ทันทีที่หลินจูเข้าไปในบ้านพักของฉินเสี่ยวหยุน ฉินเสี่ยวหยุนก็โทรกลับมา
“ หลินจูมีอะไรหรือเปล่า?”
ฉินเสี่ยวหยุนขมวดคิ้วและถาม
หลินจูบอกฉินเสี่ยวหยุนทุกอย่างที่เกิดขึ้นในตอนนั้น
“เธอหมายถึง…ซูฟ่านชนะพี่ชายของฉัน????”
ฉินเสี่ยวหยุนพูดด้วยความประหลาดใจ
“ใช่ เสี่ยวหยุนเธอสามารถช่วยซูฟ่านได้ไหม? พี่ชายของเธอจะฆ่าเขา!”
“ฉันรู้แล้ว”
ฉินเสี่ยวหยุนวางสายแล้วโทรติดต่อพี่ชายของเธอ
“มีอะไร?”
น้ำเสียงของฉินเสี่ยวหยางเต็มไปด้วยความไม่พอใจหลังจากรับโทรศัพท์
มีเสียงดังจากเขาและฟังดูเหมือนเขาอยู่ในโรงพยาบาล
“นายสู้กับซูฟ่านใช่ไหม?”
“เธอรู้ไหม โอเคฉันจะบอกเธอว่า ไอ้แย่เม็ดนั่นปล่อยให้เขารอฉันซักพักเถอะ!”
ฉินเสี่ยวหยางคำรามด้วยความโกรธ
ฉินเสี่ยวหยุนไม่ตอบเขา
“บอกพ่อแล้วเหรอ”
“ยังไม่ได้บอก พ่อไปประชุมด่วนที่บริษัทแต่ฉันบอกแม่แล้ว”
“ฉันขอเตือนว่าอย่าพูดกับพ่อของเราเกี่ยวกับเรื่องนี้และอย่าสร้างปัญหาให้ซูฟ่าน”
ทันใดนั้นฉินเสี่ยวหยุนก็ขู่
เมื่อได้ยินน้องสาวของเขาขู่ ฉินเสี่ยวหยางก็ยิ้มอย่างเย้ยหยัน
“ฉินเสี่ยวหยุนน้องสาวที่รักของฉัน เธอคิดว่าเธ สามารถควบคุมตระูดลฉินทั้งหมดหลังจากได้รับเงินไม่กี่หยวนได้หรือไง?”
“วันนี้ฉันไปหาหลินจู พ่อแม่ทั้งสองฝ่ายเห็นด้วยแต่หลินจูปฏิเสธฉันและยังไม่พูดถึงซูฟ่านที่ทำร้ายฉัน!”
“โอ้ ฉันเข้าใจแล้วไอเด็กหน้าขาวนั่นคงเป็นของเธอ เธอทนไม่ได้ล่ะสิ อา ฉินเสี่ยวหยุนฉันคิดว่าเธอคงกำลังฝันอยู่จริง ๆ! เธอขู่ฉันสิ ฉันจะบอกพ่อตามความจริงทั้งหมดรอก่อนเถอะ!”
ฉินเสี่ยวหยุนไม่ได้สวนกลับฉินเสี่ยวหยางในทันที เธอยิ้มอย่างเย็นชา
“ฉินเสี่ยวหยาง”
“ถ้าเธอมีอะไรจะพูดก็พูดออกมา!”
ฉินเสี่ยวหยางหมดความอดทนและถ้าทำได้เขาหวังว่าจะเอาชนะฉินเสี่ยวหยุนเพื่อบรรเทาความโกรธของเขา!
“ให้ฉันเล่าเรื่องเหวินอิ๋งให้ฟังหน่อยไหม?”
ทันทีที่ฉินเสี่ยวหยุนพูดชื่อนี้การแสดงออกของฉินเสี่ยวหยางก็เปลี่ยนไปทันที
“อะไรนะ…เหวินอิ๋งเหรอ?”
ฉินเสี่ยวหยางพูดตะกุกตะกัก
…
ในด้านซูฟ่านนั้นไม่ได้กังวลว่าฉินเสี่ยวหยางจะแก้แค้นเขา
เขามีผู้อุปถัมภ์สองคนอยู่เบื้องหลังเขาทั้งคังหมินฟูและชูเทียนฉี
นอกจากนี้มันคือความผิดฉินเสี่ยวหยาง
แม้ว่าฉินเจียนกั๋วจะต้องการสร้างปัญหาให้กับซูฟ่าน แต่เขาก็ยังต้องไว้หน้าพี่เบิ้มทั้งสองคนและระงับความโกรธของเขา
พูดถึงโจโฉ โจโฉก็มาซูฟ่านเพิ่งนึกถึงคังหมินฟู คังหมินฟูก็โทรมาพอดี
เมื่อรับโทรศัพท์เสียงของคังหมินฟูก็ดังออกมา
“ซูฟ่าน เธออยู่ที่ไหน”
“ข้างนอกมีอะไรเหรอ?”
