บทที่216 ฉันท้อง
เธอเงยหน้าขึ้นมา เห็นสีหน้าของเฉินถิงเซียวดูซบเซา ก็เอ่ยปากถามเขา “นายเป็นอะไรไป? ”
เฉินถิงเซียวอ้าปาก อยากจะพูดอะไรบางอย่าง กลับพบว่าไม่มีเสียงออกมา
มู่น่อนน่อนรู้สึกได้ถึงความผิดปกติของเฉินถิงเซียว ก็มีความกังวลที่ไม่สามารถปกปิดได้ในน้ำเสียงของเธอ “ไม่เป็นอะไรใช่ไหม? ”
ผ่านไปสองวินาที เฉินถิงเซียวถึงได้หาเสียงของตัวเองเจอ “ไม่เป็นไร”
เขาพยายามขยับร่างกายที่แข็งทื่อของตัวเอง แล้วก็พยุงมู่น่อนน่อนให้ลุกขึ้นมา
คนรอบๆ ก็ล้อมเข้ามา เฉินถิงเซียวก็ดึงมู่น่อนน่อนกลับไปที่รถ
เฉินถิงเซียวก็มองไปที่รถที่พุ่งชนเข้ามาผ่านทางหน้าต่างรถ
เมื่อกี้ รถคนนั้นจงใจชน ความเร็วแบบนั้น ต้องเหยียบคันเร่งสุดอย่างแน่นอน ต้องการให้มู่น่อนน่อนถึงแก่ความตาย
แววตาของเขาฉายแววความอันตราย หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาสือเย่ “มาโรงแรมจีนติ่งหน่อย”
หลังจากนั้น เขาก็โทรออกอีกสองครั้ง
มู่น่อนน่อนได้ยินเขาพูดอย่างคลุมเครือว่า “ไม่ต้องแจ้งตำรวจ ส่วนตัว เฝ้าเอาไว้ให้ดี”
หลังจากเขาวางสายแล้ว มู่น่อนน่อนถึงได้มีโอกาสถามเขา “เมื่อกี้……”
“ไปโรงพยาบาลก่อนเถอะ”เฉินถิงเซียวตัดบทเธอ
เธอสังเกตเห็นว่าสีหน้าของเฉินถิงเซียวนั้นซีดมากตั้งแต่เมื่อกี้จนถึงตอนนี้ นึกว่าเขามีตรงไหนที่ไม่สบาย แต่ว่าบนร่างกายของเขาก็ไม่มีรอยเลือด แถมเดินก็ปกติ น่าจะไม่ค่อยร้ายแรงเท่าไหร่ ดังนั้นเธอก็ไม่ได้ถามอะไรอีกมากมาย
พอมาถึงโรงพยาบาลแล้ว มู่น่อนน่อนก็ถูกผลักเข้าไปที่ห้องตรวจ
“ตรวจร่างกายแบบเต็มรูปแบบครับ”
มู่น่อนน่อนหันกลับไปมองเขาด้วยความงุนงง “ฉันไม่ได้มีตรงไหนที่รู้สึกไม่สบายนิ ฉันไม่ได้เป็นอะไร……”
เฉินถิงเซียวกลับตอบเธอในสิ่งที่ไม่เกี่ยวข้อง “ถ้าเกิดว่าเธอไม่อยากมีลูก ตอนนี้พวกเรายังไม่ต้องมีก็ได้”
“หะ？”
ครั้งนี้ เขาไม่ได้สนใจความสงสัยของมู่น่อนน่อนอีกต่อไป เร่งให้หมอตรวจร่างกายให้มู่น่อนน่อน
มู่น่อนน่อนกุมขมับ ปรึกษากับหมอ “คุณหมอคะ ช่างเถอะค่ะ ร่างกายฉันไม่ได้เป็นอะไร เดี๋ยวพอออกไปแล้ว ก็ทำเป็นเหมือนว่าตรวจเสร็จเรียบร้อยแล้วละกัน”
หมอดันแว่นของตัวเอง “เอาแบบนั้นเหรอครับ? ”
“อืม” มู่น่อนน่อนพยักหน้า
ร่างกายของเธอสบายดี เมื่อกี้ก็ไม่ได้กระทบกระเทือนอะไรเลย เธอจำเป็นต้องตรวจร่างกายที่ไหนกัน วุ่นวายจะตาย
หมอขมวดคิ้ว เหมือนกับว่ากำลังคิดถึงความเป็นไปได้ของคำพูดของมู่น่อนน่อน
สุดท้าย ภายใต้สายตาที่คาดหวังของมู่น่อนน่อนนั้น หมอก็ส่ายหน้าด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย “ผมไม่กล้า”
น่อนน่อน：“……”ดูไม่ออกจริงๆ ว่าหมอสมัยนี้จะมีจรรยาบรรณขนาดนี้
แล้วหมอก็พูดเสริมเบาๆ ว่า “ที่นี่คือโรงพยาบาลเอกชนในเครือของบริษัทเฉินซื่อ ถ้าเกิดว่าผมกล้าทำแบบนั้น ต้องโดนไล่ออกแน่นอน”
มู่น่อนน่อนรู้ว่าบริษัทเฉินซื่อมีอุตสาหกรรมในเครือมากมาย แต่ไม่คิดว่าจะมีโรงพยาบาลด้วย
ถ้าเป็นแบบนี้ ก็แสดงว่าหมอก็ต้องรู้จักเฉินถิงเซียว แล้วก็รู้ข่าวช่วงนี้ด้วยใช่ไหม?
