AC 14: โชค
เออร์เนสต์ผุดขึ้นราวกับจรวดยิง ข่ายการห้ามปรามที่ซาอูลตั้งค่ากะพริบเพียงครั้งเดียวจากนั้นก็หายไปโดยสิ้นเชิง เออร์เนสต์ใช้พลังต่อสู้จนหมดแล้วดังนั้น ข่ายการห้ามปราม จึงไม่ได้ทำอะไรกับเออร์เนสต์
“นั่นคือใคร?” เสียงดังขึ้นในความมืด
“ เจ้าสบายดีมั้ย เด็กน้อย” เออร์เนสต์ถามพลางถอนหายใจยาวอย่างโล่งอกหลังจากได้ยินเสียงของอันเฟย์ พวกเขาไปไล่ตามพ่อมดที่นำมังกรเพลิงออกมา ใครจะคิดว่าพ่อมดจะดำลงไปในท่อระบายน้ำ? ทั้งซาอูลและเออร์เนสต์ไม่เต็มใจที่จะไล่ตามเขาไปในท่อระบายน้ำที่สกปรกดังนั้นพวกเขาจึงต้องยอมแพ้และปล่อยเขาไป ในขณะเดียวกันซาอูลก็รู้สึกได้ถึงพลังต่อสู้ที่เข้มข้นจาก ข่ายการห้ามปราม ทั้งสองคนประหลาดใจและรีบวิ่งกลับมา
ที่จริงแล้ว ซาอูล กลับมาที่ โรงแรมบ้านกุหลาบ เร็วกว่า เออร์เนสต์ เขาเป็นนักเวทย์มิติทำให้เขาสามารถทำหน้าที่ได้เร็วกว่านักเวทย์คนอื่น ๆ ในระดับเดียวกับเขา ซาอูลใช้พลังของเขาเพื่อเพ่งไปที่การรับรู้ลมหายใจของอันเฟย์ เขาพบว่าอันเฟย์ยังมีชีวิตอยู่ ซาอูลยังรู้สึกได้ว่าชายคนหนึ่งที่มีระดับเวทมนตร์ของเขากำลังวิ่งหนีออกจากโรงแรม นักเวทย์คนนั้นคือเลย์ตัน ซาอูลไม่มีโอกาสตรวจสอบอันเฟย์ แต่คงไม่เป็นไรเนื่องจากเออร์เนสต์จะมาในไม่ช้า ซาอูลรู้สึกว่าต้องมีการอธิบายเหตุการณ์ในวันนี้เขาจึงออกจากโรงแรมเพื่อไล่ตามเลย์ตัน
“ ลุงเออร์เนสต์หรือ? ข้าไม่เป็นไร” อันเฟย์ กล่าว เขาจุดเทียนด้วยลูกไฟของเขา
ความสนใจของ เออร์เนสต์ ถูกดึงไปที่ศพของ มอทท์ อันเฟย์ ได้ทำงานบางอย่างกับร่างกายของ มอทท์ ตอนนี้ถูกปกคลุมไปด้วยการเผาไหม้ของลูกไฟนับร้อย เสื้อผ้าของมอทท์แทบมอดไหม้จนไม่เหลืออะไร ใบหน้าของเขาถูกเผาไหม้เป็นสีดำถ่านและแทบไม่มีผมเหลืออยู่เลย รอยไหม้เหล่านี้ไม่สามารถปกปิดบาดแผลในลำคอของเขาได้ อันเฟย์ใช้กลวิธีที่น่ากลัวและเปลี่ยนบาดแผลกว้างสองนิ้วให้เป็นขนาดเท่ากำปั้น มันดูน่าสยดสยองเมื่อกล้ามเนื้อที่ถูกบีบอัดผสมกับเส้นเลือด
“ เจ้าทำสิ่งนี้หรือเปล่า” เออร์เนสต์ถามด้วยความประหลาดใจ เขาสังเกตเห็นป้ายบนคอเสื้อของ มอทท์ นักดาบระดับเริ่มต้นมีสัญลักษณ์ดาบเล็ก ๆ เพียงอันเดียว ระดับกลางมีสองอัน ระดับสูงมีดาบสองเล่มพร้อมพิมพ์โล่ ป้ายบน มอทท์ แสดงให้เห็นว่าเขาเป็นนักดาบระดับสูง
