ตอนที่154 : ความรับผิดชอบที่ดี
จางมู่มั่นใจว่าเขาเชื่อด้วงออบซิเดี้ยนไม่ได้เพราะเขารู้ว่ามันจะปฏิเสธเขา ดังนั้น,จางมู่จึงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องพึ่งตนเอง
เขาจึงวางถังน้ํามันและปล่อยให้ด้วงออบซิเดี้ยนลดระดับความสูง.มันค่อย ๆลงมาจนกระทั่งเขาสามารถลงบนพื้นไกลจากหลุมขนาดใหญ่
“ข้าจะเรียกเจ้าที่หลังดังนั้นอยู่ใกล้ๆข้า,โอเคไหม? รีบบินมาในทันที”
จางมู่บอกกับด้วงออบซิเดี้ยนให้ระวัง,แต่ด้วงออบซิเดี้ยนมองดูเขาอย่างรังเกียจและตอบว่า “ไม่ต้องห่วงข้า.ทําไมเจ้าชู้จี้จุกจิกและเสียงดัง? เจ้ากําลังจะทํากวาดล้างพวกมันหรืออะไร?”
จางมู่ไม่ปฏิเสธในครั้งนี้เพราะเขารู้ว่าถ้าเขาไม่เข้าใจโอกาสนี้ ก็จะมีความเป็นไปได้สูงที่จะล้มเหลว.ตอนนี้ มีแมงมุมตัวน้อยนับพันอยู่ใต้ขาของเขา
เขาไม่มีความกล้าที่จะอยู่ในสภาพแวดล้อมนี้อีกต่อไปและสามารถพึ่งพาความเร็วของลิตเติ้ลแบล็คเท่านั้น
จางม่ค่อย ๆ เหยียบย่ําพื้นดิน ในขณะที่เขากลัวว่าดินข้างใต้ถูกกินโดยแมงมุมตัวน้อยจนว่างเปล่าเสียก่อน.โชคดีที่ระยะทางยังค่อนข้างไกลและไม่อยู่ในระยะการกินของแมงมุมตัวน้อยเหล่านั้น
จางมู่ย่างก้าวลงบนพื้นด้วยความระมัดระวัง ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ถ้าขาของเขาก้าวไปที่จุดว่างเปล่าและเขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้สิ่งต่าง ๆ จะอยู่นอกการควบคุม.หากเขาตกลงไปในหลุม แม้แต่ด้วงออบซิเดี้ยนก็อาจไม่ช่วยเขาได้ทันเวลา
ทันใดนั้น,จางมู่ก็คิดขึ้นได้ถูกต้อง.ถึงเวลาแล้วที่ดอกบัวเลือดปีศาจจะเปล่งประกาย
ภายใต้การควบคุมของจางม่,ดอกบัวเลือดปีศาจบุกทะลุแขนซ้ายของเขาทันที.เถาวัลย์เจาะทะลุพื้นอย่างช้า ๆ และค่อย ๆไปยังทิศทางของหลุมขนาดใหญ่
ดินข้างหน้าเขายังคงมั่นคง.จางมู่ควบคุมดอกบัวเลือดปีศาจและจัดการอย่างค่อยเป็นค่อยไป.ผ่านเถาวัลย์เขาสามารถรู้สึกถึงสภาพของสิ่งสกปรกใกล้เคียง
ผลตอบรับที่ดอกบัวเลือดรายงานต่อจางมู่คือดินที่อยู่ใกล้ ๆ นั้นแย่ลงอย่างช้า ๆ และอาจเป็น เพราะของเหลวที่มีฤทธิ์กัดกร่อนจากแมงมุมเหล่านั้น
ในที่สุดก็มีความว่างเปล่า เนื่องจากดินในส่วนนี้ถูกทําให้เป็นโพรงอย่างสมบูรณ์ นอกจากนี้ เถาวัลย์ที่ดอกบัวเลือดปีศาจโผล่ออกมาดูเหมือนจะสัมผัสกับสารตกค้างของของเหลวที่มีฤทธิ์กัดกร่อน เนื่องจากมันหดกลับทันที
นั่นคือจุดที่แมงมุมตัวน้อยบุกเข้ามา? จางมู่ถอนดอกบัวเลือดปีศาจและเห็นว่าปลายเถานั้นสึกกร่อนเขาไม่คาดคิดว่าของเหลวที่มีฤทธิ์กัดกร่อนสูงนี้จะสามารถเสื่อมสภาพของดอกบัวเลือดปีศาจที่หนาและมั่นคงได้ในทันที.เถาวัลย์จะเหี่ยวแห้งในตอนนี้ หากไม่ใช่เพื่อความสามารถในการฟื้นฟูตนเองที่ดอกบัวเลือดปีศาจมี.
