“เฮ้ ใบกรรมสิทธิ์นี้ค่อนข้างเหมือนจริงนะ เตรียมการมาดี!”
เหลียงเฉิงฟาคนไร้เหตุผลไม่เชื่อว่าใบกรรมสิทธิ์เป็นของจริง เขายังคงพูดจาถากถาง
“แล้วคุณได้ใบกรรมสิทธิ์เมื่อไหร่คะ?” ”
จูหมิ่นเป็นนักข่าว เธอสามารถตรวจสอบความถูกต้องของเอกเอกสารได้ หลังจากตรวจดูอย่างละเอียดแล้ว เธอตาเบิกกว้าง ไม่เข้าใจเหตุผลที่เฉินห้าวแอบกว้านซื้ออสังหาริมทรัพย์ในแถบถนนเมี่ยวเจียไว้มากมายขนาดนี้ ธุรกิจของเฉินห้าวเติบโตขยับขยายขึ้นอีกก้าวหนึ่ง จนเรียกได้ว่าธุรกิจในแถบนั้นเป็นของเขาเกือบทั้งหมด
นี่มันอำนาจทางการเงินอะไรกัน นี่เรียกได้ว่าสัตว์ประหลาดได้ไหม
เหลียงเฉิงฟาไม่ยอมย้ายออกดั่งที่เฉินห้าวคาดไว้ อย่างนั้นต้องใช้อำนาจทางกฎหมายมากดดันปีศาจน้อยตัวนี้ เฉินห้าวโทรหาหมายเลข110ของอำเภอลี่ทง และบอกว่ามีคนบุกรุกเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัว ให้พวกเขาช่วยมาจัดการ
“คนคนนี้เสียสติจริงๆ เอาใบกรรมสิทธิ์เท็จมาอวดอ้าง แล้วยังแจ้งความกับตำรวจอีก ฉันว่าสักพักตำรวจคงมาจับเขาไป”
เหลียงเฉิงฟากล่าวด้วยความเหยียดหยาม หมุนผมหน้าม้าเล่นไปพลาง ก็พาคนของเขาลงไปด้านล่างซุปเปอร์มาเก็ต ดื่มเหล้าและดูโทรทัศน์อย่างสบายใจ
ระหว่างรอตำรวจมาถึง เฉินห้าวเดินวนไปวนมา จู่ๆ เขาก็เงยหน้าขึ้น มองไปที่ตึกสูงที่เรียงรายเป็นแถวเบื้องหน้า
เศรษฐกิจเมืองไป๋เหอขยายตัวอย่างรวดเร็ว อาคารสูงและย่านการค้าต่างๆ ถูกสร้างขึ้นทั่วเขตตัวเมือง แต่บริเวณถนนเมี่ยวเจียนั้นค่อนข้างพิเศษ ราคาบ้านบริเวณรอบๆ เขตนี้ราคาหนึ่งหมื่นห้าพันต่อหนึ่งตารางเมตร แต่ด้วยความพิเศษของถนนเหมี่ยวเจียนี้ กลับทำให้ที่ดินราคาค่อนข้างต่ำไม่ถึงเศษเสี้ยวของราคาที่ดินรอบๆ เลย นี่จึงเป็นจุดพิเศษที่โดดเด่น
แต่หากคิดกลับด้าน หากถนนเหมี่ยวเจียพัฒนาขึ้น ราคาที่ดินที่นี่จะเพิ่มขึ้นหลายเท่าตัว สามารถทำเงินได้อย่างมหาศาล
“ใช่ ถ้าฉันทุนลงพัฒนาถนนเหมี่ยวเจียทั้งหมด จะต้องเป็นธุรกิจขนาดใหญ่หลายพันล้าน!” ดวงตาของเฉินห้าวทอประกายเมื่อนึกถึงการทำธุรกิจครั้งนี้
แม้ว่าความคิดนี้จะยอดเยี่ยม แต่เขาไม่มีเส้นสายขนาดนั้น เขาต้องหาหุ้นส่วนร่วมลงทุน และคนที่เหมาะสมที่สุดก็คือหญิงสาวของเขา โจวซีถง
