ตอนที่ 350 ยินดี
เฉิงหลิงหรานรู้สึกว่าหัวใจของเธอกำลังจะตายและฟื้นขึ้นมาใหม่: “ขอบคุณพระเจ้าที่ไม่ใช่เสี่ยวซิ่ว … ” เพียงชั่วครู่เธอก็เกือบจะเป็นลมและทรุดตัวลง
นักประดาน้ำพยายามช่วยเหลือ แต่ผู้คนเสียชีวิตไปแล้วอย่างสมบูรณ์ ผู้คนอยากจะออกห่าง เมื่อได้ยินว่ามีคนตาย ผู้สังเกตการณ์แล้วก็แยกย้ายกันอย่างรวดเร็ว
เฉิงหลิงรานวางแผนที่จะออกไปเมื่อเขาหันหลังกลับเขาเห็นร่างของชายที่หลงทางอยู่ในระยะไกลเขากดที่ราวบันไดและมองไปที่แม่น้ำและทำให้จิตใจของเขาหายไปมันไม่ใช่เจียงซิวหรือใครเฉิงหลิงรานรีบไปที่เจียงซิว
เจียงซิ่วมองไปข้างหน้า แต่เขาเห็นว่าเฉิงหลิงหรานกำลังเร่งรีบอย่างมากโผเข้าหาแขนของตัวเอง
เสียงเจ็บปวดและน้ำตาก็ไหล:“ ตกใจจะตายอยู่แล้ว ฉันคิดว่าเป็นนาย ฉันคิดว่าฉันจะไม่ได้เจอนายอีกแล้ว”
เจียงซิ่วยืนแข็งอยู่ตรงนั้นเหมือนต้นไม้
“พี่คิดว่าฉันจะฆ่าตัวตายเหรอ?”
เฉิงหลิงหรานไม่กล้าพูดในขณะนี้มือและเท้าของเธอยังเย็นและชา ฉันได้ยินมาว่ามีคนกระโดดลงไปในแม่น้ำฉันเลยคิดว่ามันคือเจียงซิ่ว ฉันสติแทบหลุด แต่ว่าตามสถานการณ์ของเจียงซิ่วมีสัญญาณ เพียงแค่มองไปที่ใบหน้าคนคนนั้น ก็ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นเด็กผู้หญิง
“นายสัญญากับฉัน อย่าทำสิ่งที่โง่” เฉิงหลิงหรานพูดอย่างตื่นเต้น:“ ตอนนี้นายด้วนไปแล้ว ถ้าด้วนไปอีกจะทำอย่างไร นายก็จะเดินไม่สะดวก พ่อแม่ของนายก็ต้องดูแลนาย และฉันก็จะต้องดูแลนายอีก”
เจียงซิ่วกล่าวว่า: “พ่อแม่ของฉันจะแก่ แล้วพี่จะแต่งงาน… “
เฉิงหลิงหรานพูดคำยืนยัน: ” ฉันไม่ได้แต่งงาน ฉันยังไม่ได้ทำสัญญาการแต่งงานกับคนอื่น ฉันสามารถดูแลนายและดูแลนายได้นานเท่าไหร่ก็ได้”
เจียงซิ่วไม่เคยคาดหวังเฉิงหลิงหรานสามารถตกหลุมรักเขาได้ ในชีวิตสุดท้ายเฉิงหลิงหรานอยู่กับเขาเพียงเพื่อชำระหนี้สินในโลกนี้ เขาไม่ได้มีความหวังแบบฟุ่มเฟือยเช่นนี้ แต่ผู้คนก็เห็นแก่ตัว ฉันปลูกมันลึกลงไปแล้วบางทีมันอาจจะเป็นกุญแจมือ แต่หัวใจของเจียงซิ่วนั้นบอบช้ำไปแล้ว
“ทำไม นายไม่เชื่อฉันหรอ”
เจียงซิ่วดูที่เฉิงหลิงหรานสีหน้าของเธอเครียดและหวาดกลัวมาก แต่ดวงตาของเธอแน่วแน่เจียงซิ่วเองก็ไม่กังวล
ในชีวิตสุดท้าย เจียงซิ่วต้องการฆ่าตัวตาย เฉิงหลิงหรานหยุดทุกอย่างแล้ว จากนั้นเจียงซิ่วก็ยังคงเสียใจ แม้กระทั่งทำสิ่งพิเศษสำหรับเธอ ครอบครองเฉิงหลิงหรานโดยใช้ความสะดวกสบายของตัวเองเพื่อเจียงซิ่ว ทำให้ความเกลียดชังในหัวใจของเขาราบรื่น คนสองคนสุดท้ายก็จะอยู่ในกระแสเดียวกัน
