พนักงานร้านชุดแต่งงานมีสายตาเฉียบแหลมมาก เห็นมู่น่อนน่อนกับเฉินถิงเซียวเดินเข้าไปทางด้านใน ก็รู้ว่าพวกเขามีเรื่องจะคุยกัน จึงไม่ได้เดินใกล้มากเกินไป ปล่อยให้พวกเขาได้พื้นที่ว่างในการสนทนากัน
ทั้งสองคนเดินไปถึงสถานที่ที่ไม่มีคน มู่น่อนน่อนถึงได้ปล่อยเขา
“คำพูดของซูเหมียนหมายความว่าอะไร งานเลี้ยงคราวที่แล้ว ทำไมคุณถึงให้เธอนั่งข้างคุณ เธอพูดอะไรกับคุณ” เรื่องในงานเลี้ยง เธอเห็นชัดเจนแจ่มแจ้ง
เห็นได้ชัดว่าหลังจากที่ซูเหมียนพูดอะไรบางอย่างกับเฉินถิงเซียว แม้ว่าเฉินถิงเซียวจะไม่เต็มใจ แต่ก็ยอมให้ซูเหมียนนั่งข้างเขา
แต่เมื่อครู่นี้ สายตาของซูเหมียนก็ประหลาดมากเช่นกัน
เฉินถิงเซียวมองมาทางเธอด้วยแววตาเคร่งขรึม ถามด้วยน้ำเสียงไม่เป็นมิตรว่า “คุณคิดว่าผมเป็นชายแก่?”
มู่น่อนน่อนคิดไม่ถึงว่าเฉินถิงเซียวยังจะถือสาหาความกับปัญหานี้ไม่เลิก จึงเอ่ยอย่างหงุดหงิดว่า “นั่นฉันกำลังด่าซูเหมียน”
“ในใจคุณคิดแบบนี้” เฉินถิงเซียวไม่ยอมเธอ จับปัญหาเรื่องนี้ไม่ปล่อย
มู่น่อนน่อนเอามือกุมหน้า เอ่ยอย่างจนปัญญาว่า “ไม่ใช่ ผู้ชายอายุสามสิบมีความเป็นผู้ใหญ่ จัดการเรื่องราวได้ดี ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน ผู้หญิงที่ไหนเห็นก็หลงรัก คุณเพิ่งจะสามสิบพอดี ไม่แก่”
เฉินถิงเซียวหัวเราะเสียงเย็น เห็นได้ชัดมากว่าคำพูดของมู่น่อนน่อนใช้กับเขาไม่ได้
“เช่นนั้นตอนนี้คุณสามารถตอบคำถามฉันได้แล้วใช่ไหม” มู่น่อนน่อนถามเขา
“วันนี้มาเลือกชุดเจ้าสาว” เฉินถิงเซียวเปลี่ยนหัวข้อสนทนา เอ่ยจบแล้วก็ไปดูชุดเจ้าสาว
เมื่อเห็นเฉินถิงเซียวไปดูชุดเจ้าสาว ผู้จัดการร้านก็รีบตามเข้าไป แนะนำเนื้อผ้าและจุดเด่นของชุดเจ้าสาวเหล่านี้ รวมไปถึงถูกออกแบบโดยนักออกแบบคนใดให้เขาฟัง
“นี่คือนักออกแบบที่โรแมนติกมากที่สุดของฝรั่งเศส….”
“เซตนี้แสดงถึงความเป็นนิรันดร์….”
“…..คุณชายเฉินสายตาเฉียบคมจริงๆ นี่คือชุดที่เลอค่าที่สุดในร้านของพวกเราค่ะ”
เฉินถิงเซียวไปดูชุดเจ้าสาวแล้ว มู่น่อนน่อนก็ทำได้เพียงแค่เดินตามไป
ทั้งสองคนเดินไปรอบหนึ่งแล้วก็ลงมานั่งพักผ่อนที่โซฟา
เจ้าของร้านให้คนยกเครื่องดื่มมาเสิร์ฟ และเอ่ยถามด้วยท่าทางใจจดใจจ่อ “คุณชายเฉิน คุณหญิงน้อย มีชุดเจ้าสาวที่ถูกใจไหมคะ”
เฉินถิงเซียวไม่พูดอะไร เพียงแค่เงยหน้ามองไปทางมู่น่อนน่อน
ร้านชุดเจ้าสาวร้านนี้เป็นร้านชุดเจ้าสาวชั้นสูงที่สุดร้านหนึ่งที่อยู่ภายใต้การดูแลของบริษัทเฉินซื่อ
ชุดเจ้าสาวในร้าน แทบจะถูกผลิตจากผู้ที่มีฝีมือยอดเยี่ยม นักออกแบบทั้งในและต่างประเทศล้วนมีหมด
มู่น่อนน่อนดูจนตาลาย รู้สึกว่าทุกชุดล้วนสวยมาก ดังนั้นจึงอยากจะถามความเห็นเฉินถิงเซียวสักหน่อย
เธอเอามือเท้าคาง หันไปมองเฉินถิงเซียว “คุณคิดว่ายังไง”
