มันจบแล้ว!
เว่ยเจียงตูรู้สึกว่าฟ่านก็คงจะกลัวไปอีกคน
แม้ว่าเขาจะไม่แสดงความคาดหวังใด ๆ ในตอนแรก
แต่เมื่อเห็นท่าทางของซูฟ่านแล้ว เว่ยเจียงตูก็มีความคาดหวังเล็กน้อยเช่นกัน
แต่ตอนนี้มันแตกสลายไปแล้ว
พูดได้ว่าหัวของโจวฟู่เหิงนั้นไม่ปกติ
ตอนร้านนี้เขาสามารถใช้งานได้เขากลับไม่กระตือรือร้น
แต่เมื่อเขาได้ยินว่าเว่ยเจียงตูพบผู้ซื้อรายใหม่แล้ว โจวฟู่เหิงก็รู้สึกตื่นเต้นทันที
เขารีบส่งลูกน้องไปสร้างปัญหาทันที
เขาแค่ต้องการให้เว่ยเจียงตูชดใช้ที่ปฏิเสธเขา!
“เรียกเจ้านายพวกแกออกมา!”
“ไม่ขอโทษครับ เจ้านายของเราไม่อยู่ที่นี่ ”
“ไม่เหรอ? พวกแกพูดบ้าอะไร!”
เสียงตะโกนสาปแข่งยังคงดังมาชั้นล่าง
ใบหน้าของเว่ยเจียงตูดูน่าเกลียดมาก
“เป็นลูกน้องของโจวฟู้เหิงที่มาที่นี่”
เว่ยเจียงตูกระซิบกับซูฟ่าน
แต่ใบหน้าของซูพ่านนั้นดูสงบมาก
ซูฟ่านเตาไว้แล้วว่าคนของโจวฟู่เหิงจะมาข่มขู่เขา
นอกจากนี้จากข้อมูลภายใน ซูฟ่านยังพบว่าพนักงานของเว่ยเจียงตูเป็นหนอนให้กับโจวฟู่เหิงด้วย
แต่ซูฟ่านไม่สนใจพนักงานคนนั้น แม้ว่าพนักงานคนนี้จะไม่รายงานแต่โจวฟู่เหิงก็จะใช้วิธีอื่นในการได้รับข่าวและมาจัดการเว่ยเจียงตูอยู่ดี
พูดง่าย ๆ ว่าไอหมอนี้จะไม่ยอมรามือเว้นแต่เขาจะเล่นงานเว่ยเจียงตูให้ตาย
เมื่อเผชิญกับความโกลาหลที่ชั้นล่างซูฟ่านก็เดินออกไปอย่างไม่รีบร้อน
ฉินเสี่ยวหยุนได้เห็นสถานการณ์แบบนี้แต่เธอไม่รู้เรื่องความแค้นระหว่างเว่ยเจียงตูกับโจวฟู่เหิงและเธอไม่รู้ว่าทําไมคนของโจวฟู่เหิงถึงมาสร้างปัญหา
“ไม่มีปัญหานะ?”
ฉินเสี่ยวหยุนถามซูฟ่าน
หากจําเป็นฉินเสี่ยวหยุนสามารถเรียกคนหลายร้อยคนมาช่วยได้ทันที
ต่อหน้าฉันเสี่ยวหยุน ตระกูลอย่างโจวฟู่เหิงเป็นได้แค่ก้อนกรวด
ซูฟ่านส่ายหัวอย่างสงบ
“ไม่เป็นไร
หลังจากพูดซูฟ่านก็ยืนขึ้น
หลังจากที่เขายืนขึ้น คนของโจวฟู่เหิงก็ขึ้นมาชั้นบน
พนักงานชั้นล่างกลัวคนของโจวฟู่เหิงจนถึงกับย่อตัวอยู่ที่มุมห้องไม่กล้าขยับ
เมื่อเห็นคนของโจวฟู่เหิง เว่ยเจียงตูก็นั่งตัวแข็งที่อด้วยความกลัว
ซูฟ่านและฉินเสี่ยงหยุนนั้นสงบมาก
โดยเฉพาะฉินเสี่ยวหยุนเมื่อเธอเห็นซูฟ่านลุกขึ้นเผชิญหน้ากับคนพวกนี้ เธอก็ลุกขึ้นยืนทันทีและยืนข้างซูฟ่าน
เธอจะไม่ยอมให้ชายที่เธอรักเผชิญอันตรายเพียงลําพัง
เดิมที คนของโจวฟู่เหิงคิดว่ารัศมีของพวกเขาที่ชั้นล่างอาจทําให้ผู้คนชั้นบนหวาดกลัวได้เมื่อรู้ว่าพวกเขาขึ้นมา แต่พอพวกเขาเห็นชายหญิงคนนี้ยืนตรงอยู่ที่นี่
อีกฝ่ายดูไม่ได้เห็นเขาในสายตาเลย
พวกเขาสับสนอย่างกะทันหัน
แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
คนที่เป็นหัวหน้าเห็นเก้าอี้อยู่ข้างหน้าเขา
เขาเตะอย่างแรงจนเก้าอี้หักและล้มลงกับพื้น
ผู้คนหลายสิบคนต่างมองไปที่ซูฟ่านที่ยืนอยู่ข้างหน้าพวกเขา
“แกไม่รู้เหรอว่าภูเขามันสูงแค่ไหน หา ?”
