จางมู่รู้สึกเหมือนเขาสูญเสียการควบคุมร่างกายของเขาทั้งหมด. นี่เป็นความรู้สึกที่แท้จริงที่เขามี เมื่อเริ่มยุคสวรรค์และเขาได้ยินเสียงสวรรค์.จางมู่เป็นผู้ควบคุมจิตวิญญาณและจิตสำนึกของเขา.ร่างกายทั้งหมดของเขาดูเหมือนจะแบ่งออกเป็นสองส่วน คือวิญญาณและร่างกาย.
จากตรงนี้,คุณสามารถบอกได้ว่าชายวัยกลางคนนี้น่ากลัวแค่ไหน.พลังทางจิตของผู้บงการนี้ได้เลื่อนระดับขึ้นมาถึงขั้นนี้แล้ว. จางมู่ถึงกับเผลอคิดว่าบุคคลนี้สามารถถึงระดับ 2!
อย่างไรก็ตาม,เขารู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้.การกลายพันธุ์ของมนุษย์ต้องการเวลาในการเตรียมตัวและสะสมอย่างช้าๆ.มันเป็นไปไม่ได้,แม้ว่าคุณจะเป็นอัจฉริยะ,ก็จะใช้เวลาสิบวันสั้น ๆ และพัฒนาไปสู่ระดับต่อไป.
จางมู่จำได้อย่างชัดเจนว่าผู้นำของฐานการอยู่รอดขนาดใหญ่และอัจฉริยะ ใช้เวลาหนึ่งถึงสองเดือนก่อนที่พวกเขาจะไปถึงจุดสูงสุดของระดับ 1 และกำลังจะก้าวไปสู่ระดับที่ 2.ตัวของจางมู่เองไม่เคยสัมผัสคอขวดของระดับ 2 มาก่อน เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามีคนถึงมันแล้ว.
คราวนี้,เขาต้องเปลี่ยนแผนทั้งหมด.โอ้เดี๋ยวก่อน,มันถูกบังคับให้ต้องทำอะไรมากกว่านี้.
เมื่อจางมู่ตกอยู่ในห้วงความคิด,เสียงของเขาก็ดังขึ้นอีกครั้ง. คราวนี้,มันเข้าใกล้มากขึ้น“ทำไม,เจ้าดูเหมือนประเมินค่าตัวเองสูงเกินไป.พ่อค้าแห่งยุค.หรือข้าควรจะเรียกเจ้าว่าพ่อค้าแห่งยุคคนแรกของเมืองหลัวหยาง?”
จางมู่ไม่สามารถหันไปมองบุคคลนั้นได้. ดวงตาของเขาเริ่มสั่นและการแสดงออกของเขาเปลี่ยนไป.เป็นเรื่องปกติถ้าบุคคลนี้รู้เกี่ยวกับตัวตนของเขาในฐานะพ่อค้าแห่งยุค แต่เขาก็รู้ว่าเขาเป็นพ่อค้าแห่งยุคคนแรก.สิ่งนี้เริ่มแปลก.
หรือเขาเป็นพ่อค้าแห่งยุคเหมือนกัน? คนที่สาม? หรือคนที่สี่?
จางมู่ไม่สามารถคิดถึงความเป็นไปได้อื่น ๆ.อย่างไรก็ตาม,เขาไม่จำเป็นต้องทุบตีสมองอีกต่อไป.เงาของบุคคลนั้นค่อยๆเดินไปรอบ ๆ เขาและเดินไปที่ชายเสื้อเชิ้ตสีขาว.เขาตบเบา ๆ ดอกบัวเลือดปีศาจก็ล้มลงกับพื้น.ดอกบัวเลือดปีศาจก็สูญเสียการควบคุมเช่นกัน.
“ เจ้าต้องการที่จะกินเนื้อของนักวิวัฒนาการด้วยเหรอ? ดูเหมือนว่าความทะเยอทะยานของเจ้ายังอยู่ที่นั่น.เจ้าต้องการแซงข้า,จี๋หลิน”
ผู้นำตบจี๋หลินด้วยความกรุณา“ ข้ามีความหวังมากเกินไปสำหรับเจ้า.ข้าคิดว่าเจ้าจะเปลี่ยนหลังจากตอนนั้น.แต่เจ้าทำไม่ได้.”