อย่างไรก็ตามความแตกต่างที่ใหญ่ที่สุดระหว่างชีวิตสุดท้ายและชีวิตปัจจุบัน เขาไม่ได้แต่งงานกับเฉิงหลิงซู่ในชีวิตสุดท้ายและนี่จะเป็นอุปสรรคที่ยากระหว่างพวกเขา เจียงซิ่วไม่สนใจความสัมพันธ์นี้อย่างแน่นอน เจียงซิ่ว แน่นอนไม่สนใจความสัมพันธ์นี้ แต่ เฉิงหลิงหรานไม่เหมือนเดิม เธอต้องมีศีลธรรมและมันก็เป็นศีลธรรมที่มีขนาดใหญ่มาก ดังนั้นเจียงซิ่วจึงไม่ทราบว่าเธอใส่ใจตัวเองมากแค่ไหน เป็นไปได้ที่จะแทนที่ความสัมพันธ์นี้หรือไม่
เจียงซิ่วพูดอย่างเฉยเมย: “พี่ต้องการให้ฉันเชื่อ?”
“ได้ งั้นพี่ก็มาแต่งงานกับฉัน!”
ดวงตาของเจียงซิ่วเฉยเมยมากดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสงสัยและเขาไม่เชื่อคำพูดของเธอเฉิงหลิงหรานตระหนักว่าเจียงซิ่วหมดความมั่นใจในทุกสิ่งในโลกนี้
หลังจากเจียงซิ่วทุบเท้าของเขาเหมือนหาดโคลน เฉิงหลิงหรานต้องการดูแลเจียงซิ่วนี่คือสิ่งที่เธอปรารถนา หัวใจของเธอ อย่างไรก็ตามซู่ซู่อยู่ในประเภทนี้และเธอไม่สามารถนึกถึงเธอได้ เธอโกรธมากในเวลานั้น แต่หลังจากนั้นเธอเป็นน้องสาวคนโปรดของเธอ น้องสาวของเธอเป็นผู้หญิงที่สวย เธอรู้สึกว่าเธอต้องมีความรับผิดชอบ ด้วยเหตุนี้เธอจึงหึง เจียงซิ่วมากและอยากดูแลหัวใจของเขา มันแข็งแกร่งขึ้น แต่ฉันไม่ได้คิดถึงการแต่งงานกับเขา
แม้ว่าตอนนี้ทุกคนรู้กันแล้ว แต่ก็มีหลายสถานการณ์ที่คล้ายกัน แต่เธอค่อนข้างอนุรักษ์นิยมและยอมรับไม่ได้
“ทำไมพี่ไม่ตกลง”
เจียงซิ่วหัวเราะเยาะ
“ฉันรู้ว่าฉันเป็นคนจนยังเป็นชายตาบอด … ” เฉิงหลิงหรานรีบยื่นมือออกมาปิดปากของเขาไม่ปล่อยให้เขาพูดต่อไป ในขณะนี้เธอกำลังตกอยู่ในความสูญเสียและบุคคลทั้งหมดอยู่ในสภาพยุ่งเหยิง
แต่เธอกลัวที่จะได้ยินเจียงซิ่วพูดแบบนี้
“ให้ฉันคิดหน่อยเถอะ … “
เฉิงหลิงหรานหายใจเข้างลึก ก้มศีรษะและทำสมาธิ ฉันกำลังดิ้นรนทุกหนทางในสวรรค์และโลก
หากไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาเจียงซิ่วจะกลายเป็นเช่นนี้ ปล่อยให้เธอแต่งงานกับเจียงซิ่ว
เธอจะสัญญา แต่เจียงซิ่วกับซูซูเคยแต่งงานกันแล้ว สิ่งนี้ทำให้ความคิดของเธอยากที่จะผ่าน และคนภายนอกก็จะเอาไปพูด พ่อแม่ของเธอจะไม่เห็นด้วย ยิ่งไปกว่านั้น เธอและซู่ซู่จะเจอหน้ากันได้อย่างไร ถ้าหากไม่สัญญา เจียงซิ่วจะทำอย่างไร
ในตอนนี้เฉิงหลิงหรนก็สับสนเอามากๆ
แต่เจียงซิ่วไม่ปล่อยให้เธอคิดนานจนเกินไป บางครั้งผู้คนก็ควรตัดสินใจแบบหุนหันพลันแล่น ไม่งั้นก็จะไม่มีเรื่องเสียใจในโลกนี้
“เป็นอะไรไป?”
