“อะไรจะใช้เวลานานขนาดนั้น”
เอลฟ์ที่ดูเหมือนอายุสามสิบต้นๆ เดินไปมานอกห้อง เช่นเดียวกับเอลฟ์ทั้งหมด เขาดูดีมาก อย่างไรก็ตาม ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาถูกปกปิดด้วยความกังวล
“การคลอดบุตรต้องใช้เวลา” เอลฟ์สาวสวยตอบ
“หยุดเดินได้แล้ว นายก็กำลังทำให้ฉันรู้สึกประหม่าเหมือนกัน”
“ฉันเป็นห่วงลูกสาวของเรา” เอลฟ์รูปงามตอบ
“หรือว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอและลูก? เราควรทำอย่างไร แอริน?”
“จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น ธีโอเดน” แอรินจ้องไปที่สามีของเธอด้วยความรำคาญ
“ใจเย็นๆหน่อยได้ไหม ดูมอร์แกน ดูไหม เขาค่อนข้างสงบ”
ธีโอเดนเหลือบมองชายหัวแดงที่พิงผนังที่มุมห้อง เขากอดอกและยืนนิ่งเหมือนรูปปั้น ตาของเขาปิดและดูเหมือนจะพักผ่อน
ในที่สุดเอลฟ์รูปหล่อก็สงบลงและนั่งข้างภรรยาของเขา เอลฟ์ทั้งสองจับมือกันและอธิษฐานต่อพระเจ้าของพวกเขาเพื่อให้ลูกสาวและหลานปลอดภัยจากอันตราย
————–
ภายในห้องคลอด…
“คุณผู้หญิง ฉันเห็นหัวของทารกแล้ว” พยาบาลผดุงครรภ์กล่าวด้วยความตื่นเต้น
“อีกนิดเดียวเท่านั้น อีกนิดเดียว!”
หญิงสาวสวยที่นอนอยู่บนเตียงทำเสียงฮึดฮัดในลำคอขณะที่เธอเชื่อฟังคำวิงวอนของพยาบาลผดุงครรภ์ ผมสีบลอนด์ยาวของเธอติดอยู่กับผิวของเธอ และดวงตาสีเขียวมรกตของเธอก็แต่งแต้มด้วยความเหนื่อยล้า เธอใช้แรงมานานกว่าสามชั่วโมงแล้วและรู้สึกอ่อนแอมาก
มีเพียงความมุ่งมั่นแน่วแน่ที่จะพบลูกของเธอเท่านั้น ทำให้เธอมีสติไม่สูญเสียการควบคุม
หลังจากความยากลำบากมากมาย ในที่สุดทารกก็เกิดมาในโลกนี้
ผดุงครรภ์อุ้มทารกแรกเกิดไว้ในมือ เธอตรวจสอบเพศและกำลังจะแสดงความยินดีกับเลดี้ที่คลอดลูกชาย และสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ
หลังจากคิดให้ถี่ถ้วนแล้ว นางผดุงครรภ์ก็ตระหนักว่าทารกไม่ได้ร้องไห้เมื่อคลอด ใบหน้าของเธอขมวดคิ้วขณะที่เธอใช้เวทมนตร์ทำความสะอาดร่างกายของทารก เธอให้ความสนใจอย่างใกล้ชิดกับการหายใจของทารกและการเต้นของหัวใจ
พยาบาลผดุงครรภ์คิดว่าทารกเสียชีวิตทันทีหลังจากที่คลอดออกมา เธอเคยเห็นกรณีเช่นนี้มาก่อนและทำให้เธอกังวลมาก
โชคดีที่เธอสังเกตเห็นหน้าอกของทารกแรกเกิดสูงขึ้น ซึ่งเป็นสัญญาณชัดเจนว่าเขาเริ่มหายใจแล้ว อย่างไรก็ตาม การหายใจของทารกนั้นช้ามากและลำบากมาก
“มีอะไรผิดปกติ?” สาวสวยที่เพิ่งคลอดบุตรถาม
“มีอะไรเกิดขึ้นกับลูกฉันหรือเปล่า”
คำถามของเธอทำให้นางผดุงครรภ์ออกจากความงุนงงของเธอ เธอรีบนำเสนอทารกให้กับแม่ของเขาและแสดงความยินดีกับเธอ
“ยินดีด้วย คุณผู้หญิง เป็นเด็กผู้ชาย” ผดุงครรภ์กล่าว
“อย่างไรก็ตาม ทารกอ่อนแอมาก และฉันเกรงว่า…”
หญิงสาวสวยเมินพยาบาลผดุงครรภ์และอุ้มลูกชายที่เพิ่งเกิดใหม่ไว้ใกล้อก ความอ่อนล้าที่เธอรู้สึกระหว่างคลอดถูกชะล้างไปด้วยความสุขที่เธอรู้สึกในขณะนั้น
“ดูเหมือนหนอนผีเสื้อตัวน้อย” หญิงสาวสวยล้อลูกชายของเธอขณะที่น้ำตาไหลลงมาที่ด้านข้างของเธอ เธอลูบแก้มของทารกอย่างแผ่วเบาและร่ายมนตร์ไปยังมือของเธอ
“จงรักษา.”
“จงรักษา.”
