AC 66: ปล่อยให้สัตว์เวทย์ต่อสู้
ในไม่ช้า บลาวี และ ซานเชซ ก็กลับมาเช่นกัน พวกเขากลัวเมื่อเห็นซูบินจมอยู่ในน้ำเป็นครั้งแรก แต่หลังจากรู้ว่าเขาคงสบายดีทั้งคู่ก็หัวเราะและกระทุ้งเขาสองสามที มันเป็นการหยอกเย้าอย่างเป็นมิตรและถ้าซูบินได้รับบาดเจ็บสาหัสพวกเขาทั้งสองก็คงจะกังวลไปหมด
หลังจากพบจุดพักผ่อนที่ดีสำหรับ ซูบิน แล้ว บลาวี และ ซานเชซ ก็แนะนำตัวกับ ซูซานนา หน่วยสอดแนมทั้งสามไม่ได้ทำการค้นพบใด ๆ และนั่นทำให้ อันเฟย์ เป็นห่วง ทุกคนกำลังสนทนากัน แต่ อันเฟย์ นั่งอยู่บนพื้นด้วยความคิด เสบียงอาหารของพวกเขายังคงอยู่ได้อีก 2-3 วัน แต่พวกเขาต้องวางแผนอย่างรอบคอบว่าจะพักที่ไหน ถ้าเขาอยู่คนเดียวมันจะง่ายกว่านี้ ตอนนี้เขาต้องดูแลคนทั้งกลุ่มและ อันเฟย์ ก็พบว่ามันยาก มีเพียงคริสเตียนและซูบินเท่านั้นที่รู้ว่าอนาคตของพวกเขาจะยากลำบากและหนึ่งในนั้นไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ คริสเตียน เดินช้าๆและนั่งลงข้างๆ อันเฟย์
ไม่ว่าจะเป็นยูนิคอร์นหรือมันติคอร์ทั้งสองจะก่อให้เกิดอันตรายอย่างมากต่อพวกมัน มีแนวโน้มว่าจะมีความขัดแย้งไม่ว่าพวกเขาจะอยู่หรือย้ายไป
“ เจ้าบอกว่า มันติคอร์ และยูนิคอร์นเป็นศัตรูกัน?” อันเฟย์ เรียกแรงบันดาลใจอย่างกะทันหัน เสียงเรียกของเขาไม่เพียง แต่ทำให้คริสเตียนตกใจเท่านั้น แต่ยังรวมถึงซูซานนาด้วย
“ ข้าว่าอย่างนั้น” ซูซานนาตอบ “ทำไม?”
“ ถ้าพวกเขาต่อสู้ใครจะชนะ”
“ ยูนิคอร์นแน่นอน” ซูซานนากล่าว “ อย่างไรก็ตามสัตว์เวทระดับสูงทั้งหมดมีความรู้สึก เช่นเดียวกับผู้คนพวกเขาจะไม่ล่วงเกินอาณาเขตของสัตว์เวทย์ตัวอื่น วิธีการเอาตัวรอดของพวกเขาคือหลีกเลี่ยงความขัดแย้งโดยตรง”
“ ข้าคิดว่าเจ้าบอกว่าพวกเขาเป็นศัตรู”
“ นั่นหมายความว่าในขณะที่พวกเขาไม่อายที่จะต่อสู้ แต่พวกเขาก็จะไม่เริ่มการต่อสู้ด้วยเช่นกัน ไม่น่าเป็นไปได้ที่พวกเขาจะมาเจอกันในป่านี้”
“ ได้เลย” อันเฟย์กล่าวพร้อมกับพยักหน้า “ คริสเตียนเจ้าสามารถสร้างเกราะป้องกันเวทย์มนตร์เพื่อซ่อนทุกคนได้หรือไม่?”
“ ข้ามีคริสตัลไม่พอ” คริสเตียนตอบ
“ อย่ากังวลกับคริสตัล เจ้าทำได้มั้ย?”
“แน่นอน.”