“เธอมาที่บริษัทของฉันได้ไหม”
ซูฟ่านไม่มีอะไรต้องปฏิเสธ
เขาขับรถลงเพื่อไปยังบริษัทของคังหมินฟูทันที
ทันทีที่เขาเข้าไปแผนกต้อนรับก็จำซูฟ่านได้และโค้งคำนับซูฟ่าน
แผนกต้อนรับไม่ให้เขาลงทะเบียนแต่พาเขาไปหาคังหมินฟูโดยตรง
ผู้คนในบริษัทต่างให้ความเคารพเมื่อเห็นซูฟ่าน
คังหมินฟูได้ทำตามที่เขาพูด ในระหว่างการประชุมเขาย้ำกับพนักงานหลายครั้งว่าพวกเขาต้องจำใบหน้าของซูฟ่านได้ โดยบอกว่าซูฟ่านเป็นผู้มีพระคุณที่ยิ่งใหญ่ของคังฉีกรุ๊ป
เขาปฏิบัติต่อพนักงานอย่างดีและพนักงานก็ปฏิบัติต่อคังหมินฟูด้วยใจอย่างดีเช่นกัน
ผู้มีพระคุณของเขาคือผู้มีพระคุณของพนักงานเช่นกัน
ไม่ว่าใครก็ตามที่เห็นซูฟ่าน พวกเขาจะโค้งคำนับและตะโกนสวัสดีมิสเตอร์ซู
เมื่อมีคนแปลกหน้าจำนวนมากทักทายเช่นนี้ ซูฟ่านก็รู้สึกหวาดกลัวกับสถานการณ์นี้
เขาไม่ได้ผ่อนคลายแม้แต่น้อยจนกระทั่งเขาเข้าไปในห้องทำงานของคังหมินฟู
คังหมินฟูสวมชุดสูทสีขาวนั่งตัวตรงบนเก้าอี้สำนักงานกำลังตรวจสอบเอกสาร
เมื่อเห็นซูฟ่านเข้ามาเขาก็รีบลุกขึ้นยืนและผลักแฟ้มไปข้าง ๆ
“นั่งสิ”
คังหมินฟูชี้ไปที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามเขา
“ประธานคังคุณโทรหาฉันครั้งนี้มีอะไรเหรอ?”
ซูฟ่านถาม
คังหมินฟูยิ้ม
“ฉันได้ยินจากเจ้าหน้าที่เจียงแล้วว่าเธอช่วยจับกุมหวังฉางเจียงและลูกชายของเขาแถมยักวาดล้างคนที่เหลือไปด้วย เจ้าหน้าที่เจียงชื่นชมเธอมาก”
“ฉันได้ดูวิดีโอบางส่วนในตอนนั้นด้วยและฉันต้องบอกเลยว่า ฉันเซอร์ไพรส์กับเธอมาก ฉันตื่นเต้นมากที่ได้พบกับคนที่มีพรสวรรค์เช่นเธอ”
คังมินฟูเลียปากของเขา
“ฉันอยากรู้จริง ๆ ครั้งสุดท้ายที่เธอต่อสู้กับพวกอันธพาลมากมายด้วยมือเปล่า เธอได้มีการฝึกอบรมพิเศษหรือเปล่า?”
ในที่สุดเขาก็นำหัวข้อนี้มาเข้าประเด็น
ในความเป็นจริงคังหมินฟูไม่เคยสงสัยในตัวตนของซูฟ่านมาก่อน
ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับซูฟ่านที่จะใช้ความพยายามในการจัดการพวกผู้ลักพาตัว
แต่เรื่องของเมื่อวานคืออะไร?
เผชิญหน้ากับการล้อมรอบของคนหนึ่งหรือสองร้อยคนที่มีอาวุธในมือ แต่ซูฟ่านก็ทำให้พวกเขาบาดเจ็บทั้งหมดโดยที่เขาไม่ได้รับบาดเจ็บเลย
นี่เป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้องตามหลักวิทยาศาสตร์!
หากต้องการพูดคุยเกี่ยวกับปรมาจารย์ชั้นนำในประเทศ หวังเหมิงที่อยู่กับชูเทียนฉีก็เป็นหนึ่งในนั้น
แต่หวังเหมิงเริ่มเรียนรู้ศิลปะการต่อสู้ตั้งแต่อายุห้าขวบ ด้วยความสูงสองเมตรและกล้ามเนื้อที่แข็งแกร่งทั้งความสามารถและการฝึกอย่างหนักจึงเหนือกว่าคนธรรมดา
แต่ซูฟ่านต่อหน้าเขานั้นแตกต่างออกไป
ส่วนสูง 178 น้ำหนักดูเหมือนจะอยู่ที่ประมาณ 130 ปอนด์
แม้ว่าซูฟ่านจะดูแข็งแกร่งขึ้นเล็กน้อยในการพบกันครั้งนี้ แต่มันก็ไม่สอดคล้องกับความสามารถของเขาอย่างมาก
“ฉันเรียนการต่อสู้มานานแล้วหรือเปล่ามิสเตอร์คังจะถามแบบนี้?”
