ปัง ปัง ปัง
วู่ วู่ วู่..
หิมะม้วนตัวเป็นเกลียวกระสุนแล้วกระสุนเล่าถูกยิงผ่านอากาศหนาวที่เย็นยะเยือก กระสุนตัดผ่านหิมะไปตกตามที่ต่าง ๆ ต้นไม้ กระเบื้อง กระจก..ลมหนาวพัดผ่านหูและร่างกาย
คนที่ตายส่วนใหญ่เป็นพวกที่กู๋เค่อเหวินจ้างวานมา พวกเขาพุ่งเข้ามาที่หลงบิงเหมือนฝูงแกะที่พยายามเข้ามาต่อสู้กับสิงโต ไรเฟิลจู่โจมในมือหลงบิงนั้นดีกว่าไรเฟิลในมือของอีกฝ่ายหลายเท่า เธอแทบจะไม่พลาดเลย เพราะงั้นระดับของอีกฝ่ายก็ไม่มีทางที่ชนะแม้กระทั่งปืนธรรมดา ๆ ของเธอ เธอเก่งกว่าพวกนั้นมากในเชิงของประสบการณ์การต่อสู้ อันธพาลพวกนี้เคยแต่หาเรื่องกับคนธรรมดา เพราะงั้นอันธพาลพวกนี้ก็ไม่มีอะไรจะเทียบสำนักงานลับ 101 หลังจากเสียงปืนทำให้ศัตรูตื่นตัว คนพวกนั้นก็ออกมาพบกับศพมากมายบนพื้น
เลือดสีแดงย้อมหิมะขาวบริสุทธิ์ จนทำให้ใจของใครหลายคนต้องสั่นสะท้าน
ให้ตายสิ ใครมันทำบ้าอะไรแบบนี้? หัวหน้าอันธพาลเริ่มเสียสติ เขาหลบหลังกำแพงดวงตาของเขากำลังสั่นเทา
หัวหน้า หนีกันเถอะ! เสียงลูกน้องสั่นเครือ พวกเราโดนฆ่าตายกันไปตั้งมากมาย ไม่มีทางที่พวกเราจะได้เงินแน่ๆ มีแต่จะตายอยู่ที่นี่!
ไปเอารถ! หัวหน้าอันธพาลสั่ง ผมจะปกป้องคุณเอง! ลูกน้องบอก หัวหน้าอันธพาลพยักหน้ารับและเตรียมพร้อม
ฆ่ายัยนั่น! เขาตะโกนก่อนจะเล็งปืนไปทางหลงบิง
ปัง ปัง ปัง..
ปัง ปัง ปัง..
เสียงปืนดังขึ้นก่อนกระสุนจะผ่านหลงบิงไป
พวกลูกน้องที่กำลังไปเอารถถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะวิ่งออกมาจากที่ซ่อนไปยังลานจอดรถของโรงแรงหัวใจแห่งโอะชิโนะ
ฟิ้ว! เพียงแค่ก้าวออกมาจากที่ซ่อนตัว กระสุนก็พุ่งตรงเข้ามายังหัวของลูกน้องอันธพาล ร่างของเขาร่วงลงไปบนพื้นก่อนจะกลิ้งไปหลายเมตร เลือดกระจายไปทั่วหิมะที่อยู่ใต้ร่างศพราวกับดอกซากุระแห่งเทือกเขาหิมะ
หัวหน้าอันธพาลยืนแข็งทื่อ เขาไม่กล้ายิงต่อ
ในตอนนั้นเองกระสุนก็พุ่งไปที่มือขวาของหัวหน้าอันธพาล ในตอนที่เขายื่นมือของมา กระสุนผ่านข้อมือของเขาไปก่อนเนื้อและกระดูกบริเวณนั้นจะระเบิดออกมา แขนแข็งแรงนั้นหายไปทันทีครึ่งหนึ่ง!