“ เอาล่ะเหลืออีกแค่สิ่งเดียว” อันเฟย์ หันไปหา ซูซานนา “ ซูซานนา ข้าต้องการให้เจ้าทำอะไรที่อันตราย”
“มันคืออะไร?” ซูซานนา ถามหัวใจของนางกำลังจม นางยังไม่สามารถไว้วางใจ อันเฟย์ ได้และเป็นศัตรูกับเขามาก เมื่อได้ยินว่าเขามีบางอย่างที่อันตรายสำหรับนางนางจึงคิดว่าบางทีเขาอาจพยายามทำให้เรื่องยากสำหรับนาง
“ นี่คือแผนของข้า ซูบินเห็นมันติคอร์สองตัวใช่มั้ย? เจ้าไปที่อาณาเขตของมันและฆ่าตัวที่เล็กกว่า ข้าไม่คิดว่าตัวที่ใหญ่กว่าจะปล่อยให้เจ้าหนี เจ้าออกไปข้างนอกและส่งสัญญาณ ข้าจะพยายามยั่วยุยูนิคอร์น จากนั้นเราจะซ่อนตัวและปล่อยให้ทั้งสองต่อสู้กัน”
“ นั่นเป็นวิธีหนึ่งที่ทำได้” คริสเตียนพยักหน้า “ ถ้ายูนิคอร์นโกรธและการพบกันของมันติคอร์ที่บ้าคลั่งมันจะเป็นการต่อสู้ที่รับประกันได้”
“ นั่นคือสิ่งที่ข้าคิด” อันเฟย์ กล่าว “ ไม่ว่าใครจะชนะอีกฝ่ายก็จะได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นกัน ไม่น่าจะยากสำหรับเราที่จะฆ่ามัน ถ้าอย่างนั้นเราก็ไม่มีภัยคุกคามอยู่เหนือหัวของเราตลอดเวลา”
ซูซานนา ถอนหายใจอย่างโล่งอก นางเป็นคนเดียวในกลุ่มที่สามารถฆ่ามันติคอร์และหลบหนีอีกตัวที่โกรธแค้นได้ ใคร ๆ ก็ต้องถูกฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ดูไม่เหมือนว่า อันเฟย์ จะไม่ยุติธรรมกับนางและทำให้นางได้งานที่ยากขึ้น
“เจ้าคิดอย่างไร?” อันเฟย์ ถาม ปกติเขาจะไม่ขออนุญาต แต่ส่วนใหญ่คำถามของเขามุ่งเป้าไปที่ ซูซานนา
ทุกคนพึมพำกันเล็กน้อยและพยักหน้า
“ ซูซานนา ข้ารู้ว่าเจ้าเก่งมาก แต่มันก็ยังอันตราย เจ้าจะกล่าวอะไร?”
“ ข้าสบายดี” ซูซานนา กล่าว “ เราจะออกไปเมื่อไหร่”
“ เราไม่รีบร้อน” อันเฟย์ กล่าว “ มีหลายสิ่งที่ต้องทำ เราไม่ต้องการให้เกิดอุบัติเหตุ”
“ อุบัติเหตุ?” ซูซานนา ถาม
“ ตัวอย่างเช่นหากมีมันติคอร์หลายตัวเจ้าควรทำอย่างไร? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเจ้าถูกค้นพบก่อนที่เจ้าจะสามารถทำอะไรได้? เกิดอะไรขึ้นถ้าเจ้าบาดเจ็บ? เราจะหาเจ้าเจอได้อย่างไร? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าการต่อสู้สิ้นสุดลงก่อนที่สัตว์ตัวใดตัวหนึ่งจะได้รับบาดเจ็บสาหัส? เราจะยังคงโจมตี? เราต้องคิดทุกอย่างก่อนที่จะทำอะไรไม่งั้นคนอื่นจะบาดเจ็บ”
“ เจ้ากล่าวถูก” คริสเตียนกล่าวพร้อมกับพยักหน้า
ซูซานนา เฝ้าดูเขาความคิดนับร้อยที่วิ่งผ่านหัวของนาง นางคิดว่าตัวเองฉลาดมาตลอด แต่ในสถานการณ์นั้นสิ่งที่นางอยากทำคือวิ่งไปหาที่ที่พวกเขาสามารถตั้งแคมป์ได้ อย่างไรก็ตาม อันเฟย์ คิดว่าจะทำอย่างไรให้ได้สิ่งที่ต้องการ ทุกคนรู้เกี่ยวกับ มันติคอร์ แต่มีเพียง อันเฟย์ เท่านั้นที่คิดจะใช้มันเพื่อต่อสู้กับยูนิคอร์น ซูซานนา ต้องยอมรับว่านางด้อยกว่า อันเฟย์ มาก
“ เอาล่ะทุกคนอยู่ที่นี่ บลาวี ข้ามอบความไว้วางใจให้ทุกคนกับเจ้า คริสเตียนและซูซานนามากับข้า ซูบินเจ้าเจอพวกมันติคอร์ที่ไหน”
“ ข้าจะพาเจ้าไป” ซูบินกล่าวพร้อมกับผลักตัวเองขึ้นจากพื้น
“ ไม่เจ้าควรอยู่ที่นี่” อันเฟย์กล่าวพร้อมกับส่ายหัว