แม้จะเป็นเช่นนั้น ส่วนหนึ่งของดอกบัวเลือดปีศาจที่โดนของเหลวกัดกร่อนก็ยังดิ้นรนต่อสู้กับมัน.
แต่จางมู่ไม่มีเวลารอดอกบัวเลือดปีศาจฟื้นคืนอย่างเต็มที่จากของเหลวที่มีฤทธิ์กัดกร่อน.ตอนนี้เขาต้องละทิ้งส่วนนั้นไปเพราะแมงมุมตัวน้อยนั้นปรากฏตัว!
เสียงแปลก ๆ ดังก้องกังวานจากพื้นดินและจางม่ก็รู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ ทันใดนั้น พื้นด้านหน้าของเขาก็พังทลายลงด้วยตาเปล่าอย่างรวดเร็ว.อย่างไรก็ตาม,จางมู่ยังไม่สามารถออกไปได้ เนื่องจากเขาต้องรอให้แมงมุมตัวเล็ก ๆ เหล่านั้นออกมาก่อน ถ้าเขาจากไปตอนนี้ เขาอาจจะไม่สามารถดึงดูดแมงมุมน้อยทั้งหมดได้
มันเป็นฉากที่น่าสะพรึงกลัว เมื่อเขาต้องอยู่ที่นั่นและดูพื้นดินทรุดตัวลงต่อหน้าเขาทีละนิด ๆ
ช่วงเวลาที่พื้นดินกําลังจะถล่มต่อหน้าเขา,จางมู่ก็ตะโกนอย่างรวดเร็ว “ลิตเติ้ลแบล็ค!”
ก่อนที่จางมู่จะพูดจบประโยค,ลิตเติ้ลแบล็คซึ่งกําลังรออยู่ด้านหนึ่งก็พุ่งไปที่จางมู่ด้วยความเร็วสูง.มันคว้าไหล่ของเขาแล้วก็บินขึ้นไปอย่างรวดเร็ว.
เกือบจะในเวลาเดียวกัน,แผ่นดินใต้ขาของจางมู่ก็พังทลายลง
ในตอนนั้น,จางมู่ก็ได้เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อกี้กลิ่นที่มาจากจางมู่ดึงดูดให้พวกมันออกมาจากพื้นดิน หลังจากที่พวกมันเห็นจางมู่ซึ่งกําลังขึ้นไปบนอากาศ,พวกมันก็หยุดกลืนกินดิน.
ดูเหมือนว่าแมงมุมตัวเล็ก ๆ เหล่านี้จะจําคู่หู,จางมู่และด้วงออบซิเดี้ยนได้.พวกมันไม่เคยคาดหวังว่าพวกเขาจะกลับมาและต่อสู้กับความตายหลังจากหนีรอดไปแล้ว
แมงมุมตัวเล็ก ๆ ที่กลายพันธุ์เหล่านี้ไม่มีความคิดที่ซับซ้อน แม้ว่าพวกมันจะรู้สึกถึงกลิ่นที่คุ้นเคยจากจางมู่,พวกมันก็ไม่กลัวเขาเลย.พวกมันกําลังคิดที่จะกลืนจางมู่ซึ่งมีพลังงานจํานวนมากอยู่ในร่างกายของเขา เพื่อที่จะเป็นแรงผลักดันในการวิวัฒนาการ
“ บินเร็วขึ้น เร็วขึ้น! ใยแมงมุมของพวกมันกําลังมาเลิตเติ้ลแบล็ครีบหน่อย!”
