ไล่อู่ตกใจตัวสั่นเทา หันหลังกลับมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มที่น่าเกลียดซะยิ่งกว่าร้องไห้พลางว่า “เรียกผมไล่อู่ก็พอแล้ว ต่อหน้าคุณผมไม่กล้าเรียกตัวเองว่าเฮียหรอก”
ก็จริง เฮียอู่อย่างเขาโดนอัดจนจะเป็นหลานอยู่แล้ว เปลี่ยนชื่อเป็นหลานอู่ละกัน
เฉินห้าวบอก “เตือนแกไว้อย่างนะ ต่อไปอย่าทำธุรกิจแบบนี้อีก อีกไม่นานฉันจะมาเปิดโรงแรมที่นี่ ถ้าแกกล้ามาทำการค้าที่โรงแรมฉัน รู้ใช่ไหมว่าจะเจอกับอะไร?”
เฮียไล่อู่ตกใจสะดุ้ง รีบบอก “รู้ครับ รู้ครับ ผมจะรีบเปลี่ยนอาชีพเลย”
“เอาล่ะ ไปได้แล้ว” ในที่สุดเฉินห้าวก็ยอมปล่อยเขาซะที
เฮียไล่อู่กับบรรดาลูกน้องพากันรีบวิ่งไปขึ้นรถตู้ ตอนเตรียมขับรถหนี พบว่ามีรถคันหนึ่งแล่นเข้ามาจอดข้างตนฉับพลัน
รถคันนี้ไล่อู่รู้จักดีเลยทีเดียว เป็นรถคันโปรดของถงจื่อเซวียนซึ่งเป็นลูกคนรวยอันดับหนึ่งของอำเภอนี้ เฮียไล่อู่โดนอัดจนราศีไม่เหลือ พอเห็นถงจื่อเซวียน เลยเกิดความหวังในการแก้แค้นขึ้น
อันธพาลท้องถิ่นอย่างเขา ไม่มีอำนาจอะไร ถ้ามีคุณชายคนรวยอันดับหนึ่งของอำเภอออกหน้าให้ ไม่แน่อาจจะกดดันเฉินห้าวได้บ้าง แบบนี้เขาก็ได้ระบายความแค้นไปได้หน่อย ดังนั้นไล่อู่เลยให้ลูกน้องเบรกรถก่อน เขาเปิดประตูพลางวิ่งลงไปก่อน
ถงจื่อเซวียนมายังโรงแรม Jinjiang INNอย่างมีเป้าหมาย พึ่งลงจากรถ ก็เห็นตุ๊กตาหัวโตคนหนึ่งวิ่งมาขวางหน้าเขา ทำเขาตกใจแทบตาย
“คุณชายถง!”
ไล่อู่เข้ามาทักทาย
“ไล่อู่? ทำไมกลายเป็นแบบนี้ล่ะ ทำผมตกใจหมด นึกว่าคุณไปแสดงเป็นตือโป๊ยก่ายที่กองถ่ายไซอิ๋วซะอีก” ถงจื่อเซวียนประชดเข้าให้
เขาเป็นลูกชายคนรวยอันดับหนึ่งของอำเภอลี่ทง แน่นอนว่าถือดีว่าดีว่าอยู่สูง และไม่เห็นอันธพาลนี่อยู่ในสายตาอยู่แล้ว
แต่กลับเป็นไล่อู่ที่พยายามประจบประแจงถงจื่อเซียนมาโดยตลอด อยากได้เงินทิปจากกระเป๋าเขาไม่หยุด
“คุณชายถง คุณไม่รู้หรอกว่าผมโดนคนรังแกเข้าให้แล้ว!” ไล่อู่เค้นน้ำตาออกมาหนึ่งหยด ทำท่าน่าสงสารทุกข์ทรมานขั้นสุด
“ยังมีคนกล้ารังแกคุณอีกหรอ? ปกติเป็นคุณรังแกคนอื่นไม่ใช่หรือไง?” ถงจื่อเซวียนแอบเซ็ง
“เป็นคนต่างถิ่นคนหนึ่ง อยู่ด้านนู้น เขาบอกว่าผู้ชายอำเภอลี่ทงเรามีแต่พวกหน้าตัวเมีย เป็นขยะ ผมไม่ยอมรับ เลยโดนอัดจนเป็นแบบนี้ เดี๋ยวพอคุณเจอเขาต้องระวังตัวให้มากนะ เขาเจอใครก็อัดหมดเลย!”
