บทที่ 332
การสู้รบอันดุเดือด
เมื่อมองไปยังราชาสัตว์ร้ายที่อยู่กลางท้องฟ้า ใบหน้าเซียวหยวนฉานก็มีสีหน้าที่เคร่งขรึม พลังชีวิตของราชาสัตว์นี่น่าจะพัฒนามาจากระดับก่อนหน้านี้ เกรงว่าจะทำลายเธอได้ยากขึ้นกว่าเดิมแล้วล่ะ
เครื่องบินรบที่เริ่มโจมตีนั้นกลายเป็นเศษศากและหล่นร่วมลงมาพร้อมกับประกายไฟ มีแต่ความยุ่งเหยิง
ราชาสัตว์ก็ค่อยๆลงมาบนพื้น กวาดสายตาไปรอบๆก่อนจะคำรามออกมา เสียงของมันราวกับฟ้าร้องไม่มีผิด ดังมาจากบนเขาเซียนจนมาถึงพื้นด้านล่าง “ราชาต้องการที่อยู่ที่ชนเผ่านี้ ถ้าใครกล้าย่างกรายหรือผิดกฎ จะต้องถูกฆ่าโดยไม่มีการลดโทษ!”
“ให้ตายเถอะ!”
การที่ราชาสัตว์พูดภาษาของมนุษย์นั้นทำให้หลายคนตกใจอย่างมาก ตกใจจนอ้าปากเบิกตาค้าง ไม่มีคำพูดใดๆออกมาแม้แต่คำเดียว
“ราชาสัตว์พูดแล้ว”
หลี่เยียน ไกด์เฉินและคนอื่นๆอ้าปากค้าง นัยน์ตาเต็มไปด้วยความกลัว
แค่พูดนั้นก็น่ากลัวอยู่แล้ว แต่ภาษาของเขา ทำให้คนที่อยู่ระแวกนั้นเย็นวาบไปทั่วแผ่นหลัง เขาต้องการที่จะครองที่นี่ นี่คือสิ่งที่ต้องต่อสู้กับมนุษย์หรือไง?
ไม่มีทางเป็นไปได้แน่
หลังจากที่หัวหน้ากองทัพกำลังตกตะลึงก่อนจะนั่งลงบนโต๊ะ “แม่งเอ้ย สัตว์ร้ายตัวอื่นๆก็ต้องการให้ราชาของพวกมันครองพื้นที่นั่นเหมือนกัน ไปบอกเซียวหยวนฉาน ยังไงก็ต้องฆ่ามันให้ได้”
“รับทราบ!”
ผู้นำตัวสั่นไปทั้งตัว “ไม่ว่าจะเสียเท่าไหร่ยังไงก็ต้องฆ่ามันให้ได้ ถ้าเกิดเริ่มไม่ดีล่ะก็ ทุกคนก็จะเลียนแบบได้ อาจจะเป็นปัญหาใหญ่ของประเทศเลยก็ได้ แล้วมันจะตามมาด้วยหายนะอันใหญ่ยิ่ง”
คนที่อยู่ด้านหลังของเซียนหยวนฉานเมื่อได้ยินเสียงที่ออกมาจากเครื่องสื่อสารแล้ว หลังจากที่คุยเสร็จ ก็หันมาพูด “อาจารย์ มีคำสั่งมาแล้วครับ ยังไงก็ต้องฆ่าราชาสัตว์นั่น”
สถานการณ์แบบนี้เซียวหยวนฉานรู้อยู่แล้ว ถ้าไม่ฆ่าราชาสัตว์ร้ายตอนนี้ ต่อจากนี้อาจจะไม่มีโอกาสอีกแล้ว ความเร็วของการวิวัฒนาการของเขาเร็วกว่ามนุษย์มาก
ยังมีข้อมูลบางอย่างที่ไม่ได้ประกาศออกมา หลังจากที่เมืองฮาได้รับความทุกข์ทรมานจากสัตว์น้ำ มีคนกว่าหนึ่งล้านเจ็ดแสนคนเสียชีวิตและบาดเจ็บ ตอนนั้นที่ข้อมูลเผยออกมาแล้ว เจ้าหน้าที่ทุกคนตกใจอย่างมาก คนหลายคนที่ไต๋ยัวไท๋รู้สึกขนลุกไปหมด ห้องประชุมที่นั่นเงียบราวกับเป่าสาก
แต่ยังไงก็ต้องกันไม่ให้ข้อมูลมันรั่วไหลออกไปและประกาศได้แค่ข้อมูลเพียงเล็กน้องเท่านั้น ยกเรื่องนี้ให้เกี่ยวกับเรื่องแผ่นดินไหว
ตอนนี้ถึงเวลาที่ต้องเป็นคนคุมทั้งหมด!!!
