บทที่ 201 ค่าตัวสามพันสอง
เมื่อโจวซีถงตื่นขึ้นมา เธอรู้สึกเหมือนร่างกายแตกเป็นเสี่ยงๆ ทั้งปวดและเมื่อย แต่ไหล่ที่อยู่ข้างเธอกลับทำให้รู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก มันเหมือนกับท่าจอดเรือของบ้านคุณยาย
เธอขยับเข้าไปหาความอบอุ่นโดยไม่รู้ตัว จากนั้นเธอก็โดนสวมกอดด้วยแขนอันแข็งแกร่ง
นี่เป็นความรู้สึกที่เธอไม่เคยได้รับหลังจากที่แยกห้องนอนกับพ่อแม่ โจวซีถงไม่เคยได้รับความรู้สึกว่ามีใครเคียงข้างตอนที่นอนไม่หลับ เธอรีบลืมตาขึ้นมา เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของเฉินห้าว เขายิ้มบางๆ และกล่าวทักทายเธอ “ตื่นแล้วเหรอ”
“หา!”
โจวซีถงรีบลุกขึ้นนั่ง ร่างกายรู้สึกเย็นวาบ เธอรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมทันที หลังจากที่เธอสับสนไปพักหนึ่ง ความทรงจำเมื่อวานก็ผุดขึ้นมาในหัวของเธอ
“ให้ตายเถอะ ฉัน..กับนายจริงๆ เหรอ”
โจวซีถงเอามือกุมแก้มที่กำลังร้อนผ่าว เธอรู้สึกสับสนไปหมด ความบ้าคลั่งเมื่อวานราวกับเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่เธอ
หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง ความเจ็บปวดแล่นเข้ามา ทำให้เธอรู้ว่านี่คือความจริง
“เพิ่งจะเจ็ดโมงกว่าเอง นอนต่ออีกหน่อยเถอะ” เฉินห้าวพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ตอนนี้ทั้งสองได้ทำสิ่งที่เกินเลยกันไปแล้ว และกลายเป็นคนที่สนิทที่สุด
แต่ทว่าโจวซีถงเหมือนแมวที่โดนเหยียบหาง จู่ๆ เธอก็กระโดดลงจากเตียงพร้อมผ้าห่มที่คลุมอยู่บนตัว เธอหาเสื้อผ้าของตัวเองในตู้เสื้อผ้าอย่างร้อนรน เธอมุดเข้าไปในห้องน้ำ “แกรก” และล็อกประตูทันที
เฉินห้าวใช้พลังในร่างกายไปเยอะมาก ตอนเช้าตรู่เขาจึงรู้สึกอ่อนเพลีย เขาหยิบมือถือขึ้นมาค้นหาดูว่ามีอะไรเกิดขึ้นบ้าง
มีเครื่องหมายอัศเจรีย์สีแดงจำนวนมากในข้อความที่ยังไม่ได้อ่าน มีข่าวมากมายซึ่งส่วนใหญ่เป็นข่าวของผลิตภัณฑ์ที่เขาขายในการฝากขาย ส่วนใหญ่แอปเปิลขายหมดและได้รับคะแนนเป็นจำนวนมาก ยังมีปลาแซลมอนเหลืออยู่จำนวนหนึ่ง อย่างไรก็ตามไม่มีการให้คะแนนเข้ามา
สำหรับไวน์ผลไม้ที่ฝากขายเมื่อวาน อาจเป็นเพราะเวลาที่ค่อนข้างสั้นทำให้คนยังซื้อไม่เยอะ แต่เฉินห้าวเชื่อว่าลูกค้าจะต้องยอมรับในรสชาติของไวน์ผลไม้พาเลซอย่างแน่นอน
ขณะที่เขากำลังเล่นมือถือ ประตูห้องน้ำก็เปิดออก โจวซีถงเดินออกมาพร้อมใบหน้าเย็นชาที่เป็นเหมือนปกติ แววตาของเธอไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไรกับเฉินห้าวแม้แต่น้อย ราวกับว่าจงใจหนีความจริง
นี่ทำให้เฉินห้าวประหลาดใจมาก โจวซีถงแตกต่างจากเมื่อวานเป็นอย่างมาก
“ฉันไปนิทรรศการก่อน” โจวซีถงเงียบไปพักหนึ่ง จากนั้นเธอจึงหยิบเงินปึกหนึ่งออกมาจากกระเป๋าเงินและนำมันมาวางไว้บนเตียง
“นี่ให้นาย ฉันพอใจกับการแสดงออกของนายเมื่อวานมาก…”
โจวซีถงเดินออกไป หลงเหลือไว้เพียงเฉินห้าวที่มีสีหน้าตกตะลึง
