“ไอ้บ้า! ที่ดูหมิ่นข้านั่น! เขาเป็นเพียงศิษย์ชั้นนอกที่เพิ่งผ่านการสอบคัดเลือกศิษย์ใหม่มา เขากล้าดูหมิ่นและท้าทายศิษย์ชั้นในจำนวนมากขนาดนี้ได้อย่างไร! เขาคิดว่าเขาเป็นใครกันแน่!”
ศิษย์ของนิกายชั้นในที่หยวนเพิกเฉยกระทืบพื้นด้วยความโกรธและรู้สึกเลือดเดือดเป็นอย่างมาก เพราะนี่เป็นครั้งแรกของเขาที่ได้รับการปฏิบัติแบบนี้ นับตั้งแต่ที่เขากลายเป็นศิษย์ของนิกายชั้นใน สิ่งต่างๆก็เลวร้ายยิ่งขึ้นไปอีก เพราะเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นต่อหน้านางฟ้าหมิน ผู้หญิงที่เขาชื่นชม!
“ใช่ไหม ข้าไม่เคยเห็นศิษย์คนไหนที่ไม่เชื่อฟังผู้ที่อาวุโสกว่าเขา! ต้องมีบางอย่างผิดปกติกับสมองของศิษย์คนนั้นแน่ๆ! หัวของเขาอาจจะกระแทกพื้นเมื่อตอนที่เขายังเด็ก!”
“เนื่องจากเขาต้องการเล่น ข้าก็จะเล่นกับเขา! เขาคิดว่าทุกอย่างจะง่ายดายงั้นหรอ ถ้าผู้อาวุโสของนิกายมีส่วนเกี่ยวข้อง! ข้าจะแสดงให้เขาเห็นว่าเขาผิดแค่ไหน! ศิษย์นอกนิกายเพียงคนเดียวที่กล้าท้าทายข้า?!” ศิษย์นิกายชั้นในเย้ยหยัน
“ข้าจะขอโทษสำหรับความผิดของศิษย์คนนั้น โปรดอย่ารังเกียจเขา ข้าจะไล่เขาออกจากที่นี่โดยเร็วที่สุด!?” ศิษย์ชั้นในกล่าวกับนางฟ้าหมินด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา
“เจ้าสามารถทำอะไรก็ได้ที่เจ้าต้องการ” นางฟ้าหมินพูดเป็นครั้งแรก แต่น้ำเสียงของเธอก็ไร้อารมณ์ราวกับว่าเธอไม่ได้สนใจสถานการณ์หรือศิษย์ที่ติดตามเธอมา
“ยังไงก็ตาม เจ้าคิดอย่างไรเกี่ยวกับข้อเสนอของข้านางฟ้าหมิน เจ้าต้องการฉลองกับข้าที่ศาลามังกรในวันนี้หรือไม่?” ศิษย์คนอื่นๆยังคงถามเธอต่อไป
“ไม่ ขอบใจเจ้า ข้ายุ่งกับเรื่องอื่น” นางฟ้าหมินพูดกับพวกเขาก่อนที่เธอจะเริ่มเดินอีกครั้ง
ไม่กี่อึดใจนางฟ้าหมินก็หยุดอยู่หน้าอาคารหลังหนึ่งและเริ่มเดินไปที่ประตู
เมื่อศิษย์ที่ติดตามเธอเห็นอาคารที่เธอกำลังเข้าไป ใบหน้าและผิวของพวกเขาก็ซีดลงทันที
“อะไรนะ! ไร้สาระหน่าที่อยู่อาศัยของนางฟ้าหมินอยู่ข้างๆไอ้เด็กบ้านั่นจริงๆเหรอ?!” ศิษย์คนหนึ่งอุทานออกมาดัง ๆ
อันที่จริงนางฟ้าหมินได้รับมอบหมายให้อยู่ในอาคาร # 69 ทำให้หยวนเป็นเพื่อนบ้านของเธอ
“ฮึ่ม! เขาจะอยู่ที่นั่นได้ไม่นาน!”
“ถูกต้อง! มันจะมหัศจรรย์มาก ถ้าเขายังคงอาศัยอยู่ในอาคารหลังนั้นหลังจากวันนี้!”
“ข้าชอบที่จะพังประตูนั้นลง และลากไอ้บ้านั่นออกมาที่นี่ แต่นี่เป็นสถานที่พิเศษที่แม้แต่พวกเราศิษย์ชั้นในก็ไม่สามารถล่วงล้ำได้
“พอแล้ว! ข้าจะไปหาผู้อาวุโสในนิกายเพื่อบังคับให้ไอ้นั่นออกไปจากที่นี่ และมาหาพวกเรา! ข้าจะบอกให้เขารู้ถึงความแตกต่างระหว่างศิษย์ชั้นนอกกับศิษย์ชั้นในในวันนี้!”