ไล่อู่ชี้มือไปทางเฉินห้าวที่ยังยืนกินลมชมวิวอยู่หน้าประตูโรงแรม พลางร่ายยาว
“อะไร? คุณว่าคนอัดคุณคือเขา?” ถงจื่อเซวียน จู่ ๆเบิกตาโพลง เหมือนเห็นเรื่องพิสดารอะไรบางอย่าง
“ใช่ เขาน่ะแหละ ลงมือหนักเลย แถมยังไม่เห็นพวกเราคนลี่ทงในสายตาด้วย!”
ไล่อู่คิดจะกระตุ้นความรักถิ่นฐานของถงจื่อเซวียน หลอกใช้เขาไปสู้กับเฉินห้าว
แต่เขากลับไม่รู้ว่า ถงจื่อเซวียนเคยเจอเฉินห้าวมาก่อนแล้ว และยังจำแม่นอีกด้วย
ถงจื่อเซวียนเองก็ไม่ได้โง่ เขาจ้องไล่อู่เขม็ง ก่อนยิ้มเย็นออกมา ทำให้ไล่อู่ใจกระตุกวูบ
“ไล่อู่ คิดจะหลอกใช้ฉัน นายยังอ่อนนัก นายยังไม่รู้ว่าเขาเป็นใครล่ะสิ?” ถงจื่อเซวียนชี้ไปที่เฉินห้าวพลางว่า
“เขา เขาเป็นใครกัน?” ไล่อู่เริ่มตะกุกตะกัก และรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี
“คนใหญ่คนโตที่ใช้แค่นิ้วเดียวก็ทำนายตายได้เลย เป็นคนที่นายไม่ควรไปตอแยด้วย นายโดนอัดแล้วอยากจะดึงฉันลงไปซวยด้วย คิดว่าฉันโง่หรือไง?” ถงจื่อเซวียนดูถูกการกระทำของไล่อู่มาก แต่ในใจแอบดีใจ ถ้าเขาไม่เคยงัดข้อกับเฉินห้าวมาก่อนถึงสองครั้ง ไม่แน่เขาจะหลงกลก็ได้
ไม่ว่าจะเป็นการแข่งรถบนทางด่วน หรือแข่งรวยในKTV ถงจื่อเซวียนแพ้อย่างเข้าใจดีว่า มันคนละชั้นกันเลย และหลังจากเฉินห้าวชนะแล้ว ก็ไม่ได้เหยียดหยามหรือซ้ำเติมอะไรเขา ออร่าเห็นชัด และตอนนี้ขยะสังคมอย่างไล่อู่กลับพยายามยุยงเขาไปหาเรื่องเฉินห้าวซะงั้น เห็นได้ชัดว่าไม่หวังดี
ถงจื่อเซวียนแพ้ให้กับเฉินห้าวมาสองครั้งแล้ว ไม่อยากหาเรื่องอีกครั้ง ยิ่งไปกว่านั้นการที่เขามาในครั้งนี้เพื่อมาหาเฉินห้าวนี่แหละ และเพื่อเป้าหมายพิเศษอีกด้วย
ถึงจะเปิดโปงแผนการของไล่อู่ แต่ถงจื่อเซวียนก็ไม่มีเวลาคิดบัญชีกับเขา แต่กลับหันมาเตือนว่า “ฉันเตือนนายไว้อย่างนะ เถ้าแก่เฉินคนนี้ไม่ใช่ใครที่นายจะตอแยได้ ทางที่ดีไปคารวะขอโทษ ไม่งั้นต่อไปอยู่ห่างเขาไว้ซะ”
ถงจื่อเซวียนไม่คิดสนใจไล่อู่ที่ยืนบื้ออีก เขาจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย จากนั้นรีบเดินเข้าไป
“เถ้าแก่เฉิน ประธานโจว สวัสดีตอนกลางคืนครับ!”
