เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1124 ลอบสังหารในความมืด
แปลโดย iPAT
เมื่อเฉินไคตาย วังหลังใหญ่เกิดการสั่นสะเทือนขึ้น
วังหลังนี้เป็นคฤหาสน์วิญญาณระดับมนุษย์ที่อยู่ภายใต้การควบคุมของเฉินไค
แต่ฟางหยวนเตรียมตัวมาแล้ว เขาสามารถเข้ายึดครองคฤหาสน์วิญญาณหลังนี้ได้อย่างรวดเร็วและทำให้การสั่นสะเทือนหยุดลง
คฤหาสน์วิญญาณระดับมนุษย์ไม่ถือเป็นสิ่งใดสำหรับผู้อมตะ เว้นเพียงมันจะเป็นคฤหาสน์วิญญาณอมตะ แต่ในถ้ำสวรรค์ไห่ฟานจะมีสิ่งนี้อยู่ได้อย่างไร?
ไห่ฟานเป็นคนโหดเหี้ยม ก่อนตายเขาสังหารผู้อมตะเผ่าไห่ที่เป็นอาชญากรทั้งหมด มรดกของพวกเขาถูกทิ้งไว้เบื้องหลังและแน่นอนว่าไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับคฤหาสน์วิญญาณอมตะอยู่ที่นี่
แทบเป็นไปไม่ได้ที่ผู้อมตะเหล่านี้จะสร้างคฤหาสน์วิญญาณอมตะขึ้นมาด้วยตนเอง
แม้วังหลังนี้จะดูยิ่งใหญ่แต่มันก็เป็นเพียงคฤหาสน์วิญญาณระดับมนุษย์และล้าหลังมาก ฟางหยวนสามารถคลี่คลายมันได้อย่างง่ายดาย การปล่อยให้ฟางหยวนอาศัยอยู่ที่นี่เป็นเวลานานคือความผิดพลาดครั้งใหญ่ของเฉินไค
“ผู้อมตะที่อยู่ในถ้ำสวรรค์ไห่ฟานอาศัยอยู่อย่างสงบสุขโดยปราศจากการต่อสู้ดิ้นรนหรือแข่งขันมานานเกินไป พวกเขาแทบไม่มีความก้าวหน้าและไม่ตื่นตัวกับภัยคุกคามที่ซ่อนอยู่” ฟางหยวนมองศพของเฉินไคและหัวเราะด้วยความรังเกียจ
เฉินไคเสียชีวิตด้วยดวงตาเบิกกว้าง การโจมตีของฟางหยวนรวดเร็วเกินไป เฉินไคไม่มีเวลาแม้แต่จะแสดงความหวาดกลัวออกมา
หลังจากยืนยันการตายของเฉินไค ฟางหยวนนำศพของเขาเก็บไว้ในมิติช่องว่างจักรพรรดิ
จากนั้นเขาก็ใช้ท่าไม้ตายอมตะใบหน้าที่คุ้นเคยปลอมตัวเป็นเฉินไคและเดินออกไปด้านนอกอย่างเปิดเผย
“คารวะท่านบรรพชน”
“คารวะท่านบรรพชน”
ระหว่างทาง ฟางหยวนได้พบกับผู้ใช้วิญญาณทุกเพศทุกวัย หลังจากเห็นฟางหยวน พวกเขาต่างคุกเข่าลงแสดงความเคารพอย่างสูงสุด
ทุกครั้งที่ฟางหยวนพบคนเหล่านี้ เขาจะกระตุ้นใช้วิญญาณบางดวงเพื่อส่งพลังงานที่ไร้รูปลักษณ์ออกไปช่วยประคองพวกเขาให้ยืนขึ้นก่อนจะถามทุกข์สุขและให้กำลังใจแก่บุตรหลานของเฉินไค
พวกเขาไม่รู้ว่าเฉินไคตัวจริงถูกฟางหยวนสังหารไปแล้วและกำลังทักทายอาชญากรที่ชั่วร้าย
พวกเขาไม่มีข้อสงสัยเพราะนี่คือสิ่งที่เฉินไคปฏิบัติมาตลอด
ไม่กี่วันที่ผ่านมาฟางหยวนพูดคุยกับเฉินเล่อและได้รับข้อมูลมากมายรวมถึงนิสัยของเฉินไค
หากไม่ใช่เพราะสิ่งนี้ เพียงท่าไม้ตายใบหน้าที่คุ้นเคย มันยังไม่เพียงพอที่จะทำให้เขาปลอมตัวเป็นเฉินไคได้อย่างสมบูรณ์แบบ
ฟางหยวนเดินอย่างเปิดเผยและมั่นใจ หลังจากไม่นานเขาก็มาถึงวังอีกหลังหนึ่ง
“ผู้อาวุโส เหตุใดจึงมาที่นี่?” เฉินหลี่จื่อเดินออกมาต้อนรับ
เขามองฟางหยวนด้วยความสงสัย แน่นอนว่าเขาไม่ได้สงสัยในตัวตนของฟางหยวน แต่เขากำลังคิดว่าบรรพชนของเขากำลังหาข้ออ้างบางอย่างเพื่อชะลอการพบปะกับไห่เจิ้ง มิฉะนั้นเหตุใดเขาจึงปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณชนอย่างเปิดเผยซึ่งขัดแย้งต่อแผนเดิมของพวกเขา?
