บทที่ 108 ไวน์หรูสองอย่าง
หลังจากที่เช็คดูชนิดของปลาแล้ว เชฟบนเรือก็พูดอย่างเซอไพรส์ว่า “นายครับ ตัวนี้ที่นายจับได้เป็นปลาจวดครับ ตัวนี้หนักอย่างน้อยแปดสิบถึงเก้าถึงสิบโล สามารถขายได้เจ็ดแปดพันหยวน รวยแล้วครับพ่อเลี้ยง”
กัปตันเรือที่ขับเรืออยู่พูดขึ้นว่า “พ่อเลี้ยงเขามีเรือลำใหญ่ขนาดนี้แล้ว ปลาตัวนึงก็นับเป็นอาหารมื้อเดียวเท่านั้นแหละ นั่นไม่เรียกว่ารวย”
เฉินห้าวหัวเราะแล้วพูด “ที่พูดก็ถูก วันนี้จัดการปลาตัวนี้เลย เป็นอาหารกลางวันให้ทุกคน ถ้ากินไม่หมด พวกนายก็เอากลับไปแบ่งกัน ถือว่าเป็นโบนัสของวันนี้”
“ขอบคุณมากครับพ่อเลี้ยง”
“พ่อเลี้ยงใจป๋ามากเลยครับ”
พวกเขาก็ยังคงขยันทำงานกันปกติ เนื้อปลาพวกนี้นับเป็นเงินไม่น้อย เพราะงั้นทุกคนเลยดีใจกันมาก
พนักงานเรือและเชฟพากันออกแรงยกปลาลงไปจัดการ เฉินห้าวตักน้ำถังนึงแล้วล้างคราบเลือดบนดาดฟ้าให้สะอาด แล้วก็เล่นอย่างสนุกได้อีกครั้ง
ผ่านเรื่องเมื่อกี้มาแล้ว ทางฝั่งของถูเซินเซินก็เก็บคันเบ็ดกันหมดแล้ว เพื่อเลี่ยงการท้าเองแพ้เอง แค่ตกปลาก็ยังสู้ไม่ได้ ทำให้ถูเซินเซินที่อวดเก่งนั้นเจ็บปวดในใจ
แต่เขายังไม่พอใจ ถึงจะแข่งตกปลาไม่ได้ ก็แข่งอย่างอื่น ตอนนี้เป็นตอนเย็น ถึงเวลาอาหารกลางวันแล้ว
เพื่อที่จะทานอาหารกลางวันบนเรือ ถูเซินเซินเป็นสั่งอาหารจากภัตตาคารระดับห้าดาวในเมือง ผ่านการอุ่นให้ร้อนแล้วก็ถูกยกขึ้นมา จัดเป็นอาหารโต๊ะใหญ่บนดาดฟ้า ในนั้นมีอาหารโอชะตั้งแต่ภูเขายันทะเล สัตว์ปีกสัตว์แปลกต่างๆ ที่ควรมีก็เต็มไปหมด
เพื่อเป็นการอวด ถูเซินเซินจงใจขับเรือยอทช์ลำเล็กเข้าไปใกล้กับเรือของเฉินห้าว เรือทั้งสองลำอยู่ห่างกันเพียงไม่กี่เมตร สามารถเห็นฉากอาหารได้อย่างชัดเจนและยังได้กลิ่นหอมของอาหารอย่างอบอวล
“นี่คือพระกระโดดข้ามกำแพงทางอากาศจากฝูโจวราคาจานละกว่า 3,000 แน่นอนว่าไม่สามารถกินอาหารต้นตำรับแบบนี้ได้จากที่อื่น แล้วนับประสาอะไรกับทะเลล่ะ
ตอนที่ถูเซินเซินแนะนำ ยังเหล่มองเฉินห้าวไปทีนึง ซึ่งหมายความว่าพวกแกไม่มีอาหารอร่อย ๆ บนเรือหรอก และฉันก็ยังคงเจ๋งกว่า
เมื่อต้องเผชิญกับการยั่วยุแบบอนุบาลแบบนี้ เฉินห้าวขี้เกียจจะสนใจ แต่อดไม่ได้ที่จะอีกฝ่ายหาเรื่องครั้งแล้วครั้งเล่า พร้อมกับอวดว่าเขามีอาหารอะไรดีบ้างอยู่ตลอด
“ดูแล้ว ต้องจัดการพวกเขาสักหน่อยแล้วล่ะ”
บนแอพไม่มีจัดส่งเดลิเวอรี่ แต่พวกเครื่องดื่มไวน์ก็ไม่จำเป็นต้องมากมาย เฉินห้าวก็เริ่มจากที่แพงที่สุด เลือกจากในนั้นมาหลายๆ อย่าง ปกติดื่มแต่ไวน์ในประเทศ ตอนนี้ก็เปลี่ยนเป็นไวน์นอกละกัน
Henri IV Du Donnon Grand Champagne Cognacราคา 2 ล้านเหรียญสหรัฐ ราคา อุดหนุน 7 หยวน
Amanda Binakmita Champagneราคา120000 ปอนด์ ราคาอุดหนุน 4หยวน
เฉินห้าวเห็นคำแนะนำสองรายการ เขาจึงตัดสินใจเลือกไวน์ทั้งสองนี้ เอาแชมเปญให้กับลูกเรือส่วนเขาและโจวซีถงดื่มบรั่นดีชั้นเลิศ
“ปลาเผามาแล้ว”
เชฟนำอาหารเมนูสุดท้ายออกมาแล้ว ก็คือปลาจวดที่เฉินห้าวตกได้ เนื่องจากมันตัวใหญ่และแร่ยาก เลยเลือกส่วนหัวที่มีรสชาติมากที่สุดมาทำอาหาร หัวปลาขนาดใหญ่อยู่ในจานร้อนปุดๆ จนมีควันออกมา กลิ่นหอมฟุ้งออกมา ทำให้ทุกคนเจริญอาหาร
