บทที่165 บุรุษไร้นาม
“เจ้าอย่าหนีสิ ข้าจะฆ่าเจ้า!”
ถึงเวลานี้หัวล้านหายใจแทบไม่คล่องคอ ยังกล้าดีพูดจาหน้าใหญ่ใจโตอีก
“เหรอ? งั้นก็เข้ามา ข้าไม่หลบแล้วล่ะ”
เฉินห้าวยืนอย่างสงบนิ่ง ผ่านการฝึกฝนเมื่อครู่นี้ กระบวนท่าท่าเสือก้าวทั้งหมดเขาเข้าใจไปหลายแปดเก้าส่วนแล้ว สามารถนำมาประยุกต์ใช้ในสถานการณ์จริง แน่นอนว่าครั้งนี้ไม่ต้องหลบอีกแล้ว
“เจ้าพูดสิ อย่า อย่า วิ่งหนีสิ”
หัวล้านกระหืดกระหอบหายใจไม่เป็นจังหวะ พูดไม่เป็นคำ ฮึดสู้ขึ้นอีกครั้ง ใช้เท้าหวังที่จะถีบเฉินห้าว
เฉินห้าวมองดูเท้าที่ไร้เรี่ยวแรงเบาดุจปุยนุ่น ช่างน่าขัน เป็นกระบวนท่าที่ไร้พลัง ยกเท้าขึ้นมารับเบา ๆ เท้าทั้งสองปะทะกัน หัวล้านล้มทั้งยืนนอนไปกองกับพื้น
ความจริงแล้วหัวล้านไม่มีอะไรที่จะเสีย เป็นเพราะว่าเมื่อครู่ใช้พลังเกินตัว ถึงตอนนี้พลังที่มีทั้งหมดได้ใช้ไปจนหมดสิ้น แน่นอนว่าเทียบกันไม่ได้กับกินยาเสริมความแข็งแรงของร่างกาย
“หัวล้าน เจ้ายังไหวอีกไหม อย่าเพิ่งยอมแพ้สิ ชนะมันให้ได้ ข้าจะให้เจ้าสามแสน!” เฮียสือให้กำลังใจอย่างบ้าคลั่ง
แต่ว่าร่างกายของคนเรานั้นไม่ได้เคลื่อนที่ด้วยกำลังใจ เวลานี้ถึงจะให้หัวล้านสามล้าน เขาไม่มีพลังอะไรเหลือไว้ต่อกรกลับใครแล้ว ทำได้เพียงลุกขึ้นมา เฉินห้าวไม่มีความคิดที่จะเป็นแมววิ่งไล่จับหนู ตัดสินใจหยุดมือ เพราะว่า ฉิงจื๋อเทาได้บอกเขาผ่านทางหูฟัง ตำรวจเข้ามาถึงเมืองบันเทิงแล้ว เริ่มจับกุมผู้คนเคลียร์พื้นที่ ให้รีบถอยโดยเร็ว
“เห็นฝ่ามือเสือควักหัวใจของข้าแล้วใช่ไหม!”
ครั้งนี้เฉินห้าวได้บอกชื่อกระบวนท่าออกมา ยืนตั้งมั่นซัดฝ่ามือออกไป หัวล้านหวาดกลัวอย่างมาก ต่อสู้มาตั้งนาน เฉินห้าวยิ่งต่อสู้ยิ่งแข็งแกร่งขึ้น ไม่เข้าเลยจริง ๆ คิดว่าเฉินห้าวต้องเป็นมนุษย์จักรกลที่ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยแน่?
“ตุบ!”
หัวล้านถูกเฉินห้าวต่อยหมัดเดียวไปที่หน้าอก ตัวลอยกระเด็นไปนอนกองที่พื้น
ก่อนที่จะสลบ หัวล้านพูดคำหนึ่งออกมาว่า “คนนี้ไม่ใช่มนุษย์”
จากนั้น หัวล้านก็สิ้นสติสมประดี
เฮียสือที่นั่งอยู่อีกด้านหนึ่ง ตกตะลึงจนตาค้าง ยอดฝีมือที่เชิญมา ทำไมแพ้หมดท่าถึงเพียงนี้ ถูกเฉินห้าวซัดเสียจนน่วม โลกใบนี้เกิดอะไรขึ้น?