แต่ว่า หมอคนนี้ก็พูดจาตรงไปตรงมาดี
……
ถึงแม้ว่าจะมีหลายรายการให้ตรวจ แต่ว่ามู่น่อนน่อนก็คือคุณนายน้อยของตระกูลเฉิน ในโรงพยาบาลของตระกูลเฉินนั้น ก็ต้องได้รับการบริการที่เอาใจใส่อยู่แล้ว
คนธรรมดาที่ต้องการตรวจร่างกาย โรงพยาบาลที่ดีหน่อยก็ต้องนัดล่วงหน้า ถ้าตรวจทั้งชุด ต้องใช้เวลาไม่น้อยเลยทีเดียว
แต่ว่าผ่านไปไม่นานนั้นมู่น่อนน่อนก็ตรวจเสร็จแล้ว
เฉินถิงเซียวอยู่กับเธอตลอด โชคดีที่ก่อนหน้านี้หมอไม่ได้ช่วยเธอโกหก
มู่น่อนน่อนตรวจร่างกายเสร็จแล้ว แต่ว่าผลยังไม่ออก
มู่น่อนน่อนหันหน้าไปมองเฉินถิงเซียว “นายจะตรวจด้วยไหม? ”
“ไม่ต้องหรอก” เฉินถิงเซียวปฏิเสธออกมาทันที
และก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาคิดอะไรขึ้นมาได้ น้ำเสียงก็อ่อนโยนลงมาก “ฉันตรวจร่างกายเป็นประจำทุกปีอยู่แล้ว ไม่เป็นอะไรหรอก”
“อ้อ”คิดไปคิดมาก็ใช่เหมือนกัน ทุกวันนี้คนส่วนใหญ่ก็ตรวจสุขภาพประจำปีกันไม่ใช่เหรอ
มู่น่อนน่อนนึกถึงคำพูดที่เฉินถิงเซียวพูดกับเธอก่อนที่เธอจะไปตรวจร่างกาย แล้วก็เอ่ยปากถามเขา “ก่อนหน้านี้ที่นายพูดหมายความว่ายังไง? ”
สีหน้าของเฉินถิงเซียวไม่ได้เปลี่ยนไปมากเท่าไหร่ แต่ว่าเสียงของเขาตรึงแน่นอย่างเห็นได้ชัด “ก็ความหมายอย่างที่เธอเข้าใจ”
ช่วงนี้เขาอยากให้เธอตั้งท้อง แม้แต่ไม่ยอมให้เธอออกไปนอกบ้านด้วยซ้ำ แล้วทำไมตอนนี้จู่ๆ ไม่บังคับเธอแล้วล่ะ?
นิสัยที่เปลี่ยนใจง่ายแบบนี้ เข้าใจยากกว่าผู้หญิงอีก
ทั้งสองคนเงียบไปชั่วขณะ
ในตอนนี้เอง หมอก็ออกมาก็พร้อมกับผลตรวจด้วยสีหน้าที่เหมือนมีอะไรอยากจะพูด
เฉินถิงเซียวสีหน้าวิตกกังวล และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “มีอะไรก็พูดมา”
หมอดันแว่นเล็กน้อย กลืนน้ำลายและพูดอย่างระมัดระวัง “คุณหญิงน้อยสุขภาพแข็งแรงดีมาก คือว่า……”
เฉินถิงเซียวจ้องเขาอย่างเยือกเย็น “พูดให้จบทีเดียวไม่ได้เหรอ? ”
“คือว่าเหมือนว่าเธอจะตั้งท้องครับ แต่ว่าต้องตรวจในส่วนที่เกี่ยวข้องอีกทีหนึ่งถึงจะยืนยันได้”หมอคนนั้นกัดฟันและพูดประโยคหลังออกมาให้จบ หลังจากนั้นก็ก้มหน้าลงไม่กล้าเปล่งเสียงอะไรอีก
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอคุณผู้ชายกับคุณหญิงน้อย คุณผู้ชายนั้นช่างเย็นชาและน่ากลัวเหมือนที่คนเขาพูดกันจริงๆ ……
ในห้องนั้นก็เข้าสู่ความเงียบ
สมองของมู่น่อนน่อนนั้นสับสนวุ่นวายไปหมด
เธอท้องยังงั้นเหรอ? หลังจากตอนที่เฉินถิงเซียวบอกว่าถ้าไม่อยากมีก็ยังไม่ต้องมีน่ะเหรอ
“จริงรึเปล่า? หมอแน่ใจนะว่าไม่ได้ดูผิด? ” ถึงแม้ว่าช่วงนี้เธอจะได้รับคำสั่งจากเฉินถิงเซียวไม่ได้ออกไปข้างนอก แต่ว่าช่วงนี้เฉินถิงเซียวก็ไม่เคยทำอะไรแบบนั้นกับเธออีกเลย
หรือว่าเป็นครั้งก่อนๆ ที่ไม่ได้มีการป้องกันยังงั้นเหรอ?