“ใช่.” อันเฟย์ พยักหน้า แต่ยังคงตกใจ “ ลุงเออร์เนสต์เขามีพลังมาก! ข้าไม่สามารถเอาชนะเขาด้วยบั้งไฟของข้าได้ ในท้ายที่สุดข้าต้องใช้ลูกไฟทั้งหมดของข้ายิงไปที่ใบหน้าของเขาและเอาไม้กายสิทธิ์ของข้าไปที่ลำคอของเขา”
“ ห๊ะ?” เออร์เนสต์ มีข้อสงสัยเกี่ยวกับสิ่งที่ อันเฟย์ พูด อันเฟย์ เป็นเพียงเด็กฝึกงานด้านเวทมนตร์ เขาสามารถยิงลูกไฟระดับต่ำสุดเท่านั้น เวทมนตร์ระดับเริ่มต้นนี้ไม่อนุญาตให้เขานำเสนอภัยคุกคามใด ๆ ต่อนักดาบระดับสูง อันเฟย์ ซ่อนบางอย่างจากเขา “ เขาไม่ควรโกหกข้าเกิดอะไรขึ้น” เออร์เนสต์คิด
“ อันเฟย์เจ้าบอกข้าได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น -” ซาอูลเดินเข้ามาจากหน้าต่างก่อนที่เออร์เนสต์จะถามจบ เออร์เนสต์เลิกคิ้ว“ ท่านไม่ทันเขาใช่ไหม”
“ ไม่” ซาอูลดูไม่ดีเกินไป เกือบจะเป็นการดูถูกซาอูลที่ปล่อยให้พวกคู่อริหนีไปสองครั้ง เขาเป็นจอมเวทย์
“ ทำไม”
“ เขาเป็นนักเวทย์แห่งความตาย”
ดวงตาของเออร์เนสต์ส่องประกายด้วยความเย็นชา เขาถามอย่างจริงจัง“ นักเวทย์แห่งความตาย?”
“ ใช่ข้าไม่พบเขาในหมอกแห่งความตาย เขาหายไปแล้วเมื่อข้าก็พัดหมอกแห่งความตายออกไป”
“ เมื่อไหร่นักเวทย์แห่งความตายจะก้าวร้าวขนาดนี้? เขากล้าแสดงออกและทำอะไรก็ได้ตามต้องการแค่ไหน? มันจะวุ่นวาย…” เออร์เนสต์ถอนหายใจ
“ อันเฟย์เจ้าสบายดีไหม” ซาอูลถามอีกครั้ง “ คนนี้…เจ้าฆ่าเขาหรือ”
ซาอูลและเออร์เนสต์มองหน้ากัน ทั้งคู่รู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง เออร์เนสต์ ถามว่า“ อันเฟย์ เจ้าช่วยอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นอีกครั้งได้ไหม”
“ เขาเตะประตูเปิดแล้ววิ่งเข้าไปในห้องของข้า ข้าถูกเขาปลุก ข้าตกใจมาก แต่ข้าก็รีบกระโดดลงจากเตียงและเริ่มยิงลูกไฟใส่เขา ศาสตราจารย์เขามีพลังมาก มีพลังมาก! ลูกไฟของข้าไม่สามารถเข้าใกล้เขาได้เลย เขาฟันดาบของเขาอย่างลวก ๆ และลูกไฟทั้งหมดของข้าก็ถูกดาบของเขาขวางไว้ ต่อมาเขาไม่จำเป็นต้องใช้ดาบเพื่อขัดขวางลูกไฟของข้า เขาจับพวกมันด้วยมือเปล่า” มีความสับสนในดวงตาของเขาขณะที่เขาพยายามนึกว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนนั้น แววตาของเขาบ่งบอกถึงการสะดุ้ง “อย่างเหมาะสม”
“ นี่คือสิ่งที่คาดหวัง!” ซาอูลและเออร์เนสต์คิด พวกเขามองหน้ากันอีกครั้ง “ เกิดอะไรขึ้นในภายหลัง?