“ฮ่าๆๆ ข้าจะอยู่ที่นี่เพื่อให้แน่ใจว่าเขาจะไม่ไปไหน หรือพยายามหนี! มันสายเกินไปแล้ว แม้ว่าเขาจะตระหนักถึงความผิดพลาดของเขาก็ตาม! หลังจากวันนี้เขาจะไม่กล้าดูหมิ่นศิษย์ชั้นในอีก! “
ศิษย์ชั้นในพยักหน้าก่อนออกจากที่เกิดเหตุเพื่อมองหาผู้อาวุโสของนิกาย ในขณะที่ศิษย์คนอื่นๆยังอ้อยอิ่งอยู่รอบๆบริเวณนั้น อดทนรอให้เขาออกมาด้วยความคาดหวัง
ในขณะเดียวกันภายในบ้านของเธอหลังจากปิดประตูนางฟ้าหมินก็ถอนหายใจออกมาดังๆ
“คนพวกนั้นน่ารำคาญและไร้ยางอายจริงๆ พวกเขาปฏิบัติต่อข้าราวกับว่าพวกเราเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดต่อข้า ที่ทำแบบนั้นก็เพราะแค่ภูมิหลังของข้าเท่านั้น”
ศิษย์นิกายชั้นในและศิษย์คนอื่นๆที่ติดตามนางฟ้าหมินเป็นคนแปลกหน้าที่ตัดสินใจทำตามความประสงค์ของตัวเอง แต่ฉากดังกล่าวไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับเธอ ในฐานะหญิงสาวของตระกูลหมินมีคนมองหาโอกาสที่จะสร้างความสัมพันธ์กับเธออยู่เสมอ เนื่องจากครอบครัวเธอเป็นครอบครัวที่มีอำนาจ และเป็นเช่นนั้นมาตั้งแต่เธอยังเด็ก อย่างไรก็ตามเธอเรียนรู้อย่างรวดเร็วว่าการไม่สนใจและปฏิบัติต่อพวกเขาราวกับว่ามองไม่เห็นพวกเขานั่นเป็นทางออกที่ดีที่สุด
“แม้ว่าข้าจะรู้สึกเสียใจกับศิษย์ของนิกายชั้นนอกคนนั้น แต่เขาก็ทำให้ศิษย์ของนิกายชั้นในหลายคนขุ่นเคืองในวันแรกของเขาในฐานะศิษย์ใหม่ในนิกายนี้ และข้าก็ต้องขอโทษบางอย่างเกี่ยวกับสถานการณ์ของเขา เนื่องจากข้าเป็นคนที่นำพวกเขามากับข้าแม้ว่าข้าจะไม่ได้ตั้งใจก็ตาม”
นางฟ้าหมินถอนหายใจ แต่มันสายเกินไปที่จะช่วยศิษย์ของนิกายชั้นนอกคนนั้น หลังจากทุกสิ่งที่เกิดขึ้น เนื่องจากสิ่งที่เขาทำนั้นทำให้ศิษย์ชั้นในไม่พอใจเป็นอย่างมาก
แม้ว่าผู้อาวุโสของนิกายจะแก้ปัญหาเกี่ยวกับที่พักได้ แต่ศิษย์ของนิกายชั้นในก็จะยังคงทำให้ชีวิตของศิษย์ชั้นนอกนั้นกลายเป็นนรกที่มีชีวิต สำหรับการทำให้พวกเขาขุ่นเคือง
นอกจากนี้ในฐานะสมาชิกของตระกูลมรดก เธอไม่สามารถเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับกิจการของผู้อื่นได้มากเกินไป เพราะอาจสะท้อนไปถึงครอบครัวของเธอ นั่นทำให้เธออาจจะต้องเมินชายหนุ่มผู้โชคร้ายบางคนก็ตาม
ในเวลาต่อมาศิษย์ของนิกายชั้นในก็กลับมาที่พักอาศัยของหยวนโดยมีผู้อาวุโสของนิกายอยู่เคียงข้าง
“สวรรค์! เฉียวคังนำผู้อาวุโสเหยากลับมาแล้ว ผู้อาวุโสเหยาเป็นที่รู้กันดีว่าเขาไม่ชอบคนของนิกายชั้นนอกเป็นพิเศษ ในขณะที่ตรงกันข้ามกับศิษย์ของนิกายชั้นใน! ศิษย์ชั้นนอกคนนั้นโชคร้ายจริงๆที่ต้องรับมือกับผู้อาวุโสเหยา!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า! ลืมเกี่ยวกับเรื่องการอยู่ในบ้านหลังนั้นเลย ศิษย์ชั้นนอกคนนั้นคงไม่สามารถอยู่ในนิกายนี้ได้อีกแล้ว!”
“สวัสดีผู้อาวุโสเหยา!”
เหล่าศิษย์ที่นั่นทักทายเขาเมื่อเขาเข้าใกล้
“ศิษย์ชั้นนอกคนไหนที่กล้าดูหมิ่นศิษย์ชั้นใน และยังกล้ากระทำการอันยิ่งใหญ่ต่อหน้าหญิงสาวแห่งตระกูลหมินอีก?!” พี่ผู้อาวุโสเหยาพูดเสียงดัง
ไม่กี่อึดใจต่อมาศิษย์ของนิกายชั้นในที่รู้จักกันในชื่อเฉียวคังก็หยุดอยู่หน้าอาคาร # 70 และกล่าวกับผู้อาวุโสเหยาขณะชี้ไปที่อาคารนั้น
“นี่คือสถานที่ที่เขาอยู่ ผู้อาวุโสเหยา!”
ผู้อาวุโสเหยาพยักหน้าด้วยความโกรธบนใบหน้าของเขา
“ดี! ข้าจะทำให้เด็กอวดดีคนนี้เสียใจที่ทำแบบนี้ในวันนี้!
