เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว – บทที่ 253 สิทธิ์ตัวแทนแต่เพียงผู้เดียว

เฉินห้าวกดเข้าไปที่โมเมนต์ของจูหมิ่น ตาประกายทันที ในโมเมนต์นี้มีรูปถ่ายเซลฟี่ของจูหมิ่นเยอะมาก อีกทั้งยังมีรูปที่เธอสวมชุดสายเดียวและชุดว่ายน้ำจำนวนมาก

ภายใต้เสื้อผ้าที่ระคายตา เฉินห้าวพบว่าสัดส่วนรูปร่างของนักข่าวจูค่อนข้างดี เอวคอดเล็กที่สองมือโอบได้ กระดูกไหปลาร้าอันบอบบางเป็นร่องจนสามารถเลี้ยงปลาทองเล็กๆ ได้ พวกถ่ายพวกนี้ไม่ได้ผ่านการตัดต่อ ดูจากวันที่น่าจะเป็นช่วงที่นักข่าวจูกำลังเรียนมหาลัย

เฉินห้าวคิดว่าเธอมีความสามารถเล็กน้อยใจฐานะนักข่าว เป็นเน็ตไอดอลน่าจะเหมาะสมกว่า

“คุณเฉิน ชอบทรงนี้ไหมครับ” จู่ๆ Tonyถามขึ้น

พอเฉินห้าวดู พบว่าทรงผมของเขาถูกตัดออกไปไม่มาก เป็นทรงสกิลเฮดแสดงถึงจิตวิญญาณ เฉินห้าวคิดว่าไม่เลว วันพรุ่งนี้อาจทำให้โจวซีถงหลงใหล

หลังจากเฉินห้าวพึงพอใจแล้ว เขาจึงจ่ายเงินจำนวนหนึ่งให้Tony Tonyนับดูแล้วพบว่าเงินก้อนนี้มีจำนวนถึงสองพันสามร้อยหยวน เขาโค้งคำนับอย่างขอบคุณ“ขอบคุณคุณเฉิน บอสผู้ใจกว้าง! บอสผู้ประเสิด! บอสผู้ร่ำรวย!”

เฉินห้าวยิ้มเล็กน้อย Tonyเป็นพนักงานที่ดีมาก และไม่ต้องพูดถึงฝีมือ จากนี้ถ้าจะตัดผมอีกเขาจะมาหาเขา

พอออกจากร้านตัดผมมา เฉินห้าวรับสายจากพี่เจิน ชวนเขาไปนั่งดื่มที่ร้านบาร์หยวนจู้

เฉินห้าวรู้ว่าพี่สาวแสนสวยคนนี้จะไม่เรียกหาเขาหากไม่มีธุระ ไม่รู้ว่าคราวนี้จะเป็นเรื่องอะไร ยังไงก็ตกลงไว้ก่อน

เมื่อถึงเวลาค่ำ เฉินห้าวขี้เกียจเกินกว่าจะไปทานอาหารที่หมู่คฤหาสน์จงหัว จึงหาทานก๋วยเตี๋ยว พอตกเย็น ก็ทานเสร็จพอดี อาหารมื้อนี้อร่อยสมกับราคา ถูกปากคนทุกระดับ ตราบใดที่คุณพอใจที่จะทานมัน มันก็จะอร่อยถูกปาก ไม่จำเป็นต้องเป็นอาหารระดับโรงแรมหรูห้าดาว

เฉินห้าวทานเสร็จก็ขับรถไปตามเส้นทาง เพื่อไปพบพี่เจินที่บาร์หยวนจู้

พี่เจินมารออยู่ในร้านนานแล้ว เธอรอต้อนรับเขาอยู่หน้าประตูทางเข้า

“น้องเฉินวันนี้หล่อเป็นพิเศษเลยนะ!” พี่เจินใช้มือปิดปากและหัวเราะ

คืนนี้เธอสวมชุดลูกไม้สีดำ ดูเรียบหรูมีสไตล์อย่ามืออาชีพ หญิงสาววัยกลางคนคนนี้มีสไตล์การแต่งตัวที่โดดเด่นกว่าหญิงสาววัยรุ่น ดังนั้นเธอจึงมีเสน่ห์แรงดึงดูด อีกทั้งอายุเธอก็ไม่ได้มากเกินไปเท่าไหร่ เธออายุเพียงสามสิบห้าสามสิบหกเท่านั้น