เฉินห้าวมีกำลังเงิน ส่วนโจวซีถงมีกำลังคนและอิทธิพล ถ้าทั้งสองร่วมมือกัน จะต้องทำธุรกิจนี้สำเร็จแน่
เฉินห้าวยิ่งคิดก็ยิ่งนึกถึงความเป็นไปได้ เขาต่อสายโทรหาโจวซีถงทันใด เพื่อไถ่ถามเรื่องการร่วมทุนในถนนเหมี่ยวเจีย
“ถนนเมี่ยวเจีย”
เมื่อโจวซีถงได้ยินจึงกล่าวอย่างแปลกใจ “ฉันเองก็มีความคิดอยากพัฒนาถนนเมี่ยวเจียเหมือนกัน แต่ผลกลับล้มเหลว ด้วยที่พื้นที่มีความซับซ้อน แต่ถ้าคุณคิดว่าสามารถพัฒนามันได้สำเร็จ ฉันก็จะรับผิดชอบด้านการติดต่อประสานงานและพัฒนาตัวโครงการ จุดที่ยากที่สุดก็คือการกว้านซื้อที่ดิน เพราะที่นั่นอยู่ในพื้นที่อำเภอลี่ทง ฉันไม่ค่อยคุ้นเคยกับที่นั่น”
“เรื่องที่ดินฉันจะหาวิธีเอง และไม่ต้องกังวลเรื่องเงินทุน ในตอนนี้คุณหาบริษัทก่อสร้างและวางแผนการก่อสร้างดีกว่า” เฉินห้าววางสายด้วยความมั่นใจ
เขามองดูอาคารโกโลโกโสที่อยู่รอบๆ และมองไปที่ตึกสูงเสียดฟ้าอันเจริญที่อยู่ไกลออกไป เฉินห้าวเกิดประกายความหวัง เขาจะเปลี่ยนถนนเมี่ยวเจียให้กลายเป็นส่วนที่สวยงามที่สุดของเมือง และเป็นพื้นที่ที่สามารถทำเงินก้อนใหญ่ได้ นี่เป็นสิ่งสำคัญที่เขาต้องทำให้สำเร็จในอนาคตอันใกล้นี้
เฉินห้าวหันไปมองจูหมิ่นที่อยู่ด้านข้าง ทำให้นักข่าวสาวสวยเกิดอาการเขินขึ้นมาทันที
“ขอบคุณคุณด้วย” เฉินห้าวยิ้มและพูด
“ขอบคุณฉันทำไม คุณต่างหากที่ช่วยฉัน ควรเป็นฉันสิต้องขอบคุณคุณ” จูหมิ่นถามอย่างไม่เข้าใจ
เฉินห้าวยิ้มแต่ไม่ได้พูดอะไร วันนี้เขาไม่ได้ตั้งใจปักกิ่งหลิว ช่วยนักข่าวสาวไว้ สุดท้ายเขาได้พบโอกาสทางธุรกิจใหญ่ บางทีนี่อาจหมายถึงคนดีมีรางวัล
คนอื่นไม่อยากพัฒนาพื้นที่ถนนเมี่ยวเจีย แต่เขาจะทำ และตอนนี้เขาพร้อมลงมือแล้ว
เฉินห้าวพึ่งซื้ออสังหาริมทรัพย์ส่วนตัวที่เหลียงเฉิงฟาครอบครองไม่กี่แห่ง แต่เมื่อเขาตรวจสอบข้อมูลอสังหาริมทรัพย์อื่นๆ ดูแล้ว กลับต้องขมวดคิ้ว เพราะชื่อที่แสดงในระบบสิทธิในทรัพย์สิน เป็นที่ดินที่ทางราชการของอำเภอลี่ทงใช้สอย ดังนั้นถือเป็นที่ดินของรัฐ ระบบแอพเงินอุดหนุนหมื่นล้านไม่สามารถซื้อได้ ระบบสามารถซื้อได้เพียงที่ดินของเอกชนเท่านั้น
“ดูเหมือนว่าต้องไปเยี่ยมอำเภอสักหน่อย” เฉินห้าวตัดสินใจบางอย่างในใจ