เฮียสือเริ่มไม่เข้าใจชีวิตมนุษย์
มองเห็นแววตาเฉินห้าวที่หันกลับมามองที่ตน เฮียสือหวาดกลัวจนลนลาน เชิดหน้าร้องตะโกนออกไปด้านนอก: “ทั้งหมดเข้ามาเดี๋ยวนี้ จัดการมันให้ตาย!”
ลูกสมุนด้านนอกได้ยินเสียงเรียกของลูกพี่ใหญ่ ต่างรีบวิ่งเข้ามาในห้องอย่างลุกลน กวัดแกว่งอาวุธหมายที่จะฆ่าเสียให้ตาย
เฉินห้าวกลับดันเก้าอี้ที่มัดเฮียสือไว้ ให้เป็นโล่กำบังพุ่งไปที่ประตูใหญ่อย่างรวดเร็ว ลูกสมุนเหล่านั้นรีบเก็บอาวุธ กลัวจะพลาดทำให้ลูกพี่ได้รับบาดเจ็บ พื้นที่ของประตูไม่ใหญ่มากนัก เฉินห้าวผลักเข้าใส่อย่างดุดัน เฮียสือที่นั่งติดกับเก้าอี้ชนเข้ากับลูกสมุนของเขาจำนวนหนึ่ง ล้มพลิกคะมำไม่เป็นท่า
เฉินห้าวฉวยจังหวะนี้พุ่งออกจากประตู
ลูกสมุนที่ตอบสนองได้เร็วก็รีบคว้ามีดขึ้นมา หวังที่จะฟาดลงไป
แต่เฉินห้าวได้ฝึกกระบวนท่าเสือก้าวได้เสร็จสมบูรณ์ ในชั่วพริบตาเดียว ใช้จังหวะเท้าพุ่งออกไปจากประตู ลูกสมุนเหล่านั้นเห็นเพียงร่างเงา เหมือนดั่งเสือโคร่งกระโดดข้ามผ่านไป มีดฟาดกับอากาศ ไม่ถูกใครสักคน เหลือบไปมองดูอีกครั้ง เฉินห้าวได้ออกไปถึงระเบียงด้านหน้าแล้ว
ลูกสมุนบางส่วนรีบรุดคลายเชือกให้กับลูกพี่ใหญ่ เฮียสือสลัดจากเชือกที่มัด แผดเสียงดุดันว่า: “ทั้งหมดรีบออกไป ฆ่ามันให้ตาย!”
ลูกสมุนทุกคนไปทำตามคำสั่งทันที ชูมีดออกไปไล่ฆ่า อย่างโหดร้าย
ฉิงจื๋อเทาเก็บข้าวของเสร็จแล้วเดินออกไปก่อน ปะปนไปกับกลุ่มคนที่ถูกเคลียร์ออกจากพื้นที่ มาถึงด้านนอกเมืองบันเทิง เปิดคอมพิวเตอร์โมบายที่อยู่ในเสื้อคลุม ตรวจสอบดูกล้องวงจรปิดในพื้นที่แต่ละตัว เพื่อบอกเส้นทางการหลบหนีให้กับเฉินห้าว
“คุณรีบออกมาเดี๋ยวนี้ หลังจากลงลิฟท์แล้วให้เลี้ยวขวา ออกไปทางออกฉุกเฉิน ด้านหลังมีมือมีดยี่สิบกว่าคนกำลังตามฆ่าคุณอยู่!”