เจียงซิ่วคว้าขาของเขาอย่างเจ็บปวด
“ไม่มีอะไร!”
เขานั่งลงบนเข่าของเขาด้วยการเตะแข็งดูเหมือนว่าเขาไม่สามารถรองรับได้เขาคว้าขาของเขาอย่างหนักและมือของเขาสั่น และด้านล่างของดวงตาของเขาเป็นที่น่าสนใจ
เฉิงหลิงหรานกัดแล้วพูดว่า: “เสี่ยวซิ่ว ฉันไม่สามารถแต่งงานกับนายด้วยการจัดงานที่ยิ่งใหญ่ เราจะไม่ปล่อยให้คนอื่นรู้ ได้ไหม?””
นี่คือสัมปทานที่ใหญ่ที่สุดของเฉิงหลิงหราน
หัวใจของเจียงซิ่วเกิดความปีติยินดี หากคุณทำตามขั้นตอนนี้คุณจะทำอะไรได้ในภายหลัง ปากพูดว่า: “พาฉันออกไปพบเพื่อนๆ เพื่อนร่วมงานกลัวที่จะขายหน้าหรอ”
เฉิงหลิงหรานกล่าวว่า: ”ไม่ ไม่ใช่ ฉันกังวลคือพ่อแม่ของฉันและไหนจะซู่ซู่อีก… …. “
เธอห่วงใยครอบครัวของเธอเท่านั้น
“พวกเขาควรจะขอบคุณคุณ … “
เมื่อพูดถึงคนสามคนนี้ดวงตาของเจียงซิ่วประกายความขยะแขยงเล็กน้อย แต่เมื่อความขยะแขยงมาถึงระดับหนึ่งมันก็เกลียด ดวงตาแบบนี้ทำให้เฉิงหลิงหรานกลัว “นายอย่าโทษพวกเขา ฉันจะดูแลนายในอนาคต”
“งั้นให้ฉันจูบพี่หน่อย … “
เฉิงหลิงหรานตกใจและมองไปรอบ ๆ ผู้คนที่อยู่รอบตัวเขามาและไปและใบหน้าก็แดงและเธอก็ปฏิเสธทันที แต่คิดถึงเจียงซิ่วในขณะนี้มีเขามีความรู้สึกที่ละเอียดอ่อนมากการปฏิเสธใดๆ ที่ทำให้เขารู้สึกว่าถูกเลือกปฏิบัติเขาอาจไม่พอใจ เขากล่าวว่า: “ที่นี่?”
“อื้ม..”
เฉิงหลิงหรานคลุมหน้าผากของเขาด้วยมือของเขาและไม่กล้าปล่อยให้คนที่อยู่ข้างๆสังเกตเห็นเธอเขาพูดด้วยเสียงเหมือนยุง: “งั้นนายก็รีบหน่อยสิ!”
