บทที่ 336 หนึ่งดาบจากฟากฟ้าอันน่าตกตะลึง
บนท้องฟ้า ราชาสัตว์อสูรย้อมไปด้วยเลือด มันก้มหน้ามองดูร่างกายของตนเอง เป็นหลุมใหญ่หนึ่งหลุม เลือดสดๆไหลรินไม่หยุด แม้ว่าเมื่อเทียบกับร่างอันใหญ่โตของมัน หลุมนี้ไม่ได้สะดุดตามากนัก แต่ว่า ที่จริงแล้วมันได้รับผลกระทบอย่างหนักจากการป้องกันตัว
เลือดไหลรินไม่ขาดสาย จนจิตวิญญานแทบทนไม่ไหว แน่นอนว่าสัตว์อสูรก็ทนไม่ไหว สูญเสียเลือดมากเกินไป พละกำลังลดลง ระบบอวัยวะสำคัญล้มเหลวได้ แต่มันกลับไม่เป็นเช่นนั้น ความสามารถในการฟื้นฟูรักษาตัวเองของสัตว์อสูรนั้นแข็งแกร่งมาก หากเป็นคนถูกเจาะเป็นหลุมขนาดนี้คงตายไปแล้ว แต่ว่าสัตว์อสูรสามารถฟื้นฟูได้เร็วมาก ดังนั้นเมื่อราชาสัตว์อสูรเหลือบมองไปที่มันแวบหนึ่ง สายตาเย็นชาจับจ้องที่มีดเล่มนั้น “เจ้าเป็นใคร？”
มันสนใจคำถามนี้มาก
มีดเล่มนั้นหยุดนิ่งอยู่！
“นี่…….”
ราชาสัตว์อสูรตกตะลึง มนุษย์ก็ตกตะลึงไม่แพ้กัน นั่นไม่ใช่มีดและก็ไม่ใช่ดาบ แต่เป็นคนคนหนึ่ง มนุษย์ที่ประจันหน้าอยู่ เขาลอยตัวอยู่กลางอากาศ ผมยาวสยายดั่งเปลวเพลิง ฉากดวงจันทร์เบื้องหลังถูกเขาครอบครองทั้งหมด ราวกับว่าเขาเป็นผลงานการผสมผสานอย่างสมบูรณ์แบบ บนร่างเขาเปล่งแสงเป็นประกาย เต็มไปด้วยเมฆหมอก เฉกเช่นเทพเจ้า
“ลอยตัวในอากาศโดยใช้กำลังภายใน?”
ยามที่เซียวหยวนจ้านปรากฏตัว อาศัยการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วเป็นหลักสำคัญ การบินเฉียดยอดเขาทำให้ทุกคนล้วนตกตะลึง และตอนนี้ คาดไม่ถึงว่าบุคคลคนนี้จะบินตรงขึ้นไปบนท้องฟ้า
ไม่มีอันตรายใดๆโดยไร้การเปรียบเทียบ เจียงซิ่วในขณะนี้ เปรียบเสมือนการมาถึงของเทพเจ้า ทำให้คนทั้งโลกตกตะลึง
“เขา？！”
หนานกงโค่วเอ๋อร์วิ่งออกมาจากตรอกมืด “เอากล้องส่องทางไกลมาให้ฉัน….” ไม่พูดให้มากความ คว้ากล้องส่องทางไกลของหัวหน้าทีมมา
“เขาเป็นใคร？”
นี่เป็นคำถามคาใจของคนนับไม่ถ้วน
“เจียงซิ่ว, เจียงโหลวเซี่ย, เจียงโหลวเซี่ย….” หนานกงโค่วเอ๋อร์มองชายผู้แข็งแกร่งบนฟ้า เธอมีความรู้สึกว่าถูกหลอกลวง ตำหนิอย่างแรงประโยคหนึ่ง “สารเลว คิดไม่ถึงว่าจะแสร้งแกล้งทำเป็นผู้แพ้เพื่อหลอกฉัน？”
หัวหน้าทีมเพิ่งรู้สึกว่าโครงร่างของบุคคลคนนี้คล้ายเจียงซิ่วมาก “คุณหนู หรือว่า เป็นเขาจริงๆ？”
หนานกงโค่วเอ๋อร์เห็นเจียงซิ่วขึ้นไปบนฟ้ากับตา ยังจะมีตัวปลอมอีกหรือ จึงพยักหน้าอย่างหนักแน่น
“ไม่ผิด เขาก็คือเจียงโหลวเซี่ย！”
สมาชิกในทีมที่อยู่ข้างๆต่างตกใจและตกตะลึง หัวหน้าทีมพูด “เป็นคุณเจียงจริงๆ พวกเรามีทางรอดแล้ว ผู้ที่แข็งแกร่งอันดับหนึ่งของประเทศมาแล้ว”
“ทุกท่านได้ยินหรือไม่？”
“ผู้ที่แข็งแกร่งอันดับหนึ่งของประเทศมาแล้ว”
