บทที่181 ความคิดคาดเดาที่บ้าบิ่นอย่างหนึ่ง
มู่น่อนน่อนตะลึงงันไปเล็กน้อย เลิกสายตามองไปทางเฉินถิงเซียว
เฉินถิงเซียวมีสีหน้าไม่สบอารมณ์นักออกมา “ช้า”
พูดจบ มือข้างนึงของเขาก็ถือกระเป๋าขึ้นมา มืออีกข้างก็จูงเธอออกไปด้านนอก
มู่น่อนน่อนหันหน้ากลับไปมองดูมือที่เขาช่วยเธอถือกระเป๋าข้างนั้น ก้มหน้าลง เม้มริมฝีปากยิ้มจางๆออกมา
คุณชายเฉินก็มีตอนที่ใส่ใจคนอื่นเขาเหมือนกัน
……
ทั้งสองคนเข้ามานั่งในรถ เฉินถิงเซียวสตาร์ทรถไปพลาง เอ่ยพูดออกมาอย่างไม่ใส่ใจไปพลาง “หาเวลาไปลาออกซะ”
น้ำเสียงของเขาฟังดูไม่ใส่ใจเกินไป ใช้เวลาปาไปครึ่งนาทีเต็มๆ กว่ามู่น่อนน่อนจะได้สติกลับมารู้ว่าเขากำลังพูดอะไรอยู่
“คุณบอกฉันหรอ?” มู่น่อนน่อนชี้หาตัวเอง
เฉินถิงเซียวหันไปมองเธอ สายตาสงบนิ่ง “ไม่อย่างนั้นล่ะ?”
“ทำไมจู่ๆถึงอยากให้ฉันลาออก?” คำพูดนี้ของเขาพูดออกมาปุบปับเกินไป มู่น่อนน่อนจึงรู้สึกสงสัยขึ้นมาเล็กน้อย
“คุณไม่อาจทำงานอยู่ที่บริษัทมู่ซื่อไปได้ตลอด มันเสียเวลาเกินไป” น้ำเสียงของเขาแฝงไปด้วยความจริงจัง “ยิ่งไปกว่านั้น คุณทำงานอยู่ที่บริษัทมู่ซื่อก็ไม่ได้มีความสุขเลยด้วย”
ตอนแรกเริ่มสุดนั้น เขานั้นอยากให้มู่น่อนน่อนเข้ามาที่บริษัทเสิ้งติ่ง แต่ในระหว่างนั้นเองมู่ลี่เหยียนก็วิ่งแจ้นมามอบโอกาสให้กับมู่น่อนน่อน ตัวมู่น่อนน่อนเองก็อยากไปบริษัทมู่ซื่อเหมือนกัน จึงปล่อยให้เธอไป
ถึงแม้ว่าจุดประสงค์ในตอนแรกนั้นบางทีอาจจะไม่ได้บริสุทธิ์ใจอะไรนัก แต่ตอนนี้ ความคิดของเขานั้นง่ายดายอย่างมาก คือหวังว่าเธอจะมีความสุขขึ้นมาสักนิด ได้ไปทำสิ่งที่ตัวเองอยากทำ
หลายครั้ง ที่เขากลับบ้านไปก็จะเห็นเธอขลุกอยู่กับการเขียนต้นฉบับ
เธอเรียนเอกโทรทัศน์และดิจิตอลมีเดียมา สิ่งที่เธอชอบคือสิ่งนี้
ถ้าเธอไม่อยากทำงาน ก็สามารถเป็นแม่บ้านฟูลไทม์อยู่ที่บ้านก็ได้ เงินที่เขาหามาก็เพียงพอให้เธอสิบคนกินไปสิบชาติก็ไม่หมด
ถ้าเธอมีสิ่งที่อยากทำ อยากทำงาน เขาก็สามารถจัดทีมให้เธอสักทีม ช่วยกวาดทางให้เธอ ให้เธอได้ขึ้นไปอยู่บนจุดสูงสุด
ปลายจมูกของมู่น่อนน่อนเริ่มแสบจมูกขึ้นมาเล็กน้อย
เฉินถิงเซียวเป็นคนที่ย้อนแย้งคนหนึ่ง เขานั้นเป็นคนจิตใจโหดเหี้ยม แต่ก็ไม่ได้เป็นคนเลวไปโดยสมบูรณ์ เขาเองก็อ่อนโยนเป็น เอาใจใส่เองก็เป็นเหมือนกัน อีกทั้งยังรู้จักเป็นห่วงเป็นใยว่าเธอจะมีความสุขหรือเปล่าด้วย
ภายในใจก็รู้สึกซาบซึ้งใจขึ้นมาซ้ำๆ แต่มู่น่อนน่อนก็ไม่ได้ตอบรับออกไปทันที
“ถ้าฉันออกจากบริษัทมู่ซื่อไป แล้วคุณจะสืบข่าวจากทางคุณปู่ของฉันได้ยังไง?”
