AC 63: น้องสาวผู้โชคร้าย
“ อันเฟย์ เจ้ารู้จักผู้หญิงพวกนั้นได้อย่างไร” คริสเตียนถามยิ้ม ๆ
ทุกคนยังคงสนใจธุรกิจของตัวเอง แต่ อันเฟย์ รู้ว่าพวกเขาทุกคนตั้งใจฟังรอคำตอบจากเขา ดูเหมือนว่าสิ่งมีชีวิตที่ชาญฉลาดทุกคนชอบที่จะได้ยินเรื่องซุบซิบนินทา
“ เจ้าจำครั้งแรกที่เราพบอัศวินแห่ง กองทัพเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ ได้ไหม? เวลาที่คนเหล่านั้นดูเหมือนจะช่วยเรา? ข้าคิดเกี่ยวกับมันมาแล้ว หากพวกเขาสามารถติดตามเราจากเมืองศักดิ์สิทธิ์โดยที่เราไม่สังเกตเห็นบางทีพวกเขาก็ยังคงอยู่รอบ ๆ ตัวเรา” อันเฟย์กล่าวช้าๆ“ หนึ่งในคนเหล่านั้นเป็นผู้หญิง ข้าพบเศษผ้าแล้วมันก็มีกลิ่นเหมือนผู้หญิง หลังจากซูบินและข้าพบบ่อน้ำเมื่อวานนี้ ข้าก็จำผ้านั้นได้ ดังนั้นหลังจากที่ทุกคนหลับไปข้าก็กลับไปที่บ่อน้ำและข้าอยากจะรอพวกเขาออกมา”
“ ให้พวกเขาอาบน้ำหรือ” ซานเต้ ถาม
“ ข้าไม่รู้เกี่ยวกับคนอื่น” อันเฟย์ กล่าว“ แต่ผู้หญิงชอบทำตัวสะอาด แน่นอนความเป็นไปได้นั้นต่ำและข้าแค่อยากจะลองเสี่ยงโชค ข้าไม่มีอะไรดีไปกว่าที่จะทำต่อไป”
“ แล้ว? เจ้าพบสองพี่น้อง?” คริสเตียนถาม
“ ใช่” อันเฟย์ พยักหน้า “ ข้าคิดว่านางเป็นคนที่ข้ารอ ดังนั้นข้าจึงพยายามปราบนาง จากนั้นเราก็ต่อสู้กันในบ่อ”
“ และเจ้าชนะหรือไม่” คริสเตียนถามขึ้นโดยจดจำการแสดงออกที่แปลกประหลาดบนใบหน้าของหญิงสาว
“ แน่นอน” อันเฟย์ กล่าว “ ถ้าข้าแพ้ ข้าจะไม่นั่งอยู่ที่นี่”
ทุกคนเริ่มหัวเราะ แต่คริสเตียนถอนหายใจ “ อันเฟย์” เขากล่าว“ ครั้งต่อไปถ้าเจ้าอยากทำอะไร เจ้าควรบอกเรา เราทุกคนสามารถช่วยเจ้าได้ ไม่มีใครอยากเห็นเจ้าบาดเจ็บ อย่าลืมว่าเราคือผู้นำกลุ่มและเพื่อนของเจ้า เจ้าพาพวกเรามาที่นี่อย่างปลอดภัยและเจ้าเป็นคนเดียวที่สามารถพาพวกเราไปหาอาจารย์ซาอูลได้อย่างปลอดภัย”
“ ใช่ อันเฟย์” นิยากล่าวซ้ำ “ เราทุกคนสามารถช่วยเจ้าได้”
“ ข้าบอกเจ้าแล้วว่ามีโอกาสเล็กน้อยที่ข้าจะพบใครก็ได้ ข้าไม่ต้องการให้ทุกคนรอคอยอะไร” อันเฟย์ กล่าว
“ ถ้าเจ้ารอได้ เราก็ทำได้เช่นกัน” คริสเตียนไม่เห็นด้วย
“ ได้เลย” อันเฟย์กล่าว “ คราวหน้าข้าจะระวังให้มากขึ้น”
“ อันเฟย์ เจ้าคิดว่าพวกเขาเป็นใคร” คริสเตียนถาม
“ มีคนไปที่เดียวกันด้วยข้าคิดว่า” อันเฟย์ กล่าว “ ข้ารู้สึกเหมือนว่าพวกเขาอยู่ที่นี่เพียงเพราะพวกเขาหนีจากใครบางคน”
“ น่าสนใจ…” คริสเตียนกล่าว “ อันเฟย์ ถ้าพวกเขามากับเราล่ะ”
อันเฟย์ส่ายหัว เขาได้พิจารณาถึงความเป็นไปได้ แต่สุดท้ายแล้วเขาก็ตัดสินใจว่ามันจะดีที่สุดถ้าพวกเขาแยกทางกัน “ เจ้าเห็นคนที่มีอายุมากกว่าและมีพลังมากกว่า? นางมีทักษะเพียงพอที่จะเป็นนักดาบอาวุโสหรืออาจจะสูงกว่าด้วยซ้ำ คนที่บังคับนางเข้ามาในป่านี้มีพลังมากแค่ไหน? การไปกับนางหมายความว่าเราจะตกอยู่ในอันตรายเช่นกัน”