เฮ้ ข่าวลือแพร่กระจายออกไป เกิดความโกลากลระลอกหนึ่ง ผู้ที่สิ้นหวังแต่เดิม สักพักจิตใจรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา สงครามของผู้แข็งแกร่งฉายชัดขึ้นอีกครั้ง
“คุณเจียง ฆ่ามันเลย”
“ฆ่าเลย มันเป็นแค่สัตว์”
เซียวหยวนจ้านเมื่อได้ยินดังนั้น ก็เบิกตากว้างมองชายคนนั้นบนท้องฟ้า ไม่แปลกใจ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมราชาสัตว์อสูรจึงถูกแทง ตอนนี้ในประเทศมีเพียงท่านนั้นจึงจะมีความแข็งแกร่งเช่นนี้
หลี่เยียนเมื่อได้ยินก็สับสน มองไปทางหนานกงโค่วเอ๋อร์อย่างเหลือเชื่อ “คุณพูดว่าอะไรนะ เด็กน้อยของคุณคนนั้น คือเจียงโหลวเซี่ย？”
“อื้ม！”
หนานกงโค่วเอ๋อร์ตกตะลึงจริงๆ แต่ว่าตกใจและตื่นเต้นหลังจากที่ร้องไห้ จากนั้นก็อารมณ์ไม่ดี นายหมายความว่าอย่างไรกัน ปกปิดตัวตนเพราะกลัวว่าฉันจะปฏิเสธนายงั้นหรือ หรือว่ากลัวฉันต้องการอิทธิพลของนาย ？หนานกงโค่วเอ๋อร์คิดในใจ ฉันไม่ได้หวงนายจริงๆ ถ้าจะพูดว่าหวง คุณหนูคนนี้ก็หวงใบหน้าอันหล่อเหลาซึ่งไม่เหมือนกับคำพูดเลย
ใบหน้าของหลี่เยียนแปรเปลี่ยนเป็นอ่านยาก “นายเป็นท่านผู้นั้นจริงๆ? ถ่อมตัว เก้าเทพนิยาย ชำละล้างสวรรค์ เคราะกรรมพันปี หัวใจที่ไร้ความรัก ยังไม่รวมถึงความโดดเด่นของเจียงเจียงโหลวเซี่ยทุกตารางนิ้ว คุณเจียงจริงๆ หรือ？”
ไกด์ด้านข้างพูด “ทั้งประเทศในขณะนี้ นอกจากคุณเจียง เกรงว่าจะไม่มีใครสามารถลอยตัวในอากาศโดยใช้กำลังภายในเท่านั้น”
ราชาสัตว์อสูรพูด “เป็นเจ้านั่นเอง ข้าเคยได้ยินเกี่ยวกับเจ้าว่ามีพละกำลังเพียงเล็กน้อย”
เจียงซิ่วหัวเราะเยียบเย็น
“เจ้าอยากให้พวกมนุษย์โง่นั่นโผล่หัวออกมางั้นรึ？ จึงมาชำระความกับข้า？”
เจียงซิ่วพูด “ที่นี่คือดินแดนของมนุษย์ แกถอยไปเถอะ วันนี้ฉันจะไว้ชีวิตแกสักครั้ง” สังหารราชาสัตว์อสูร เจียงซิ่วมีความมั่นใจแน่นอน แต่ที่นี่มีอะไรมากมายเต็มไปหมด ยังมีสัตว์อสูรในเมือง เขาฆ่าได้ไม่หมด ยังมีอาวุธนิวเคลียร์ที่ประคองไว้เหนือหัวอีกไม่เช่นนั้นมันจะหล่นลงมา
ราชาสัตว์อสูรพูด “ถ้าหากว่าข้าพูดว่าไม่ล่ะ？”
มันไม่สามารถยอมแพ้อย่างง่ายดายเช่นนี้ ในเวลานี้ไม่ต้องพูดถึงอาณาเขตของฮ๋า ยังมี สมบัติที่ใจกลางหุบเขาเซียน กับผลไม้ดอกไม้วิเศษบนภูเขา มันไม่ยินยอมมอบให้มนุษย์เด็ดขาด
“งั้นก็จำเป็นต้องฆ่าแกซะ！”
ยามที่สนทนากัน ร่างของเจียงซิ่วล้อมไปด้วยมีดหัวจรดเท้า กลายเป็นมีดคมประกายวาววับ พุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว เช่นเดียวกับมีดบินที่บินออกไป
ร่างของเขาแหลกสลาย กลายเป็น*หยกมันแพะที่โปร่งแสงและเปล่งประกายสดใสอย่างน่าทึ่ง
*หยกมันแพะ เป็นหยกคุณภาพสูงมีสีขาวบริสุทธิ์มีความมันวาว เนื้อหยกมีลักษณะอ่อนนุ่มและมีสีเหลืองเล็กน้อย
