AC 93: ไม่มีอำนาจ
“ เร็วเข้า! ข้าเห็นเฒ่าฟิลลิป ข้าเห็นเฒ่าฟิลลิป!” เฟลเลอร์ตกใจรีบวิ่งเข้ามาในโรงแรม เขามีเหงื่อออกทั่วหน้าผาก เขาตะโกนว่า“ มีคนขายเราไป เราต้องออกไปเดี๋ยวนี้!”
อันเฟย์ และ คริสเตียน กำลังดูงานที่ได้รับมอบหมายจาก สหภาพทหารรับจ้าง เมื่อพวกเขาได้ยิน เฟลเลอร์ ใบหน้าของพวกเขาเปลี่ยนไปทันที อันเฟย์ตะโกน“ อย่าตกใจ นี่คือ เมืองแบล็กวอเตอร์ ในประเทศทหารรับจ้าง ข้ากล้ากล่าวได้ว่าเฒ่าฟิลลิปจะไม่ทำร้ายเราที่นี่”
“ อันเฟย์ เจ้าไม่รู้หรอกว่าเฒ่าฟิลลิปอารมณ์ร้อนแค่ไหน เขาจะไม่สนใจ!” คริสเตียนตะโกน
“ เราไปกันเลยดีกว่า!” ซูซานนา กล่าว
“ เราวิ่งหนีมานานแล้ว เราจะไปที่ไหนอีก? มาสู้กับเขาจนกว่าเราจะตาย!” บลาวี กล่าวพร้อมกับเบิกตากว้าง
“ เจ้าจริงจังมั้ย? เราจะต่อสู้กับปรมาจารย์ดาบได้อย่างไร?” คริสเตียนกล่าว
“ ไม่ต้องกังวล ซูซานนา เป็นนักดาบอาวุโส เรามีนักเวทย์มากมายเช่นกัน ข้าคิดว่าเราทำได้” บลาวีกล่าว
อันเฟย์ไม่ได้กล่าวอะไร เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะชักดาบออกมาและเดินออกไปข้างนอก การกระทำของเขาบอกได้เพียงพอแล้วว่าเขากำลังจะทำอะไร
คลาร์กตกใจมากเมื่อได้ยินว่าเฒ่าฟิลลิปกำลังจะมา เขารู้ว่าฟิลลิปเป็นใครและเข้าใจเหตุผลที่อันเฟย์และกองทัพของเขากลัวเขามาก เขากังวลมากเมื่อได้ยินกองทหารของอันเฟย์กล่าวถึงการเข้าต่อสู้กับฟิลลิป เขาคิดกับตัวเองว่า“ เด็กน่าสงสารพวกนี้!” นักดาบอาวุโสสามารถทำอะไรได้บ้าง? มีความแตกต่างอย่างมากระหว่างนักดาบอาวุโสและปรมาจารย์ดาบ การโจมตีด้วยเวทมนตร์จากนักเวทย์ก็เหมือนกับการกระตุ้นฟิลลิป ฟิลลิปคงใช้เวลาไม่มากในการฆ่าพวกเขาทั้งหมด
เมื่อเห็นอันเฟย์รีบออกจากโรงแรม คลาร์กก็ตะโกนตามสัญชาตญาณ“ เดี๋ยวก่อน! อย่าทำอะไรโง่ ๆ ข้ามีห้องลับอยู่ที่นี่ ตอนนี้พวกเจ้าซ่อนตัวอยู่ที่นั่นได้”
“ห้อง?” ทันใดนั้นอันเฟย์ก็หันกลับมาและทิ้งตัวลงบนเคาน์เตอร์คิดเงินตะโกนอย่างตื่นเต้น“ ห้องอยู่ไหน” ดูเหมือนว่าเขาถูกผลักจนมุมเพื่อออกไปต่อสู้กับฟิลลิป เขาไม่มีทางเลือกอื่น ถ้าเขามีโอกาสรอดเขาจะไม่ปล่อยมันไป
