ตอนที่ 52 พลิกสถานการณ์ พา…
เอลล่าไม่หยุดวิ่งและหลบการโจมตี เธอไม่มีเวลาว่างที่จะทําอะไรง่ายๆ เพราะจ ระเข้ตั้งใจที่จะจัดการวิลเลียมออกไปก่อน แม้แต่สัตว์เดรัจฉานพันปีก็ยังยิงลําแสงพลังสูงไปในทิศทางของพวกเขา
Walls of Ice ล้อมรอบริมแม่น้ําในขณะที่วิลเลี่ยมพยายามอย่างเต็มที่เพื่อดึงดูดความสนใจ ของพวกมันโดยธรรมชาติแล้ว เขาไม่ได้แค่ป้องกัน เขาก็โจมตีกลับเช่นกัน
< คะแนน Exp ที่ได้รับ: 600 >
< คะแนน Exp ที่ได้รับ: 600 >
< คะแนน Exp ที่ได้รับ: 600 >
< คะแนน Exp ที่ได้รับ: 600 >
วิลเลียมโชคดีที่จระเข้ยังเปียกน้ําอยู่ เวทมนตร์น้ําแข็งแช่แข็งพวกมันทั้งหมดและผู้ใหญ่ทําให้พวกมันแตกสลายไป แม้ว่าพวกมันจะต้านทานความเสียหายทางกายภาพ
แต่มันก็แตกต่างกันมากเมื่อถูกแช่แข็ง ด้วยการเหวี่ยงค้อนของเขา บาร์บาโตสทําลายจระเข้ที่แช่แข็งทั้งหมดให้เป็นชิ้น ๆ
ถึงแม้จํานวนพวกมันจะไม่มากนัก แต่ก็ยังยากที่จะจัดการได้
วิลเลียมคิดขณะเอลล่าหลีกเลี่ยงลูกบอลนาความเร็วสูงอีกลูกหนึ่งอย่างหวุดหวิด
“มานาของฉันใกล้จะหมดแล้ว ฉันคนเดียวไม่สามารถพลิกการต่อสู้ได้”
มานาส่วนใหญ่ของเขาถูกใช้เพื่อร่าย Ice Wa เพื่อลดการโจมตีที่เข้มข้นนับสิบครั้งซึ่งเอลล่าไม่สามารถหลบเลี่ยงได้ เขาหยุดร่ายคาถาโจมตีแล้วมุ่งไปที่การป้องกัน
การฟื้นฟูมานาของวิลเลียนั่นไม่ทันกับการต่อสู้ที่กระทันหันเกินไป
อสูรพันปี จระเข้เกล็ดทอง ได้เหยียบลงบนบกแล้ว มันยกจมูกขึ้นเพื่อคํารามและได้แผ่ออร่าแห่งความกลัวออกมาทําให้วิลเลี่ยมและเอลล่าตัวสัน
< โฮสต์ได้รับผลกระทบจาก Dragon’s Fear >
< ความเร็วเคลื่อนที่และการตอบสนองของโฮสต์ลดลง 500 >
“สัสเอ้ย !? วิลเลียมสาปแช่ง “จระเข้กลายเป็นมังกร?”
สิ่งที่วิลเลี่ยมไม่รู้ก็คือจระเข้เกล็ตเป็นลูกหลานของมังกร แม้ว่าเลือดมังกรในร่างกายของพวกมันจะบางมาก แต่ผู้ที่ไปถึงระดับของสัตว์ร้ายพันปีจะสามารถปลุกเลือดโบราณที่หลับใหลอยู่ภายในร่างกายของพวกเขาได้
จระเข้เกรีตทอง อสูรพันปีสามารถพัฒนาเป็นมังกรน้ำได้
ยยยยย ”
เอลล่าดิ้นรนขณะที่เธอแทบจะไม่ได้หลบลูกบอลน้ําที่ผ่านไปเพียงไม่กี่นิ้ว
“แม่เอลล่า เราถอยกันเถอะ”
วิลเลียมสั่ง
“เราไม่สามารถทนได้อีกต่อไป การอยู่ที่นี่จะทําให้พวกเราตายเท่านั้น”
เอลล่าเห็นด้วยกับวิลเลียม เธอจึงรีบวิ่งไปที่เมืองลอนด์ทันที พวกเขาทําดีที่สุดแล้ว พวกผู้ใหญ่ก็ค่อยๆถอยกลับ
บาร์บาโดสถูกกระแทกจากพื้นเมื่อเขาขวางการจู่โจมของจระเข้เกลีดทองซึ่ง เล็งไปที่หลังของวิลเลี่ยม
“คุณบาร์บาโตส!”