มีดพุ่งไปอย่างบ้าคลั่ง ราวกับตัดแผ่นฟ้ายามค่ำคืนแยกออกเป็นสองส่วน！
ทั้งยังคล้ายอุกกาบาตที่พุ่งผ่านชั้นบรรยากาศบนฟ้า
“นี่คืออะไร？”
เหล่านักสู้จ้องมองโดยไม่กระกริบตาอย่างไม่อยากเชื่อในสายตาของตนเอง การต่อสู้ของมนุษย์สามารถมาถึงระดับนี้ได้อย่างไร？
มีดที่เปล่งประกาย พุ่งตรงไปยังราชาสัตว์อสูรอย่างรวดเร็ว ราชาสุตว์อสูรมีร่างกายใหญโตมาก สูงห้าเมตร เงามืดที่แผ่กระจายไปทั่วนี้ ผิวหนังภายนอกแข็งแรงดังเหล็กกล้า
“โฮก！”
มันกรีดร้องคำราม ร่างใหญ่ยักษ์พุ่งเข้าหามีด
กริ๊ง！
พอมีดพุ่งมาถึงมันใช้กรงเล็บปัดมีดกระเด็นไป กรงเล็บนี้มันมีพลังแห่งสวรรค์และยังมีเส้นเลือดแห่งการตื่นรู้ทั้งหมด แสงจากชั้นรอยแยกของกรงเล็บแตกออก พร้อมกับเสียงกรีดร้อง ลมหายใจถูกทำลายพรากออกจากร่าง
“กริ๊งกริ๊ง..”
กรงเล็บกับการพุ่งชนของใบมีด เสียงกระทบกันดังแสบหู เสียงสั่นสะเทือนที่ความหนาแน่นสูงนั้น ราวกับต้องการจะทำลายแก้วหูของมนุษย์ธรรมดา
“อา！”
การต่อสู้นั้นทำให้ทุกคนเบื้องล่างต้องปิดหูของตัวเอง
ซูม ซูมมม！มีดระเบิดออก กระจายทั่วฟ้าครอบคลุมผืนดิน เลือดสดสาดทะลักออกมา พร้อมกับเสียงคำรามกรีดร้องคร่ำครวญเจ็บปวดสุดขั้วหัวใจ
“อ้ากกกก…..”
เนื้อหนังของราชาสัตว์อสูรปลิวออกไป มันตกตะลึงและเกรี้ยวโกรธมาก ในใจหวาดกลัวถึงที่สุด
“มือของข้า！”
มือเท้าทั้งสี่อาบไปด้วยเลือดสดๆปลิวออกมา คาดไม่ถึงว่าจะถูดตัดโดยมีด ชุ่มโชกไปด้วยเลือด
เร็วมากจนมองไม่ชัด เห็นเพียงแค่เจียงซิ่วเปลี่ยนร่างเป็นมีด หมุนวนล้อมราชาสัตว์อสูรไม่หยุด ลงมืออย่างรวดเร็วและรุนแรง แสงจากมีดวิบวับกลางอากาศ ราวกับเทพธิดาสังหารปีศาจร้าย
“โฮก โฮกก…”
เผ่าพันธุ์อันเก่าแก่และสง่างาม คาดไม่ถึงว่าจะถูกทารุณไม่ต่างจากสัตว์ปีกทั่วไป มันเกรี้ยวกราดดุร้าย ตูม ร่างกายทั้งหมดระเบิดตูมออกมา เปลวไฟโลมเลียแผดเผา สีของเปลวไฟเป็นสีดำ ยามที่เปลวไฟลุกโหมราวกับมีเสียงฟ้าร้อง
“เผาไหม้จิตวิญญาณของปีศาจร้าย？”
“คุณพระช่วย！”
ซูม！เจียงซิ่วเร็วมาก หน้าผากอันแข็งแกร่งระเบิดแสงออกมา ทุกคนต่างหลบโดยทันที เหลือบมองกลับไปแวบหนึ่ง แผ่นฟ้าและผืนดินเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลัน ดาบสวรรค์เล่มหนึ่งที่มีมาแต่โบราณกำลังไขว้ทับกันเป็นช่องว่าง ตกลงมาจากฟ้า
ดาบเล่มนี้ยาวและใหญ่มาก ทอดยาวหลายลี้
“แบ่งแยกฟ้าและดิน ดาบพิโรธตัดยอดเขานับพัน”
ตู้ม！
ดาบสวรรค์ยาวหลายลี้ร่วงลงมาจากฟ้า ช่วงเวลาที่ดาบตกลงมา ทุกคนเบิกตากว้างราวกับพบพญายม กลั้นหายใจ ตะลึงนิ่งค้างจนพูดอะไรไม่ออก ยากที่จะทำให้คนอื่นเชื่อได้
นี่คือดาบของมนุษย์ ดาบนี้ ทอดยาวหลายลี้ จุดศูนย์ถ่วงที่รุนแรง แม้แต่แผ่นฟ้าและผืนดินราวกับว่าทนรับไว้ไม่ไหว
“นี่……..”