“ อันเฟย์ลองคิดดูสิ ศัตรูของนางจะทรงพลังขนาดไหน? ทรงพลังเท่าฟิลลิป? ไม่น่าเป็นไปได้ ถ้าฟิลลิปและศัตรูของผู้หญิงคนนั้นมาพร้อมกันเราก็จะต้องตกที่นั่งลำบาก แต่เป็นไปได้อย่างไร?” คริสเตียนกล่าวช้าๆ “ ถ้าฟิลลิปและศัตรูของผู้หญิงคนนั้นพบเราแยกกัน เราจะได้เปรียบ”
อันเฟย์เลิกคิ้วและมองไปที่คริสเตียน เขามุ่งเน้นไปที่อันตรายไม่ใช่ผลประโยชน์และได้ล้มเลิกความคิดที่จะร่วมมือกันมานานแล้ว อย่างไรก็ตามคริสเตียนมองปัญหาจากมุมมองอื่นและได้ให้ความกระจ่างแก่อันเฟย์ ในมุมมองใหม่ เมื่อความแข็งแกร่งของศัตรูยังคงเหมือนเดิมความร่วมมือจะเป็นประโยชน์ต่อทั้งสองฝ่าย เว้นแต่ว่าศัตรูของพวกเขาจะเข้าร่วมด้วยเช่นกัน
“ ศัตรูของนางอาจไม่ทรงพลังขนาดนั้น” คริสเตียนกล่าว “ เจ้าเห็นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ไหม? ความแข็งแกร่งของนางนั้นเกือบจะแย่พอ ๆ กับ อันเฟย์ ข้าบอกว่านางกำลังวิ่งเพราะนางเป็นห่วงน้องสาวของนาง”
ทุกคนหัวเราะเบา ๆ การล้อเล่นกับเวทมนตร์ของ อันเฟย์ เป็นเรื่องเฮฮา อันเฟย์กลอกตาและจมลงไปในความคิดของตัวเอง อันเฟย์ ยินดีรับคำแนะนำเพราะเขารู้ว่าเขาไม่สมบูรณ์แบบ แต่เขาก็ยังคงเป็นคนตัดสินใจในที่สุด
“ อันเฟย์เรามีนักดาบเพียงคนเดียวและมีเพียงคนเดียวที่ยืนอยู่ระหว่างเรากับศัตรู สิ่งนี้อันตรายเกินไปโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเจ้าไม่มีพลังต่อสู้ มันอันตรายเกินไปสำหรับเจ้า ถ้านางอยู่ที่นี่กับเจ้าเราสามารถใช้พลังของเราได้สูงสุด”
“ ข้าเห็นด้วย” ซานเต้ กล่าวพร้อมกับพยักหน้า
ทุกคนรอบข้างพยักหน้าเห็นด้วยกับคำกล่าวของคริสเตียน
“ ได้เลย” อันเฟย์กล่าวช้าๆ “ ลองทำงานกับพวกเขาดูสิ ข้ามีเงื่อนไขอย่างหนึ่ง พวกเขาต้องฟังข้าไม่เช่นนั้นความร่วมมือจะไม่อยู่ในการควบคุม แน่นอนว่าภารกิจของเราคือการปกป้องน้องสาว ดังนั้นเราจะไม่ปล่อยให้เกิดอันตรายใด ๆ กับนาง” อันเฟย์ รู้สึกว่า ชาลลี่ เป็นจุดอ่อนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของหญิงสาวและจะเป็นประโยชน์ในการเจรจาต่อรอง
“ ทำไมเจ้าถึงบอกเราอย่างนั้น” คริสเตียนถามยิ้ม ๆ “ ไม่ว่าเงื่อนไขของเจ้าจะเป็นอย่างไรไปบอกพวกเขา”
“ ข้า…” อันเฟย์ จำเหตุการณ์เมื่อคืนก่อนได้ในทันใดและส่ายหัว “ไม่ ไม่. คริสเตียน เจ้าควรไปสนทนากับพวกเขา”
“ข้า?” คริสเตียนถาม “ อันเฟย์ เจ้าเหมาะกับงานนี้มากที่สุด อย่างน้อยเจ้าก็คุ้นเคยกับพวกเขาและพวกเขาก็น่าจะเชื่อใจเจ้ามากกว่า”
“ ไม่ ข้าเป็นคนนั้นไม่ได้” อันเฟย์กล่าวพร้อมกับส่ายหัวหนักขึ้น เชื่อใจ? วิธีที่พวกเขามองเขาพวกเขาต้องการกินเขาทั้งชีวิต
“ ชาลลีช้าลง ช้าลงหน่อย” ซูซานนากล่าวเบา ๆ พยายามไม่ให้อารมณ์ของนางแสดงออกมา
“ ได้” ชาลลีพยักหน้ารับไส้กรอกชิ้นโต เนื้อหมดแล้ว แต่นางยังคงเคี้ยวอยู่
