ธรรมดาเซี่ยจิ้งก็สวยอยู่แล้ว วันนี้เธอสวมเดรสหนังรัดรูปสายเดียวสีดำ ตัดกับขายาวขาวๆ สะดุดตา ประกอบกับปลอกคอสีดำบนลำคอขาวนวล ดูเหมือนความชอบพิเศษของชายหญิงที่ชอบให้คู่ของตนเองใส่ปลอกคอ แล้วทำท่าเป็นลูกแมวลูกหมาตัวเล็กๆ ทำให้รื่นเริงหรรษามาก
โดยเฉพาะรูปร่างอันร้อนแรงของเซี่ยจิ้ง ประกอบกับชุดเดรสชุดแซ็กซี่นี้ เฉินห้าวถึงกับเกิดอารมณ์ร้อนรุ่มขึ้นวูบหนึ่ง
“บาปกรรมๆ!”
เฉินห้าวตระหนักได้ รีบขจัดความคิดอย่างว่าออกไปอย่างรวดเร็ว ทั้งหมดต้องโทษฤทธิ์แอลกอฮอล์ ที่ทำให้ขาดสติความยับยั้ง
“ฉันรู้ว่าคุณดื่มมาเยอะ ฉันเลยตั้งใจต้มซุปแก้อาการเมาค้างให้คุณ ดื่มหน่อยนะคะ”
เซี่ยจิ้งค่อยๆ เปิดฝา ข้างในเป็นซุปแก้เมาค้างสีแดงเข้มปนใส มีกลิ่นของขิงลอยฟุ้งออกมา ทำให้เฉินห้าวสะดุ้งตัวตื่นจากอาการเมานิดหน่อย เขาจำได้ว่าซุปแก้เมาค้างนี้แก้อาการเมาได้ดีมาก ดังนั้นจึงหยิบขึ้นมาดื่ม
“นายท่านไม่ต้อง! ทำพวกเราทำให้ดีกว่าค่ะ!”
เซี่ยจิ้งขยับมือหยิบช้อน ตักซุปอุ่นๆ ขึ้นมาหนึ่งช้อน จากนั้นคุกเข่าลงตรงหน้าเฉินห้าว และป้อนซุปเข้าปากเฉินห้าว
การปรนนิบัติเช่นนี้ ไม่มีใครอีกแล้ว
เฉินห้าวดื่มด่ำกับการปรนนิบัติที่ทุ่มเทนี้ ราวกับว่าเขากำลังอยู่ในคลับระดับสูง แต่หญิงสาวที่กำลังรายล้อมเขาอยู่เหล่านี้ไม่ได้เป็นผู้หญิงขายบริการ แต่เป็นหยกเขียวของเขา ที่ทั้งงดงามและบริสุทธิ์ นี้เป็นความเพลิดเพลินที่แสนพิเศษ
เฉินห้าวนั่งดื่มซุปอย่างเพลิดเพลินและมีความสุข อ้าปากให้เซี่ยจิ้งป้อนซุป
เซี่ยจิ้งป้อนซุปให้เฉินห้าวอย่างละเมียดละไม ไม่มีความไม่พอใจเลย แต่กลับมีความสุขด้วยซ้ำ เหมือนการปรนนิบัติรับใช้เฉินห้าวเป็นความสุขของเธอ
แน่นอนว่าการทำเพื่อเฉินห้าวนี้เธอไม่ได้ทำเพื่อผลประโยชน์เงินทอง แต่เธอทำเพราะเหตุผลทางความรู้สึกของเธอ
จู่ๆ ความไม่สมดุลของทั้งสองคน ทำให้ซุปหยดเหล็กไหลออกจากมุมปากของเฉินห้าว
สาวใช้ที่อยู่ข้างๆ จึงรีบใช้ผ้าเช็ดหน้าซับมุมปากของเฉินห้าว ได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ออกมาจากผ้าเช็ดหน้าและมือของเธอ การดูแลแบบนี้ เกินความคาดหมายของเฉินห้าวมาก เขาไม่เคยเห็นว่าสาวใช้บ้านอื่นๆ จะปรนนิบัติรับใช้ดีขนาดนี้
“พวกเธอไปเรียนรู้พวกนี้มาจากใคร”
เฉินห้าวถามออกมา เพราะช่วงสองสามวันแรกที่หญิงสาวเหล่านี้เข้ามาใหม่ๆ แม้จะปฏิบัติต่อเขาด้วยความเคารพ แต่ก็ไม่ได้มีพิธีรีตองมากนัก แต่ตอนนี้ราวกับพวกเธอได้รับการฝึกฝนจากคลับระดับสูงเป็นเวลาหลายเดือน รับใช้เขาอย่างเอาอกเอาใจ
“ฉันเป็นคนฝึกพวกเธอเอง คุณชอบไหม?” เซี่ยจิ้งพริบตากลมโตของเธอ และกล่าวอย่างมีจริต
“จะบอกว่าไม่ชอบก็ดูเหมือนจะโกหก แต่พวกเธอปรนนิบัติอย่างนี้ ทำให้ฉัน…”
เฉินห้าวอยากจะพูดออกมากว่า” มันทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะก่ออาชญากรรม” ทว่าโชคดีที่เหตุผลมีอำนาจเหนือกว่า จึงเปลี่ยนคำพูดได้ทัน “ทำให้ฉันรู้สึกเกรงใจมาก”