ริมฝีปากของหนานกงโค่วเอ๋อร์อ้าค้างเป็นรูปตัวโอ จนไม่ปิดปากเป็นเวลานาน
“นี่ก็แข็งแกร่งมากแล้วงั้นหรือ”
ดาบยังไม่ทันตกลงมาอย่างสมบูรณ์ ราชาปีศาจรู้สึกถึงดาบอันทรงพลังที่กดทับลงมาจนหายใจลำบาก ทั้งร่างสั่นไหว เปลวไฟบนร่างของมันดับมอดไป ทำให้ร่างของมันถูกกระแทกระเบิดออก
ตอนที่ดาบสวรรค์ตกลงมาจริงๆ เลือดเนื้อระเบิดและถูกตัดแหลกเป็นผุยผง
“ตาย ตายแล้วหรอ？”
“ถูกฆ่าตายแล้ว？”
ช่างเป็นดาบสวรรค์อันทรงพลัง พวกเขาต่างไม่คิดว่าราชาสัตว์อสูรจะยังอยู่รอดได้ ดาบเล่มนั้นชวนให้ตกตะลึงเป็นอย่างมาก
ใจกลางศูนย์ญชาการ ได้เห็นการต่อสู้อันน่าตกตะลึงแล้ว ในเวลานี้หัวหน้าทีมเพิ่งมีปฏิกิริยาตอบสนอง “ชนะ ชนะแล้วหรือ？”
เจ้าหน้าที่พูดอย่างตื่นเต้น “ใช่ ชนะแล้ว！”
“บุคคลคนนั้นก็คือเจียงโหลวเซี่ย ในที่สุดเขาก็มาถึงแล้ว พวกเราไม่ต้องใช้อาวุธนิวเคลียร์แล้วละ”
ทันใดนั้นทั้งห้องญชาการเงียบสงบลงอย่างน่าแปลกใจ ทุกคนล้วนนึกถึงคำถามหนึ่ง นัยน์ตาค่อยๆ เผยถึงความหวาดกลัว หัวหน้าทีมเร่งรุดไปยังเครื่องมือสื่อสาร
เครื่องบินทิ้งระเบิดยังคงบินวนอยู่บนฟ้า แม้ว่าการต่อสู้ครั้งใหญ่จะมีความรุนแรง แต่มันเกิดขึ้นในเวลาอันแสนสั้น สิ่งที่ยิ่งแน่ก็คือ นักบินที่นั่งบนเครื่องบิน เพราะต้องหลีกเลี่ยงอันตรายจากการถูกโจมตีจากราชาสัตว์อสูรจึงบินในระดับสูงเป็นพิเศษ ยิ่งไปกว่านั้น นักบินไม่มีทางมองเห็นเหตุการณ์ใต้เก้าอี้ได้เลย
เขาสูดหายใจลึก กดปุ่มสีแดงลงไป
ปล่อย！
ประตูใต้ท้องเครื่องบินเปิดออก ขีปนาวุธลูกหนึ่งด้านในตกลงไปเบื้องล่าง นี่จะเป็นฉากหนึ่งที่จะถูกจารึกในประวัติศาสตร์
“ไม่ ไม่เอานะ！”