“ แล้วเขาก็กรีดร้องว่า ‘อ๊าาา’ แล้ววิ่งมาหาข้า ข้าตกใจมากที่ยิงลูกไฟออกไปให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ข้าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่จู่ๆเขาก็เริ่มทำตัวงี่เง่า เขาไม่สนใจว่าลูกไฟของข้าจะพุ่งเข้าใส่เขาไปทั่ว เขาไม่ได้สนใจที่จะใช้ดาบฟันพวกมัน”
“ ในที่สุดข้าก็ต้องฟาดหน้าเขาด้วยลูกไฟของข้าและแทงไม้กายสิทธิ์เข้าไปในคอของเขา จากนั้นเขาก็ล้มลงบนพื้น” อันเฟย์ครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เล็กน้อยและพยายามทำตัวให้ฉลาด “ ศาสตราจารย์เป็นเพราะเขาใช้พลังต่อสู้จนหมดใช่หรือไม่”
“ไม่มีทาง.” เออร์เนสต์ส่ายหัวตรวจร่างกายอย่างระมัดระวัง เขาพลิกร่างด้วยการเดินเท้า ความสนใจของเขาถูกดึงไปที่บาดแผลร้ายแรงที่ มอทท์ ที่หลังของเขาทันที บาดแผลลึกมากจนกระดูกเผยอ
“ เจ้าทำสิ่งนี้หรือเปล่า” เออร์เนสต์ถาม
“ ไม่…” อันเฟย์ตกใจ
“ใครทำ?”
“ ไม่…ข้าไม่รู้ ข้ากำลังเผชิญหน้ากับเขาเมื่อเราต่อสู้ หลังจากที่เขาล้มลงและเสียชีวิต ข้าก็ซ่อนตัวอยู่ที่มุมห้องและรอให้ท่านและศาสตราจารย์กลับมา ข้าไม่ได้ขยับ ข้าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น” อันเฟย์พึมพำ นี่คือวิธีการทำสิ่งต่างๆของเขา ไม่ว่าจะมีความลับอะไรอยู่ที่นั่น อันเฟย์ ก็จะไม่พูดถึงพวกเขาโดยตรง เขาจะนำพวกเขาไปสู่ความลับ แต่ปล่อยให้พวกเขาตรวจสอบและตัดสินด้วยตัวเอง อันเฟย์ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นและรอให้ซาอูลและเออร์เนสต์คิดทุกอย่าง เมื่อเลือกได้ว่าจะเชื่อตัวเองหรือเชื่อคนอื่นคนส่วนใหญ่มักจะเลือกอดีต ซาอูลและเออร์เนสต์อดไม่ได้ที่จะคาดเดาจากเรื่องราวของอันเฟย์ พวกเขาจะเชื่อในสิ่งที่พวกเขาค้นพบ
“ เจ้าโชคดีดูเหมือนมีคนช่วยเจ้าอีกครั้ง” เออร์เนสต์ตรวจดูบาดแผลบนร่างกายอย่างระมัดระวัง บาดแผลลึก แต่ก็ไม่ถึงแก่ชีวิต สิ่งนี้พิสูจน์แล้วว่า อันเฟย์ กำลังพูดความจริง ถ้า มอทท์ ไม่ถูกโจมตีและได้รับบาดเจ็บ อันเฟย์ ก็จะตาย นักดาบขั้นสูงที่พ่ายแพ้ให้กับเด็กฝึกงานเวทมนตร์ไม่ใช่สถานการณ์ที่เป็นไปได้
ซาอูลดูไม่ดี เขากำลังโทษตัวเองที่ทำให้อันเฟย์ตกอยู่ในอันตราย ความจริงวางอยู่ตรงหน้าเขา หากนักดาบระดับสูงผู้นี้ไม่ได้รับบาดเจ็บจะเกิดอะไรขึ้นกับอันเฟย์? เขาจะไม่มีวันให้อภัยตัวเองหากสิ่งต่างๆเกิดขึ้นในลักษณะนั้น “ เออเนสต์นายยิ่งหุนหันพลันแล่น! อันเฟย์ ครั้งนี้โชคดีแล้วคราวหน้าล่ะ ครั้งต่อไปเจ้าต้องอยู่เพื่อปกป้อง อันเฟย์!” ซาอูลบ่น
“ ข้า…” เออร์เนสต์ไม่รู้ว่าเขาควรจะหัวเราะหรือร้องไห้ เขากำลังโทษตัวเองที่ทิ้ง อันเฟย์ ไว้ข้างหลังเช่นกัน อย่างไรก็ตามซาอูลไม่ควรอยู่และปกป้องอันเฟย์เพราะเออร์เนสต์เป็นคนแรกที่รีบออกไป?