ขณะเฉินห้าวอยู่ในภวังค์ความคิด รถตำรวจของอำเภอลี่ทงก็มาถึง ภายในรถตำรวจคันเล็กมีตำรวจสองนายนั่งอยู่ และกำลังลงมา ก็เข้ามาสอบถามรายละเอียดจากเฉินห้าว เฉินห้าวแสดงหลักฐานแสดงตัวว่าเขาเป็นเจ้าของอาคารหลังนี้ และให้เหลียงเฉิงฟาย้ายออกไป
“เฮ้ เหล่าเหลียง คุณอย่ามาอยู่ที่ของคนอื่นอย่างนี้สิ รีบขนของออกไปได้แล้ว ดูสิ ทุกคนวุ่นวายกันหมดแล้ว”
ไม่คิดว่าตำรวจทั้งสองนายที่มาจะคุ้นเคยกับเหลียงเฉิงฟาเป็นอย่างดี
คิดแล้วก็เป็นไปได้ เหลียงเฉิงฟาทำธุรกิจในถนนเมี่ยวเจียมานานหลายปี เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีเรื่องกับใคร ดังนั้นจึงเป็นเหตุผลที่เขาดูคุ้นเคยกับตำรวจ
“อะไรนะ ที่ของเขา พูดเล่นอะไร! อาคารหลังนี้ฉันซื้อมานานแล้ว ทำไมจู่ๆ ถึงกลายเป็นของเขาล่ะ”
เหลียงเฉิงฟาตาถลนราวกับวัวกระทิงไม่ปาน เขาไม่เชื่อสักนิด
“คนอื่นที่ว่ามีใบกรรมสิทธิ์ แต่คุณไม่มีอะไรเลย รีบๆ ไปเถอะ อย่ามัวโอ้เอ้” นายตำรวจเอยเร่ง
“ฉันไม่เชื่อ ฉันต้องการดูใบกรรมสิทธิ์!” เหลียงเฉิงฟายื่นมือไปทางเฉินห้าว
เฉินห้าวยิ้ม ไม่ใช่ว่าใครอยากดูใบกรรมสิทธิ์ก็ให้ดูได้ง่ายๆ เฉินห้าวไม่สนใจเหลียงเฉิงฟา เขาเอาให้แค่ตำรวจดูเท่านั้น มันง่ายมากที่ตำรวจจะตรวจสอบความถูกต้องจากเลขหมายใบกรรมสิทธิ์ เพียงแค่นำหมายเลขนั้นไปค้นหาในระบบก็ทราบแล้ว นี้เป็นหลักฐานพิสูจน์ความจริงจากเขา
แม้ว่าจะมีหลักฐานชัดเจน แต่เหลียงเฉิงฟาก็ยังยืนยันว่าความหลักฐานเท็จ
“ฉันรู้แค่ว่าอาคารหลังนี้เป็นของฉัน ใครก็ไล่ฉันไปไหนไม่ได้!” เหลียงเฉิงฟาทำตัวขัดขว้าง ใครแตะต้องของของเขา ก็เหมือนแตะต้องชีวิตของเขา
“ถ้าอย่างนั้นพวกเราไม่เกรงใจแล้ว ไม่ย้ายออก ก็ต้องให้กฎหมายจัดการ!” นายตำรวจเลิกลังเล เปิดเสื้อ และหยิบเอากุญแจมือออกมา
“พวกคุณก็แค่ตำรวจชั้นผู้น้อยกล้าดียังไงมากจับฉัน ฉันกับหัวหน้าพวกคุณดื่มด้วยกันบ่อยๆ ขอเตือนไว้ก่อน อย่ามาแส่หาเรื่องใส่ตัว”
เหลียงเฉิงฟายังไม่ยอมและข่มขู่ตำรวจ
ทำให้ตำรวจรำคาญ ใส่กุญแจมือ และลากเหลียงเฉิงฟาขึ้นรถตำรวจไป
“ปล่อยฉัน คุณกล้าจับฉันเหรอ”
ขณะที่เหลียงเฉิงฟาพยายามดิ้นรน จู่ๆ ผมปลอมก็หลุดออกมา หน้าผากล้านเกือบครึ่งซีกถูกเปิดเผย ปรากฏว่าผมของเขา เป็นวิก สภาพเขาตอนนี้ กลายเป็นคนหัวล้านแล้ว แบบนี้จึงดูสมกับอายุ
เฉินห้าวดูแล้วน่าตลกขบขันมาก ปรบมือยกย่องตำรวจที่ช่วยเหลือประชาชน