อ้ากกกกกก ความเจ็บปวดแผ่ไปทั่วร่าง เขาสูญเสียสมดุลทรงตัวและล้มลง ฟิ้ว! กระสุนอีกลูกออกมา และวิ่งผ่านหัวของอันธพาลจนหัวกระแทกไปกับผนังด้วยแรงกระสุน กระโหลกของเขาหายไปบางส่วนทันที ก่อนเลือดและสมองจะกระจัดกระจายไปทั่ว จนเกิดเป็นจุดนับไม่ถ้วนทั่วร่างกาย
ห่างออกมาร้อยเมตร หลงบิงยิ้มด้วยรอยยิ้มแสนเย็นชา นี่สำหรับพวกแกที่มองหน้าอกฉัน
หัวหน้าอันธพาลถูกฆ่าโทษฐานที่มองเธอด้วยสายตาลามก ทว่าชายที่ได้จูบหน้าอกเธอยังคงมีชีวิตอยู่อย่างมีความสุข..
ไม่มีความยุติธรรมในโลกนี้…
ในอีกฝั่งของยอดเขา สถานการณ์นั้นแตกต่างไป..
มือปืนที่ปรากฏตัวออกมานั้นมีไม่มาก แต่ทุกคนได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีไม่ได้ด้อยไปกว่าหน่วยรบทางน้ำของสหรัฐ เขาเพิ่งฆ่าอีกฝ่ายไปได้เพียงแค่สองเท่านั้น ทุกครั้งที่ยืงเขาจะทำให้เกิดประกายไป ระยะห่างระหว่างทั้งสองฝั่งยังไม่เพียงพอ และเขามีเพียงแค่ปืนเท่านั้น ไม่มีทางที่จะรับมือไหว เพราะมือปีนของอีกฝ่ายมีเกาะและพวกเขายอมตายในหน้าที่ เซี่ยเหล่ยไม่มีทางเลือกนอกเสียจากหนีขึ้นไปเรื่อย ๆ
เสียงปืนดังขึ้นจากข้างหลัง กระสุนทะลุผ่านป่าไป
ที่นั่นเป็นไงบ้าง? เสียงของหลงบิงดังออกมาจากอุปกรณ์สื่อสาร
ก็โอเค..คนพวกนี้ฝีมือด้อยกว่าผม ผมเองก็มีอาวุธที่ดีกว่าแต่ผมจัดการพวกเขาได้ทีละคนตอนที่ระยะทางพอเหมาะ เซี่ยเหล่ยบอก คุณต้องระวังกู๋เค่อเหวินกับผู้หญิงคนนั้นไว้ เธอเก่งมาก!
คุณเห็นเธอแล้วเหรอ?
ใช่…ฮัลโหล?
เสียงจากเครื่องมือสื่อสารถูกรบกวนและตัดไป
หัวใจของเซี่ยเหล่ยตกไปอยู่ตาตุ่ม ศัตรูบล็อคสัญญาณการสื่อสารในพื้นที่ พวกนั้นไม่ได้ตัดสัญญาณการสื่อสารระหว่างเขาและหลงบิงเท่านั้น แต่ยังตัดสัญญาณสื่อสารจากชาวบ้านไม่ให้แจ้งตำรวจอีกด้วย
การต่อสู้ที่เกิดขึ้นอาจทำให้มีคนติดต่อตำรวจและคงไม่ใช่แค่ตำรวจที่มา แต่ก็ต้องมีกองกำลังป้องกันด้วย!
‘หรือเธอกำลังไล่ตามหลงบิง?’ เซี่ยเหล่ยคิดพลางมองไปที่หมู่บ้านด้านล่าง แต่ต้นไม้ก็บังวิสัยทัศน์เอาไว้ เขาจึงมองไม่เห็นหลงบิง
ปัง ปัง ปัง!
