ตอนที่16 คุณชายรอคุณที่ห้องหนังสือ
มู่น่อนน่อนไม่คิดว่า ผู้นำของตระกูลที่ร่ำรวยเทียบเท่าประเทศคนนั้น จะเป็นคนที่มีสีหน้าอ่อนโยนเป็นมิตรแบบนี้
เธอตะลึงนิ่งไปสักครู่ แล้วพูดว่า”ฉัน ฉันคือมู่น่อนน่อน”
ซื่อของครั้งนี้ไม่ได้แกล้ง แต่ทำให้ตกใจจริงๆ
“ไม่ต้องเขิน เธอแต่งเข้าตระกูลเฉินแล้ว ก็คือส่วนหนึ่งของตระกูลเฉิน ก็ถือว่าเป็นลูกสาวของฉัน”
เฉินชิงเฟิงพูดไปพลาง ถือกาน้ำที่อยู่ข้างๆเทน้ำให้หล่อนไปพลาง
ตอนอยู่ตระกูลมู่ มู่ลี่เหยียนไม่เคยมองเธอตรงๆเลย ความสนใจของเซียวชู่เหอก็อยู่ที่ตัวสองพี่น้องนั้นทั้งหมด
ไม่เคยมีผู้ใหญ่คนไหนปฏิบัติต่อเธออย่างอ่อนโยนแบบนี้บ้างเลย อยู่ๆก็ตกใจที่ได้รับความเมตตาอย่างไม่คาดคิดเล็กน้อย
มู่น่อนน่อนรับแก้วน้ำมา”ขอบคุณค่ะ”
“เธอทำเหมือนถิงเซียวก็ได้ เรียกฉันพ่อ”เฉินชิงเฟิงพูดพลาง ประเมินหล่อนอย่างเงียบๆพลาง
หน้าตาไม่ค่อยเข้าตา ปฏิกิริยาเชื่องช้าเล็กน้อย ถึงแม้จะเขินเก้ๆกังๆแต่กลับมีมารยาท เป็นเด็กที่จิตใจงามเป็นธรรมชาติ
“……พ่อ”มู่น่อนน่อนเรียกอย่างลังเล
บนหน้าเฉินชิงเฟิงปรากฏรอยยิ้มออกมา น้ำเสียงขอโทษ”เธอแต่งงานกับถิงเซียว ไม่ได้จัดงานแต่งลำบากเธอหน่อยนะ จริงๆวันนี้ควรจะเป็นเธอกับถิงเซียวกลับไปทานข้าวที่บ้านเก่า แต่ถิงเซียวเด็กนั้นเพราะว่าเรื่องของแม่มีปมในใจ ไม่ยอมกลับบ้านเก่าสักที ทีหลังเธอแนะนำๆเขาหน่อย”
คือครอบครัวใหญ่ที่ถูกสืบทอดมาหลายร้อยปี เป็นประเพณีมาสามชั่วอายุ
ว่ากันว่า บ้านเก่าหลังนั้นของตระกูลเฉินไม่สามารถตีราคาได้ เคยมีคนลองให้ราคาแสนล้านจะซื้อบ้านของตระกูลเฉิน สุดท้ายคนนั้นกลายเป็นเรื่องตลกในวงการคนชั้นสูง
และในคำพูดของเฉินชิงเฟิงยังพูดถึงเรื่องที่เกี่ยวกับแม่ของเฉินถิงเซียว มู่น่อนน่อนก็รู้มานิดหน่อย
การลักพาตัวในสิบปีก่อน โจรไม่ใช่ลักพาตัวแค่เฉินถิงเซียว แล้วยังลักพาตัวแม่ของเฉินถิงเซียวไปด้วย
แต่ว่าสุดท้ายช่วยออกมาได้แค่เฉินถิงเซียว
สำหรับแม่ของเฉินถิงเซียว มีคำพูดหลายแบบ
มีคนบอกว่าหล่อนตายแล้ว มีคนบอกว่าหล่อนยังไม่ตาย และยังมีคนบอกว่าหล่อนถูกโจรลักพาตัวทำให้เสื่อมเสีย……
มู่น่อนน่อนเงยหน้ามองเฉินชิงเฟิง พูดอย่างเชื่องช้าว่า”แต่ว่า……จนถึงตอนนี้ฉันก็ยังไม่……เจอเขา”
คำด้านหลัง เธอพูดเสียงเบาๆ
เธอสังเกตเห็น หลังจากเฉินชิงเฟิงได้ยินคำพูดของเธอแล้ว สีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย
และแล้ว เฉินชิงเฟิงก็ไม่ได้ถามเรื่องเฉินถิงเซียวอีกเลย แต่ถามเรื่องความเป็นอยู่ของมู่น่อนน่อนอย่างเป็นห่วง
มู่น่อนน่อนตอบไปตามตรง น้ำเสียงช้าๆ ดูเหมือนจะเชื่องช้าแต่กลับจริงใจมาก
ตอนออกไป เฉินชิงเฟิงยังคงให้เลิ่งซู่ส่งหล่อนกลับบ้านพักตากอากาศของเฉินถิงเซียว
……
เลิ่งซู่ส่งหล่อนถึงหน้าประตูบ้านพักตากอากาศ ดูมู่น่อนน่อนเข้าไปแล้ว เขาถึงจากไป
เวลานี้ เวลานี้มู่น่อนน่อนถึงจะนึกย้อนกลับไปได้ ก่อนหน้านี้ดูเหมือนเฉินชิงเฟิงกำลังลองเชิงเธออยู่?
แล้วนึกดู ก็รู้สึกไม่ใช่
เหมือนเขาจะลองเชิงเฉินถิงเซียวมากกว่า
ถึงแม่เธอจะยังไม่เคยเจอเฉินถิงเซียว แต่ว่า เธอกลับรู้สึกได้ว่า ความสัมพันธ์ของพ่อลูกคู่นี้ไม่ค่อยดี และมีความขัดแย้งกันมาก
เฉินชิงเฟิงบอกว่า เฉินถิงเซียวมีปมเพราะว่าเรื่องของแม่ แต่ว่าแม่ของเขาไม่อยู่ตั้งแต่10กว่าปีก่อนตอนที่ถูกลักพาตัวนั้นแล้ว หรือว่าเพราะเรื่องที่ถูกลักพาตัวก็เลยมีความบาดหมางใจกันกับเฉินชิงเฟิง?
“คุณหญิง”
มู่น่อนน่อนถูกเสียงของบอดี้การ์ดดึงสติมา เงยหน้ามองบอดี้การ์ดที่พูด
บอดี้การ์ดนี้คุ้นตา คือคนที่วันนั้นไปรับเธอจากตระกูลมู่
บอดี้การ์ดพยักหน้าเล็กน้อย น้ำเสียงเรียบ”คุณชายอยากเจอคุณ”
มู่น่อนน่อนสงสัยว่าตัวเองฟังผิด เธอนิ่งไปสามวิ ถึงพูดว่า”คุณชาย?เฉินถิงเซียว？”
“ใช่ครับ คุณชายรอคุณที่ห้องหนังสือ”