หลังจากร่ายคาถาสองคำติดต่อกัน ในที่สุดทารกก็เคลื่อนไหวและเริ่มร้องไห้
เอลฟ์ทั้งสองที่รออยู่นอกห้องต่างชำเลืองมองกันและกัน แอรินร้องไห้และกอดของสามีของเธอ
แม้ว่าเธอจะคอยบอกสามีว่าทุกอย่างจะเรียบร้อย แต่ตัวเธอเองก็รู้สึกกังวล
ชายหัวแดงที่พิงกำแพงได้ลืมตาขึ้นในที่สุด เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอกขณะที่มองดูเพดานห้อง ดวงตาสีเทาของเขาถูกแต่งแต้มด้วยความสุขและความเศร้าโศก
สุขเพราะได้ลูกของพี่ชาย ทุกข์เพราะลูกจะไม่มีวันได้เจอพ่อตลอดชีวิตนี้
—–
“คุณผู้หญิง ลูกของคุณแข็งแรงมาก” พยาบาลผดุงครรภ์ยิ้มขณะมองดูเด็ก
“ฉันคิดว่าเขาจะไม่สามารถทำได้จริงๆ”
สาวสวยจูบลูกน้อยของเธอและยิ้ม
“เขากำลังพูดว่าเขามีเจตจำนงที่แข็งแกร่งที่จะมีชีวิตอยู่?”
นางผดุงครรภ์พยักหน้าเห็นด้วย
“จะ…” คนสวยพึมพำ “จากนี้ไป เขาจะชื่อวิลเลียม วิลเลียม ฟอน เอนส์เวิร์ธ”
สาวสวยมองลูกชายด้วยความรัก
“โตแล้วแข็งแรงเหมือนพ่อ”
ทันใดนั้น ประตูก็เปิดออก และเอลฟ์ทั้งสองเข้ามาในห้อง
ธีโอเดนตรวจดูอาการของลูกสาวทันที หัวใจของเขาเจ็บปวดเมื่อเห็นความอ่อนล้าบนใบหน้าของลูกสาว อย่างไรก็ตาม เขายังสามารถสัมผัสได้ถึงความสุขและความภาคภูมิใจจากภายนอกที่สวยงามของเธอ
แอรินไปที่ด้านข้างของลูกสาวและจูบแก้มของเธอ
“ยินดีด้วย อาร์เวน”
“ขอบคุณค่ะแม่”
อาร์เวนตอบด้วยรอยยิ้มจางๆ
เมื่อเห็นคู่แม่และลูกสาว เอลฟ์ที่หล่อเหลารู้สึกว่าถูกทอดทิ้งและตัดสินใจที่จะกลั่นกรองทารกที่อยู่ในอ้อมกอดของลูกสาว
“ทำไมเด็กคนนี้ถึงเงียบจัง” ธีโอเดนถาม
“เป็นลูกมนุษย์ที่อ่อนแออย่างนั้นหรือ?”
“คุณกำลังพูดถึงอะไร เขาไม่ใช่เด็กที่เป็นมนุษย์ เขาเป็นลูกครึ่งเอลฟ์”
เอรินแก้ไขสามีของเธอ
“ท่านพ่อ ลูกข้าไม่ได้อ่อนแอ” อาร์เวนขมวดคิ้ว
“เขาแข็งแกร่ง! ถ้าไม่เช่นนั้นเขาคงไม่ได้เกิดมาในโลกนี้แน่”
ธีโอเดนขมวดคิ้ว หลังจากตรวจดูลูกสาวและทารกแล้ว เอลฟ์ทั้งสองก็ออกจากห้องไปเพื่อให้แม่และลูกมีเวลาดีๆ ร่วมกัน
ท้ายที่สุดพวกเขาก็ต้องจากกันไม่ช้าก็เร็ว
อาร์เวนปลดกระดุมชุดของเธอและค่อยๆ ชี้นำริมฝีปากของลูกชายไปที่หน้าอกของเธอ ทารกยังคงหลับตาอยู่ เห็นได้ชัดว่าเขายังอ่อนแออยู่ แต่สัญชาตญาณตามธรรมชาติของเขาทำให้เขาสามารถทำสิ่งที่พื้นฐานที่สุดที่เด็กแรกเกิดควรทำ นั่นคือการดื่มนมแม่ของเขา
ลึกลงไปในจิตสำนึกของวิลเลียม คำพูดเริ่มก่อตัวขึ้น อย่างไรก็ตาม จิตวิญญาณของเขายังคงได้รับความเสียหายจากการถูกรถบรรทุกคุนโจมตีก่อนที่เขาจะเข้าสู่วัฏจักรการกลับชาติมาเกิด ด้วยเหตุนี้ เขาจึงไม่สามารถมองเห็นคำที่ปรากฏบน “หน้าสถานะ” ของเขาได้
—–
< ภารกิจรายวัน: ดื่มนมเสร็จแล้ว! >
< รางวัล: 5 คะแนนประสบการณ์ >
< ประสบการณ์ปัจจุบัน: 5 / 100 >
—-
ชื่อ : วิลเลียม วอน เอนส์เวิร์ธ
เผ่าพันธุ์ : ลูกครึ่งเอลฟ์
แต้มพลังชีวิต: 5 / 5
มานา: 10 / 10
อาชีพหลัก: ไม่มี
อาชีพรอง: ไม่มี
< ความแรง: 0 >
< ความว่องไว: 0 >
< พลัง: 1 >
< สติปัญญา: 2 >
< ความคล่องแคล่ว: 0 >
ทักษะ: ไม่มี
Titles: ไม่มี