“เสี่ยวจื่อ ไห่เจิ้งมาหาข้าอย่างลับๆ ก่อนหน้านี้เราได้เจรจากันเรียบร้อยแล้ว เข้าไปข้างใน ข้ามีเรื่องต้องพูดคุยกับเจ้า” ฟางหยวนตบแผ่นหลังของเฉินหลี่จื่อและเดินไปข้างหน้า
ผู้อมตะทั้งสี่มีคฤหาสน์วิญญาณเป็นของตนเอง
คำกล่าวของฟางหยวนทำให้ความสงสัยของเฉินหลี่จื่อถูกปัดทิ้งไป
“ผู้อาวุโสเชิญนั่ง” เขาโค้งคำนับและส่งฟางหยวนไปยังที่นั่ง
“เชิญดื่มชาก่อน” เฉินหลี่จื่อประคองถ้วยชาให้ฟางหยวนด้วยความเคารพ
หลังจากนั้นเฉินหลี่จื่อก็นั่งลงบนที่นั่งของเขา
หลังจากดื่มชา ฟางหยวนเห็นเฉินหลี่จื่อนั่งอยู่ในระยะไกล ดังนั้นเขาจึงเปิดปากกล่าว “โอ้ เสี่ยวจื่อ ย้ายเก้าอี้ของเจ้ามานั่งใกล้ๆข้า”
เฉินหลี่จื่อทั้งตกใจและยินดีในเวลาเดียวกัน “ทราบแล้ว ข้าจะยืนข้างๆและฟังคำแนะนำของท่าน”
มีความแตกต่างระหว่างการนั่งและการยืน
เมื่อยืน กล้ามเนื้อจะหดตัว พวกเขาสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างรวดเร็ว
เมื่อนั่ง ร่างกายจะผ่อนคลาย พวกเขาจะลดการป้องกันลง
ฟางหยวนต้องการสังหารเฉินหลี่จื่อ เขาต้องเตรียมการอย่างเพียงพอ
ดังนั้นฟางหยวนจึงแสร้งทำเป็นไม่มีความสุข “ข้าขอให้เจ้าย้ายเก้าอี้เขามา เหตุใดเจ้าถึงไม่เต็มใจทำ? ข้าคุยกับไห่เจิ้งแล้ว ตอนนี้เราจำเป็นต้องจัดการกลุ่มของเฉิงเทา ข้าต้องการคนที่ไว้ใจได้ สำหรับหยุนเอ๋อและเล่อเอ๋อ พวกนางเป็นหญิง ในช่วงเวลาสำคัญ เสี่ยวจื่อ เจ้ามีหน้าที่สำคัญต้องรับผิดชอบ”
เฉินหลี่จื่อมีความสุขเมื่อได้รับการยอมรับจากเฉินไค
“ทราบแล้ว” เขาเลื่อนเก้าอี้มานั่งด้านข้างฟางยหวน
ฟางหยวนเห็นว่าประตูเปิดอยู่ เขาจึงกล่าว “ปิดประตู คำพูดต่อไปนี้ต้องเก็บเป็นความลับจากคนนอก”
เฉินหลี่จื่อไม่มีข้อสงสัยและทำตามคำสั่งทันที
“ไห่เจิ้งไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไปและมาหาข้า หลังจากเจรจาเป็นเวลานาน เขาสัญญาว่าจะมอบผลประโยชน์มากมายให้กับพวกเรา” ฟางหยวนกล่าวอย่างช้าๆ
เฉินหลี่จื่อฟังอย่างตั้งใจ
เขาอยากถามว่าไห่เจิ้งจ่ายด้วยสิ่งใดบ้าง แต่เนื่องจากเฉินไคไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องนี้ เขาจึงไม่กล้าถาม
ตอนนี้ฟางหยวนเริ่มตอบสนองความอยากรู้อยากเห็นของเฉินหลี่จื่อและกล่าวเกินจริงไปบ้างทำให้ฝ่ายตรงข้ามรู้สึกมีความสุขและตื่นเต้นมาก
“ไห่เจิ้งเสนอวิญญาณอมตะระดับเจ็ดงั้นหรือ?” ในตอนท้ายเฉินหลี่จื่ออ้าปากค้างอย่างมีความสุข
“ข้าจะโกหกเจ้าเพื่อสิ่งใด?” ฟางหยวนหัวเราะเบาๆและนำวิญญาณอมตะดาบบินออกมา
“วิญญาณที่ดี วิญญาณที่ดี” เฉินหลี่จื่อกล่าวชมเชย
“เสี่ยวจื่อ…” ฟางหยวนกล่าวช้าๆ
เฉินหลี่จื่อเงยหน้ามองฟางหยวน
แสงดาบส่องประกายขึ้น!