ในฐานะที่เฉินถิงเซียวเป็นผู้ชายสวมชุดสูทที่ตรงไปตรงมาเป็นเวลานานหลายปี ในฐานะที่เป็นจระเข้ยักษ์ในวงการธุรกิจ ความรู้สึกเกี่ยวกับแฟชั่นและสุนทรียภาพในเรื่องเครื่องแต่งกายนั้นสามารถกล่าวได้ว่าไม่มี
สำหรับเขา ไม่ว่ามู่น่อนน่อนจะใส่ชุดไหน ในสายตาเขาล้วนเหมือนกัน ตอนที่ไม่สวมนั้นสวยที่สุด
แต่เขาก็รู้ว่าขั้นตอนการแต่งงานปกติ ผู้หญิงจะต้องสวมชุดเจ้าสาว ดังนั้นจึงมอบให้สือเย่ไปจัดการเรื่องพวกนี้
ส่วนก่อนหน้านี้ไม่กี่ปี ตอนที่มู่น่อนน่อนแต่งให้เขา นั่นไม่นับว่าเป็นการแต่งงาน
ครั้งนี้ เขาเตรียมจัดงานยิ่งใหญ่งานหนึ่ง
ส่วนคำถามนี้ของมู่น่อนน่อนทำให้เขาหนักใจมาก
มู่น่อนน่อนยังคงรอคำตอบของเขา นัยน์ตาแมวคู่นั้นมองมาทางเขาโดยไม่กระพริบ ยั่วยวนคนเป็นอย่างมาก
เขากระแอมไอเสียงเบา น้ำเสียงเจือไปด้วยแววปรึกษาหารืออยู่หลายส่วน “ไม่อย่างนั้น ล้วนลองดูสักหน่อย”
“ลองหมด?” มู่น่อนน่อนหันไปมองครู่หนึ่ง ชุดเจ้าสาวมากขนาดนี้ เธอต้องลองไปถึงปีไหนเดือนไหนกัน
“ลองสักหน่อย แล้วก็เลือกชุดที่ชอบมากที่สุดชุดหนึ่ง” เฉินถิงเซียวเอ่ยจบแล้วก็เสริมต่ออีกประโยค “ถ้าหากว่าไม่เจอชุดที่ชอบ พวกเราก็ไปดูกันที่ต่างประเทศ”
มู่น่อนน่อนหัวเราะไม่ได้ ร้องไห้ไม่ออก “ทำไมคุณไม่ไปลองดูให้หมดบ้าง”
“ผมไม่ต้องลอง ผมสามารถอยู่เป็นเพื่อนคุณได้” น้ำเสียงของเฉินถิงเซียวจริงจังมาก
มู่น่อนน่อนก็ไม่ค่อยเก็บเอาคำพูดของเฉินถิงเซียวมาใส่ใจ เลือกออกมาหลายชุดแล้วให้พนักงานร้านนำมาให้เธอลอง
เธอลองชุดเจ้าสาวไปได้ไม่กี่ชุด ช่วงบ่ายก็ผ่านไปแล้ว
ส่วนทุกชุดที่เธอลองออกมา ถามว่าเฉินถิงเซียวเป็นอย่างไรบ้าง ปฏิกิริยาของเฉินถิงเซียวล้วนเป็นการพยักหน้าเพียงอย่างเดียว
ลองถึงชุดสุดท้าย มู่น่อนน่อนกลับลองจนโมโหเสียแล้ว
“เหนื่อยจะตายแล้ว ไม่ลองแล้ว”
“อืม เช่นนั้นก็กลับบ้านเถอะ”
เฉินถิงเซียวลุกขึ้นยืน จัดเสื้อผ้าตัวเองให้เรียบร้อยแล้วเอ่ยเสริมประโยคหนึ่ง “พรุ่งนี้ค่อยมาใหม่”
มู่น่อนน่อน “???” พรุ่งนี้ยังจะมา?
ระหว่างทางกลับไป มู่น่อนน่อนก็ส่งข้อความวีแชทแขวะเฉินถิงเซียวให้เสิ่นเหลียง
“วันนี้ฉันไปลองชุดเจ้าสาว ถามเฉินถิงเซียวว่าชุดไหนสวย คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะให้ฉันลองทุกชุด!”
“ฉันลองชุดเจ้าสาวไปทั้งบ่าย เขาไม่เอ่ยความเห็นออกมาสักความเห็น กลับให้ฉันมาลองใหม่ในวันพรุ่งนี้ เขานึกว่าลองชุดเจ้าสาวเนี่ยสนุกหรือไง!”
“โมโหจะตายแล้ว!”
“……..”
เดิมเสิ่นเหลียงคิดจะตอบเธอ แต่เมื่ออ่านข้อความวีแชทที่ราวกับทิ้งระเบิดแต่ละข้อความของเธอแล้ว ก็รอให้เธอเอ่ยจบแล้วค่อยตอบเธอ
“เอ่ยถึงเรื่องสำคัญ เจ้านายใหญ่ไปลองชุดเจ้าสาวเป็นเพื่อนเธอตลอดทั้งบ่าย เรื่องอะไรในช่วงบ่ายเขาก็ไม่ได้ทำทั้งนั้น นั่งรอเธอลองชุดเจ้าสาวเฉยๆ?”