“ฆ่ามัน!”
เซียวหยวนฉายตะโกนออกมาด้วยความโกรธ นักสู้ที่อยู่ด้านล้างเพียงครู่เดียวดวงตาก็เปลี่ยนเป็นสีแดง ทุกคนในกลุ่มรู้สึกฮึกเหิม นี่เป็นสงครามระหว่างเผ่าพันธุ์ ทุกคนเต็มไปด้วยความโกรธและมุ่งเข้าโจมตีไปทางเขาเซียน
“เนี่ยชู นายไปกับฉัน!”
เซียวหยวนฉานตะโกนออกมาเสียงดัง คนทั้งหมดเตะกำแพงให้ถล่มลงมาก่อนจะบินออกไปทันที เวลาเดียวกันร่างกายที่นั่งยอเล็กน้องก่อนจะบินออกไปเช่นกัน เมื่อหยุดพักคนทั้งหมดก็เริ่มเคลื่อนย้ายอีกครั้ง มุ่งไปยังราชาสัตว์ที่อยู่ด้านบนของภูเขา
“อาจารย์แกร่งมาก!”
“อาจารย์เซียวลงมือแล้ว!”
เทพที่ยิ่งใหญ่ลงมือแล้ว ตอนนี้ ที่นี่ บรรยากาศแบบนี้มันน่าตื่นเต้นมาก สายตาที่นับไม่ถ้วนกำลังจ้องมองที่เขาราวกับเป็นกำลังใจให้เขาอยู่ห่างๆ ในศูนย์บัญชาการคนที่ได้เห็นการเปิดฉากนี้ก็ถึงกับน้ำตาไหลออกมา
พวกเราชาวมนุษยชาติ ในประเทศของพวกเรายังมีคนแบบนี้อยู่!
“นั่นเซียวหยวนฉาน!”
หนานกงโควเออกับกลุ่มของเธอเห็นการแต่งกายแบบนั้นแน่นอนว่าไม่ผิดแน่ ระหว่างทางที่เธอไปเขาเซียนก็ไม่เจออุปสรรคอะไรเลย มาถึงบริเวณใกล้อย่างราบรื่น ก่อนจะใช้กล้องเพื่อดูการต่อสู้ของเซียวหยวนฉานที่บินอยู่บนยอดเขา ที่อยู่คนเดียวและหวังจะฆ่าราชาสัตว์ร้ายนั่น
“ยังไงก็ต้องฆ่าสัตว์ร้ายนั่น!”
หัวหน้ากลุ่มที่ยืนอยู่ด้านข้างของหนานกงโควเออกัดฟันโกรธ เขาหวังให้เซียวหยวนฉานฆ่าเจ้าราชาสัตว์นั่นได้ ลูกศิษย์ของพวกเขาตระกูลหนานกงโดนฆ่าไปตั้งไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ น้องชายของเขาก็โดนราชาสัตว์นี่ฆ่าเหมือนกัน
“มันหายไปแล้ว!”
ทันใดนั้นก็มีคนตะโกนดังขึ้นมา วางกล้องลงก็พบว่ายิ่งไม่ใช้กล้องก็ไม่มีทางที่จะมองเห็นราชาสัตว์นั่นได้เลย ก่อนรีบยกกล้องขึ้นเพื่อส่องดูอีกครั้ง แต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของราชาสัตว์นั่น
ในเวลานี้ศูนย์บัญชาการของกองทัพมีแต่ความพร่ามัวของราชาสัตว์บนจอมอนิเตอร์ หัวหน้าสถบออกมาด้วยความโกรธ “เป็นแบบนี้ได้ยังไง ไม่ใช่ว่าสัญญาณโดนรบกวนหรอกนะ”
“ไม่ ไม่ใช่…เป็นเพราะว่าความเร็วของราชาสัตว์นั่นเร็วเกินไปต่างหาก”
ความเคลื่อนไหวของมันเร็วมาก เร็วกว่าเสียง แม้แต่กล้องก็ยังจับภาพไม่ได้ ถึงแม้จะปรากฏอยู่แต่ก็หายไปอย่างรวดเร็ว
“ปะทะกันยัง?”