เฉินหลี่จื่อสะดุ้งเมื่อเห็นประกายแสง
เขาก้มหน้ามองไปที่ฝ่ามือของฟางหยวนอีกครั้งแต่ตอนนี้วิญญาณอมตะดาบบินหายไปแล้ว
เหตุใดมันจึงหายไป?
เฉินหลี่จื่อรู้สึกงุนงง แต่ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกถึงของเหลวอุ่นๆที่ไหลลงมาจากหน้าผากของตน
โลกเริ่มหมุนก่อนที่เขาจะล้มลงและคุกเข่าอยู่บนพื้น มือข้างหนึ่งของเขาพยุงตัวเองขณะที่อีกข้างพยายามคว้าชายเสื้อของฟางหยวนแต่ไม่สำเร็จ
“ฟุบ!”
เขาล้มลงบนพื้นและตายอย่างสมบูรณ์
รอยยิ้มที่อบอุ่นของฟางหยวนจางหายไป การแสดงออกของเขาเปลี่ยนเป็นเย็นชา
เขาทำเช่นเดียวกับก่อนหน้าและสามารถยึดครองคฤหาสน์วิญญาณของเฉินหลี่จื่อได้อย่างไม่มีปัญหา
เขาเก็บศพของเฉินหลี่จื่อไว้ในมิติช่องว่างจักรพรรดิก่อนจะเปิดประตูและจากไป
เหลือผู้อมตะหญิงอีกสองคน เฉินหว่านหยุนเป็นภัยคุกคามมากกว่า ดังนั้นเป้าหมายต่อไปของฟางหยวนก็คือนาง!
“พี่หญิง ในที่สุดข้าก็ประสบความสำเร็จในการสร้างท่าไม้ตายใหม่” เฉินเล่อยิ้มและกล่าวกับเฉินหว่านหยุน
“เช่นนั้นหรือ?” เฉินหว่านหยุนดีใจมาก นางมองเฉินเล่อด้วยความพึงพอใจ “ดูเหมือนในที่สุดเล่อเอ๋อของเราก็เริ่มทำงานหนัก แต่ผู้ใดกันที่สามารถกระตุ้นเจ้าได้ถึงเพียงนี้?”
เฉินหว่านหยุนแสร้งคิดก่อนกล่าวต่อ “อืม…ข้าคิดว่าคนผู้นี้แซ่ไห่และมีชื่อคำเดียวว่า…”
ก่อนที่นางจะกล่าวจบ เฉินเล่อรีบขัดจังหวะ “พี่หญิง หยุดแกล้งข้า! ข้าทำงานหนักมาตั้งแต่เริ่มต้น!”
“เช่นนั้นหรือ?” เฉินหว่านหยุนยิ้มเมื่อเห็นรอยยิ้มเขินอายของเฉินเล่อ นางคิด ‘เล่อเอ๋ออาจไร้เดียงสาและเติบโตภายใต้การคุ้มครองของพวกเรา แต่นางรู้ว่าไห่เจิ้งน่าประทับใจเพียงใด ด้วยเหตุนี้นางจึงพยายามพัฒนาตนเอง ข้าควรเตือนนาง แต่บางทีข้าอาจกังวลมากเกินไป’
เฉินเล่อไม่สามารถรับมือกับสายตาของเฉินหว่านหยุน นางเร่งถอยหลังกลับและหายตัวไป
“พี่หญิง ตอนนี้ข้าใช้ท่าไม้ตายอมตะเร้นกาย ท่านหาข้าพบหรือไม่? ฮิฮิ ท่านรู้หรือไม่ว่าข้าอยู่ที่ใด?” เสียงของเฉินเล่อลอยมา
“ยัยตัวร้าย ข้าจะหาเจ้าให้พบและจัดการเจ้าซะ!” เฉินหว่านหยุนแสดงออกด้วยท่าทางชั่วร้ายและพยายามใช้ท่าไม้ตายสายตรวจสอบค้นหาเฉินเล่อ แต่ทันใดนั้นนางกลับรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงบางอย่างจากภายนอก “เหตุใดท่านปู่ถึงมาที่นี่? เล่อเอ๋อหยุดเล่นและไปทักทายท่านกับข้า”