“พี่เฉินก็มีเสน่ห์มากเหมือนกันครับ” เฉินห้าวกล่าวชื่นชม

“อิๆๆๆ น้องเฉินนี่ปากหวานจริง พี่ก็แก่มากแล้ว”

ทั้งสองคุยเรื่องธุรกิจกันอีกนิดหน่อย จากนั้นจึงเดินเข้าร้านไป เมื่อเข้ามาภายในร้าน บาร์เทนเดอร์และเจ้าพนักงานในร้านต่างก็พยักหัวทักทายทั้งสองคน

“สวัสดีครับ/ค่ะบอส สวัสดีครับ/ค่ะประธานเฉิน!”

เฉินห้าวยิ้มและพยักหน้าตอบรับ เขาถือว่าเป็นลูกค้าประจำของที่นี่คนหนึ่ง ต่างคุ้นหน้าคุ้นตากับเจ้าพนักงานของที่นี่

“ประธานเฉิน ฉันอายุมากกว่าไม่กี่ปี ดังนั้นเรียนฉันว่าพี่เถอะ มา มาลองชิมของสะสมของพี่สาวสักหน่อย นี่ดรีมบลูM9

พี่สาวเจินสมแล้วที่เปิดบาร์ ต้อนรับแขกทีไรก็ใช้เหล้า เธอถือแก้วเหล้าขึ้นมาสองแก้วดั่งผู้เชี่ยวชาญ จากนั้นก็เอาไปอบในตู้ร้อน และรินเหล้าให้เฉินห้าวหนึ่งแก้ว

“ดื่มเหล้าขาวอุ่นๆ ได้รสชาติอีกแบบ คุณลองดื่มสิ” พี่เจินยกแก้วบอกเป็นนัย

เฉินห้าวสูดกลิ่นเหล้าก่อน ได้กลิ่นหอมของเหล้า หลังจากผ่านการอุ่น ตัวส่วนผสมก็มีความโดดเด่นมากขึ้น

เฉินห้าวจิบไปหนึ่งคำ รู้สึกถึงความฉุนและร้อนไหลลงตามลำคอ รู้สึกสดชื่นกระปรี้กระเปร่าอย่างบอกไม่ถูก จนเฉินห้าวต้องร้องออกมา “เหล้าดี!”

“อย่างนั้นก็ดื่มอีกหน่อยสิ!”

พี่เจินเติมเหล้าให้เฉินห้าวอีกเต็มแก้ว เธอบริการอย่างดี

หลังจากดื่มไปหลายแก้ว พี่เจินก็กวาดสายตามองเฉินห้าวทั้งตัว และกระซิบ“ฉันขอแสดงความยินดีกับประธานเฉินด้วย ในที่สุดคุณก็เด็ดดอกไม้สดอย่างถงถงของฉันลงมาได้”

เฉินห้าวแย้มยิ้ม นั้นก็ต้องขอบคุณน้ำหอมของพี่เจิน ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่พัฒนาความสัมพันธ์เร็วขนาดนี้

“นี่ก็เป็นผลงานของพี่เจินด้วย ผมขอดื่มให้พี่หนึ่งแก้ว!” เฉินห้าวตอบกลับด้วยความนับถือ

ทั้งสองดื่มกันไปพอสมควร จึงได้เริ่มหัวข้อสนทนา เรื่องเกี่ยวกับเหล้าที่มีชื่อเสียงตั้งแต่สมัยโบราณ ไปจนถึงเรื่องเหล้าผลไม้พาเลซของเฉินห้าว

“ประธานเฉิน บอกตามตรง เหล้าผลไม้ที่คุณให้ฉันเมื่อครั้งก่อน ขายหมดเกลี้ยงไปแล้ว มีเศรษฐีขี้อวดคนหนึ่งซื้อไปทีเดียวห้าลัง ของที่พี่สาวตุนไว้หมดสต๊อกแล้ว และยังมีลูกค้าโทรมาถามว่ามีเหล้าผลไม้อีกไหมอีกตั้งหลายราย เมื่อไหร่คุณจะเอามาให้พี่อีกล่ะ?”