เฉินถิงเซียวเหมือนได้ยินเรื่องตลกอะไรที่น่าขำขึ้นมาก็ไม่ปาน เอ่ยเยาะออกมา “อย่างคุณ คุณจะไปสืบข่าวอะไรจากทางคุณปู่ของคุณได้บ้าง?”
น้ำเสียงฟังดูเหน็บแนมอย่างไม่มีปิดบังเลยแม้แต่น้อย
ที่เมื่อกี้เธอยังคิดว่าเฉินถิงเซียวนั้นดีมากออกมา! โกหกทั้งเพ!
“ใครบอกฉันไม่ได้เรื่องกัน!” มู่น่อนน่อนส่งเสียงฮึดฮัดออกมา กำหมัดเล็กๆทุบลงไปบนบ่าของเขาไปทีนึง
เฉินถิงเซียวใช้มือข้างที่ว่างรับหมัดเล็กๆของเธอเอาไว้ ประกบจูบลงไป ในน้ำเสียงยังแฝงไปด้วยความขี้เล่น “ขับรถ อย่ากวน”
ตั้งแต่ที่มู่น่อนน่อนอยู่ที่โรงแรมจีนติ่งกับเฉินถิงเซียวคืนนั้น เรื่องที่ใกล้ชิดกันก็ทำมาไม่น้อย แต่บางครั้งตอนที่เฉินถิงเซียวทำการกระทำที่ดูใกล้ชิดกันอย่างเป็นธรรมชาติพวกนี้ เธอก็ยังรู้สึก…เขินอายอยู่นิดหน่อย
เธอหน้าแดง แอบชักมือกลับมา แต่กลับพบว่าชักกลับมาไม่ได้
เธอกระตุกแขนตัวเองไปเล็กน้อย “คุณปล่อยนะ”
เฉินถิงเซียวก็ไม่หันกลับมาด้วยซ้ำ “ขับรถ อย่าซน”
คนขี้โกง!
มู่น่อนน่อนหันไปอีกทางนึง ตลอดการเดินทางก็ได้ถูกเขาจับมือไปอย่างนี้
……
ซือเฉิงหยู้เป็นพี่ใหญ่ของเฉินถิงเซียว แล้วยังเป็นดาราตัวท็อปของบริษัทเสิ้งติ่งอีกด้วย เบื้องหลังจะต้องมีทีมประชาสัมพันธ์ที่สุดยอดที่สุดอยู่แล้ว
เกี่ยวกับคำค้นหายอดฮิตที่ว่าแฟนสาวลึกลับของซือเฉิงหยู้เพียงไม่นานก็จมหายไป
เพจหลักของบริษัทเสิ้งติ่ง ยังทำการอธิบายและแถลงการณ์ต่อเรื่องนี้ออกมาด้วย
“เมื่อเร็วๆนี้ มีข่าวลือเกี่ยวกับแฟนสาวลึกลับของคุณซือเฉิงหยู้ศิลปินของเราแพร่กระจายไปทั่วทั้งโลกออนไลน์ ได้มีการสืบทราบความจริงมาแล้วว่าเป็นข่าวเท็จ…”
ซือเฉิงหยู้ในฐานะที่เป็นนักแสดงอายุน้อยที่สุดที่ได้ชิงรางวัลมามากมาย มีแฟนคลับจำนวนนับไม่ถ้วน ทันทีที่คำแถลงการณ์ของทางบริษัทออกมา ก็เลยมีแฟนคลับมากหน้าหลายตาเข้ามาประสมโรงกัน
“ถ้าไม่ใช่แฟน แล้วผู้หญิงที่อยู่ในรูปคนนั้นเป็นใคร?”