ใบหน้าของจี๋หลินซีดและไม่ได้เป็นเพราะดอกบัวเลือดปีศาจ.ดูเหมือนเขาจะตกใจอย่างสิ้นเชิงกับสิ่งที่ชายคนนั้นพูดกับเขา. เขารู้ว่าคนเหล่านี้ถูกทรมานจากคนที่ใจดีแบบนี้ต่อหน้าเขาอย่างไร.มันเป็นนรกที่มีชีวิต.
“ หัวหน้า,โปรดยกโทษให้ข้าในครั้งนี้.ข้าต้องการฆ่ามันและเสนอร่างของเขาให้ท่าน.อย่างไรก็ตาม,ชายอ้วนคิดช้าเกินไป. เขาต้องการกินนักวิวัฒนาการก่อนและข้าก็ถูกเขาล่อลวง.”
จี๋หลินดูไม่น่ากลัวอีกต่อไป.เขาตอบหัวหน้าของเขาอย่างสุภาพ,กลัวว่าหัวหน้าของเขาจะฆ่าเขาในนาทีที่เขาทำให้เขาโกรธ .ดวงตาของเขาอ้อนวอน.
“ ฮ่าฮ่า,เจ้าคิดว่าเพียงเพราะข้าแก่แล้ว,สมองของข้าก็เต็มไปด้วยปุยเมฆ? หากเจ้าไม่พบคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งเขาจะอยู่ในหม้อแล้ว.นักวิวัฒนาการหลายคนเสียชีวิต.เจ้าแค่รอ.ตอนนี้,ออกไปจากสายตาของข้า”
จี๋หลินถอนหายใจอย่างโล่งอก.ผู้นำได้พูดออกมา.นี่หมายความว่าชีวิตของเขาปลอดภัย. เขากลัวชายคนนี้มากที่สุด เมื่อตอนเขายิ้มให้เขาและไม่พูดอะไรเลย.
ชายวัยกลางคนนั้นไม่สูงหรือสร้างมาไม่ดี.อย่างไรก็ตาม,เขายกผู้ชายสูง 1.8เมตร ได้ง่ายๆด้วยมือเดียวแล้วโยนเขาไปด้านหนึ่ง.จี๋หลินใช้พลังเฮือกสุดท้ายและหนีไป.ด้วยความช่วยเหลือจากผู้รอดชีวิตคนอื่น ๆ เขาสามารถยืนหยัดได้ด้วยความพยายามมากมาย.
ในที่สุดผู้นำดูเหมือนจะนึกถึงจางมู่ที่ยังไม่สามารถขยับได้.เขาค่อยๆเดินเข้าหาเขา.
ย่างก้าวของเขาช้า.หัวใจของจางหมู่ลดลงทุกย่างก้าว.
“ ข้าขอโทษ,ที่ผู้ใต้บังคับบัญชาของข้าไม่มีมารยาท.ข้าจะลงโทษพวกเขา.ข้าเกรงว่าข้ายังไม่ได้เป็นเจ้าภาพที่ดี”หัวหน้าผมเงินมองจางมู่เบา ๆ .จางมู่รู้สึกว่าจิตใจของเขาเย็นลง.
“ ทำไมเจ้าถึงทำเช่นนี้?เราไม่ใช่พันธมิตรทางธุรกิจที่ดีใช่ไหม?ทำไมเจ้าถึงมาถึงฐานความอยู่รอดของข้าอีกครั้ง?เจ้ามีธุรกิจอื่นสำหรับข้าหรือ?ไม่มีใครพูดถึงธุรกิจเช่นนี้ใช่ไหม?ข้ามีผู้ใต้บังคับบัญชาเพียงไม่กี่คนและเจ้าก็ฆ่าพวกมันแบบนั้น. จากมุมมองของนักธุรกิจ,ข้าต้องได้รับการชดเชยใช่มั้ย?เจ้าจะชดเชยข้าด้วยอะไร?เงิน?หรือว่าชีวิตของเจ้า?”
จางมู่รู้ว่าเขาสามารถควบคุมกล้ามเนื้อใบหน้าของเขาและด้วยความยากลำบากมาก,เขาพูดด้วยเสียงแข็งทื้อ“พวกเขา? พวกเขาที่ข้าฆ่าไป เป็นมนุษย์หรือเปล่า? แล้วเจ้าละ,เจ้ายังเป็นมนุษย์หรือไม่?”