ถงจื่อเซวียนเรียกอย่างเคารพ จากนั้นโค้งศีรษะทักทาย
เฉินห้าวเห็นเข้าก็อดเซ็งไม่ได้ ทำไมเจอกันแล้วล่ะ แต่ครั้งนี้ดูเกรงใจเยอะหน่อย มีพัฒนาแฮะ
“เถ้าแก่ใหญ่ทั้งสองทำไมมาอยู่ที่แบบนี้ล่ะครับ?”
ถงจื่อเซวียนเงยหน้าขึ้นมอง Jinjiang INN “โรงแรมนี้ราคาถูกเกินไป ถ้าทั้งสองท่านไม่รังเกียจ ขอเชิญไปพักกับผมเถอะ ผมมีคฤหาสน์ที่หนึ่ง ตกแต่งไว้เรียบร้อยแล้วและยังไม่เคยเข้าไปอยู่เลย ห้องว่างร้างไว้ปีกว่าแล้ว แต่ไม่มีหยากไย่อะไร พึ่งทำความสะอาดไปได้ไม่นาน พ่อผมเก็บไว้ให้ผมใช้ตอนแต่งงาน สภาพแวดล้อมดีมากครับ”
โจวซีถงอึ้ง ไม่เข้าใจว่าลูกคุณหนูพ่อรวยคนนี้มาประจบแบบนี้ทำไม โดนเฉินห้าวสั่งสอนไปสองครั้งแล้วกลับเนื้อกลับตัวหรือไง?
เฉินห้าวกลับยิ้มน้อยๆ เข้าใจละ นายถงจื่อเซวียนนี่มีคนอื่นชี้แนะให้มาปรับความสัมพันธ์ที่นี่
“ห้องใหม่ของนาย พวกเราไม่กล้าเข้าไปอยู่หรอก” เฉินห้าวพูดเสียงเรียบ
“ไม่เป็นไร บ้านเราไม่ได้มีกฎระเบียบอะไรมาก คุณไปพักได้ตามสบายเลย” ถงจื่อเซวียนรีบพูดอย่างร้อนรน
โจวซีถงเองก็ไม่ชินกับการไปนอนบ้านคนอื่น เลยปฏิเสธไปเหมือนกัน
ถงจื่อเซวียนร้อนใจละ ได้แต่สารภาพความจริงออกไปว่า “เถ้าแก่เฉิน ขอร้องล่ะ ไปอยู่เถอะครับ พ่อผมได้ยินว่าผมทำให้ทั้งสองไม่พอใจ ด่าผมจนหูชาไปหลายยกแล้ว ให้ผมรีบมาขอขมาลาโทษ และเชิญทั้งสองไปพักที่บ้านใหม่หนึ่งคืน ถ้าดูแลไม่ดี เขาบอกว่าไว้กลับจากต่างประเทศจะมาหักขาผม ดังนั้นพวกคุณไปพักสักคืนได้ไหมครับ ถือว่าสงสารผมเถอะ”
เขาพูดจบกลัวเฉินห้าวจะปฏิเสธอีก เลยบอกว่า “คุณวางใจได้ เฟอร์นิเจอร์ผ้าห่มผ้าปูที่นอนที่บ้านเป็นของใหม่ยังไม่แกะพลาสติกเลยด้วยซ้ำ แถมไม่มีคนอื่นมาพักด้วย ทั้งสองท่านสัมผัสบรรยากาศสวีทของสองเราได้เต็มที่เลยครับ”
พอพูดแบบนี้ เหมือนถ้าเฉินห้าวยังไม่ไปอีก คงต้องทำหมอนี่โดนหักขาจริงๆแน่ แต่ที่สำคัญที่สุดคือ สภาพแวดล้อมโรงแรมที่นี่แย่มากจริงๆ ขนาดจะสวีทหวานกับแฟนยังทำได้ไม่เต็มที่ โรงแรมแบบนี้ไม่อยู่ดีกว่า