อู่ตันอธิบายด้วยรอยยิ้ม“นายท่านไม่ต้องรู้สึกแบบนั้น คุณดีกับพวกเราขนาดนี้ พวกเราจึงอยากตอบแทนคุณอย่างสุดความสามารถ เซี่ยจิ้งบอกพวกเราว่าคุณชอบให้ทำแบบนี้ พวกเรารู้สึกว่าเหมาะสม ดังนั้นจึงฝึกปฏิบัติ พวกเราปรนนิบัติท่านในฐานะนายท่าน ไม่ได้ลำบากอะไรเลย”
“ใช่ค่ะๆ มีของอร่อยๆ ของพี่เซี่ยให้ทานทุกวัน และยังมีที่พักอาศัย เงินเดือนก็มากกว่าที่อื่นหลายเท่า พวกเราพอใจมาก” สาวใช้คนหนึ่งบอกความในใจ
“ถ้าพวกเธอไม่รู้สึกติดขัดอะไรก็ดี”
เฉินห้าวโล่งอกที่พวกเธอเต็มใจทำให้เขา และเขาก็สนุกไปกับมัน ดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลอะไรที่จะหยุด
“นายท่าน ขอท่านวางใจและเพลิดเพลินกับมัน ท่านเป็นนายท่านของพวกเรา หากต้องการอะไร พวกเราจะทำให้ท่านพอใจเอง!” เซี่ยจิ้งขยิบตาอย่างมีเสน่ห์หนึ่งที ทำให้เฉินห้าวกระตุกเล็กน้อย
ผู้พูดมีใจ ผู้ฟังก็มีใจ หญิงสาวคนอื่นๆ คิดไปอีกอย่าง ใบหน้าของพวกเธอแดงระเรื่อขึ้นโดยไม่ตั้งใจ ในใจพวกเธอคิดฟุ้งซ่าน ถ้านายท่านเฉินห้าวต้องการจริงๆ ถึงเวลานั้นพวกเธอควรปฏิเสธหรือยินยอม นี่เป็นการเลือกที่ยากมาก
ปัญหานี้เองก็ทำให้เหล่านางแบบสาวที่ไม่ชอบยุ่งเกี่ยวกับปัญหายุ่งยาก คิดไม่ตกเช่นกัน
เมื่อก่อนพวกเธอเกลียดเจ้านายประเภทเฒ่าลามกเข้ากระดูกดำ แต่เมื่อพอได้อยู่กับเฉินห้าวมาระยะหนึ่ง ก็ถูกความสง่างามของเฉินห้าวดึงดูด โดยไม่รู้สึกตัว ความรู้สึกที่มีต่อเฉินห้าวเปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว และมากเสียจนพวกเธอเริ่มลังเลกับปัญหานี้
แต่อย่างไรก็ดี เฉินห้าวไม่ใช่พวกนิยมสร้างฮาเร็ม เขาไอแห้งๆ หนึ่งที แสร้งทำเป็นไม่เข้าใจความหมายประโยคที่เซี่ยจิ้งพูด ดื่มซุปแก้เมาค้างอย่างสงบจิตสงบใจ
รสชาติเปรี้ยวหวานของซุปแก้เมาค้างช่วยเจือจางฤทธิ์เหล้าในกระเพาะอาหาร ทำให้เฉินห้าวสร่างเมาและเริ่มมีสติมากขึ้น
เฉินห้าวมองนาฬิกาข้อมือตนเอง พบว่าตอนนี้เป็นเวลาสิบโมงกว่าแล้ว จึงพูดขึ้น“เอาล่ะ ขอบคุณสำหรับการปรนนิบัติอันยอกเยี่ยมของพวกเธอ ฉันประทับใจมาก นี่ก็ดึกมากแล้ว พวกเธอไปพักผ่อนกันได้แล้ว”
“ค่ะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะนายท่าน!”
เหล่าหญิงสาวโค้งคำนับอย่างพร้อมเพรียงกัน จากนั้นก็เดินเรียงแถวออกไป ภายในห้องรับแขกจึงเหลือเพียงเซี่ยจิ้ง
“ทำไมเธอยังไม่ไป” เฉินห้าวถามเธอ
“คุณอยากให้ฉันออกไป?”
เซี่ยจิ้งหรี่ตาเล่นหูเล่นตาอย่างซุกซน ท่าทางร่ายมนตร์เสน่ห์ แสดงถึงความนัยว่าเธอต้องการอยู่ต่อ
“เธออย่ามาท้าทายความอดทนขอฉัน ระวังฉันจะกินเธอ!”
เฉินห้าวใช้ฤทธิ์แอลกอฮอล์พูดความในใจออกมา ดั่งคำกล่าวที่ว่าเหล้าเป็นสื่อใจคน เขามีความรู้สึกต่อเซี่ยจิ้ง และเซี่ยจิ้งก็รุกเร้า เขาอาจอยู่เหนือการควบคุมได้ตลอดเวลา