“ทุกคน มากินด้วยกันเถอะ” เฉินห้าวเรียก
“ไม่ดีหรอกครับนาย นายอยู่บนนี้ เดี๋ยวพวกเราลงไปทานข้างล่างก็ได้แล้วครับ” เชฟพูดอย่าเกรงใจ
เฉินห้าวให้รางวัลมากมายกับพวกเขา แล้วก็ยังให้เนื้อปลาเป็นรางวัลด้วย พวกเขาไม่อยากรบกวนการรับประทานอาหารของนาย
“ไม่เป็นไร คนเยอะถึงจะอร่อย อีกอย่างกับข้าวเยอะขนาดนี้ ไม่กินก็เปลืองไม่ใช่รึไง การฟุ่มเฟือยอาหารเป็นการกระทำที่น่าละอายที่สุด”
เฉินห้าวเรียกทุกคนมานั่งกินด้วยกันอย่างเป็นมิตร แล้วก็เอาแชมเปญขวดนั้นให้พวกเขา นี่เป็นเครื่องดื่มในช่วงเย็นของพวกเขา
“นี่เป็นเหล้าอะไรหรอครับ ขวดใหญ่ขนาดนี้” พนักงานเรือคนนึงพูดขึ้นด้วยความสงสัย
“นี่ นี่ไม่ใช่Amanda Binakmita Champagneหรอกหรอ ได้ยินมาว่าขวดนึงราคาเป็นล้านหยวนเลยนะ” เชฟท่านนี้ทำงานในโรงแรมใหญ่ ในฐานะคนในวงการ เขาเลยรู้จักไวน์ราคาแพงชนิดนี้
จากนั้นเขาก็บอกกับคนอื่นๆ สักครู่ว่า นี่คือแชมเปญที่ทีขนาดใหญ่และแพงที่สุดในปัจจุบัน แต่ละขวดจะมีน้ำหนักอยู่ที่ 45กิโลกรัม ขวดสูง1เมตร กว้าง 30เซนติเมตร และมีปริมาตร 30ลิตร พวกเขาไม่กี่คนดื่มไม่หมดแน่นอน
“อะไรนะ เหล้าล้านหยวน แม่เจ้า ทำมาจากทองรึไงกัน”
ลูกเรือหลายคนตกใจมากจนอ้าปากกว้าง และคนที่จะเปิดขวดก็ไม่กล้าทำอีกต่อไป นี่มีค่าหนึ่งล้านเลยนะ พวกเขาใช้เวลาเกือบ 10 ปีแบบไม่กินไม่ดื่ม ถึงจะได้เงินเท่านี้
“ถูกต้อง นี่คือ Amanda Binakmita Champagneแต่เป็นไวน์ก็ทำมาเพื่อดื่ม พวกนายดื่มมันได้เลย ฉันมีของฉัน”
กัปตันมาจากภาคตะวันออกเฉียงเหนือและเขาอดไม่ได้ที่จะพูดว่า: “พ่อเลี้ยงใจป๋าจริงๆ เป็นคนพูดจริงทำจริง ยอมพ่อเลี้ยงจริงๆ ถ้าเทียบกับอีกฝั่งที่เป็นคนเอาแต่ใจอย่างลูกเศรษฐีแบบนั้นแล้ว เหนือกว่าตั้งเยอะ”
เฉินห้าวมองดูฝั่งตรงข้าม พูดอย่างเฉยเมยว่า “ก็แค่เด็กเอาแต่ใจน่ะ อย่าไปสนใจนักเลย
คำพูดนี้ทำเอาถูเซินเซินโมโหแทบตาย อมพระกระโดดกำแพงอยู่ก็เกือบจะสำลักแล้ว
จากนั้นพวกเขาก็เริ่มรับประทานอาหาร ลูกเรือเปิดแชมเปญและเติมกัน กัปตันเรือแค่จิบและชิม จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นน้ำเปล่า เพื่อความปลอดภัยของลูกเรือ เฉินห้าวใจดีกับพวกเขาขนาดนี้ เขาก็ต้องทำหน้าที่และรับผิดชอบให้ดีที่สุดด้วย
ในตอนนี้ เฉินห้าวเปิดขวดบรั่นดี แค่มองไปที่ขวดก็แสบตาแล้ว ข้างบนมีทองคำ ทองคำขาวและเพชรหุ้มอยู่ เมื่อเปิดขวด กลิ่นหอมของไวน์เก่าก็ลอยออกมาซึ่งแตกต่างจากไวน์ประจำชาติ ไวน์นอกมีกลิ่นหอมที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง
เนื่องจากไวน์ชนิดนี้หายากมาก แม้แต่ โจวซีถงและพ่อครัวก็ไม่รู้ที่มาของมัน แต่พวกเขารู้ว่ามันต้องแพงมาก และสิ่งที่เฉินห้าวนำมาที่นี่ก็ไม่มีอะไรที่ราคาถูกเลย
ฝั่งของเฉินห้าวสลับเปลี่ยนถ้วยและกินอย่างเพลิดเพลิน หัวปลาย่างชิ้นใหญ่และขวดไวน์แฟนซีดึงดูดความสนใจของถูเซินเซินและคนอื่น ๆ
จริงๆ แล้วไม่อยากสนใจก็คงยาก เพราะแสงของแร่บนขวดเหล้านั้นมันสะท้อนเกินไป ส่องจนพวกเขาไม่สบายตา