“พูดมาตั้งนาน บอกมาแค่ว่าผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่แฟนของซือเฉิงหยู้ ซือเฉิงหยู้กำลังจีบหล่อนอยู่หรือเปล่า?”
“อยากรู้จริงๆเลยว่าผู้หญิงที่ถูกซือเฉิงหยู้มองจะเป็นยังไง…”
“รู้สึกว่าทั้งสองคนมีหน้าตาที่เหมาะสมกันนะ!”
“คิดว่าแถลงข่าวอันนี้มันไม่จริงเลย!”
“…”
กู้จือหยั่นขลุกอยู่ที่โซฟาในห้องทำงานของเฉินถิงเซียว อ่านความคิดเห็นไปพลาง แล้วยังพูดส่งเสียงออกมาด้วยอย่างไม่กลัวตาย
อ่านจบก็ยังหัวเราะทุบโต๊ะออกมา “โห การมโนของชาวเน็ตพวกนี้มันสุดยอดไปเลย!”
เฉินถิงเซียวใบหน้ามืดครึ้ม น้ำเสียงเยือกเย็นเสียจนแทบจะมีตะกอนน้ำแข็งหลุดออกมา “หุบปาก”
มู่น่อนน่อนขึ้นคำค้นหายอดฮิตด้วยกันกับซือเฉิงหยู้ เดิมทีแล้วเขาเองก็มีอารมณ์คุกรุ่นอยู่แล้ว แต่ดันอยู่ต่อหน้ามู่น่อนน่อน เขาจึงระเบิดออกไปไม่ได้
ตอนนี้คนในโลกออนไลน์กลุ่มแล้วกลุ่มเล่าต่างพากันบอกว่ามู่น่อนน่อนกับซือเฉิงหยู้นั้นเหมาะสมกัน เขาจะต้องทนไม่ไหวอยู่แล้ว
เฉินถิงเซียวเปิดบทความแถลงข่าวหน้าเพจหลักนั้น ด้านล่างได้มีหลายหมื่นความคิดเห็นไปแล้ว
ตรงท็อปคอมเม้นต์นั้น ได้เป็นคำพูดนี้พอดี “รู้สึกว่าหน้าตาของทั้งสองคนเหมาะสมกันดี”
เฉินถิงเซียวยิ้มเย็นออกมา จากนั้นก็กดแสดงความคิดเห็นออกไป “เธอตาบอดแล้ว?”
เขาไปแสดงความคิดเห็นในทุกๆความคิดเห็นที่บอกว่ามู่น่อนน่อนกับเฉินถิงเซียวนั้นเหมาะสมกัน ก็จะตอบคำพวกนี้กลับไป
กู้จือหยั่นถูกเฉินถิงเซียวว่าเอา ก็ได้หุบปากไปอย่างว่าง่าย จากนั้นก็กลับไปเลื่อนอ่านWeiboต่อ
อ่านไปครึ่งนึง Weiboของเขาก็หลุดจากการเชื่อมต่อ
เขาหันหน้าไปมองเฉินถิงเซียว “นายเข้าWeiboฉัน?”
“อืม” เฉินถิงเซียวไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมา ยังคงตอบWeiboที่บอกว่าซือเฉิงหยู้กับมู่น่อนน่อนเหมาะสมกันอยู่
“เข้าWeiboฉันทำอะไร?”
