เซี่ยจิ้งเริ่มหาซื้อเสื้อผ้าบนเวปเถาเป่า ไม่รู้ว่าด้วยวัตถุประสงค์อะไร ชุดที่ซื้อจึงเป็นสไตล์ขาวดำแบบญี่ปุ่นหมดเลย แถมยังมีหูแมวหางแมวด้วย มีแต่วัยรุ่นน่ารักๆ ถึงจะซื้อชุด “คอสเพลย์”แบบนี้
เซี่ยจิ้งแอบยิ้มในใจ เธอกำลังเล่นซุกซนชัดๆ เธอจะแต่งตัวให้แม่บ้านเหล่านี้ดูตะลึงพรึงเพริด แล้วตัวเองคอยคุมอย่างเข้มงวด ให้เฉินห้าวได้แต่ดูแต่แตะต้องไม่ได้
สำหรับนางแบบต้อนรับหกคนนี้ เดิมทีพวกหล่อนก็ดูดีอยู่แล้ว แต่ในแต่ละงานก็ต้องแต่งตัวแตกต่างกันไป จะให้ใส่ชุดสาวใช้ก็ดูไม่เหมาะ คนของคฤหาสน์จงหัวจะต้องมีระดับ
แต่ถ้าเป็นเสื้อผ้าที่ซื้อจากเน็ตแล้วล่ะก็ ขนาดวัดได้ไม่ง่าย ดังนั้นไปที่ร้านวัดตัวดีที่สุด
เซี่ยจิ้งเลยมอบหน้าที่พาสาวๆซื้อชุดยูนิฟอร์ม ให้เฉินห้าวรับผิดชอบด้วยตัวเอง ส่วนเธอ จะไปกำกับ งานที่ร้านพะโล้ฝรั่งเศส ไม่ได้ไปกำกับงานร้านอาหารหลายวันแล้ว ลูกค้าเก่าๆไม่ได้กินฝีมือเธอ หลายวัน ต่างก็บ่นคิดถึง
ดังนั้นเซี่ยจิ้งเลยไปที่ร้านอาหาร พอดีกับช่วงบ่ายที่เฉินห้าวกำลังว่าง ก็เลยขับรถพาหกสาวไปเลือกเสื้อผ้าที่ห้างสรรพสินค้า แล้วก็ซื้อเครื่องประดับที่จำเป็น พวกนี้ล้วนเป็นสิ่งจำเป็นที่พวกหล่อนต้องใช้ในการทำงาน อย่างไรเสียก็ “เป็นหน้าเป็นตา”ให้กับบ้านของเขา เฉินห้าวไม่อยากให้พวกเธอดูซอมซ่อเกินไป
จะว่าไปสาวๆพวกนี้รูปร่างหน้าตาได้มาตรฐานทั้งนั้น แต่งนิดแต่งหน่อยก็สวยสะดุดตาแล้ว เฉินห้าวก็มีกำลังใจที่จะแต่งพวกเธอให้สวยๆ
เหมือนกับเฉารุ่ยในตอนแรก ที่เป็นแค่พนักงานต๊อกต๋อยในบริษัทอสังหาริมทรัพย์ พอผ่านการแต่งตัว ตอนนี้ก็เป็นผู้บริหารสาวที่น่าหลงใหล ผลลัพธ์พอๆกับทำศัลยกรรมเลย
แต่มีจุดหนึ่ง แม้ว่าสาวๆพวกนี้จะรูปร่างหน้าตาไม่เลว แต่เมื่อเทียบกับโจวซีถงแล้ว เซี่ยจิ้งยังคงเทียบไม่ติด เฉินห้าวไม่ได้จะมีความคิดโสมมอะไร จะแต่งตัวพวกหล่อน ก็แค่เกิดจากความคิดที่อยากชื่นชมแค่นั้นเอง
เนื่องจากคนค่อนข้างเยอะ เฉินห้าวจึงขับโรลส์ รอยซ์คันยาวของเขา ต่อให้พาสาวหกคนก็ยังเหลือที่ถมถืด แล้วเขาก็เข้าเมืองไปพร้อมสาวๆพวกนี้
สาวๆเพิ่งเคยนั่งรถหรูราคาสี่สิบล้าน แต่ละคนต่างก็ตื่นเต้น แต่เพิ่งรู้จักกับเฉินห้าว ก็ยังมีความเกร็งๆอยู่ ขึ้นรถต่างก็นั่งตัวตรงแหน่ว ไม่กล้าส่งเสียงดัง เกรงว่าจะทิ้งภาพลักษณ์ไม่ดีให้กับเจ้านายสุดหล่อคนใหม่
“ไม่เป็นไร ไม่ต้องตัวเกร็งขนาดนั้น พวกเรารุ่นราวคราวเดียวกันแท้ๆ ฉันไม่อยากจะทิ้งภาพลักษณ์เข้มงวดให้กับพวกเธอ”เฉินห้าวที่กำลังขับรถหัวเราะแหะๆ
“เถ้าแก่คะ เถ้าแก่ไม่เหมือนกับเจ้านายคนอื่นๆเลย”สาวน้อยใจกล้าคนหนึ่งพูดขึ้น