คลาร์กยังไม่แน่ใจว่าใครขายอันเฟย์และกองทหารของเขาออกไป ฟิลลิปมาแล้วซึ่งหมายความว่าเขาได้ข้อมูลที่ถูกต้องอาจจะรู้เกี่ยวกับโรงแรมนี้ด้วยซ้ำ
“ มากับข้าสิ” คลาร์กกล่าวแล้ววิ่งออกไปด้านหลังเคาน์เตอร์คิดเงิน เขามีความคิดอยู่แล้วในช่วงเวลาสั้น ๆ นี้ เขาคิดว่าเขาสามารถขอให้อันเฟย์และกองทหารของเขาซ่อนตัวอยู่ในห้องของเขาได้แล้วเขาจะจัดการฟิลลิปเอง ถ้าฟิลลิปต้องการสร้างเรื่องที่นี่เขาจะบอกให้ฟิลลิปรู้ว่าเขาเป็นใครและขอให้เขาถอยออกไป แน่นอนว่ามันต้องมีเงื่อนไขเบื้องต้นสำหรับสิ่งนี้นั่นคือฟิลลิปไม่ได้เห็นอันเฟย์และกองทหารของเขา มิฉะนั้นคนอย่างเขาจะไม่สามารถหยุดฟิลลิปได้
คลาร์กรีบเข้าไปในห้องเก็บของ ห้องเก็บของที่เก็บไวน์และสินค้าอื่น ๆ ทุกชนิดไม่ได้ใหญ่โต คลาร์กขยับถังไวน์หนักที่มุมผนังด้านซ้าย มีหินสีดำอยู่ข้างใต้ เขาคว้าก้อนหินและดึงมัน ประตูลับค่อยๆโผล่ขึ้นมาบนผนังด้านซ้าย
คลาร์กหลบเข้าไปก่อน “ เร็วเข้ามากับข้า”
อันเฟย์ หยุดอยู่ที่ประตูทันทีในขณะที่ ซูซานนา เดินลงไปด้านล่างประตูสองก้าว ซูซานนา ยืนอยู่ตรงกลางระหว่าง อันเฟย์ และ คลาร์ก
คลาร์กหยิบไฟฉายออกจากผนังห้องโถงเดินลงไปชั้นล่างต่อหน้าทุกคนจากนั้นสังเกตว่าไม่มีใครตามเขามา เขาหันกลับมาและตะโกนว่า“ เจ้ากำลังทำอะไรอยู่? มา. เร็วเข้า”
“ เจ้ารู้จักเราไหม” อันเฟย์ ถามอย่างใจเย็น
“ ข้า…” คลาร์กตระหนักว่าเขาถูกตั้งค่า เขามองลงไปและคิดเล็กน้อยก่อนที่จะกล่าวอะไร “ข้ารู้จักเจ้า”
“จริงๆ?” อันเฟย์ กล่าว
“ โปรดอย่าเข้าใจผิดข้า ข้าไม่ได้ตั้งใจที่จะทำร้ายเจ้า เจ้าต้องเชื่อใจข้า ข้าสาบานว่าข้าไม่ต้องการทำร้ายเจ้า” คลาร์กกังวลและพยายามอธิบาย
“ ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ต้องการทำร้ายเรา มิฉะนั้นเจ้าจะไม่เตือนถึง“ การอยู่รอดของผู้ที่เหมาะสมที่สุด” แต่ข้าอยากรู้ว่าเจ้าจำเราได้อย่างไร?” อันเฟย์ กล่าว
“ ข้าเห็นภาพเวทย์ของเจ้า” คลาร์กกล่าว
“ สหภาพเวทมนตร์ ส่งภาพเวทมนตร์เหล่านั้นออกมา” อันเฟย์ ถาม
“ มันเป็นสหภาพเวทมนตร์ในประเทศทหารรับจ้าง” คลาร์กกล่าว
“ ซูซานนาพาเขาลงไป” อันเฟย์ส่ายหัว
ซูซานนา ค่อยๆหยิบดาบออกมา คลาร์กตะโกน“ อย่าฆ่าข้า พลังการต่อสู้ที่รุนแรงจะดึงดูดความสนใจของหน่วยลาดตระเวน”