เฉินเล่อกำลังจะยกเลิกท่าไม้ตายอมตะของนางแต่ในจังหวะนี้นางพลันนึกถึงถ้อยคำที่เฉินไคเคยกล่าวหยอกล้อกับนาง นี่ทำให้นางทำหน้ามุ่ย “ข้าจะแอบฟังอยู่ข้างๆ แล้วมาดูกันว่าท่านปู่จะพบข้าหรือไม่ หากท่านปู่ไม่พบข้า ข้าจะปรากฏตัวขึ้นและทำให้ท่านตกใจ ฮิฮิ”
“โอ้ ช่างซุกซนนัก ระวังจะไม่ได้แต่งงาน” เฉินหว่านหยุนส่ายศีรษะและเดินออกไปต้อนรับเฉินไค
ฟางหยวนใช้ท่าไม้ตายใบหน้าที่คุ้นเคย เฉินหว่านหยุนและเฉินเล่อไม่มีข้อสงสัยใดๆ แต่ฟางหวนไม่มีท่าไม้ตายอมตะสายตรวจสอบที่โดดเด่น เขาไม่พบการคงอยู่ของเฉินเล่อเช่นกัน ในความเป็นจริงแม้เขาจะมีท่าไม้ตายสายตรจสอบที่ดีแต่เขาก็ไม่สามารถใช้มันได้อย่างเปิดเผย
หากเขาใช้มัน กลิ่นอายของวิญญาณอมตะจะรั่วไหลออกมาและทำให้เกิดข้อสงสัย
มีเพียงท่าไม้ตายอมตะลอบสังหารในความมืดเท่านั้นที่สามารถปกปิดกลิ่นอายของวิญญาณอมตะได้อย่างสมบูรณ์
เฉินหว่านหยุนนำฟางหยวนไปยังที่นั่งของเขา นางต้องการเรียกเฉินเล่อออกมา แต่เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ‘ผู้อาวุโสให้ความสำคัญกับเล่อเอ๋อ ท่านได้รับผลประโยชน์มากมายจากการเจรจากับไห่เจิ้ง ตอนนี้ท่านกำลังอารมณ์ดี แม้ท่านจะค้นพบการคงอยู่ของเล่อเอ๋อ ท่านก็คงไม่ตำหนินาง’
เมื่อคิดได้เช่นนี้เฉินหว่านหยุนจึงแสร้งทำเป็นไม่รู้และส่งถ้วยชาให้กับฟางหยวน
ฟางหยวนดื่มชาก่อนจะให้เฉินหว่านหยุนเลื่อนเก้าอี้เข้ามาใกล้ๆ
เฉินเล่อเฝ้ามองอยู่และพยายามกลั้นหัวเราะด้วยความรู้สึกตื่นเต้น
เมื่อนางได้ยินว่าเฉินไคได้รับผลประโยชน์มากมายจากไห่เจิ้ง นางมีความสุขมาก แต่นางยังรู้สึกกังวล ‘นายน้อยไห่เจิ้งจ่ายด้วยราคามหาศาล เรื่องนี้จะส่งผลกระทบในทางลบหรือไม่?’
หลังจากไม่นานฟางหยวนก็นำวิญญาณอมตะดาบบินออกมา “ไห่เจิ้งมอบวิญญาณอมตะระดับเจ็ดบนเส้นทางแห่งดาบดวงนี้ให้ข้าโดยมีเงื่อนไขว่าให้เจ้านำมันไปพบผู้อมตะทั้งสามและใช้สิ่งนี้โน้มน้ามพวกเขาให้สนับสนุนไห่เจิ้ง เจ้าเต็มใจทำหรือไม่?”
เฉินหว่านหยุนรีบลุกขึ้น “ผู้อาวุโส ข้าจะทำตามคำสั่งของท่าน!”
“ดี ดี ดี” ฟางหยวนหัวเราะเบาๆ
สายตาของเฉินเล่ออยู่ที่วิญญาณอมตะดาบบิน
นี่เป็นครั้งแรกที่นางเคยเห็นวิญญาณอมตะระดับเจ็ด นางไม่สามารถระงับความอยากรู้อยากเห็นและต้องการกระโดดออกไปเพื่อสร้างความประหลาดใจให้กับปู่ของนางทันที
แต่ในเวลาต่อมาการเปลี่ยนแปลงก็เกิดขึ้น
ท่าไม้ตายอมตะลอบสังหารในความมืดถูกใช้งานอีกครั้ง
เฉินไคเป็นคนใกล้ชิด แล้วเฉินหว่านหยุนจะสามารถคาดคิดถึงการโจมตีนี้ได้อย่างไร?