กู้จือหยั่นเดินเข้ามาด้วยใบหน้าอยากรู้อยากเห็น จากนั้นก็เห็นว่าเฉินถิงเซียวกำลังตอบคำว่า “เธอตาบอด” คำนี้อยู่พอดี
เขาตะโกนออกมาเสียงดัง “นายกำลังทำอะไรอยู่! นายเอาบัญชีWeiboของฉันมาทำอะไร! นี่มันเป็นบัญชีหลักของฉันนะ!”
Weiboของกู้จือหยั่นนั้นก็คือ: ประธานบริษัทเสิ้งติ่ง
เฉินถิงเซียวไม่สนใจเขา ยังคงตอบข้อความอยู่เหมือนเดิม
ในเวลานี้ มือถือของเฉินถิงเซียวก็ดังขึ้นมา
เขาก็เหลือบมองไปเล็กน้อย พบว่าเฉินอันหลินเป็นคนโทรเข้ามา
การกระทำในมือก็หยุดชะงักไป เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเดินไปยังด้านหน้าหน้าต่างเพื่อรับโทรศัพท์
กู้จือหยั่นถือโอกาสนี้ รีบเปลี่ยนรหัสผ่านWeiboไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็เข้าสู่ระบบWeiboในโทรศัพท์
ปกติแล้วบัญชีหลักของกู้จือหยั่นจะมีหลายข้อความที่ไม่ได้อ่านและคนที่แอดมา แต่ก็ไม่ได้ร้อนแรงเท่าวันนี้
เขากดเปิดท็อปWeiboของตัวเอง อ่านข้อความด้านล่าง
ทั้งหมดต่างเป็นรูปที่ได้แคปมาที่เฉินถิงเซียวใช้บัญชีของเขาตอบไปว่า “เธอตาบอด”
“ประธานกู้ วันนี้คุณเป็นอะไรไป?”
“เกรงว่าสมองคงเสื่อมไปแล้ว!”
“ประธานกู้คุณเป็นอย่างนี้ ทำให้พวกเรากลัวกันมากเลยนะ”
“ฉันไปเสิร์ชดูข่าวบันเทิงช่วงนี้มา พบว่าไม่น่าเชื่อเลยว่าประธานกู้ของเราจะไม่มีข่าวฉาวมาเดือนนึงแล้ว แล้วจึงคิดเชื่อมโยงไปถึงเรื่องที่ประธานกู้ทำลงไปเมื่อกี้นี้…ฉันมีความคาดเดาที่บ้าบิ่นผุดขึ้นมาอย่างนึง!”
“ฉันเองก็มีความคาดเดาที่บ้าบิ่นขึ้นมาเหมือนกัน!”
“…”
“การคาดเดาที่บ้าบิ่นก็คือ! ประธานกู้แอบรักราชาภาพยนตร์ซือ!”
“#ท่านประธานจอมเผด็จการกับราชาภาพยนตร์#เรื่องที่ไม่เล่าไม่ได้…”
ใจที่อยากจะตายเสียให้ได้ของกู้จือหยั่นเกิดออกมาหมด
เฉินถิงเซียวก็ได้คุยโทรศัพท์เสร็จและได้เดินกลับมาพอดี กู้จือหยั่นเดินถือโทรศัพท์ไปตรงหน้าเขาด้วยใบหน้าเศร้า “คุณชายมู่ นายดูสิว่านายทำเรื่องงามหน้าเอาไว้!”
เฉินถิงเซียวอ่านไปจนจบด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ พร้อมทั้งเอ่ยนิ่งๆออกมา “ประเด็นเปลี่ยนไปแล้ว เป็นกลยุทธ์การประชาสัมพันธ์ที่ไม่เลวเลย”
กู้จือหยั่น “…” จู่ๆก็อยากกระโดดตึกขึ้นมา