“ เราจะสบายดี ข้าบอกได้เลยว่าเราถูกเจ้าของโรงแรมโกงและต่อสู้กับเขาด้วยความอาฆาตแค้น ข้าคิดว่าเป็นเจ้าที่จะต้องอธิบายกับสายตรวจ สหภาพเวทมนตร์มีความเป็นอิสระในแต่ละประเทศ บางคนเป็นศัตรูกับคนอื่นด้วยซ้ำ ภาพเวทมนตร์ที่ส่งมาจากสหภาพเวทมนตร์ในอาณาจักรมาโฮมาถึงที่นี่ได้อย่างไร? ฟิลลิปไม่ควรมีอิทธิพลเหนือประเทศของทหารรับจ้าง ข้าไม่ต้องการฟังคำโกหกของเจ้าอีกต่อไป ท่านคลาร์ก” อันเฟย์กล่าว
คลาร์กไม่กล่าวอะไร แต่ยิ้มอย่างขมขื่น เขามีความรู้สึกหลากหลายเกี่ยวกับเรื่องนี้ กล่าวตามตรงเขากังวลมากเกี่ยวกับความปลอดภัยของ อันเฟย์ และกองทัพของเขาที่เขาเปิดเผยตัวตนที่ซ่อนอยู่ของเขา อันเฟย์ และกองทัพของเขาจะใช้ประโยชน์จากความเมตตาของเขาได้อย่างไร?
“ เฟลเลอร์พาคนสองสามคนไปด้วยเพื่อตรวจสอบรอบ ๆ อย่าพลาดสถานที่ที่ดูน่าสงสัย ข้าจะค้นพบไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น” อันเฟย์ ให้คำสั่ง
“ อย่าขยับ!” คลาร์กตะโกน “ บางพื้นที่ได้รับการปกป้องด้วยข่ายเวทย์ ถ้าเจ้าขยับของผิดก็อาจระเบิดได้”
“ระเบิด? ข้าไม่รู้ว่าเจ้าเป็นคนเสียสละ พวกเขาทั้งหมดเป็นนักเวทย์ พวกเขารู้วิธีควบคุมข่ายเวทย์ เจ้าไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับมัน เจ้าต้องการบอกข้าไหมว่าเจ้าเป็นใคร” อันเฟย์ ยิ้ม
“ อย่าทำแบบนี้กับข้า ข้าเป็นแค่คนไม่มีค่า” คลาร์กยิ้มอย่างขมขื่น
“ เจ้ากำลังบอกว่าเจ้าไม่มีอำนาจในการตัดสินใจใช่หรือไม่” อันเฟย์เห็นคลาร์กเห็นด้วยอย่างอดทน ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าเขาเดาถูก เขาครุ่นคิดเล็กน้อยและกล่าวว่า“ เจ้าสามารถบอกหัวหน้างานของเจ้าได้ว่าข้าต้องการพบเขาเป็นการส่วนตัว เจ้าไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับมัน นิยาเป็นลูกสาวของอาจารย์ซาอูล เราทุกคนเป็นศิษย์ของเขา เราจะไม่ทำอะไรที่เป็นอันตรายต่อความปลอดภัยของประเทศ หลังจากเรียนรู้เกี่ยวกับการรุกรานจาก จักรวรรดิซานซา ทุกคนก็อยากกลับไปต่อสู้เพื่อประเทศ ข้าคิดว่าเราจะช่วยได้มากกว่านี้ถ้าเราอยู่ที่นี่”
“ เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าเรากำลังทำงานเพื่อราชา” ใบหน้าของคลาร์กเปลี่ยนไป