“ ฮ่าฮ่า,ทั้งหมดที่ข้าทำคือกินมนุษย์.ต้องโกรธมากเหรอ? มันเป็นเพียงมวลของโปรตีน.มวลของโปรตีนไร้ประโยชน์ถูกกินโดยโปรตีนที่มีประสิทธิภาพมากกว่า.มีปัญหาอะไรเหรอ?”
จางมู่รู้สึกโกรธขึ้น. เขาควบคุมอารมณ์ของเขาและพูดว่า“ ไม่ว่าพวกเขาจะไร้ประโยชน์,ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นเผ่าพันธุ์เดียวกับเจ้าหรือไม่? เจ้ากินอาหารธรรมดาไม่ได้หรือ? เจ้ากลืนมันไปได้อย่างไร”
ผู้นำผมเงินยิ้มเมื่อเขาได้ยินคำถามของจางมู่“ เจ้ารู้หรือไม่ว่าความหิวเป็นเช่นไร?โอ้ใช่,พ่อค้าอย่างเจ้าจะมีอาหารดีๆเสมอ.เจ้าจะไม่เข้าใจความเจ็บปวดของเรา แม้กระทั่งก่อนหายนะ,ผู้รอดชีวิตจากอุบัติเหตุเครื่องบินตกจะกินศพของคนอื่นเพื่อมีชีวิตอยู่.มีใครตำหนิพวกเขาหรือ? 100% แน่นอนว่าเจ้าจะไม่กินเนื้อมนุษย์ในสถานการณ์แบบนั้น? ไม่,เจ้าไม่สามารถยอมรับได้.คนที่กำลังจะตายจากความหิวโหยจนเป็นบ้า”
ก่อนที่จะจางมู่จะตอบกลับชายวัยกลางคนยังคงพูดต่อไป.เขาเริ่มมองไกลในขณะที่เขานึกถึงความทรงจำของเขาและเริ่มเล่าเรื่องราวของเขา.
“ เมื่อสามวันก่อน,ข้าจำได้ว่าข้าหิวมาก.ข้าไม่ได้ดื่มน้ำสามวันและข้าก็กำลังจะตาย.ถ้าข้ายังมีพลังงาน,ข้าอาจจะกัดลิ้นแล้วเริ่มกินมัน”
“ ในขณะนั้น,ข้าเห็นเด็กผู้หญิงอายุ 20 ปีถือขนมปังอยู่ในมือแล้วเริ่มกินต่อหน้าข้า.ข้าอ้อนวอนเธออย่างล้นเหลือ”.ใบหน้าของผู้นำเปลี่ยนเป็นน่ากลัวและเสียงของเขาก็คมชัดขึ้น“เธอไม่แม้แต่ให้ข้ากัดขนมปังนั้นเลย.ไม่แม้แต่คำเดียว!
เสียงของเขาสั่นขณะที่เขาจำได้ว่าเขาอ้อนวอนเธอ“ข้าแค่อยากกินอะไร ข้าต้องการที่จะมีชีวิตอยู่. จิตใจทั้งหมดของข้าจดจ่อกับผู้หญิง.ข้าอยากกินขนมปังในมือของเธอ”
ชายคนนั้นยิ้ม“ คาดไม่ถึง,เด็กผู้หญิงหยุดเคลื่อนไหว.หัวของข้าเจ็บอย่างมาก.ข้าไม่รู้ว่าพลังงานมาจากไหน แต่ข้าก็ค่อยๆขยับเข้าหาเธอ.ข้าใช้เวลาหลายนาที แต่ก็ทำ .ข้าคลานไปหาเธอ”
“ ข้าค่อยๆขยับไปหาขนมปังและกัดคำใหญ่.โดยอุบัติเหตุ,ข้ากัดนิ้วนาง. ความรู้สึกนั้น,รสชาตินั้นช่างมหัศจรรย์.มันอร่อยมาก.ข้าไม่เคยกินอะไรที่อร่อยเลยตลอดชีวิต.ข้าค่อยๆดูดเลือดของเธอและลืมเรื่องขนมปัง “
ชายผู้นั้นหยุดและยิ้มอย่างอบอุ่นกับจางมู่และพูดต่อ“ เลือดดูเหมือนจะทำให้ข้าแข็งแกร่งขึ้น”
“ และจากนั้น,ไม่มีเลือดอีกแล้ว”
“ ข้าเริ่มกินเธอ,ทีละนิด ทีละนิด”