โดยปราศจากการป้องกัน ผู้อมตะหญิงผู้อ่อนโยนผู้นี้เดินตามรอยของเฉินไคและเฉินหลี่จื่อไปในที่สุด
เฉินหว่านหยุนถูกสังหาร!
ฟางหยวนดึงดาบบินกลับมาและเก็บศพของนางไว้ในมิติช่องว่างจักรพรรดิก่อนจะเดินจากไป
เฉินเล่อยังซ่อนตัวอยู่ นางยกมือขึ้นปิดปากขณะที่ดวงตาเบิกกว้างด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
ร่างอันบอบบางของนางสั่นสะท้านขึ้น น้ำตาไหลอาบแก้มที่งดงามของนางอย่างเงียบๆ
นี่เป็นไปได้อย่างไร!?
น่ากลัวมาก!
‘สิ่งนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร?’
‘ข้าเห็นสิ่งใดผิดไปหรือไม่?’
‘นี่เป็นภาพลวงตา มันเป็นภาพลวงตา!’
‘เป็นไปได้อย่างไร!? ฮ่าฮ่าฮ่า ท่านปู่ฆ่าพี่หญิงหยุนเอ๋อ!? เป็นไปได้อย่างไร?’
แต่ความจริงอยู่ต่อหน้านาง
นางเห็นมันด้วยดวงตาของตนเองฟเทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1125 ฆ่ามากขึ้น
แปลโดย iPAT
เหตุใดปู่ของนางจึงสังหารเฉินหว่านหยุน?
เฉินเล่อไม่เข้าใจและไม่สามารถหาคำตอบ
นางสะอื้นไห้แต่ทันใดนั้นนางพลันนึกถึงเฉินหลี่จื่อ ปู่ของนางจะสังหารเขาด้วยหรือไม่?
นี่เป็นการอนุมานอย่างง่ายๆ
ไม่ว่าอย่างไรนางก็ต้องไปหาเฉินหลี่จื่อและเล่าเรื่องนี้ให้เขาฟัง!
ในช่วงเวลาสำคัญเฉินเล่อไม่ได้คิดถึงไห่เจิ้งแต่นึกถึงสมาชิกในครอบครัวที่ใกล้ชิดมากที่สุด
เฉินเล่อตระหนักว่านางต้องทำบางสิ่ง นางหยุดร้องไห้และกระตุ้นใช้ท่าไม้ตายอมตะเร้นกายก่อนจะวิ่งไปที่วังของเฉินหลี่จื่อ
แต่ฟางหยวนไม่ได้ไปที่วังของเฉินหลี่จื่ออย่างที่เฉินเล่อคิด
ฟางหยวนกำจัดเฉินหลี่จื่อไปแล้ว คนสุดท้ายที่เขาต้องไปหาคือเฉินเล่อ
ครู่ต่อมาเฉินเล่อก็มาถึงวังของเฉินหลี่จื่อ
“เหตุใดมันจึงว่างเปล่า?” เฉินเล่อค้นหาแต่ไม่พบเฉินหลี่จื่อ
แน่นอนว่านางเห็นผู้ใช้วิญญาณมากมาย
แต่เฉินเล่อไม่ได้แจ้งเตือนพวกเขา แม้นางจะบอกข่าวที่น่าตกใจนี้ พวกเขาก็อาจไม่เชื่อนาง
ในห้องโถงที่ว่างเปล่า ความหวาดกลัวเกาะกุมหัวใจของเฉินเล่ออีกครั้ง
เฉินไคสังหารเฉินหว่านหยุน เฉินหลี่จื่อหายตัวไป เป็นไปได้ว่าเขาพบเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดเช่นเดียวกัน
เฉินเล่อไม่สามารถกลั้นน้ำตาเอาไว้ได้
“ข้าควรทำอย่างไร? โอ้ ไม่! นายน้อยไห่เจิ้ง!” ในที่สุดนางก็นึกถึงฟางหยวน
นางรู้สึกว่าในเวลานี้คนที่นางสามารถเชื่อถือได้มากที่สุดก็คือไห่เจิ้ง
นางหันกลับไปยังที่พักของไห่เจิ้ง
แทบจะในเวลาเดียวกัน ฟางหยวนมาถึงวังของเฉินเล่อ
ไม่มีผู้ใดอยู่ที่นี่
“แปลก เวลานี้นางจะไปที่ใด?” หัวใจของฟางหยวนจมดิ่งลง
สถานการณ์ไม่เป็นไปตามความคาดหมายของเขา
ฟางหยวนเงยหน้ามองขึ้นไปบนท้องฟ้า
เขายิ้มก่อนจะกลับไปยังที่พักของตนเอง
เฉินเล่อจะไปที่ใดได้บ้าง?