“ มีคนเพียงไม่กี่ประเภทที่สนใจเราและรู้จักเราด้วย ข้าแค่เดา เจ้าสามารถส่งข้อความถึงหัวหน้างานของเจ้าได้หรือไม่? เรามีความสนใจร่วมกันที่เราสามารถสนทนาได้” อันเฟย์ กล่าวช้าๆ
“ ข้าไม่สามารถ” คลาร์กกล่าวพร้อมกับรอยยิ้มขมขื่นบนใบหน้าของเขา
“ หนึ่งวันเพียงพอหรือไม่” อันเฟย์ทำเหมือนไม่รู้ตัวว่าเขาทำให้คลาร์กตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่าอึดอัด เขาผลักดันเขาให้ยิ่งขึ้นไปอีก คลาร์กลังเลเล็กน้อยและพยักหน้า เขาเป็นเพียงผู้ประสานงานสำหรับผู้ติดต่อ เขาทำหน้าที่ส่งผ่านข้อมูลภายในองค์กร แต่ไม่มีอำนาจตัดสินใจใด ๆ ประสบการณ์ของเขาน้อยกว่าสายลับชายแดนมาก เขารู้สึกประหลาดใจเมื่อ อันเฟย์ ค้นพบตัวตนของเขา
“ ตกลงแจ้งให้เราทราบเมื่อเจ้าพร้อม” อันเฟย์ กล่าว
* * * *
เมื่อ อันเฟย์ และ ซูซานนา เดินเข้าไปในห้องของ ฮาแกน เขาก็มีส่วนร่วมในไหต่างๆ เขาลุกขึ้นอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นอันเฟย์และซูซานนาเข้ามา“ ซูซานนาเจ้าอยู่ที่นี่ อันเฟย์ เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง”
“ ฮาแกนเจ้ากำลังทำอะไรอยู่” ซูซานนา ยิ้ม
“ เจ้าไม่ได้ให้คริสตัลเวทย์ไวเวิร์นสองสามชิ้นแก่ข้าหรือ? ข้ากำลังคิดที่จะสร้างดาบวิเศษให้เจ้า” ฮาแกนกล่าว
อันเฟย์ไม่ได้สนใจว่าใครเป็นคนทักทายฮาแกนก่อน เขาเพียงแค่เหลือบมองไปรอบ ๆ และถามว่า“ ฮาแกน เจ้าเล่นแร่แปรธาตุได้อย่างไร?”
“ ทำไมล่ะ? เจ้าคิดว่าข้าไม่ดีพอหรือ? ถ้าอย่างนั้นอย่าเชิญข้าไปเป็นทหารรับจ้างของเจ้า!” ฮาแกนโกรธอย่างรวดเร็วอีกครั้งเมื่อได้ยินคำถามของอันเฟย์
“ อย่าเพิ่งโมโห ข้าแค่อยากจะให้บางอย่างกับเจ้า ข้าแค่กลัวว่าเจ้าจะทำผิดพลาดเมื่อเจ้าทำอย่างอย่างอื่น” อันเฟย์ กล่าว
ฮาแกนหัวเราะเยาะ“ มันคืออะไร”
อันเฟย์หยิบของบางอย่างออกมาจากแหวนมิติของเขาและส่งต่อให้ฮาแกน ฮาแกนมองพวกเขาอย่างใกล้ชิดสักพักและถามด้วยความประหลาดใจว่า“ นี่คือฟันของมันติคอร์ใช่ไหม”
“ ใช่ เจ้าสามารถสร้างลูกศรระเบิดสองสามดอกให้ข้าได้ไหม” อันเฟย์ ถาม
“ แน่นอน” ฮาแกนพยักหน้าโดยไม่ลังเล