จางมู่ตะโกนร้องให้ด้วงออบซิเดี๋ยนบินขึ้นไปให้ไวที่สุดเท่าที่จะทําได้ เขาสามารถเห็นได้ว่าใยแมงมุมที่ถูกบีบออกจากร่างกายกําลังเข้าใกล้พวกเขาเร็วกว่าความเร็วของด้วงออบซิเดี้ยน
ดูเหมือนว่าพวกมันตั้งใจแน่วแน่ที่จะชนะเพราะมันไม่ใช่แค่ปล่อยใยแมงมุมไม่กี่โหลเหมือนครั้งก่อน.พวกมันทั้งหมดดูเหมือนจะอยู่ภายใต้คําสั่งเดียว เนื่องจากพวกมันเกือบหมื่นตัวยิงใยแมงมุมพร้อมกัน เช่นเดียวกับที่ใยแมงมุมยักษ์สีขาวก่อตัวขึ้นต่อหน้าต่อตาของจางมู่และค่อยๆคลุมจางและด้วงออบซิเดี้ยนในทุกทิศทาง จางมู่สั่นด้วยความกลัว ขณะที่เขาดูฉากตรงหน้าเขา
ในช่วงเวลานี้ ด้วงออบซิเดี้ยนเริ่มรวบรวมธาตุลมบนปีกของมัน. จางม่คิดว่ามันกําลังจะสร้างใบมีดลมยักษ์เพื่อโจมตีใยแมงมุมขนาดใหญ่อย่างไรก็ตาม,เขาสังเกตเห็นว่าเสียงกระพือปีกข้างหูของเขาเพิ่มขึ้นแทน.
ปรากฏว่าในเวลานี้ ด้วงออบซิเดี้ยนไม่ได้ใช้ธาตุลมในการโจมตีในทางตรงกันข้าม,มันรวบรวมพวกมันไว้บนปีกของมัน เพื่อให้มันสามารถเร่งความเร็วหลายเท่า มันบินขึ้นอย่างรวดเร็วพร้อมกับจางมู่ก่อนที่ใยแมงมุมจะปิดลง
ใยแมงมุมถึงความสูงสูงสุดอีกครั้ง ใยแมงมุมกระทบซึ่งกันและกันและก่อตัวเป็นลูกบอลก่อนที่มันจะตกลงมาและปกคลุมพื้นดินขนาดใหญ่
ไหล่ของจางมู่กําลังปวดแสบปวดร้อน เมื่อด้วงออบซิเดี้ยนออกแรงทันที.ถึงอย่างนั้น,ตาของเขาก็เต็มไปด้วยความสุข.เขารู้สึกถึงความตื่นเต้นราวกับว่าเขากําลังจะบรรลุเป้าหมาย
ตอนนี้เป็นเวลาของพวกเจ้า,ใช้ไหม? ต่อไปถึงตาข้าแล้ว.คืนนี้ให้ลองลิ้มรสของแมงมุมย่างหน่อยเถอะ.
ในตอนนี้เขาต้องมีความรับผิดชอบอย่างยิ่ง เนื่องจากชีวิตของมนุษย์ขึ้นอยู่กับเขา.หากแผนของเขาประสบความสําเร็จก็จะไม่มีความกังวลเหลืออยู่และมนุษย์ก็จะสามารถอยู่รอดได้ตั้งแต่ต้นยุคหายนะ
จากนั้นเขาเองก็สามารถทํางานของพ่อค้าย่อยได้อย่างปลอดภัยเช่นกัน
เขาทําให้ร่างกายของเขามั่นคง เพื่อนําออกจากถังน้ํามันเชื้อเพลิงซึ่งเขาเก็บไว้ในวงแหวนพ่อค้าและเทลงเบา ๆ
แต่เนื่องจากลม, น้ํามันเชื้อเพลิงจึงไม่ตกอยู่ในที่ตรงตามที่เขาคาดไว้
จางม่พูดช้า ๆ “เจ้าลิตเติ้ลแบล็ค,ต่ําลงหน่อย”
ด้วงออบซิเดี้ยนเหลือบมองมาที่เขาด้วยสีหน้าสับสน อย่างไรก็ตาม,มันพบว่าจางม่ทิ้งหน้ายิ้มของเขาไปแล้ว ดังนั้นมันจึงรู้ว่าเขาเริ่มจริงจังและปฏิบัติตามคําขอของเขา
“ลดต่ําลงอีกสักหน่อย!”