วิลเลี่ยมตะโกนขณะที่เขาพาเอลล่าไปช่วยช่างตีเหล็กที่ล้มลง
“ฉันสบายดี!”
บาร์บาโตสกล่าว
“อย่ามาใกล้ฉัน ไม่งั้นเราทั้งคู่จะตาย!”
วิลเลียมกัดฟันขณะที่เอลล่าหยุดเดิน พวกเขาทําได้เพียงมองตูขณะที่บาร์บาโตสยืนขึ้นจากพื้นอย่างระมัดระวังขณะจับค้อนด้วยมอสั้น
“ไม่ต้องห่วง
บาร์บาโตสพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
“เหตุผลเดียวที่ฉันจะตายในสถานการณ์นี้คือเมื่อจระเข้เกลีตทองตัดสินใจที่จะต่อสู้กับฉัน ในระยะใกล้การโจมตีระยะไกลที่อ่อนแอของมันไม่เพียงพอที่จะทําให้ฉันตายได้หรอก”
“คุณบาร์บาโตส มีความหวังที่จะชนะไหม?”
วิลเลียมถาม
“ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป ลอนต์จะถูกบุกรุก”
บาร์บาโตสไม่ตอบได้วิลเลียมในพื้นที่ จํานวนผู้วิเศษในลอนด์สามารถนับได้ตัวยสอง มือครึ่งหนึ่งของผู้วิเศษเหล่านั้นอยู่กับเจมส์ ในขณะที่อีกครั้งหนึ่งน่าจะกําลังเดินทาง
“ถ้าเซ็นอยู่ที่นี่ ก็อาจจะมีทาง”
บาร์บาโตสตอบ
“อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าเธอไม่รู้ว่าเรากําลังถูกโจมตี”
“อาจารย์ ?”
วิลเลี่ยมตกตะลึงกับการเปิดเผยของบาร์บาโตสอย่างแท้จริง
“อาจารย์กําลังทําการทดลองอยู่ในขณะนี้ นี่อาจเป็นสาเหตุที่เธอไม่รู้ถึงภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกของเราในปัจจุบัน”
บาร์บาโตสมองวิลเลียมอย่างเข้าใจ นั่นคือเหตุผลที่เขรินยังไม่มา เรายังมีโอกาสพลิกสถานการณ์!”
ช่างตีเหล็กแห่งลอนด์หยิบหอกเงินออกมาจากแหวนเก็บของแล้วแทงลงไปที่พื้น
“ Iron Fortress !”
บาร์บาโตสตะโกนขึ้น
ทันใดนั้น กําแพงสูงสิบเมตรที่เต็มไปด้วยหนามแหลมคมยื่นออกไปตรงหน้าเขา มัน ล้อมรอบประตูทิศตะวันตกของลอนต์และกลายเป็นบาเรียป้องกัน
“บาเรียนี้จะอยู่ได้ไม่นาน”
บาร์บาโตสอธิบาย
“วิลเลียม ได้โปรด พาเขรินออกจากห้องทดลองของเธอ บอกเธอว่าเป็นเหตุฉุกเฉิ นที่เกี่ยวข้องกับชีวิตและความตายของลอนต์ได้โปรด รีบไปเถอะ!”