。
เห็นไม่ชัดเลย เห็นแต่ร่างของเซียวหยวนฉานที่มีกระแสลมอยู่รอบๆ ต้นไม้ที่อยู่รอบๆไหวสั่น โครงหน้าด้านซ้ายของเขามีขนออกมาเหมือนกับขนของเสือ
รูปแบบของวิวัฒนาการแบบกึ่งเทพ! (ก่อนน่านี้น่าจะเป็นแปลงเทพ)
บึม แสงสองดวงมุ่งไปยังป่าที่อยู่ด้านล่าง คนที่อยู่ด้านล่างมองไม่ชัดอีกต่อไป มีแต่ดาวเทียมเท่านั้นที่จะเห็นพวกเขาบินไปมาอยู่ในป่า สลับกันไปมาก่อนจะถูกแยกออกจากกันในทีเดียว ไม่ว่าจะผ่านไปที่ไหน ต้นไม้ใหญ่ก็เหมือนเต้าหู้นิ่มๆชิ้นใหญ่ ง่านต่อการโจมตีโดนและการพรางด้วยควัน
บึม ลำแสงเส้นหนึ่งพุ่งออกมาจากภูเขา ขว้างผ่านเอวไป
แล้วทุกคนก็เห็นอีกครั้ง แต่อย่างไรก็ตามก็พบว่าสิ่งที่ปรากฏอยู่มันไม่ใช่สิ่งที่เขาอยากจะเห็น ร่างเซียวหยวนฉานถูกราชาสัตว์ร้ายใช้อุ้งเท่าของมันกดเขาไว้แน่น
เสื้อผ้าบนร่างกายของเขาฉีกขาด ปรากฏให้เห็นกล้ามเนื้อสีแดงทั้งร่าง บนกล้ามเนื้อนั่นมีรอบแผลที่เป็นสีเทาอยู่และดูเหมือนว่ามันกำลังเปล่งประกายอยู่ นั่นทำให้เขามีร่างกายที่แข็งแรงกว่ามนุษย์
ปัง ร่างกายของเขาถูกปาลงบนพื้น ถ้าเป็นความสูงและความเร็วเท่านี้ ถ้าเปรียบกับคนธรรมดาก็คงเละเป็นโคลนอยู่ด้านล่างแล้ว แต่เขาเพียงแค่อาเจียนออกมาเป็นเลือดเท่านั้น ทันใดนั้นก็พุ่งออกมา สองขาหน้าของราชาสัตว์ร้ายจู่ๆก็ล้มลง พื้นดินสั่นสะเทือนวิ่งไล่ไปยังเซียวหยวนฉาน
ความเร็วของราชาสัตว์นั้นเร็วมาก ทะลวงทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้าก่อนคำรามเสียงที่น่ากลัวออกมา
เมื่อมองมันวิ่งผ่านท้องฟ้าไฟ ร่างกายก็เป็นมันวาว ราวกับมีดคมๆเล่มหนึ่ง ต้นไม้ที่อยู่รอบๆก็ตอบสนองต่อเสียงทันที
การทำลายครั้งนี้น่ากลัวมากเสียจนอดไม่ได้ที่จะหวั่นใจ
แต่นักรบที่อยู่ด้านล่างก็ได้ขึ้นไปต่อสู้ด้านบน อีกทั้งบางคนยังแข็งแกร่งมาก พวกสัตว์ประหลาดธรรมดายังคงต้องจัดการกับบางสิ่งบางอย่าง แต่เมื่อเจอกับสัตว์ประหลาดที่มีระดับ แม้แต่กระสุนก็ไม่สามารถทะลุผิวหนังของพวกมันไปได้
“สถานการณ์เลวร้ายมาก!” หนานกงโควเอออาศัยสัญชาติญาณมนุษย์ในการรับรู้ครั้งนี้ เอาแต่ตามสถานการณ์ของเซียวหยวนฉานกับเจ้าราชาสัตว์นั่น เซียวหยวนฉานไม่มีพลังมากพอที่จะโต้กลับ พลังยังไม่มากพอที่จะสู้ได้ อีกทั้งความเร็วของเขาก็เป็นรอง สิ่งเดียวที่ไว้วางใจได้คือทักษะการต่อสู้และสติปัญญาของเขาเท่านั้น แต่สติปัญญาของราชาสัตว์ตัวนี้ก็ไม่ได้น้อยไปกว่ามนุษย์
“ถ้าหากฆ่าเจ้านี่ไม่ได้ มีหวังพวกเราแพ้แน่!”
การอยู่คงกระพันแบบนี้ ทำให้เขาต้องลงมือเองและนั่นก็เป็นฝันร้ายสำหรับคนในพื้นที่นั้น นั่นจะเป็นการสังหารหมู่ที่สมบูรณ์แบบ
หัวหน้ากองทัพเห็นคนพวกนั้นชัดเจนยิ่งกว่าหนานกงโควเออ คนที่อยู่ที่นั่นหลายคนขมวดคิ้วมีลางสังหรณ์ว่ากำลังจะเจอปัญหาใหญ่
เทียบกับก่อนหน้านี้สัตว์ตัวนี้เหมือนจะวิวัฒนาการณ์และแข็งแกร่งกว่าเมื่อก่อนมาก
“ครั้งนี้จะปล่อยให้มันรอดไปอีกไม่ได้!”
