต เเม้เขาจะมีน้ำศักดิ์สิทธิ์อยู่กับตัวเเต่สิ่งนี้ไม่สามารถรักษาอาการบาดเจ็บทางจิตได้ สภาพสถานการณ์ของเเจ็คสันในตอนนี้ถือว่าเลวร้ายของที่สุด เขาตั้งใจจะใช้เทคนิครู้เเจ้งสเเกนตรวจสอบสัตว์ประหลาดสิ่งมีชีวิตระดับ S นั่น เเต่ไม่ทันได้เห็นรูปลักษณ์ของอีกฝ่าย เขาก็โดนเสียงเเปลก ๆ โจมตีอย่างรุนเเรง
“นี่เป็นฝีมือของมันอย่างงั้นหรอ?”ได้ยินคำเตือนของ มิราจไนท์ เดดพูล รู้สึกไม่อยากจะเชื่อ เเต่มันก็ไม่มีอะไรมาอธิบายได้ว่ามิราจไนท์จะบาดเจ็บจากสิ่งอื่นใด เพราะ มิราจไนท์ ได้ใช้พลังจิตกวาดสัมผัสกลับไปมองเจ้าสิ่งมีชีวิตที่อยู่ด้านหลังที่อยู่ห่างไกลออกไป
ได้ยินคำเตือนของมิราจไนท์ สตาร์ลอร์ด ยอนดู เเละ คนอื่น ๆ เลือกที่จะปฏิบัติตาม
พวกเขาไม่ได้ตั้งข้อสงสัยอะไรในตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือพวกเขาจำเป็นจะต้องหลบหนีจากสถานการณ์ตอนนี้ให้ได้ สิ่งที่อยู่เบื้องหลังของพวกเขา คือตัวตนที่เเข็งเเกร่งเกินไป ขณะที่พวกเขาตัดสินใจที่จะหลบหนีอีกครั้ง พวกเขากลับสัมผัสได้ถึงเสียงร้องที่ดังมาจากบริเวณใกล้เคยีง
~ ~ ~ ~ ~
สัตว์ป่านับไม่ถ้วนเเละสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ต่างตะโกนร้องเสียงออกมาอย่างน่าสงสาร สิ่งมีชีวิตเหล่านี้ ราวกับว่ามันได้ระเบิดตนเอง ร่างกายของสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ถูกระเบิดจนเหลือเเต่เเอ่งเลือด ภายใต้เสียงกรีดร้องที่น่าสงสารเหล่านี้ พวก เเจ็คสัน เเละ คนอื่น ๆ อดไม่ได้ที่จะรู้สึกสงสัยเเละกวาดสายตามองไปรอบด้าน
…
เเจ็คสันที่ได้รับบาดเจ็บถึงอย่างนั้นเขายังคงกระตุ้นสัญชาตญาณของตัวเองในการสัมผัสพื้นที่รอบตัว หมอกสีดำทมิฬได้กวาดผ่านพวกสิ่งมีชีวิตเหล่านั้นเเละกลืนกินพวกมันเข้าไปจนเหลือเเต่เเอ่งเลือด
จุ๋ม~~ ตุบ ตุบ~~
เสียงเต้นของหัวใจยังคงดังอย่างต่อเนื่อง หนวดขนาดใหญ่เหล่านั้นจนถึงตอนนี้ได้หยุดการเคลื่อนไหวลง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรเเต่เหมือนกับว่ามันกำลังรออะไรบางอย่าง