วิลเลียมพยักหน้าและกระตุ้นให้แม่เอลล่าวิ่งให้เร็วที่สุด จุดหมายของพวกเขาคือบ้านของแม่มดแห่งความมืดในเขตชานเมืองของลอนต์
วิลเลียมใช้เวลาห้านาทีก็ถึงบ้าน เขาลงจากหลังม้าทันทีและเคาะประตูหลายครั้งเพื่อประกาศการมาถึงของเขา
“ท่านอาจารย์! ท่านอาจารย์! นี่วิลเลียม!”
วิลเลี่ยมตะโกน
“มีเรื่องฉุกเฉิน! เราต้องการความช่วยเหลือจากทําน! อาจารย์! ได้โปรด! ช่วยเราด้วย!”
“ตะโกนอะไรขนาดนั้น!”
น้ำเสียงหงุดหงดตอบกลับ
“ฉันเกือบเสร็จแล้วกับการทดลองของฉัน กลับมาหลังจากหนึ่งชั่วโมง!”
“ท่านอาจารย์ หนึ่งชั่วโมงต่อจากนี้ สอนต์จะต้องพังทลายแล้ว!”
วิลเลียมกรีดร้องขณะที่เขายังคงเคาะประตู
“เราต้องการความช่วยเหลือจากท่นตอนนี้ ฝูงจระเข้เกลีดดํากําลังโจมตีลอนด์ นาโดย จระเข้เกล็ดทองคําที่สามารถใช้ความสามารถของมังกรได้!”
ไม่มีคําตอบมา แต่วิลเลียมไม่หยุดเคาะประตู เขายังคงเร่ร่อนและตะโกนในขณะที่ทุบประตูด้วยหมัดของเขา
ประตูเปิดออกอย่างกะทันหันและเป็นที่กําลังไม่พอใจก็ปรากฏตัวต่อหน้าวิลเลี่ยม ผมของเธอยุ่งเหยิง และมองเห็นรอยด่างดําในชุดของเธอ เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ได้ล้อเล่นเมื่อเธอบอกว่าเธอยังคงทําการทดลองอยู่
“ถ้าฉันรู้ว่าเธอโกหก ฉันจะฆ่าเธอแน่”
เซลีนกล่าวด้วยรอยยิ้ม แต่ดวงตาของเธอกลับแผดเสียงดุจดั่งฆาตกร
วิลเลี่ยมพยักหน้าเหมือนไก่จิกข้าว
“ถ้าผมล้อเล่น อาจารย์สามารถให้ผมเป็นทาสของท่านได้หนึ่งปี ผมจะไม่ขัดขืนแม้ว่าท่านจะใช้ผมในการทดลองของท่านก็ตาม!”
“นั่นเป็นสิ่งที่เธอสามารถทําได้ อย่างน้อยที่สุดเพื่อขัดขวางการทดสอบของฉัน”
เซลีนบ่น
“แล้วสถานการณ์ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง?”
“อาจารย์ครับ คือ
ก่อนที่วิลเลี่ยมจะได้เริ่มอธิบาย เสียงระเบิดรุนแรงที่เข้าดูพวกเขา ตามมาด้วยคลื่นกระแทกรุนแรงที่ผลักวิลเลี่ยมไปที่ผนังบ้านของเซลื่น
ผมของเขรีนเต้นระรัวเมื่อสายตาของเธอจับอยู่ที่หัวงูยักษ์หลายตัวที่อยู่ห่างไกล ซึ่งร่ายมนต์ด้วยเวทมนตร์แห่งน้ํา
“ดูเหมือนเธอไม่ได้พูดเล่นนะ”
เซลีนพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
แม่มดแห่งความมีตได้เปลี่ยนเป็นลําแสงใตและบินขึ้นไปบนท้องฟ้าซึ่งเป็นที่ตั้งของ Serpent Heads
วิลเลียมพยายามอย่างเต็มที่ที่จะยืนขึ้นทั้งๆ ที่ขาของเขาสั่น
“มี๊..”
“ขอบคุณครับแม่”
วิลเลียมพิงร่างของเอลล่าขณะที่เธอช่วยเขาขึ้นหลัง ห้านาทีต่อมา พวกเขากลับไปที่ประตูตะวันตกเพื่อตรวจสอบสถานะปัจจุบันของสนามรบ