เฉินห้าวยิ้มและพูด“ใกล้แล้ว น่าจะไม่เกินสองสามวันนี้ เหล้าผลไม้ล๊อตแรกถูกส่งไปตามลำดับแล้ว ซึ่งมันถูกส่งให้คุณก่อนพิเศษเป็นรายแรก เหล้าผลไม้ล๊อตที่สองนั้นกำลังอยู่ในขั้นตอนการบรรจุขวด ซึ่งต้องใช้ความพิถีพิถันเป็นพิเศษ คิดว่ามันต้องทำให้พี่เจินประทับใจมากแน่ๆ”

“อย่างนั้นก็ยอดไปเลย กิจการของพี่สาวคนนี้ ต้องพึ่งนายแล้ว”

สิ่งที่พี่เจินพูดนั้นไม่ผิด ตั้งแต่ที่เฉินห้าวเริ่มขายเหล้าขึ้นชื่อนี้ให้เธอ ช่วยพี่สาวเจินรักษามาตรฐานระดับสูงให้กับบาร์หยวนจู้ หลังจากนั้นผลจากการเหล้าผลไม้ก็ดึงดูดลูกค้า ซึ่งนี่ถือว่าช่วยเธอได้มาก

“ไม่เป็นไรครับพี่เจิน” เฉินห้าวพูดอย่างสุภาพ

จากนั้นพี่เจินก็พูดด้วยสีหน้าจริงจัง“ประธานเฉิน ฉันมีเรื่องหนึ่งที่อยากขอร้องคุณ พี่สาวคนนี้ขอผูกขาดเอกสิทธิ์การซื้อขายเหล้าผลไม้พาเลซที่เมืองไป๋เหอแต่เพียงผู้เดียวได้ไหม?”

พี่เจินพูดเสริมอย่างเร่งรีบ“ไม่ต้องกังวล พี่สาวไม่ได้ขอแบบฟรีๆ พี่สาวจะจ่ายค่าธรรมเนียมตัวแทนจำหน่ายให้”

นี่เป็นจุดประสงค์ที่แท้จริงที่เธอนัดกับเฉินห้าวในวันนี้

เธอมองเห็นความนิยมของเหล้าผลไม้พาเลซ จึงอยากเป็นตัวแทนหนึ่งเดียวในเมืองไป๋เหอ หากเป็นเช่นนี้คนในเมืองนี้ที่อยากดื่มเหล้าผลไม้พาเลซ ล้วนต้องมาซื้อที่นี่ เทียบเท่ากับการผูกขาดการขาย และเพิ่มความนิยมและยอดขายให้กับบาร์

พี่เจินเห็นศักยภาพอันร้อนแรงของเหล้าผลไม้พาเลซ บอกได้อย่างเดียวว่าเธอนั้นมีสายตากว้างไกล

“ได้สิครับ ผมไม่คิดค่าธรรมเนียมด้วย พี่เจินช่วยผมขายเหล้าผลไม้ จะมาคิดค่าธรรมเนียมได้อย่างไร”

เฉินห้าวตอบตกลงอย่างมีความสุข

ความจริงแล้ว เฉินห้าววางกลยุทธการขายเหล้าผลไม้ในเมืองนี้ไว้แล้ว เพื่อหลีกเลี่ยงการปลอมแปลง และเพื่อการบริหารจัดการที่ราบรืน เฉินห้าวตั้งใจที่จะมอบสิทธิ์การบริหารจัดการให้กับบริษัทโจวซื่อของโจวซีถง ด้วยเครือข่ายทางธุรกิจของบริษัท จะช่วยลดค่าใช้จ่ายในการสร้างหน้าร้าน เป็นเรื่องที่วินวินทั้งสองฝ่าย

แต่เมื่อพี่เจินเอ่ยปากขอมาอย่างนี้ ก็ไม่เสียหลายที่จะมอบเอกสิทธิ์ผูกขาดให้กับเธอ อีกทั้งความสัมพันธ์ของเฉินห้าวกับพี่เจิน ที่เขากับโจวซีถงพัฒนาความสัมพันธ์อย่างรวดเร็วเช่นนี้ ก็เป็นเพราะเธอมีส่วนช่วย

ดังนั้น สิทธิ์ตัวแทนนี้จึงถือเป็นของรางวัลจากเฉินห้าวให้กับพี่เจิน