มู่น่อนน่อนเห็นข้อความนี้ของเสิ่นเหลียงแล้วก็ชะงักไปเล็กน้อย หันหน้าไปมองเฉินถิงเซียว
เฉินถิงเซียวที่กำลังขับรถ ก็มองไปข้างหน้าโดยไม่ละสายตา ทั่วทั้งร่างมองดูแล้วมุ่งมั่นมากเป็นพิเศษ
จากมุมมองของมู่น่อนน่อน ก็เห็นเพียงแค่เค้าโครงบริเวณสันกรามที่เห็นได้ชัด รวมถึงใบหน้าด้านข้างที่หนักแน่น
เฉินถิงเซียวเหลือบตามองมู่น่อนน่อนครู่หนึ่ง น้ำเสียงทุ้มต่ำดังขึ้นภายในตัวรถ “มองผมทำไม?”
“มองที่คุณหล่อ” มู่น่อนน่อนเอ่ยเย้าเฉินถิงเซียว
เฉินถิงเซียวได้ยินแล้วก็หัวเราะเสียงเบา “อย่างนั้นหรือ”
มู่น่อนน่อนถอนสายตากลับมา มองไปนอกหน้าต่าง
เธอละเลยการที่เฉินถิงเซียวอยู่เป็นเพื่อนเธอตลอดทั้งบ่าย นั่งอยู่ในร้านชุดแต่งงานเฉยๆตลอดทั้งบ่าย
เธอคิดเพียงแต่ว่าตัวเองเหนื่อย แต่คิดไม่ถึงว่าความจริงแล้วเฉินถิงเซียวก็เหนื่อยเหมือนกัน
ปกติเขาที่เป็นคนที่ยุ่งมากขนาดนั้น นั่งเฉยๆตลอดบ่ายน่าจะรู้สึกเบื่อหน่ายมาก
โทรศัพท์มือถือยังคงสั่นอยู่ นั่นคือข้อความวีแชทที่เสิ่นเหลียงส่งให้เธอ
“ฉันเข้าใจแล้วว่า เจ้านายใหญ่น่าจะรักเธอมากจริงๆ”
“เธอให้ฉันนั่งเฉยๆ ลองชุดเจ้าสาวตลอดทั้งบ่ายเป็นเพื่อนเธอ ก็ไม่แน่ว่าฉันจะเต็มใจนะ”
“เธอรอฉันจัดการตารางงานให้เรียบร้อยก่อน จะหาเวลาสองวันออกไปลองชุดเจ้าสาวเป็นเพื่อนเธอ”
……..
เฉินถิงเซียวไม่ได้พูดไปอย่างนั้น
บ่ายวันถัดมา เขาก็ไปบริษัทแต่เช้า ตอนบ่ายโทรศัพท์หามู่น่อนน่อน บอกว่าจะไปลองชุดเจ้าสาวเป็นเพื่อนเธอ
เป็นครั้งแรกที่มู่น่อนน่อนพบว่าผู้ชายที่ตรงไปตรงมานั้นมีค่ามากเพียงใด
เฉินถิงเซียวตั้งใจจะให้เธอลองชุดเจ้าสาวทั้งหมดในร้านชุดเจ้าสาวรอบหนึ่งจริงๆหรือ
“วันนี้ไม่ไปแล้ว ยังมีงานต้องทำอีก” วันนี้เธอถูกฉินสุ่ยซานเรียกมาประชุมกะทันหัน ปรึกษาเรื่องบทละคร ช่วงบ่ายไม่แน่ว่าจะมีเวลา
เฉินถิงเซียวเงียบไปครู่หนึ่ง พลางเอ่ยว่า “ผมจะไปรับคุณ”
“ฉันขับรถมาเองได้”
“ผมก็สามารถไปรับคุณได้” เฉินถิงเซียวคล้ายกับตัดสินใจเรียบร้อยแล้วว่าจะมารับเธอ
มู่น่อนน่อนถูกประโยคนี้ของเขาทำให้พูดไม่ออก เพียงแค่รับคำอย่างไม่เต็มใจว่า “อืม”
เฉินถิงเซียว ผู้ชายคนนี้ มักจะมีวิธีในการจับจุดอ่อนของเธอแล้วจัดการสำเร็จได้ในครั้งเดียว
วันนั้นเธอไม่ได้บอกฉินสุ่ยซานถึงเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเฉินถิงเซียว จึงเป็นธรรมดาที่จะไม่อยากให้เฉินถิงเซียวมารับเธอ ให้ฉินสุ่ยซานได้ดูเรื่องสนุก
เฉินถิงเซียวก็เข้าใจเรื่องนี้เช่นกัน ถึงได้จงใจบอกว่าจะมารับเธอ