ซูฟ่านรู้สึกประหม่าเล็กน้อยเมื่อโดนถามโดยคังหมินฟู
“หลังจากเห็นการแสดงของเธอเมื่อคืนฉันสงสัยมาก ฉันสั่งให้คนไปตรวจสอบภูมิหลังของเธอด้วย”
“ครอบครัวเป็นครอบครัวธรรมดามากและไม่มีประสบการณ์พิเศษสิ่งเดียวที่ทำให้ฉันรู้สึกแปลกก็คือนอกจากข้อมูลพื้นฐานของเธอ ข้อมูลอื่น ๆ ได้รับการเข้ารหัสไว้และอาจมีผู้ที่สามารถเข้ารหัสข้อมูลของเธอได้มีไม่กี่คน คนในประเทศนี้…” “
“หรือว่าคุณคังกำลังสงสัยผมเหรอ?”
ซูฟ่านถามอย่างมีวาทศิลป์
คังหมินฟูส่ายหัว
“เปล่า ฉันแค่อยากรู้”
“ผมจะบอกความจริงกับคุณ คนที่ช่วยผมเข้ารหัสข้อมูลไว้คือชูเทียนฉี”
เมื่อได้ยินชื่อนี้ดวงตาของคังหมินฟูก็หดตัวลง
เขาไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเลยสักนิด
เขาอาจเป็นหนึ่งในคนที่มีอำนาจที่สุดในเมืองหลวงแต่ถ้าเขาและชูเทียนฉีไม่ได้อยู่ระดับเดียวกัน
เขาไม่มีคุณสมบัติที่จะพูดกับอีกฝ่ายด้วยซ้ำ
ไม่น่าแปลกใจที่ซูฟ่านมีความแข็งแกร่งมาก ชูเทียนฉีถูกรายล้อมไปด้วยผู้คนที่มีความสามารถและแปลกประหลาด
หวังเหมิงถูกเรียกว่าสิงโตบ้าเพราะเขาต่อสู้เหมือนสัตว์ประหลาด
ตอนนี้ซูฟ่านที่อยู่ต่อหน้าเขาก็เป็นสัตว์ประหลาดอีกตัว
คังหมินฟูพยักหน้า
“ตั้งแต่เธอพูดแบบนั้นฉันก็เข้าใจแล้ว”
“ฉันแค่หาข้อมูลเท่านั้นหวังว่าเธอจะไม่รังเกียจส่วนเหตุผลที่ฉันต้องการถามรายละเอียดของเธอเพราะฉันต้องการให้เธอทำบางอย่างเพื่อฉัน”
หืม? ปรากฎว่าเขาต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อคังหมินฟู
ซูฟ่านรู้สึกโล่งใจ
“ว่ามาเลยครับคุณคัง ผมจะทำถ้าทำได้”
ซูฟ่านไม่มีความอคติกับคังหมินฟู
รวมถึงการตั้งคำถามเกี่ยวกับตัวตนของเขาในตอนนี้ ซูฟ่านไม่คิดว่าคังหมินฟูมีความมุ่งร้ายใด ๆ
สำหรับคนอย่างเขา ใครจะร่วมงานด้วยก็คงเต็มไปด้วยคำถาม
นี่เป็นเรื่องปกติที่จะถาม
นอกจากนี้คังหมินฟูยังช่วยเขาหลายครั้งและเขาจะพึ่งพาคนนี้ให้ดูแลเขาในอนาคต ซูฟ่านจึงไม่คิดปฏิเสธ
คังหมินฟูกระแอมในลำคอ
“ฉันมีเพชรที่อยากจะส่งแต่ฉันอยากให้มีคนคอยดูแลมัน ฉันหวังว่าเธอจะช่วยพามันไปส่งที่เมืองกุ้ยหยุนได้อย่างปลอดภัย”
“ภารกิจนี้อาจจะอันตรายมาก เธอต้องเตรียมพร้อมทางจิตใจและเธอสามารถปฏิเสธได้หากเธอรู้สึกว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้”
“ส่วนค่าคอมมิชชั่น ฉันจะให้เธอห้าร้อยล้าน เธอตัดสินใจเอง”
ให้ตายเถอะค่าคอมอย่างเดียว 500 ล้าน?!
ซูฟ่านสติลอยไปแล้ว