เขามองเงินหลายพันหยวน เฉินห้าวรู้สึกว่าเป็นเรื่องไร้สาระมาก ราวกับว่าเมื่อคืนเขาขายตัวอย่างไรอย่างนั้น และมีโจวซีถงเป็นผู้ว่าจ้าง
เฉินห้าวมองคราบเลือดสีแดงบนเตียง และเงียบไป
“เมื่อวานบ้าคลั่งขนาดนั้น วันนี้กลับเย็นชา อย่าบอกนะว่าเป็นเพราะน้ำหอม”
ไม่ว่าจะพูดอย่างไร เขามองออกว่าตอนที่โจวซีถงออกไปเธอมีท่าทีตื่นตระหนก เธอไม่ได้ไร้ความรู้สึก แต่เธอแค่ซ่อนมันได้เป็นอย่างดี เหตุผลน่าจะเกี่ยวข้องกับครอบครัว ในระหว่างที่ยังไม่สามารถควบคุมบริษัทโจวซื่อได้ เธอจึงไม่อยากเปิดเผยความสัมพันธ์เช่นนี้
หลังจากที่คิดได้เช่นนั้น เฉินห้าวจึงหัวเราะออกมา เขาหยิบปึกเงินบนเตียงขึ้นมานับ สามพันสองร้อยหยวน ค่าตัวของเขาก็สูงอยู่เหมือนกัน หลังจากนี้ดูเหมือนว่าเขาจะมีช่องทางหาเงินเพิ่มขึ้นแล้วล่ะ
เมื่อคิดถึงโจวซีถงก็มาหาเธอและสามารถทำเงินได้อย่างรวดเร็ว จากการแสดงออกที่โดดเด่นเมื่อคืนวาน เฉินห้าวคิดว่าเขามีความสามารถและความแข็งแกร่งอย่างแน่นอน
นี่ก็สายแล้ว เฉินห้าวกลับห้องของตัวเอง เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าและรีบไปสถานที่นัดพบ
เมื่อมาถึงสถานที่นัดพบ บูธของบริษัทไฮเทคโจวซื่อเปิดแล้ว นักท่องเที่ยวและนักธุรกิจจำนวนมากกำลังมองหาข่าวสารและโอกาสทางธุรกิจ
วันนี้เป็นวันสุดท้ายของนิทรรศการ ทุกคนล้วนไม่อยากพลาดโอกาสนี้
เมื่อเฉินห้าวมาถึงบูธของบริษัทโจวซื่อ เขาเห็นโจวซีถงกำลังยืนคุยกับผู้ช่วย แต่เห็นได้ชัดว่าเธอเดินไม่เป็นธรรมชาติ และในบางครั้งก็มีสีหน้าเจ็บปวดและขมวดคิ้วออกมาเล็กน้อย ราวกับความเจ็บปวดของผู้หญิง เฉินห้าวเห็นแล้วรู้สึกปวดใจ โจวซีถงมีบาดแผลบนตัว และผู้ร้ายก็คือเขา
“ไม่เป็นไรใช่ไหม” เฉินห้าวเดินเข้าไปถามอย่างเป็นห่วง
“ไม่..ไม่เป็นไร”
โจวซีถงตื่นตระหนกเล็กน้อย เธอแอบมองเฉินห้าว จากนั้นจึงพูดอย่างระแวงว่า “เหมือนฉันทำเกินไปหน่อย นายไม่ได้โกรธฉันเพราะฉันให้เงินนั่นใช่ไหม”
โจวซีถงรู้สึกว่าสมองของตัวเองเลอะเลือนไปชั่วขณะ เลยทำเรื่องแปลกๆ แบบนั้น ผู้ชายค่อนข้างรักในศักดิ์ศรีของตัวเอง ปัญหาระหว่างชายหญิงมักจะเพราะเรื่องนี้ ต่างก็เต็มใจที่จะเป็นฝ่ายครอบครอง การที่เธอทิ้งเงินไว้แบบนั้น แสดงว่าเธอกำลังมีอำนาจเหนือกว่า ถ้ามีคนที่มีความคิดชายเป็นใหญ่ คงจะรับเรื่องนี้ไม่ได้
“คุณมองผมแบบใจแคบไปหน่อยหรือเปล่า ผมรู้ว่าคุณคิดอะไร ตอนนี้ไม่เหมาะกับการเปิดเผยจริงๆ ผมจะพยายาม อีกไม่นานผมจะไปที่บ้านคุณเพื่อขอแต่งงานอย่างเปิดเผย และจะแต่งงานกับคุณ”
คำพูดที่หนักแน่นของเฉินห้าว ทำให้โจวซีถงเคลิ้ม จู่ๆ เธอก็อยากร้องไห้ออกมา
ที่ผ่านมาโจวซีถงเอาแต่กดดันตัวเองว่าต้องแข็งแกร่งกว่าผู้ชาย โดยการควบคุมบริษัทโจวซื่อ ไม่ให้ใครมาว่าเธอได้ แต่เธอใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก ตอนนี้มีคนยอมมาแบกรับทุกสิ่งทุกอย่างแทนเธอ ต่อจากนี้เธอคงไม่ต้องทำอะไรเพียงคนเดียวอีกแล้ว
โจวซีถงหันหน้ากลับไป เธอซับหน้าตาตรงหางตา และกลั้นน้ำตาเอาไว้