มีเพียงไม่กี่แห่งเท่านั้น
ผู้อมตะกับผู้ใช้วิญญาณไม่มีหัวข้อที่น่าสนใจต้องพูดคุยกันมากนัก
กลับไปที่พักของเขา ฟางหยวนเปลี่ยนร่างเป็นไห่เจิ้งและรอให้เฉินเล่อมาหา
แต่ในเวลานี้พุสัญญาณกลับถูกยิ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า
‘นี่คือสิ่งที่เฉินเล่อเคยกล่าวถึงก่อนหน้านี้…มันเป็นการแจ้งเตือนและขอความช่วยเหลือจากผู้อมตะคนอื่นๆ’ ฟางหยวนขมวดคิ้วทันที
หลายวันที่ผ่านมาเขาได้รับข้อมูลมากมายจากเฉินเล่อ
หากพวกเขาต้องการความช่วยเหลือจากผู้อมตะคนอื่นๆ พวกเขาต้องจ่ายค่าตอบแทนในภายหลัง
‘เมื่อผู้อมตะในถ้ำสวรรค์เพิ่มจำนวนขึ้น พวกเขาก็แข็งแกร่งขึ้น พุสัญญาณนี้ไม่ได้ถูกใช้มานานนับร้อยปี ครั้งนี้เฉินเล่อต้องเป็นคนส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือ ดูเหมือนข้าจะประเมินหญิงผู้นี้ต่ำเกินไป นางสามารถรับมือกับสถานการณ์ได้เป็นอย่างดี’ ฟางหยวนยิ้ม
เขาเตรียมตัวมาอย่างเพียงพอแล้ว
เขากำจัดไปสามคนและเหลือเพียงเฉินเล่อ พุสัญญาณชัดเจนว่าเป็นฝีมือของนาง
เหตุใดเฉินเล่อจึงทำสิ่งนี้โดยไม่มาพบฟางหยวน?
เห็นได้ชัดว่านางพบการเสียชีวิตของบางคนแล้ว
ไม่ว่านางจะซ่อนตัวอยู่ที่ไหนหรือมีวิธีการใด เมื่อนางไม่มาหาไห่เจิ้ง นั่นก็หมายความว่านางสงสัยในตัวเขา
หลังจากนี้กลุ่มผู้อมตะจะมาที่นี่ แล้วฟางหยวนจะจัดการพวกเขาอย่างไร?
แท้จริงแล้วก่อนหน้านี้เฉินเล่อกำลังจะมาพบไห่เจิ้ง แต่นางกลับฉุดคิดว่าบางทีไห่เจิ้งอาจไม่สามารถเอาชนะเฉินไค
‘ข้าต้องคิดวิธีที่ดีที่สุด!’ เฉินเล่อไตร่ตรองและเลือกส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือ
พุสัญญาณค่อยๆเลือนหายไปอย่างช้าๆ
‘ท่านปู่จะเห็นพุสัญญาณนี้หรือไม่?’ เฉินเล่อคิดและรู้สึกหวาดกลัวอีกครั้ง
นางกัดฟันและตัดสินใจไปหาฟางหยวน
ตั้งแต่ต้นจนจบนางไม่มีข้อสงสัยเลยว่าฟางหยวนคืออาชญกรตัวจริง
เมื่อพุสัญญาณส่องประกายขึ้น กลุ่มผู้อมตะทั้งหมดก็ตอบสนอง
“เกิดสิ่งใดขึ้น เหตุใดเฉินไคจึงส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือ?” เฟิงจุนขมวดคิ้วลึก
โจวหมิงสงสัยเช่นกัน “เรื่องนี้ค่อนข้างแปลก กลุ่มของเฉินไคมีผู้อมตะสี่คน พวกเขาแข็งแกร่งที่สุดในถ้ำสวรรค์แห่งนี้ แล้วเหตุใดเขาจึงต้องขอความช่วยเหลือจากพวกเรา?”