“ ศาสตราจารย์ข้าดูแลตัวเองได้” อันเฟย์พูดอย่างเงียบ ๆ
ซาอูลถอนหายใจใส่เขา เด็กโง่คนนี้ยังไม่รู้ว่ามันอันตรายแค่ไหน ใครจะตำหนิ? ไม่มีใครนอกจากเขา เขาพาอันเฟย์มาที่นี่และยอมรับอันเฟย์เป็นศิษย์ของเขา มันจะเป็นการตบหน้าเขาดัง ๆ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับอันเฟย์ในโรงแรมบ้านกุหลาบ
หลังจากลองคิดดูแล้วซาอูลต้องการที่จะตั้งค่าข่ายที่ไวต่อการสัมผัสสำหรับ อันเฟย์ อย่างไรก็ตามตามจริงแล้วการพิจารณาว่า อันเฟย์ เป็นเพียงเด็กฝึกงานด้านเวทมนตร์และเข้าใจเฉพาะเวทมนตร์ระดับเริ่มต้นเท่านั้นมันอาจทำให้เขาตกอยู่ในอันตรายหากองค์ประกอบในข่ายเวทมนตร์ถูกรบกวนโดยไม่ได้ตั้งใจ ซาอูลไม่มีวัสดุมากนักในการสร้างข่ายเวทย์มนตร์ เขาอาจสร้างสิ่งที่ไม่เสถียรซึ่งอาจถูกแทรกแซงและอาจทำงานไม่ถูกต้อง เขาอยากจะรอสร้างหลังจากที่เขากลับไปที่ อาณาจักรมาโฮ
“ ซาอูลเจ้าอยู่ที่นี่ได้ไหม ข้าจะดูสถานที่อื่น ๆ อีกสองสามแห่ง” เออร์เนสต์สามารถบอกได้ว่าซาอูลดูแย่ลงกว่าเดิม เขาไม่ต้องการอยู่ที่นี่และมีความขัดแย้งกับซาอูล
ซาอูลพยักหน้าโดยไม่พูดอะไร เขายังคงคิดว่าจะปกป้อง อันเฟย์ ได้อย่างไร
เออร์เนสต์ยิ้มให้อันเฟย์แล้วเดินออกจากห้องไป มีบุคคลในห้องตรงข้ามแอบซุ่มอยู่ข้างนอกและเฝ้าดูห้องของพวกเขา คนที่อยู่ห้องตรงข้ามปิดประตูดังปังหลังจากเห็นเออร์เนสต์เดินออกจากห้องไป โรงแรมบ้านกุหลาบ มีแขกจำนวนมากขึ้นเรื่อย ๆ โดยสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ พวกเขาตื่นจากมัน เออร์เนสต์มีความรู้สึกในการต่อสู้ที่รุนแรงและเขาไม่เคยตั้งใจที่จะปกปิดพวกเขาด้วย แม้แต่คนปกติก็สัมผัสได้ถึงความไม่สบายใจและหวาดกลัวดังนั้นจึงไม่มีใครกล้าเดินออกจากห้องของตน
ซาอูลมองไปที่“ ไม้กายสิทธิ์” ของอันเฟย์ “ อันเฟย์ทำไมเจ้าถึงทำไม้กายสิทธิ์ของคุณเป็นรูปทรงนี้” ซาอูลไม่ได้ให้ความสนใจกับไม้กายสิทธิ์ของอันเฟย์จนกระทั่งอันเฟย์บอกว่าเขาฆ่าม็อตต์ด้วยมัน เขาเพิ่งสังเกตเห็นส่วนปลายของไม้กายสิทธิ์มีรูปร่างที่แหลม
“ ศาสตราจารย์บนเกาะมีงูจำนวนมาก ข้าเกือบจะถูกพวกมันกัดหลายครั้ง ตอนนั้นข้าไม่รู้ว่าจะยิงลูกไฟออกไปได้อย่างไร ดังนั้นข้าจึงทำไม้กายสิทธิ์นี้เพื่อฆ่างู”
“ข้าเข้าใจ” ซาอูลพยักหน้า เขาเงียบไปสองสามวินาทีจากนั้นก็ค่อยๆพูดว่า “อันเฟย์บอกข้าทีว่าเจ้าสนใจเวทมนตร์ชุดไหนมากที่สุด? หรือ … เจ้าตัดสินใจที่จะเป็นนักเวทย์ไฟ?” ซาอูลไม่อยากถามมาก่อน แต่เขารู้สึกว่าถึงเวลาแล้วที่อันเฟย์จะต้องตัดสินใจเกี่ยวกับเส้นทางในอนาคตของเขา เมื่อ อันเฟย์ ตัดสินใจแล้วเขาก็สามารถเริ่มฝึกฝนเวทมนตร์อย่างเป็นระบบได้ ด้วยวิธีนี้เขาสามารถมีความสามารถในการปกป้องตัวเองและซาอูลก็ไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับเขา โอกาสที่ อันเฟย์ จะโชคดีอีกครั้งนั้นน้อยมาก