แต่ว่า ทำไมถึงได้ติดง่ายขนาดนั้นล่ะ?
หมอพูดอย่างเคารพว่า “ดังนั้นพวกเราต้องตรวจคุณหญิงน้อยอย่างละเอียด ถึงจะได้ผลลัพธ์ที่แน่นอนได้ครับ”
“ไปเถอะ” น้ำเสียงของเฉินถิงเซียวนุ่มนวลขึ้นเยอะ เต็มไปด้วยความยินดี
มู่น่อนน่อนเม้มปาก ทำได้แต่ไปตรวจอีกครั้งหนึ่ง
สุดท้ายตอนที่ผลออกมานั้น มู่น่อนน่อนก็บื้อไปเลย
“ยินดีด้วยครับคุณผู้ชาย คุณหญิงน้อยตั้งครรภ์จริงๆ ด้วย”
เฉินถิงเซียวรับผลตรวจนั้นมา สีหน้าไม่ได้เปลี่ยนไปมากเท่าไหร่นัก หลังจากดูเสร็จแล้วก็พยักหน้า “อืม”
มู่น่อนน่อนก็ไม่ได้มีกะจิตกะใจจะไปสนใจสีหน้าของเขาแล้ว
เธอถูกเฉินถิงเซียวดึงออกมาจากโรงพยาบาลอย่างเหม่อลอย ตอนที่กลับมาถึงรถนั้น จิตใจก็ยังคงไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
ถึงแม้ว่าเธอจะไม่อยากมีลูกเร็วขนาดนี้ แต่ว่าถ้าเกิดว่าลูกมาแล้ว เธอก็ต้องคลอดเขาออกมา
แต่ว่า ความรู้สึกนี้มันบอบบางเกินไป
สุดท้ายเฉินถิงเซียวก็ชนะอีกแล้ว ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้เขาจะพูดว่ายังไม่ต้องมีก็ได้
มู่น่อนน่อนหันหน้าออกไปมองนอกหน้าต่าง เอามือจับหน้าท้องของตัวเองโดยที่ไม่รู้ตัว
ทันใดนั้นก็มีเสียงที่ทุ้มต่ำของเฉินถิงเซียวดังขึ้นมาข้างๆ “ไม่ดีใจเหรอ? ”
“นายล่ะ? นายดีใจเหรอ? ” มู่น่อนน่อนหันหน้ามา แล้วก็มองเขาด้วยสายตาที่เย็นชา
เฉินถิงเซียวได้ยินดังนั้น ใบหน้าก็ตึง แต่ว่าก็ไม่ได้พูดอะไร
ตอนนี้เอง โทรศัพท์เธอก็ดังขึ้น
เสิ่นเหลียงโทรเข้ามา
“พวกเธอไปไหนกัน? ฉันอยู่ที่โรงแรมจีนติ่งแล้วเนี่ย! ”
“ฉันท้อง”
ประโยคเรียบง่ายของมู่น่อนน่อน กระตุ้นให้เสิ่นเหลียงหลุดคำหยาบออกมา “เชี่ย! เธอพูดอะไรเนี่ย? พูดอีกรอบซิ! ฉันไม่เชื่อ! ”
น้ำเสียงนี้ เหมือนกับกู้จือหยั่นเป๊ะ
มู่น่อนน่อนจำเป็นต้องย้ำอีกรอบ “ฉันท้อง”
พอได้ยินว่าน้ำเสียงของมู่น่อนน่อนไม่ได้ล้อเล่น เสิ่นเหลียงถึงได้เชื่อ
“ถ้ายังงั้น……เธอจะเก็บไว้ไหม？”
“ไม่งั้นล่ะ? ” มู่น่อนน่อนยกมุมปาก คลี่ยิ้มที่เหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้ม
เธอไม่ได้สังเกตว่า เฉินถิงเซียวที่อยู่อีกด้านหนึ่งนั้นบีบมือแน่น