“พวกเจ้าคิดว่าเรื่องนี้เกี่ยวกับไห่เจิ้งหรือไม่?” เฉิงเทาคิดก่อนกล่าว
“นั่นเป็นไปได้มากที่สุด” เฟิงจุนพยักหน้า “พุสัญญาณนี้ไม่ได้ใช้มานับร้อยปี แต่มันกลับถูกใช้ในช่วงเวลาที่ไห่เจิ้งไปอยู่ที่บ้านของเฉินไค”
“เฉินไคต้องให้การสนับสนุนไห่เจิ้งอย่างแน่นอนขณะที่ไห่เจิ้งต้องจ่ายด้วยราคาที่เหมาะสม” เฉิงเทาคิดในแง่ดี “บางทีพวกเขาอาจถูกโจมตีโดยสัตว์อสูรบรรพกาลหรือบางทีเฉินไคอาจพยายามจับกุมพวกมัน อย่างไรก็ตามพวกเราต้องไปและตรวจสอบสถานการณ์”
“ถูกต้อง พวกเรามีท่าไม้ตายแสงสีเลือด อีกไม่นานพวกเราจะสามารถกำหราบจิตวิญญาณสวรรค์และรับสืบทอดมรดกที่แท้จริง ตอนนี้พวกเราต้องยื้อเวลาไว้ให้ได้นานที่สุด แต่เราก็ต้องระวังว่าอีกฝ่ายจะวางแผนต่อต้านพวกเรา อีกไม่กี่วันถ้ำสวรรค์ไห่ฟานต้องเป็นของพวกเรา!” เฟิงจุนตะโกน
ทั้งสามออกเดินทางไปที่วังของเฉินไคทันที
ในเวลาเดียวกันผู้อมตะอีกสองคนก็ไปที่นั่นด้วย
ถ้ำสวรรค์ไห่ฟานไม่เล็กแต่ผู้อมตะเหล่านี้อาศัยอยู่ใกล้กัน
และเนื่องจากผู้อมตะทั้งหมดใช้ท่าไม้ตายอมตะโดยไม่สนค่าใช้จ่าย เพียงไม่นานพวกเขาก็ไปถึงครึ่งทาง
ในเวลานี้ร่างหนึ่งปรากฏตัวต่อหน้าผู้อมตะทั้งสาม
“เฉินเล่อ!” โจวหมิงเป็นคนแรกที่จำคนผู้นี้ได้
ร่างของเฉินเล่อที่อาบไปด้วยเลือดแสดงออกด้วยความตกใจราวกับนางกำลังหลบหนีจากความตาย
ผู้อมตะทั้งสามมองหน้ากัน
สัตว์อสูรบรรพกาลโจมตีงั้นหรือ?
“เฉินเล่อ สงบจิตใจลงก่อน เราอยู่ที่นี่แล้ว เกิดสิ่งใดขึ้น?” เฉิงเทาตะโกน
เฉินเล่อทั้งดีใจและประหลาดใจที่เห็นผู้อมตะทั้งสาม “ผู้อาวุโส! ดีใจที่ได้พบพวกท่าน ไห่เจิ้งผู้นั้นเป็นคนชั่ว หลังจากล้มเหลวในการเจรจากับท่านปู่ เขาใช้วิธีลอบโจมตีและสังหารพี่หญิงหว่านหยุนของข้า! ข้าส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือและหลบหนีมา แต่ไห่เจิ้งยังไล่ล่าข้า โชคดีที่ข้ามีท่าไม้ตายอมตะเร้นกายและสามารถเอาชีวิตรอดมาได้!”
“อันใด!?” ผู้อมตะทั้งสามตกใจมาก
“ไห่เจิ้งช่างกล้าหาญนัก!”
“เขากล้าโจมตีผู้อาวุโสเฉินไค หลังจากนี้เขาต้องโจมตีพวกเราเช่นกัน!”
“แปลก เขาต้องการรับสืบทอดมรดกที่แท้จริงของบรรพชนไห่ฟาน โดยปราศจากการสนับสนุนจากพวกเรา เขาจะรับมรดกได้อย่างไร?”
“ชีวิตแลกชีวิต เราต้องกำจัดไห่เจิ้งเพื่อผดุงความยุติธรรม!”
“เพื่อความปลอดภัย เราต้องไปรวมตัวกับผู้อมตะคนอื่นๆ เฉินเล่ออย่ากังวล เราเป็นครอบครัว เราจะรักษาความยุติธรรมให้กับเจ้าอย่างแน่นอน!”
“ความยุติธรรม?” เฉินเล่อยิ้มและโจมตีทันที
ภายใต้การจ้องมองของผู้อมตะทั้งสาม แสงดาบพุ่งทะลวงร่างของเฉิงเทา
เฉิงเทาถูกโจมตีโดยไม่รู้ตัว แม้เขาจะมีท่าไม้ตายอมตะสายป้องกัน แต่เขาก็ไม่มีเวลากระตุ้นใช้งานมันขณะที่ท่าไม้ตายอมตะลอบสังหารในความมืดเป็นท่าไม้ตายระดับเจ็ด
ร่างของเฉิงเทาขาดครึ่ง!
เขาเสียชีวิต ณ จุดเกิดเหตุ!
“ท่านพี่!” โจวหมิงตะโกน
เฟิงจุนโกรธมาก เขาปรบมือและส่งสายลมพุ่งเข้าโจมตีฟางหยวนทันที
“ท่านพี่!” โจวหมิงร้องไห้เมื่อเห็นอวัยวะภายในและเลือดพุ่งออกมาจากร่างของเฉิงเทา
เฟิงจุนลากดึงโจวหมิงให้ล่าถอยออกไป
“เฉินเล่อ เจ้าบ้าไปแล้ว! เจ้ากล้าสังหารพี่เฉิงเทา ข้าจะสู้กับเจ้า” โจวหมิงคำราม ใบหน้าที่เคยงดงามของนางกลายเป็นแดงก่ำ “ข้าจะฆ่าเจ้า!”