“ ข้า…ข้าชอบเวทมนตร์มิติ” อันเฟย์ กำลังพูดความจริง อันเฟย์ในฐานะมือสังหารกำลังเผชิญกับปัญหาสองประการ หนึ่งกำลังมองหาโอกาสที่จะสังหารเป้าหมายของเขาและอีกหนึ่งกำลังออกจากที่เกิดเหตุให้เร็วที่สุด ถ้าเขาไม่สามารถสังหารเป้าหมายได้ในการโจมตีครั้งเดียวเขาจะสามารถหลบหนีได้อย่างรวดเร็วด้วยเวทมนตร์มิติ จะมีโอกาสครั้งที่สองเสมอหากเขาสามารถหนีและเอาชีวิตรอดได้ ศพไม่สามารถทำอะไรได้
“ เจ้าจริงจังไหม” ซาอูลตกใจกับคำตอบของอันเฟย์
“ใช่.” อันเฟย์ พยักหน้าอย่างจริงใจ
“ เยี่ยม…เยี่ยม…” ซาอูลมีความสุขมากจนยิ้มสดใสบนใบหน้า อันเฟย์เลือกใช้เวทมนตร์มิติมากกว่าเวทมนตร์ไฟแสดงให้เห็นว่าซาอูลมีอิทธิพลต่อเขามากกว่าเออร์เนสต์ ตอนนี้ อันเฟย์ เป็นศิษย์ของเขาอย่างแท้จริง
“ ท่านรู้เรื่อง เจตภูตดำ ไหม” เออร์เนสต์ปรากฏตัวที่หน้าต่าง เขากระโดดลงจากหน้าต่างและตกลงบนพื้นเบา ๆ
“ เจตภูตดำ? เขาไม่ใช่นักฆ่า? เลว! ข้ารู้จักเขา!” คิ้วของซาอูลกระตุก “ ข้าได้ยินมาว่าเขาฆ่านักดาบระดับปรมาจารย์ได้สำเร็จ มันจริงหรือ?”
“ ใช่ ผู้ชายคนนั้นมีบุคลิกที่มืดมนและยากที่จะติดตาม เขาไม่เคยเชื่อใจใคร เขาไม่มีครอบครัวเลยใช้เวลาทั้งชีวิตฆ่าคนเพื่อเงิน” เออร์เนสต์พูดช้าๆ “ ข้าได้ยินมาด้วยว่าเขาเข้าร่วมองค์กรลับและทำงานให้กับพวกเขาในตอนนี้”
“ สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้เกี่ยวข้องกับพวกเขาหรือไม่? เออเนสต์เจ้าก็เป็นนักดาบระดับปรมาจารย์ด้วยเช่นกันดังนั้น … ระวัง!”
“ ท่านเป็นจอมเวทย์ ท่านควรระวังให้มากกว่านี้!” เออร์เนสต์ยิ้ม “ แต่เขาไม่ใช่ภัยคุกคามอีกต่อไปเพราะ…เขาถูกฆ่าไปแล้ว!”
“ ใครสามารถฆ่าเขาได้” ซาอูลถามด้วยความประหลาดใจว่า“ เขาน่าจะเป็นนักฆ่าที่อันตรายที่สุดในทวีปแพน ใครมีความสามารถที่จะฆ่าเขา”
“ มันควรจะเป็น…คนที่ช่วยอันเฟย์อย่างลับๆ” เออร์เนสต์หันไปหาอันเฟย์
อันเฟย์ รักษาใบหน้าของเขาอย่างสงบ แต่เขาก็หัวเราะอยู่ข้างใน คำจำกัดความของนักฆ่าที่อันตรายที่สุดคืออะไร? นักฆ่าตัวจริงมักจะมาด้วยตัวเองทำให้ยากต่อการติดตาม เออร์เนสต์บอกว่าชายชราเข้าร่วมองค์กรไม่ใช่หรือ? ดูเหมือนว่าข้อมูลนี้ถูกต้อง สำหรับนักฆ่าไม่ว่าเขาจะเข้าร่วมองค์กรใดเขาก็จะกลายเป็นภัยคุกคามน้อยลง แม้ว่าเขาจะมีพลังและมีระดับความสามารถขั้นสูง แต่เขาก็จะเป็นเพียงเจ้าหน้าที่ในองค์กรเท่านั้น นักฆ่าที่ไม่มีความลึกลับไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับ“ อันตราย”