“ เจ้าสามารถแจ้งให้ เฟลเลอร์ ทราบได้หากต้องการวัสดุอื่น ๆ เขาสามารถซื้อให้เจ้าได้” อันเฟย์ กล่าว
“ ขอบคุณ แต่ข้าเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุไม่ใช่ช่างตีเหล็ก ข้าต้องการส่วนผสมแทนวัสดุ” ฮาแกน แก้ไขเงื่อนไขที่ไม่เหมาะสมของ อันเฟย์ “ วอนเมอร์กช่วยข้ารวบรวมส่วนผสมได้ เขาคุ้นเคยกับ เมืองแบล็กวอเตอร์ แต่…”
“ เงินไม่ใช่ปัญหา ไม่ต้องกังวลไป” อันเฟย์ ยิ้ม
“ เยี่ยมมาก” ฮาแกนพยักหน้า เขาโกรธเร็ว แต่ก็ลืมเรื่องนี้ในไม่กี่วินาทีเช่นกัน
“ ข้ามีอีกสองรายการ เจ้าคิดว่าจะทำชุดเกราะหนังสำหรับ ซูซานนา ได้ไหม?” อันเฟย์หยิบขนยูนิคอร์นและมันติคอร์ออกมาจากแหวนมิติ
“ ขนของมันติคอร์อืมนี่มันขนของยูนิคอร์นหรือ” ทันใดนั้นฮาแกนก็เปล่งเสียงของเขาขึ้น เขาโยนตัวเองลงบนขนและสัมผัสมันเบา ๆ ด้วยความตื่นเต้นบนใบหน้าของเขา
อันเฟย์ รอสักครู่และถามอย่างเงียบ ๆ “ เจ้าสามารถสร้างเกราะหนังได้ไหม”
“แน่นอน!” ฮาแกนเลื่อนสายตาออกไปจากขนเฟอร์โดยไม่เต็มใจ
“ เกราะหนังอันไหนดีกว่ากัน” อันเฟย์ ถาม
“ ยูนิคอร์น ซูซานนา ต้องการชุดเกราะที่สามารถปกป้องนางจากพลังเวทมนตร์” ฮาแกนจ้องไปที่อันเฟย์ “ เจ้ามีของดีอะไรอีกไหม? เอาออกมาด้วยกัน”
“ และอันนี้ ข้าต้องการหอกด้ามสั้น” อันเฟย์เอาเหล็กหางของมันติคอร์ออกมา
“หอก? ข้ากลัวว่าจะใช้เวลาทำนานเกินไป เจ้าต้องการผลกระทบที่ทำให้เป็นอัมพาตกับหอกหรือไม่? แม้ว่าข้าจะทำหอกให้เจ้าได้ แต่เจ้าก็ต้องผิดหวังอยู่ดี” ฮาแกนกล่าวช้าๆ
“ทำไม?” อันเฟย์ ถาม
“ มันติคอร์เป็นสัตว์เวทย์ระดับสูงและจับได้ยากมาก อย่างไรก็ตามพวกมันนับไม่ถ้วนตลอดประวัติศาสตร์ถูกฆ่าโดยมนุษย์ อาวุธที่มีฤทธิ์ทำให้เป็นอัมพาตมีอยู่ทั่วไปในโลกปัจจุบัน ในความเป็นจริงผลที่เป็นอัมพาตของมันจะหายไปในสองหรือสามปีหลังการตาย นอกจากนี้ยังอาจได้รับผลกระทบจากปริมาณการใช้งาน มันจะเป็นหอกธรรมดาเมื่อข้าสร้างมันเสร็จ”
“ งั้น…” อันเฟย์รู้สึกผิดหวัง
“ ถ้าเจ้าไม่ต้องการหอก ข้าสามารถหักเหล็กไนและทำให้มันกลายเป็นมีดได้อย่างรวดเร็ว เจ้าเป็นนักดาบไม่ใช่หรือ? มีดน่าจะช่วยได้” ฮาแกน กล่าว
“ มีด?” ดวงตาของ อันเฟย์ สว่างขึ้นด้วยความตื่นเต้น เขารีบพยักหน้า “ แน่นอนข้าจะเอามีด”