กระสุนพุ่งมาทางเซี่ยเหล่ยก่อนต้นไม้หลายต้นจะสั่นอย่างรุนแรงจนหิมะร่วงลงมาบนพื้น
ใครบางคนตะโกนออกมาด้วยภาษาที่เซี่ยเหล่ยไม่รู้จัก เขาไม่เข้าใจแต่เขารู้ว่าคน ๆ นั้นกำลังบอกพรรคพวกเรื่องตำแหน่งของเขา คงไม่มีประโยชน์ที่เขาจะหลบอยู่ท่ามกลางหิมะหรือไม่ต้องใช้สุนัขดมกลิ่นเพื่อตามหาเขา..ไม่มีทางที่เขาจะสลัดพวกนั้นได้หลุด! เซี่ยเหล่ยมอง XL2500 ในมือ เขารู้สึกเสียใจ เขาน่าจะเอาไรเฟิลจู่โจม GUST มาด้วย มันคงจะได้ผลดีกว่านี้ในการยิงในระยะทางระยะสั้น
ที่ป่าด้านล่าง มือปืนจำนวนมากที่มีอุปกรณ์เหมือนทหารกำลังรวมตัวกันและพยายามล้อมรอบเขาไว้
ด้านขวาเป็นหน้าผาและสูงหลายเมตรและชันเกือบ 90 องศา แม้แต่นักปีนเขาที่เชี่ยวชาญยังต้องใช้เวลาเป็นชั่วโมงเพื่อปีนลงไปแต่เซี่ยเหล่ยสามารถทำได้ด้วยเวลา 10 นาที แต่ 10 นาทีนั้นเขาอาจจะโดนยิงจนตัวพรุนไปหลายรูแล้วกว่าจะถึงยอด!
นี่เป็นสถานการณ์เป็นตาย มีคนมากมายไล่ตามเขาและตอนนี้อุปกรณ์สื่อสารก็ยังถูกตัดขาดอีก เซี่ยเหล่ยกำลังตกที่นั่งลำบาก
ยอมแพ้ซะ! เสียงดังมาจากด้านล่าง เขาตะโกนเป็นภาษาอังกฤษ แกหนีไม่พ้นหรอก!
เซี่ยเหล่ยเข้าใจแล้ว เขาหมอบตัวลงหลังต้นไม้และยื่นลำกล้อง XL2500ออกมาจากด้านหลังต้นไม้และใช้กล้อง X-ray เพื่อตามหามือปืนคนนั้น ชายผิวขาว..เขาป้ายสีบนหน้าและท่าทางดูแข็งแรงราวกับวัวกระทิง
ชายที่เพิ่งตะโกนออกมานั้นโง่เง่ามาก เขาหลบไปอยู่หลังต้นไม้ดูเหมือนเขาจะรู้ว่าเซี่ยเหล่ยกำลังหมายหัวเขา เขาจึงหลบก่อนที่เซี่ยเหล่ยจะยิงเขาได้ทัน
เซี่ยเหล่ยขมวดคิ้ว ชายคนนั้นคงได้รับการฝึกฝนมามากจึงเป็นเรื่องยากที่จะรับมือแค่รับมือกับคนเดียวก็เป็นเรื่องยากแล้ว แต่นี้ต้องรับมือตั้งหลายคน แถมทีมของคนพวกนี้น่าจะแข็งแกร่งพอจะจัดการประเทศเล็ก ๆ ได้เลย
พวกคุณเป็นใคร? เซี่ยเหล่ยตะโกนถามด้านล่างหลังจากเงียบอยู่นาน ทำไมคุณต้องการฆ่าผม?
คุณจะรู้ แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้ ชายผิวขาวตะโกนตอบ ยอมแพ้ แล้วผมจะรับรองความปลอดภัยของคุณ รวมถึงสหายของคุณด้วยเราจะปล่อยเธอไป?
พวกคุณเป็น CIA เหรอ?
CIA? ฮ่า ๆ คุณกำลังเอาพวกเราไปเทียบกับขยะพวกนั้นเหรอ? มือปืนผิวขาวหัวเราะก่อนจะโผล่หัวออกมาครึ่งหนึ่งจากหลังต้นไม้
เซี่ยเหล่ยลั่นไกปืนทันที
กระสุนพุ่งออกจากลำ XL2500 อย่างเกรี้ยวกราด ในตอนนั้นเองหัวของชายผิวขาวก็ระเบิดกระจุย เลือดและสมองกระจายไปทั่วทุกที่
ยอมแพ้?
นี่คือคำตอบของเซี่ยเหล่ย!
ปัง ปัง ปัง…
ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว..