“แกไม่ฟังสิ่งที่ประธานโจวบอกงั้นเรอะ?”
“กล้าที่จะมาครอบครองเลี้ยงตูบาร์บีคิ้ว อย่าทําเป็นไม่เห็นหัวคุณโจวสิวะ!”
“ไม่งั้นฉันจะทําให้แกคุกเข่าต่อหน้าคุณโจวและให้แกก้มหน้ายอมรับความผิดพลาดของแก!”
เสี่ยวผิงโถวพูดอย่างเย่อหยิ่ง
ก่อนที่ซูฟ่านจะพูดอะไร ฉินเสี่ยวหยุนก็ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป
เธอไม่สามารถยอมรับการปฏิบัติต่อซูฟ่านอย่างเย่อหยิ่งเช่นนี้โดยผู้อื่นได้
เธอก้าวไปข้างหน้า และพยายามดาเสี่ยวผิงโถว แต่ซูฟ่านก็หยุดเธอจากข้างหลัง
“ผมไม่ได้อ่อนแอขนาดที่จะต้องถูกปกป้องจากผู้หญิงหรอกครับ คุณจะต้องระมัดตัวเองเอาไว้ต่างหาก
ยูฟ่านกระซิบกับฉินเสี่ยวหยุน
ฉินเสี่ยวหยุนที่เคยแข็งแกร่ง แต่บรรยากาศของซูฟ่านทําให้ฉันเสี่ยวหยุนรู้สึกตกใจและสบายใจอย่างยิ่ง
เธอพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง
เมื่อเห็นซูฟ่านปกป้องตัวเอง ฉันเสียวหยุนก็เกือบจะตัวลอย!
“โจวฟู่เหิง โจวเหิงที่แสนไร้ค่านั่นสมควรที่จะถูกเรียกว่าประธานด้วยหรือเปล่า?”
ซูฟ่านกล่าว
เห้ย!
ทั้งคนของโจวฟู่เหิงและเว่ยเจียงตูต่างก็ตะลึง
ไม่มีใครคิดว่าซูฟ้านจะดูถูกโจวฟู่เหิงว่าเป็นคนไร้ค่า!
เสี่ยวผิงโถวรับสวนกลับ
“แกกําลังมองหาความตายอยู่หรือไง!”
หลังจากพูดจบเสี่ยวผิงโถวก็ยกไม้เบสบอลที่เขาถืออยู่และกระแทกลงไปที่ซูฟ่าน
“อย่า! หัวหน้า! อย่า!”
คนที่อยู่ด้านหลังเสี่ยวผิงโถวพูดด้วยความหวาดกลัว
แต่มันก็สายเกินไป
ไม้นี้ถูกเหวี่ยงไปทางซูพ่าน!
ในขณะนั้นซูฟ่านก็หยุดฉันตสี่ยวหยุนที่ต้องการขวางไม้นั้นให้กับเขา
ในอีกด้านหนึ่งเขาก็จับไม้ที่ฟาดลงมา
ถ้าเป็นคนธรรมดาคงไม่จบแค่รอยช้ำ
แต่ซูฟ่านไม่ได้รับบาดเจ็บเลย
เขาถือไม้และคว้ามันไว้ทันที จากนั้นบิดไม้ทันที
“โอ๊ย!”
เสี่ยวผิงโถวคร่ำครวญ แขนนี้ปิดไปแล้ว 80%!
“ไอ้บ้าเอ้ย ช่วยฉันสิ!”
เสี่ยวผิงโถวคําราม
“อย่านะ หยุด!”
“หยุดทําบ้าอะไร แกโง่หรือไง!”
เสี่ยวผิงโถวตะโกนต่า
การแสดงออกของเด็กหนุ่มที่พยายามหยุดเสี่ยวผิงโถวดูเศร้าโศก เขาโน้มตัวเข้าใกล้หูของเสี่ยวผิงโถว
“ หัวหน้า คุณจําได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นในบาร์ของจางหวังไคเมื่อไม่กี่วันก่อน?”