เฉินห้าวได้ยินเสียงนำทางจากหูฟัง รีบเดินไปตามทางเดินอย่างรวดเร็ว รอจนมาถึงทางออกประตูฉุกเฉินชั้นที่หนึ่ง มองเห็นหน่วยSWAT อาวุธครบมือยืนเรียงแถวกัน
ฉิงจื๋อเทา ส่งข้อมูลวิดีโอให้กับหน่วยงานที่เกี่ยวข้องโดยไม่ระบุชื่อ กังวลว่าฝ่ายตำรวจไม่ได้ดูให้ละเอียด ยังส่งรายงานข้อมูลให้กับสื่อที่มีบทบาทสำคัญหลายแห่ง บรรดาเกรียนคีย์บอร์ดบนโลกออนไลน์เห็นคลิป ต่างก็พูดว่าบนโลกใบนี้มีสถานที่โหดร้ายเช่นนี้อีกเหรอ จากนั้นต่างคนก็ใส่ ＠ส่งให้กับเว็บไซต์ตำรวจที่เกี่ยวข้อง
ภายในเวลาอันสั้นเรื่องราวก็ถูกเผยแพร่ไปอย่างกว้างขวาง ถึงแม้ว่าจะมีอิทธิพลมากแค่ไหน ยากที่จะปกปิดเรื่องราวอันชั่วร้ายนี้ต่อผู้คนมากมาย จากนั้นผู้คนมากมายก็หลั่งไหลไปสถานที่แห่งนั้น ทำให้เมืองบันเทิงจื้อจูนถูกอายัดไว้
ครั้งเมื่อเฉินห้าวหนีลงมา พบกับหน่วยSWATกำลังควบคุมลูกสมุนหลายคนไว้ เขาจึงรีบเดินไปทางด้านข้าง ปะปนหลบหนีไปกับคนทั่วไป
จากนั้นลูกสมุนที่มือถือมีดหมายจะฆ่าเฉินห้าวให้ตาย ซวยแล้วสิ แต่ละคนที่มือถือมีดด้วยท่าทีขึงขังดุดันเต็มไปด้วยไอสังหาร หน่วยSWAT เห็นจึงรีบยกปืนขึ้น ประกาศให้พวกเขาวางมีดลง
ความกล้าของบรรดาลูกสมุนก็เหมือนกับคนธรรมทั่วไป เมื่อเห็นหน่วยSWAT ยืนเล็งอาวุธปืนมาที่พวกเขา ฉี่แทบแตก โยนมีดทิ้งทันที สองมือยกขึ้นยอมจำนน จากนั้นแต่ละคนก็ถูกใส่กุญแจมือนั่งคุกเข่าลงกับพื้น
ในเวลานั้น เฉินห้าวได้ปะปนกับฝูงชนออกมาได้แล้ว คนที่ทำความดีความชอบอย่างเขา คลี่คลายคดีใหญ่ได้ ไม่เอ่ยชื่อเพื่อรับความดีความชอบ นี่คือบุรุษไร้นาม
ด้านนอกเฉินห้าวได้พบกับฉิงจื๋อเทา ทั้งสองพี่น้องสบตากัน ต่างก็หัวร่อคำโต การกระทำในวันนี้สะใจยิ่งนัก พี่น้องทั้งสองคนร่วมมือกันกำจัดมะเร็งร้ายที่คอยกัดกินเมืองแห่งนี้ให้สิ้นซากได้
เฉินห้าวดึงหนวดที่แปะบนใบหน้าทิ้ง จากนั้นขับรถจากไป
ระหว่างอยู่บนถนน ฉิงจื๋อเทายังเป็นกังวลอยู่บ้าง ตำรวจจะสร้างปัญหาให้กับพวกเขาหรือไม่ ถึงแม้หลักฐานในคลิปวิดีโอได้ ใส่ภาพเบรอ เสียงก็จัดการเรียบร้อยแล้ว แต่ว่าเฮียสือผู้ต้องสงสัยรู้จักกับเฉินห้าว ไม่แน่ว่าจะพาลให้เขาติดร่างแหไปด้วย
เฉินห้าวกลับไม่คิดเห็นเช่นนั้น พวกเขาเป็นพวกแอบถ่าย ล้วนเป็นคดีความมั่นคงทั่วไป อย่างมากก็แค่ถูกปรับเงินเท่านั้น หากมาหาเขาจริง ๆ เสียค่าปรับเล็กน้อยเรื่องก็จบ ดังนั้นเฉินห้าวจึงไม่กังวลแม้แต่นิดเดียว อีกทั้งคดีใหญ่โตเช่นนี้ ทำให้ตำรวจในเมืองวุ่นกันไปอีกนาน ไม่มีเวลาที่จะมาสนใจ “คนทั่วไป”อย่างเขาหรอก
อีกอย่างแม้ว่าจะเกิดเรื่องใหญ่ แลกการ์ดล้างโทษสักใบเรื่องก็จบ มีความสุขสบายใจ