เสียงปืนดังจากข้างล่างก่อนลูกกระสุนจะพุ่งออกมา ต้นไม้ที่เซี่ยเหล่ยเคยใช้หลบก็หายไปในพริบตา ปัง!
เสียงประหลาดดังขึ้น
เซี่ยเหล่ยประหลาดใจเมื่อได้ยินเสียงนั้นก่อนจะรีบหลบไปด้านข้างเขาใช้โมเมนตัมของปอดเพื่อกลิ้งไปให้ไกลขึ้น
ตูม! เสียงระเบิดดังขึ้นจากบริเวณที่เซี่ยเหล่ยเคยซ่อนตัว ลำต้นของต้นไม้ระเบิดออกและหล่นลงสู่พื้น..
เซี่ยเหล่ยม้วนตัวและหยิบ XL2500 วางพาดบ่า เขาหยิบปืนพกพาขึ้นมาจากเอวและยิงลงไปด้านล่างของป่า
ถ้ามือปืนพวกนี้อยากต่อสู้แบบระยะประชิด ถ้าอย่างนั้นเขาก็จะมอบโอกาสให้!
ปัง ปัง ปัง…
กระสุนถูกยิงออกมาเหมือนห่าฝน เสียงปืนสะท้อนกล้องไปทั่วทั้งป่า มือปืนพวกนี้ไม่มีทางเห็นเซี่ยเหล่ยในป่ามืดทึบแต่เพราะพวกเขามีอุปกรณ์มองเห็นได้ในตอนกลางคืน แต่ถึงอย่างนั้นประสบการณ์การต่อสู้และความไวในการโต้ตอบของพวกเขายังห่างชั้นกัน แต่กว่าพวกนั้นจะรู้ที่อยู่ของเซี่ยเหล่ยและยิงโต้ตอบก็คงเป็นตอนที่กระสุนของเซี่ยเหล่ยเอาชีวิตของพวกเขาไปแล้ว
อย่างไรก็ตามความเร็วของเซี่ยเหล่ยนั้นเร็วเกินไป เร็วเหมือนอสูรกายในป่า!!
นอกจากนี้มือปืนพวกนี้ก็ไม่คิดว่าเซี่ยเหล่ยจะสู้กลับ นี่เหมือนกับเป็นการโจมตีเพื่อรอการถูกฆ่า!
แต่พวกเขาก็ได้รู้แล้วว่าพวกเขาคิดผิด..
ป่ามืดนี่ดูสว่างแจ่มแจ้งสำหรับสายตาของเซี่ยเหล่ย เขามองเห็นทุกอย่างได้อย่างเจน จากต้นไม้ที่เขาและพวกมือปืนอยู่ สมองของเขาได้ประมวลทุกอย่างจากการมองเห็นของดวงตาข้างซ้ายระยะห่างของมือปืน ที่อยู่และระยะห่างระหว่างต้นไม้ ทุกอย่างถูกวิเคราะห์และคำนวณหมดแล้ว รวมถึงจำนวนครั้งที่มือปืนอาจถูกยิง และกระสุนจะเหลืออยู่เท่าไร!
แน่นอนว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดคือความเร็วของเขา ร่างกายของเขาก็มีลิมิตเช่นกัน –ถ่าง ชิงกง หวิงชุน.. เขาเปรียบเสมือนเสือชีต้าห์ที่วิ่งลงภูเขา กระโจนไปมาระหว่างต้นไม้เหมือนภูตผีและหลบกระสุนที่พุ่งเข้ามาหา
ปัง!
หนึ่งนัด..
มือปืนที่กำลังโหลดกระสุนร่วงลงพื้น ดวงตาของเขาเบิกกว้างเมื่อเห็นเซี่ยเหล่ยที่รวดเร็วเหมือนอากาศ ในตอนนี้เขาคงมองไม่เห็นรูบนหัวเขา..และเขาคงไม่เชื่อจนกว่าจะตาย..
ร่างของเขากระแทกพื้นก่อนจะชักกระตก ลูกทีมทุกคนเผชิญชะตากรรมเดียวกัน ในตอนนี้พวกเขาไม่รู้ตัวเลยว่ามัจจุราชอยู่ข้างหลังของพวกเขาแล้ว !
