ราชันย์หน่วยรบมังกร ตอนที่ 81: ภารกิจลอบสังหาร 2
ดอลฟินพลันหยุดชะงักไปครู่หนึ่ง ดวงตาของทั้งสองสบกันเป็นเวลาสามวินาที จากนั้น เธอก็เผยเสียงหัวเราะคิกคักออกมา “ดูเหมือนว่าคุณจะดูหนังมากไปนะ มานี้เลยคุณคนไข้ ฉันจะฉีดยาให้คุณเอง จากนั้นคุณก็จะได้นอนพัก แล้วก็อย่าลืมกินอาหารเสริมที่เตรียมให้ด้วยล่ะ”
เธอพยายามทําท่าที่ให้ดูสงบและปกติที่สุด
ทว่า เสี่ยวเฉิงไม่ได้ยกแขนออกมาจากผ้าห่ม เขาเพียงแค่ตอบกลับไป “งั้นคุณช่วยฉีดใส่ตัวเองให้ผมดูก่อนได้ไหมล่ะ?”
ดอลฟินพลันวางเข็มฉีดยาลงทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น “ฉันไม่เคยเจอผู้ป่วยที่ดื้อรั้นแบบคุณมาก่อนเลยนะ ยังไงเสีย ถ้าคุณไม่อยากฉีด ก็ไม่เป็นไร”
หลังจากนั้น เธอก็เก็บของและเตรียมตัวที่จะจากไป เธอรู้สึกราวกับว่ามีบางอย่างผิดปกติ ราวกับว่าผู้ชายตรงหน้ารู้ทันเธอไปหมดทุกอย่าง นอกจากนี้ สัญชาตญาณของเธอก็กําลังบอกให้หยุดปฏิบัติภารกิจในทันที
ทันใดนั้น เสี่ยวเฉิงก็คว้าถาดเข็มฉีดยาเอาไว้โดยไม่ปล่อยให้ดอลฟินขยับตัว เขาเผยยิ้มพร้อมกับมองไปยังถุงมือใสที่เธอสวมอยู่ “คุณใส่ถุงมือก็เพื่อปิดบังรอยนิ้วมือของตัวเองใช่ไหม?”
ทันใดนั้น ดอลฟินก็รู้สึกว่าสถานการณ์ตรงหน้ากําลังบีบคั้นให้เธอต้องเปิดเผยตัวเอง เธอรีบคว้าเข็มฉีดยาและเตรียมจับเสี่ยวเฉิงมาเป็นตัวประกันเพื่อหนีออกจากสถานที่แห่งนี้ แต่ทว่า ทันทีที่มือของเธอแตะกับเข็มฉีดยา เธอก็พบว่ามีปืนชี้ไปยังหัวของเธอแล้ว
“อย่าขยับ!”
ในตอนนี้ ดอลฟินเองก็ยังคงพยาบาลทําตัวสงบเช่นเดิม เธอแสร้งทําเป็นตกใจเพราะมีปืนจ่ออยู่ที่หัว เธอกล่าวคําพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสุดหวาดกลัว “พวกคุณกําลังทําอะไรน่ะ?”
“การแสดงของเธอดูจะเวอร์เกินไปหน่อยนะ” เสี่ยวเฉิงกล่าว “ในหนังไม่ได้บอกเอาไว้หรือยังไงกันว่านักฆ่ามืออาชีพจะต้องเรียนการแสดงมาก่อนนะ? ความคิดของเธอถือว่าผ่าน… แต่การแสดงของเธอห่วยแตกมากเลยล่ะ ถ้าเป็นคนปกติ พวกเขาก็คงจะเริ่มประหม่าตั้งแต่ฉันจ้องมองและบอกให้คนในห้องปิดประตูแล้ว ยังไงก็เถอะ ตอนนี้มันสายไปแล้วแหละ”
“คุณกําลังพูดเรื่องบ้าอะไรอยู่กัน? นักฆ่าอะไรกัน?”
เสี่ยวเฉิงเผยยิ้ม เขามองไปยังเซินเหยาที่ยังทําท่าทีเหมือนไม่รู้เรื่องว่าเกิดอะไรขึ้น “เซินเหยาเธอฉีดยาเป็นไหม?”