“ ข้ารู้สึกดีขึ้นมากแล้ว” ซูบินยิ้มอย่างขมขื่น “ นอกจากนี้มันยากที่จะอธิบายว่ามันอยู่ที่ไหน”
“ อันเฟย์ข้าปกป้องเขาได้ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นข้าจะช่วย ซูบิน หนีและเจ้าและ ซูซานนา สามารถต่อสู้กับทุกสิ่งที่กำลังไล่ตามเรา”
“ เอาล่ะ” อันเฟย์ กล่าวหลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง
สำหรับผู้ที่มีพลังยี่สิบไมล์ไม่ใช่ทางยาว หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็มายืนอยู่หน้ารังของพวกมันติคอร์
เบื้องหน้าของพวกเขาคือหน้าผาขนาดใหญ่ที่ปกคลุมไปด้วยเถาวัลย์ ต้นไม้โบราณตั้งตระหง่านอยู่หน้าหน้าผาลำต้นของมันหนาและบิดเบี้ยว ในส่วนอื่น ๆ ของป่าสามารถได้ยินเสียงกรีดร้องและเสียงหายใจหนัก ๆ อยู่ตลอดเวลา แต่ที่นี่เงียบราวกับว่าไม่มีสิ่งมีชีวิตอื่นใด
“ ไม่เห็นอะไรเลย” อันเฟย์กล่าวพลางขมวดคิ้ว
“ โอ้พวกมันติคอร์จะเห็นเจ้าก่อนที่เจ้าจะเห็นพวกมัน” ซูซานนาแสยะยิ้ม
“ ขอข้าเถอะ” คริสเตียนกล่าว “ มันติคอร์ ไม่สามารถมองเห็นท้องฟ้าของข้าได้” เขาก้าวไปข้างหน้าและกระซิบคาถา ลูกบอลก๊าซรวมตัวกันระหว่างมือของเขาและเริ่มควบแน่นจากนั้นเงาของต้นไม้สองสามต้นก็ปรากฏขึ้นภายในก๊าซ
คริสเตียนจดจ่อไปที่ดวงตาของท้องฟ้าและหลังจากภาพยี่สิบภาพกระพริบผ่านก๊าซสัตว์เวทย์สองตัวก็ปรากฏขึ้น
นี่เป็นครั้งแรกของ อันเฟย์ ที่ได้เห็นสัตว์เวทย์ระดับสูง มันติคอร์มีลักษณะคล้ายกับสิงโตตัวของมันเป็นสีแดงสดเช่นเดียวกับดวงตาของมัน มันมีแขนขาหนาและฟันแหลมคมขนาดเท่ามือคน ด้านหลังลำตัวมีหางยาวหนาปกคลุมด้วยเกล็ดส่องแสงและสิ้นสุดด้วยปลายแหลม
“ มันติคอร์ไม่มีเวทมนตร์ แต่มันแข็งแกร่งมาก มันสามารถทำให้เปลือกของเต่าหินแตกได้ด้วยการกระแทกเพียงครั้งเดียว” ซูซานนากล่าวช้าๆ “ เห็นหางไหม? มันสามารถเจาะร่างกายของสัตว์เวทย์ส่วนใหญ่ได้โดยไม่มีปัญหาใด ๆ และมีคุณสมบัติที่น่าตะลึง มันสามารถแช่แข็งศัตรูได้ในช่วงเวลาสั้น ๆ แม้ว่าเจ้าจะเป็นนักดาบ หากหางนั้นโดนเจ้า เจ้าก็ตาย มันติคอร์จะฉีกเจ้าเป็นชิ้น ๆ ก่อนที่เจ้าจะฟื้นตัวได้อย่างถูกต้อง”
“ มันอันตรายขนาดนั้นเลยหรือ” อันเฟย์ถามด้วยความตกใจ
“ ยูนิคอร์นยิ่งอันตราย” ซูซานนากล่าวเบา ๆ “ ไม่เพียง แต่สามารถใช้สายฟ้าแบบอนุกรมได้เท่านั้น แต่ยูนิคอร์นยังเร็วกว่าสัตว์ในตระกูลมันติคอร์มาก เขาของมันไม่เพียง แต่มีคุณสมบัติในการทำให้บริสุทธิ์เท่านั้น แต่ยังทำให้ตกตะลึงเช่นเดียวกับหางของมันติคอร์ มันติคอร์ต้องสัมผัสกับเป้าหมายเพื่อทำร้ายมัน แต่ยูนิคอร์นไม่จำเป็นต้องทำ หากเจ้าโชคดียูนิคอร์นจะไม่ฆ่าเจ้าก่อนที่เจ้าจะได้เห็น เว้นแต่เจ้าจะกลัวและต้องการให้ข้าจัดการ”
“ ขอบคุณสำหรับความกังวล” อันเฟย์ กล่าวพร้อมยิ้ม“ แต่ข้าจัดการได้”
“ ไม่มีใครกังวลเกี่ยวกับเจ้า” ซูซานนา กล่าวอย่างโกรธ ๆ “ ข้าไม่อยากให้ใครได้รับบาดเจ็บ”
“ คริสเตียนเราจับตาดูพวกเขาได้ไหม? เจ้าจะยื้อเวทมนตร์ได้นานแค่ไหน?” อันเฟย์หันไปหาคริสเตียนและถาม
“ ข้าถือมันได้ทั้งวันไม่มีปัญหา”
“ เยี่ยมมาก ตอนนี้เราจะดู”