จากที่พูดมาเสี่ยวผิงโถวก็จําได้อย่างแน่นอน
แม้ว่าตํารวจจะปิดกั้นข่าว แต่การกระทําของซูฟ่านกับศัตรูหนึ่งร้อยคนก็ยังลอดออกมาอยู่ดี
ทุกคนสงสัยว่าซูฟ่านคนนี้คือใคร
ชายคนนั้นมีความสามารถมากจนไม่เพียงแต่เข้ายึดร้านของจางหวังไคซึ่งครอบครองมาหลายปีแล้ว แต่ยังยิงและฆ่าหวังฟูกุยด้วยมือของเขาเองด้วย
แน่นอนว่าไม่มีข่าวลือว่าซูฟ่านช่วยตํารวจจับกุมหวังฟูกุยและลูกชายของเขา
แต่เป็นข่าวว่าจางหวังไคทําให้ชายหนุ่มขุ่นเคือง
ชายหนุ่มจัดการกลุ่มอันธพาลทั้งหมดในบาร์
แต่หวังฉางเจียงและลูกชายของเขาโชคไม่ดีและได้เจอกับเหตุการณ์ดังกล่าวขณะหลบหนี
หลังจากนั้นชายหนุ่มที่โกรธเคืองก็บังเอิญไปพบกับหวังฟูกุยที่กําลังวิ่งหนี เขาจึงยิงหวังฟู่กุยจนตาย
และข่าวลือต่าง ๆ เกี่ยวกับซูฟ่านก็เริ่มชั่วร้ายมากขึ้นเรื่อย ๆ และบางคนก็บอกว่าซูฟ่านฆ่าคนของจางหวังไคทั้งหมด
“เขาเป็นคนที่จัดการจางหวังไคและฆ่าหวังฟู่กุย!”
คืนนั้นชายหนุ่มคนนี้อยู่ในบาร์และเขาก็เห็นทุกอย่างด้วยตาของเขาเอง
เสื้อผ้าของซูฟ่านในตอนนั้นเปื้อนไปด้วยเลือด
และตอนนี้เขาก็ยังกลัวอยู่ในขณะนั้นเขามีหยางลิลี่ อยู่ข้าง ๆ ซูฟ่านและชายหนุ่มต้องการไปคุยกับเธอ
ถ้าเขาเป็นคนที่ไปยุ่งย่ามในตอนนั้น เกรงว่าเขาคงจะไปลงนรกแล้ว
เมื่อชายหนุ่มพูดแบบนั้นใบหน้าของเสี่ยวผิงโถวก็ดูน่าเกลียดในทันที
คุณต้องรู้ว่าแม้ว่าอํานาจของโจวยั่วจุนจะสูงกว่าจางหวังไคมาก
แต่จางหวังไคทําได้ทั้งธุรกิจขาวดําทําให้โจวยั่วจุนก็ไม่กล้าที่จะยั่วยุจางหวังไค
ยิ่งไปกว่านั้น เบื้องหลังของจางหวังไคคือหวังฉางเจียงที่ครั้งหนึ่งเคยร่ำรวย
ระดับของเขาไม่สูงไปกว่าโจวทั่วจุนมากนัก!
และหวังฟูกุยลูกชายของหวังฉางเจียงก็ถูกซูฟ่านฆ่า
ซูฟ่านไม่ได้รับการลงโทษใด ๆ เช่นกัน
เขามองไปที่ซูฟ่านอย่างไม่อยากเชื่อ
การแสดงออกที่หยิ่งผยองบนใบหน้าของเขาหายไป
“ ช่วยฉันด้วย!”
แขนของเสี่ยวผิงโถวยังเจ็บอยู่
แต่เขาไม่สามารถกระตุ้นซูฟ่านได้
ถ้าซูพ่านโกรธจริง ๆ คนหลายสิบคนก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของซูฟ่านเลย!
“ผมขอโทษ ผมไม่รู้เองว่าภูเขามันสูงแค่ไหน ผมไม่ควรยั่วโมโหคุณ!”
หลังจากเสี่ยวผิงโถวพูดจบ เขาก็กัมคํานับซูฟ่านแต่คนข้างหลังเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
พวกเขาทั้งหมดตกตะลึงและทําตามหัวหน้าตัวเองด้วยความงุนงง
เมื่อเห็นการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหัน ดวงตาของเว่ยเจียงตูก็เบิกกว้าง!
สถานการณ์นั้นเปลี่ยนเร็วเกินไป!
คนของโจวฟู่เหิงโค้งคํานับซูฟ่านเพื่อยอมรับความผิดพลาดของพวกเขาเอง!
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")