“อ๋อ ไม่เหมือนยังไงรึ ว่ามาสิ”เฉินห้าวขับรถเบื่อๆ ก็เลยคุยเล่นกับพวกหล่อน ซึ่งก็เป็นการกระชับความสัมพันธ์อย่างหนึ่ง เป็นศิลปะการบริหารอย่างหนึ่ง“เถ้าแก่สบายๆ ไม่วางมาด และก็ให้เกียรติพวกเราด้วย”สาวน้อยคนนั้นพูด
เมื่อก่อนทุกที่ๆพวกเธอไปทำงาน เถ้าแก่ที่จ่ายเงินก็ไม่เห็นพวกเธอเป็นเหมือนคน ใช้งานพวกเธอเหมือนวัวเหมือนควาย วันนึงทำงานสิบกว่าชั่วโมง เงินเดือนก็น้อยนิดจนน่าสงสาร หนทางของพวกเธอช่างลำบากยากเข็ญ
แต่ว่า พอมาทำงานที่คฤหาสน์จงหัว ช่างเป็นการเริ่มต้นความสุขของพวกหล่อนจริงๆ
“การให้เกียรติเป็นเรื่องของทั้งสองฝ่าย ฉันให้เกียรติพวกเธอ พวกเธอก็จะให้เกียรติฉัน ใช่ไหมล่ะ”เฉินห้าวพูด
“ใช่ค่ะ ！”สาวคนนั้นยิ้มตอบ
ที่จริงในใจสาวคนนี้ยังมีอีกคำพูดหนึ่งที่ไม่ได้พูด ก็คือสิ่งที่เฉินห้าวไม่เหมือนเศรษฐีคนอื่นๆคือเฉินห้าวหล่อมาก เศรษฐีคนอื่นๆพุงพลุ้ย หัวล้าน ทุกคนต่างมองพวกหล่อนด้วยความคิดที่โสมม และก็คอยถามพวกหล่อนว่านิสัยเปิดเผยหรือไม่ จะได้หาเงินได้มากหน่อย
สาวหกคนนี้ต่างเป็นคนที่รู้จักประมาณตน แน่นอนว่าย่อมไม่ติดหลุมพราง หลังจากที่ลองไปสมัครงานหลายๆที่ ถึงได้มาที่เฉินห้าวที่นี่
“พี่ใหญ่”ในกลุ่มสาวๆพวกนี้ เป็นสาวสวยขายาว ที่มีชื่อว่า “อู๋ตัน” เธอประสบการณ์ค่อนข้างเยอะ จึงถามอย่างเข้มงวดว่า“เถ้าแก่คะ พาพวกเราไปซื้อของรอบนี้ จะหักเงินจากเงินเดือนพวกเราหรือเปล่าคะ”
ก่อนหน้าเพื่อนเธอเคยโดนหลอกแบบนี้ ค้นพบว่างานไม่เหมาะกับตัวเอง เลยลาออก แล้วโดนบริษัทเรียกร้องเงินค่าอบรมคืน ค่าตอบแทนที่ทำไปไม่กี่วันยังไม่พอหักด้วยซ้ำ ยังต้องจ่ายเพิ่ม และก็เรียกร้องสิทธิอะไรไม่ได้เลย ได้แต่ยอมรับความซวยไป อู๋ตันเลยถามคำถามพวกนี้ออกมา
“แน่นอนว่าซื้อให้ฟรีอยู่แล้วสิ มีที่ไหนซื้อของขวัญแล้วเรียกเงินคืน ถ้าไม่เชื่อ ก็อัดหลักฐานไว้ได้นะ”เฉินห้าวพูด
อู๋ตันไม่เคยเจอเจ้านายที่คุยง่ายแบบนี้ จึงอดหวั่นใจไม่ได้ อดคิดไม่ได้ว่าเฉินห้าวมีแผนการอะไรในใจหรือไม่ เธอจึงถามขึ้นอย่างจริงจังอีกครั้ง“ประธานเฉินคะ แม้ว่าพวกเราจะเป็นเด็กสาวจากครอบครัวธรรมดา แต่พวกเราก็มีศักดิ์ศรีนะคะ เราจะไม่ทำอะไรที่ไร้เกียรติไร้ศักดิ์ศรีนะคะ！”
เธอกำลังพูดให้เฉินห้าวฟัง พวกเธอจะไม่ยอมใช้ร่างกายขายจิตวิญญาณเพื่อแลกเงินเป็นอันขาด ถ้าหากการซื้อเสื้อผ้าและเครื่องประดับมีจุดประสงค์นั้น ก็ไม่ต้องคุยแล้ว
“เธอคิดไปถึงไหนกัน”เฉินห้าวหัวเราะ“ฉันมีแฟนสาว พวกเธอไม่ต้องห่วงหรอก ถ้าอยากว่าทำที่ฉันแล้วไม่มีความสุข ก็ไปได้ตลอดเวลา และพวกเธอไปถามเซี่ยจิ้งได้ หล่อนทำงานที่ฉันมานานเท่าไหร่ และฉันปฏิบัติกับหล่อนยังไง”
พูดแบบนี้ พวกสาวๆจึงได้เบาใจ รีบคลายกำแพงในใจออก เริ่มพูดคุยกันจ๊อกแจ๊กจอแจ