เมื่อเห็น ชาลลี่ เช่นนี้ ซูซานนา ไม่สามารถระงับอารมณ์ของนางได้อีกต่อไปและหลั่งน้ำตาออกมา นางพุ่งขึ้นและซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ ดมกลิ่น
ไม่กี่อึดใจต่อมาซูซานนารู้สึกว่ามีคนดึงเสื้อของนางและพบว่าชาลลียืนอยู่ที่นั่นด้วยความหวาดกลัวและถือไส้กรอกไว้ในมือ “ พี่สาว” นางกล่าวอย่างรีบร้อน “ ข้าไม่ได้กินไส้กรอกของท่าน ที่นี่. กินมัน. อย่าร้องไห้. ข้าจะไม่โกรธท่านอีกโปรดอย่าร้องไห้”
“ ไม่ ชาลลี” ซูซานนาฝืนยิ้มและกล่าว “ข้าไม่หิว. ไปกินข้าวเถอะ”
“ ไม่ ข้าอิ่มแล้ว” ชาลลีกล่าวหน้าแดง “ ข้ารู้ว่าท่านหิว พี่สาว นี่” ชาลลีกล่าวพลางยื่นไส้กรอกในมือให้นาง
ซูซานนา ถอนหายใจ แน่นอนว่านางหิวมากโดยเฉพาะหลังจากการต่อสู้กับอันเฟย์นั้น อันเฟย์ ใส่ข้อต่อของนางกลับเข้าที่เท่านั้นและ ชาลลี ก็ไม่ได้รับความช่วยเหลือมากนัก นางออกมาจากพันธนาการด้วยพลังการต่อสู้ของนางเอง นางคงจะโกหกถ้าบอกว่าไม่หิว
แต่นางจะทำอย่างไร? พวกเขารีบออกมาและไม่ได้นำอะไรติดตัวมาเลย สองสามวันที่ผ่านมาพวกเขารอดชีวิตจากพุ่มไม้และผลเบอร์รี่รสขม กลิ่นของไส้กรอกทำให้ ซูซานนา นึกถึงว่านางหิวมากแค่ไหน
ซูซานนาหยิบไส้กรอกขึ้นมาเล็กน้อยและกลืนลงไปโดยไม่ต้องเคี้ยว
“ อย่าทิ้งปลอก” ชาลลี กล่าวด้วยความกังวล “ รสชาติดีจริงๆ” นางจ้องมองไปที่ไส้กรอกและกลืนกิน
ซูซานนา เบิกตากว้างและกอด ชาลลี่ การดมกลิ่นของนางกลายเป็นเสียงสะอื้นดัง
“ พี่สาว” ชาลลีกล่าวอย่างรีบร้อนเช็ดมือของนางบนใบหน้าของซูซานนา “ ได้โปรดอย่าร้องไห้ ข้าทำท่านโกรธอีกแล้วหรือ? มันความผิดของข้า ความผิดของข้า โปรดอย่าร้องไห้อีกต่อไป ถ้าท่านเอาแต่ร้องไห้ ข้าก็จะร้องไห้เช่นกัน!” ก่อนที่นางจะกล่าวจบนางก็หลั่งน้ำตาออกมา
พี่สาวกอดกันร้องไห้ ซูซานนา ยังคงเป็นนักดาบอาวุโสและสามารถควบคุมอารมณ์ของนางได้ดีขึ้น นางหยุดร้องไห้ก่อนและเช็ดน้ำตาของพี่สาว “ ชาลลีอย่าร้องไห้ ข้า เป็นความผิดของข้าที่ไม่ดูแลให้ดี” นางสะอื้น
“ ไม่ค่ะพี่สาว” ชาลลีกล่าวพร้อมร้องไห้ “ ข้ามีความสุข มีความสุขจริงๆ.”
“ ชาลลีฟัง หยุดร้องไห้ได้ไหม” ซูซานนา ถอนหายใจ “ ข้ามีเหรียญมาก กลับไปหาคนพวกนั้นแล้วซื้ออาหารเพิ่มดีไหม”
“จริงๆ?” ชาลลีขยี้ตาที่บวมแล้วถาม “ พวกเขาจะขายให้เราไหม”
“ แน่นอน” ซูซานนา กล่าว “ ถ้าไม่เราจะให้เหรียญทั้งหมดของเรา” นางฝืนยิ้มและตบแก้มของ ชาลลี่“ มาเลย ชาลลี ไปล้างหน้ากันเถอะ พวกเขาจะได้ไม่หัวเราะเยาะเรา” ซูซานนา เป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งและไม่ชอบความคิดที่จะใช้น้ำตาเพื่อดึงดูดความเห็นอกเห็นใจจากผู้อื่น
“ตกลง!” ชาลลี่ กล่าว หลังจากนั้นนางยังเป็นเด็กและเป็นเรื่องง่ายที่จะทำให้นางกลับมามีกำลังใจอีกครั้ง