สถานการณ์ตอนนี้ถึงแม้ว่าเซียวหยวนฉานจะด้อยกว่าเล็กน้อย แย่มากที่รอบๆมีสัตว์ร้ายอยู่เยอะ พวกมันถอยกลับ กล้าพูดได้เลยว่านี้นับว่าโชคดี การฆ่าราชาสัตว์นั่นซึ่งนั่นเกือบจะเป็นไปไม่ได้ด้วยซ้ำ ได้แต่แก้ไขสถาการณ์ไปเรื่อยๆเท่านั้น ถ้าเป็นเขาเซียวหยวนก็อาจจะมีโอกาสชนะได้ แต่ก็แต่ชนะเท่านั้น ความเป็นความตายต่างหากที่เป็นตัวตัดสิน ความอดทนของมันและพลังชีวิตมีมากกว่าเซียวหยวนฉานอยู่มาก นี่เป็นแค่การตัดสินใจพื้นฐานเท่านั้น
“ครืกกก!”
ราชาแห่งสัตว์ร้ายคำรามออกมาอีกครั้ง พวกสัตว์ร้ายกำลังทะยานออกไป เซียวหยวนฉานศัตรูตัวยงรายนี้กำลังถูกบดขยี้ เขาไล่ตามเซียวหยวนฉานมาตลอดทาง
ในขณะการต่อสู้เซียวหยวนฉานก็เต็มไปด้วยรอยฟกช้ำและรอยขีดข่วน หน้าอกของเขาผายใหญ่ขึ้น แม้แต่กระดูกที่อยู่ลึกก็ยังเห็นได้ชัด เขาอ้าปากค้าง ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปล่ะก็เขาจะแพ้ได้
ทุกคนที่เห็นฉากเบื้องหน้านี้ถ้าไม่รู้สึกอะไรนั่นหมายความว่าเป็นคนที่ไม่มีความรู้สึกอะไรแล้ว พวกมันจะมาเพิ่มหรือเปล่า? ทรงพลังมาก ขนาดเซียวหยวนฉานก็ยังประมือไม่ได้ สัตว์พวกนี้โหดร้ายมาก ไม่มีทางเทียบได้เลย นี้แค่พัฒนาขึ้นมาในเวลาอันสั้นๆ ถ้าหากยังให้พวกมันอยู่ที่นี่ ประเทศนี้ มนุษยชาติ จะต่อต้านมันได้ยังไง?
ทางออกของมนุษย์อยู่ตรงไหนกัน ?
ใบหน้าสง่างามของหนานกงโควเออไม่ได้ดูเคร่งขรึมอีกต่อไป ก่อนเธอจะพูดขึ้น “บัตรประชาชนคนของเมื่อกี้พวกนายเห็นกันแล้วใช่ไหม?”
สมาชิกในกลุ่มทุกคนพยักหน้าตอบรับ
“ดี ตอนนี้ก็แบ่งกันไปตามหาซะ สิบนาที ถ้าเกิดหาไม่เจอในสิบนาทีล่ะก็ช่างมัน รีบกลับมารวมตัวกันที่นี่ พวกเราจะได้เตรียมตัวออกจากที่นี่!”
ตอนนี้แค่ต้องออกจากที่นี่เท่านั้น ออกจากเมืองฮา อยู่ที่นี่ผลก็มีอย่างเดียวเท่านั้น นั่นคือการโดนฝังศพไปพร้อมกับพวกศิลปะการต่อสู้ที่กล้าหาญเพื่อปกป้องศักดิ์ศรีและความเป็นมนุษย์
“ครับ!”
หลังจากที่คนในกลุ่มได้ยินแล้ว ก็แบ่งกันไปหาทั่วสี่ทิศทาง จากประสบการณ์ของพวกเขา เจียงซิ่วคงอยู่ไม่ไกลจากที่นี่มากนัก ต้องอยู่รอบนอกนี่ล่ะ ตอนนี้กล้าที่จะกล้าเข้าใกล้จำนวนคนที่แข็งแกร่งแล้ว เห็นได้ชัดเลยว่าเจียงซิ่วไม่ได้อยู่ที่นี่
“คนที่ฝีมือดีที่มาจากแผ่นดินใหญ่นั่นจะชนะไหม?” หลี่เยียนถาม
“เซียวหยวนฉานเคยชนะมาแล้วครั้งหนึ่ง เคยชนะครั้งนึงแล้วก็สามารถชนะครั้งที่สองได้” ไกด์เฉินตอบอย่างมั่นใจเต็มร้อย