ผู้หญิงมีเวทย์มนตร์และมันเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าเหลือเชื่อ สำหรับผู้ชาย ผู้ชายไม่สามารถเดาได้ว่าหัวใจของผู้หญิงกำลังคิดอะไรอยู่ โอ้อวด ความเห็นอกเห็นใจ บางครั้งมันจะมีบทบาทในระยะอนันต์และเหนือสิ่งอื่นใด มันจะไม่เกิดขึ้นกับเด็กผู้ชายดังนั้นผู้หญิงจึงถูกกล่าวว่าเป็นสัตว์อารมณ์
ตอนนี้การกระทำของเฉิงหลิงหรานดูเหมือนจะเป็นเช่นนั้น
จูบของเจียงซิ่วถูกประทับ เฉิงหลิงหรานร่างแนบแน่นราวกับถูกผูกด้วยกุญแจมือมือ มือของเธอถูกจับอย่างแน่นหนา แต่ดวงตาของเธอหลับสนิทนี่เป็นจูบแรกที่กล่าวว่ามันจะทำให้รู้สึกเวียนศีรษะและแข็งแรง การกระตุ้นเส้นประสาทสมองเช่นเดียวกับไฟฟ้า เจียงซิ่วกังวลว่าเธอก้มและเอื้อมมือไปหยุดเอวของเธอ
เอวของเฉิงหลิงหรานอยู่ใกล้แค่ไหนเจียงซิ่วเคยเห็นมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วนและเขาก็ไม่สามารถวางมันลงได้ แต่ตอนนี้เขาอายุน้อยกว่าเอวของเฉิงหลิงหรานและเขาไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ เฉิงหลิงหรานโดยไม่รู้ตัวเธอของเธอก็มาอยู่บนคอของเจียงซิ่วแล้ว
จูบอย่างร้อนแรงของชายและผู้หญิงดึงดูดความสนใจของผู้คนโดยรอบ
ที่นี่สะพานมีชื่อที่น่าสนใจมากเรียกว่าสะพานซ่ายเฉี่ย คนที่กำลังมองหาความรักที่นี่มีโอกาสสูงที่จะประสบความสำเร็จเกือบ 100% ท้องฟ้าสีฟ้าเมฆสีขาวน้ำใสความอ่อนโยนถึงแม้จะมีการกล่าวกันว่า ความรักที่สกปรกแต่ก็เป็นความรักเช่นกัน
“พี่ชายพี่สาวซื้อช่อดอกไม้ไหม”
เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ไม่รู้ว่าควรจะเอาตะกร้ากุหลาบไปขายเมื่อใด เฉิงหลิงหรานตื่นขึ้นการอากรไม่ได้ติและใบหน้าของเธอก็เป็นสีแดงและหูของเธอก็เป็นสีแดง
เจียงซิ่วแทบจะรอไม่ไหวที่จะตบเด็กผู้หญิงตัวเล็กจนตายอย่างใจจริง
“พี่ชาย ซื้อดอกไม้แล้วค่อยทำต่อ”
เจียงซิ่วกล่าวว่า: “ดอกไม้เท่าไหร่
“หนึ่งร้อย!”
ดวงตาของเจียงซิ่วเบิกกว้างแม้ว่าเขาจะไม่ได้ซื้อดอกไม้ แต่เขาก็รู้ว่ากุหลาบเช่นนั้น สิบหยวนก็แพงมากแล้ว: “ทำไมคุณไม่คว้ามัน”
เด็กหญิงตัวน้อยพูดว่า: “ชีวิตช่างเป็นช่วงเวลาที่สำคัญมันช่างเป็นดอกไม้ พี่ชายคุณคิดว่าหนึ่งร้อยไม่คุ้มหรอพี่ชาย พี่สาวไม่ชอบผู้ชายตระหนี่”
เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนนี้อาจอายุเพียงเจ็ดหรือแปดปีรูปร่างหน้าตาของผู้ใหญ่ตัวเล็ก ๆ และตรงข้ามกับเฉิงหลิงหรานก็ไม่สามารถช่วยได้ ได้แต่เอามือปิดปากแล้วแอบยิ้ม มันเป็นรอยยิ้มจริงๆ
“โอเค หนึ่งร้อยก็หนึ่งร้อย!”
รับดอกไม้แล้ว เจียงซิ่วก็ส่งเฉิงหลิงหราน “ให้พี่!”
“อื้ม หอมมาก … “
เจียงซิ่วยังต้องการทำสิ่งนั้นเฉิงหลิงหรานรู้สึกสับสนและพูดว่า: “เคราของนายเยอะและผมก็ยุ่ง ผมไม่ได้สระกี่วันแล้วเนี่ย ฉันสามารถทำให้ได้นะ”
เฉิงหลิงหรานอาจเป็นแรงกระตุ้นชั่วขณะหรือแม้แต่หยุดชั่วคราว เจียงซิ่วคิดว่าสิ่งนี้ไม่ปลอดภัยมากวิธีที่ปลอดภัยที่สุดคือการพาเธอออกไปและพาเธอไปโดยตรง
“บ้านฉันไม่มีที่อาบน้ำ!”
บ้านที่เขาพูดนั้นแน่นอนว่าเป็นบ้านของเขาเอง และ ซู่ซู่แน่นอนว่าจะไม่ไปที่นั่นอีกแล้ว
“ไปที่นั่นกันเถอะ!”
เด็กโง่ตัวน้อยกำลังรอคำพูดนี้ของคุณอยู่