เซินเหยาเงียบไปชั่วครู่และตอบกลับ “เอ่อ… มันก็ไม่น่าจะยากมากหรอกใช่ไหม?”
“ใช่ มันไม่ยากเลย งั้นเธอช่วยใช้เข็มฉีดยาเข็มนั้นฉีดใส่พยาบาลคนนี้หน่อยได้ไหม?” เสี่ยวเฉิงกล่าว
ใบหน้าของฆาตกรชื่อว่าดอลฟินเปลี่ยนไปทันที ระหว่างที่เธอกําลังใช้ความคิด หรานจิงก็ยิ่งดันปืนเข้ามาใกล้หัวเธอมากขึ้น
“คุณไม่ต้องประหม่าขนาดนั้นก็ได้ ถ้ามันเป็นแค่ยา แล้วจะไปมีเรื่องอะไรที่ต้องกังวลกันล่ะ?”
ดอลฟินไม่ได้ขยับแม้แต่นิ้วเดียวในระหว่างที่กําลังกล่าวคําพูด “แต่คุณรู้ไหมว่าการฉีดยาผิดตําแหน่งสามารถฆ่าคุณได้เลยนะ…”
เซินเหยาพลันเดินเข้าไปและกล่าวคําพูดขึ้น “ฉันดูเหมือนเด็กเก้าขวบหรือยังไงกัน? ไม่เอาน่า ว่าแต่เธอจะกลัวอะไรกันล่ะ?”
จากนั้น เธอก็หยิบเข็มฉีดยาที่มีของเหลวอยู่ข้างในขึ้นมาแล้วจับที่มือของดอลฟินพร้อมกับพยายามหาเส้นเลือด
ดอลฟินพลันกลืนน้ำลาย เธอพลันรู้สึกประหม่าในทันที เธอไม่รู้เลยว่าจะตอบโต้กลับหรือหนีออกไปจากที่นี่ได้อย่างไร เธอตระหนักได้แล้วว่าภารกิจในวันนี้ต้องล้มเหลวอย่างแน่นอน สําหรับตอนนี้ ไม่ต้องพูดถึงการลอบสังหารเลย แค่เอาตัวรอดจากที่นี่ยังยากเกินไปเลยด้วยซ้ำ!
“พวกคุณกําลังทําผิดกฏอยู่นะ!” เธอกล่าวอย่างประหม่า
“ไม่เป็นไร ฉันเป็นตํารวจ ถ้ามีอะไรผิดพลาด ฉันจะรับผิดชอบทุกอย่างเอง” เสี่ยวเฉิงกล่าว
“งั้นให้ฉันฉีดเข้าเส้นเลือดเธอตอนนี้เลยไหม?” เซินเหยาถามขึ้น
เสี่ยวเฉิงพยักหน้า “เอาเลย”
ดอลฟินต้องการโต้กลับในทันใด แต่ใครจะรู้ว่าหรานจิงเองก็ค่อนข้างเป็นมืออาชีพเหมือนกัน เธอรีบพุ่งเข้ามาล็อคแขนของดอลฟินเอาไว้พร้อมกับผลักลงเตียง
ทันทีที่เซินเหยากําลังจะแทงเข็มเข้าไปในผิวหนังของหญิงสาว ดอลฟินก็พลันหลับตาลงและตะโกนออกมา เธอทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว “อย่านะ!”
หรานจึงพลันถามขึ้น “งั้นก็บอกมาว่าของเหลวข้างในคืออะไร?!”
“ยาพิษปลิดชีพ” นักฆ่าถอนหายใจและยอมรับ จากนั้น เธอก็มองไปยังเสี่ยวเฉิงและถามขึ้น “คนอย่างนาย… รู้เรื่องภารกิจลอบสังหารของพวกเราได้ยังไงกัน?”
ทันใดนั้น หรานจิงก็มองไปยังเสี่ยวเฉิงอย่างรวดเร็ว “ฉันเองก็อยากรู้เรื่องนั้นด้วยเหมือนกัน”