“ฆ่าข้า?” เฉินเล่อหยุดเคลื่อนไหวและเผยรอยยิ้มเย้ยหยัน “เพียงเจ้า?”
โจวหมิงโกรธมาก นางพยายามดิ้นรนอย่างหนักเพื่อให้หลุดจากอ้อมแขนของเฟิงจุน “ปล่อยข้า หญิงเลวผู้นี้ฆ่าพี่ใหญ่ของเรา! นางฆ่าเขา! ข้าจะตัดศีรษะของนางออกมาเป็นเครื่องเซ่นไหว้พี่ใหญ่ของเรา!”
“ใจเย็น! อย่าตกหลุมพราง เจ้าไม่รู้จักเฉินเล่องั้นหรือ? ก่อนหน้านี้มันคือท่าไม้ตายอมตะบนเส้นทางแห่งดาบ นี่ไม่ใช่เฉินเล่อ!” เฟิงจุนตะโกนและมองเฉินเล่อด้วยสายตาแห่งความเกลียดชัง
“ดูเหมือนบางคนที่นี่จะมีสมองอยู่บ้าง” เฉินเล่อยิ้มก่อนจะเปลี่ยนรูปลักษณ์เป็นไห่เจิ้ง
“เจ้าคือไห่เจิ้ง!” ร่างของเฟิงจุนสั่นสะท้านขึ้น
“คนชั่ว!” โจวหมิงคำราม
‘จากการแสดงออกของพวกเขา ดูเหมือนเฉินเล่อจะไม่ได้ใช้วิธีบนเส้นทางแห่งข้อมูลเพื่อแจ้งข่าว?’ ฟางหยวนรู้สึกสับสนเล็กน้อย
เขาไม่รู้ว่าตั้งแต่ต้นจนจบเฉินเล่อไม่เคยสงสัยในตัวเขา
ก่อนหน้านี้ฟางหยวนกลับไปที่ห้องพักของเขา แต่หลังจากเห็นพุสัญญาณ เขาคิดว่าตนเองถูกเปิดโปงแล้ว ดังนั้นเขาจึงเปลี่ยนกลยุทธ์และออกมากำจัดศัตรู
เนื่องจากสมาชิกฝ่ายเฉินไคเสียชีวิตไปแล้วสามคน ฟางหยวนจึงเปลี่ยนเป้าหมายเป็นสามพี่น้องร่วมสาบาน
ด้วยเหตุนี้เขาจึงเปลี่ยนรูปลักษณ์เป็นเฉินเล่อและบินมาหาพวกเขา
สุดท้ายเขาพบผู้อมตะทั้งสามระหว่างทางและฉวยโอกาสลอบสังหารผู้อมตะบนเส้นทางแห่งเลือดเฉิงเทาที่เป็นภัยคุกคามมากที่สุด
ในเวลาเดียวกันเฉินเล่อไปที่ห้องของฟางหวน เมื่อไม่พบเขา นางรู้สึกผิดหวังและกังวลมาก
นางไม่รู้ว่าตนเองรอดชีวิตมาได้อย่างฉิวเฉียดเพราะเหตุบังเอิญ
‘ข้าไม่ได้คาดหวังกับความพยายามในการลอบสังหาร แต่กระบวนการนี้ราบรื่นอย่างไม่คาดคิด ผู้อมตะในถ้ำสวรรค์ไห่ฟานใช้ชีวิตอย่างสงบสุขมานานเกินไป นี่ทำให้พวกเขาลดความระวังตัวลง อย่างไรก็ตามตอนนี้ข้าต้องกำจัดสองคนนี้เป็นอันดับแรก’
ฟางหยวนคิดเรื่องต่างๆมากมายแต่มันเป็นเวลาเพียงเสี้ยวพริบตาของโลกภายนอก
ริมฝีปากของเขายกตัวขึ้นเป็นรอยยิ้มขณะที่เขาพุ่งเข้าไปหาเฟิงจุนและโจวหมิง
เพื่อฆ่า!
นางไม่สามารถปฏิเสธสิ่งที่เกิดขึ้น
“ฟุบ!”
นางทรุดตัวลงบนพื้นอย่างอ่อนแรง
ใบหน้าที่เคยมีชีวิตชีวาของนางกลายเป็นสับสนและหวาดกลัว
มือของนางยังคงปิดปากราวกับมันสามารถปกป้องนางจากทุกสิ่ง
