AC 90: เพื่อนเก่า
“ ซูซานนา!” เสียงเรียกจากอีกฟากหนึ่งของถนน
คนกลุ่มนั้นหยุดตามรางและทุกคนก็หันไปมองหาต้นตอของเสียงนั้น ชายหนุ่มในวัยยี่สิบถือดาบยาวที่สะโพกของเขารีบเดินข้ามถนน เห็นได้ชัดจากตราของเขาว่าเขาเป็นจอมดาบขั้นต้น “ ซูซานนา โอ้พระเจ้า มันเป็นเจ้าจริงๆ!” เขากล่าวพลางถูมือเข้าหากันอย่างตื่นเต้น
“ วอนเมอร์ก? เจ้ามาทำอะไรที่นี่?” ซูซานนา ดูประหลาดใจ แต่ก็มีความสุข
“ เจ้าเก่งที่สุดในบรรดาพวกเราทุกคน แต่แล้วเจ้าก็หายไป เราไม่สามารถอยู่ที่นั่นได้อีกแล้วเราจึงมาที่นี่” ชายหนุ่มกล่าวพร้อมกับยื่นแขนออกไป “ ดีใจมากที่ได้พบเจ้าอีกครั้ง!”
ซูซานนา ก้าวถอยหลังและหลีกเลี่ยงอ้อมกอดของเขา “ เจ้าไม่ได้เปลี่ยนไปเลย” นางกล่าว
วอนเมอร์กหัวเราะอย่างเชื่องช้าและหันไปมองอันเฟย์“ และนี่คือ…?”
“ นี่คืออันเฟย์ผู้นำของเราและคริสเตียนรองผู้นำของเรา” ซูซานนาแนะนำ
“ สวัสดี” อันเฟย์และคริสเตียนพยักหน้า
“ สวัสดี” วอนเมอร์กกล่าวด้วยความตกใจเล็กน้อย “ ซูซานนา เจ้าเข้าร่วมการลาดตระเวนหรือไม่? นั่นไม่ได้หมายความว่าเจ้าจะทำอะไร”
“ เราไม่ใช่หน่วยลาดตระเวนอย่างแน่นอน” ซูซานนายิ้มและอธิบาย
“ ดีใจมากที่ได้พบเจ้าอีกครั้ง” วอนเมอร์กกล่าวพร้อมกับพยักหน้า “ ในที่สุดวง ทหารรับจ้างนางฟ้า ของเราก็กลับมารวมตัวกันอีกครั้ง”
ไม่ว่าคนอื่นจะคิดอย่างไรกับคำว่า “นางฟ้า” ซูซานนา ก็พบว่าตัวเองหน้าแดง นางสวยและบุคลิกของนางน่ารักกว่าสาว ๆ อย่างนิยา นางทำงานกับกลุ่มนี้มาระยะหนึ่งแล้ว แต่ไม่มีใครพยายามจีบนาง หลังจากที่นางได้พบกับ อันเฟย์ ครั้งแรกนางก็ไม่สามารถเป็นนางฟ้าต่อหน้าเขาได้
นอกจากนี้ทักษะที่ยอดเยี่ยมของ ซูซานนา ทำให้ทุกคนในกลุ่มตกใจและพวกเขาทั้งหมดคิดว่าพวกเขาอ่อนแอเกินกว่าที่จะพยายามจีบนาง ใครบางคนที่กล้าหาญพอ วอนเมอร์ก ก็เป็นเรื่องแปลก
“ อา ขอโทษวอนเมอร์กเรา…เรากำลังเริ่มกลุ่มทหารรับจ้างใหม่” ซูซานนากล่าวอย่างรีบร้อน
“ อ่า…ข้าหมายถึง…” วอนเมอร์กตัวแข็ง
“ ข้าหมายความว่า เจ้าสามารถเข้าร่วมกับเราได้…” ซูซานนา ไม่อยากเห็นเพื่อนเก่าของนางอารมณ์เสีย แต่นางจำได้ว่า อันเฟย์ เป็นผู้ดูแลกลุ่มไม่ใช่นาง นางไม่ควรชวนคนโดยไม่ปรึกษาเขาก่อน นางหันกลับมามองเขา อันเฟย์ครุ่นคิดเกี่ยวกับข้อเสนอของนางกับวอนเมอร์กสักครู่แล้วพยักหน้า
“ วอนเมอร์ก ทำไมเจ้าไม่เข้าร่วมกับเรา” ซูซานนา ถามอีกครั้งคราวนี้มั่นใจมากขึ้น
“ ได้เลย!” วอนเมอร์ก ยิ้มให้กับข้อเสนอที่ไม่คาดคิดนี้ เขาหันไปหาอันเฟย์และกล่าวว่า“ วอนเมอร์ก จอมดาบขั้นต้น ดีใจที่ได้ร่วมงานกับเจ้า”
“ ไม่จำเป็นต้องสุภาพ” อันเฟย์ กล่าวพร้อมกับยื่นมือออกไป “ เราทุกคนเป็นเพื่อนกันที่นี่”
วอนเมอร์ก สังเกตเห็นพลังของ อันเฟย์ และดูประหลาดใจ แต่เขาก็จับมือของเขาอย่างรวดเร็ว
อันเฟย์ คาดว่า วอนเมอร์ก จะเริ่มการต่อสู้หรือมองหาปัญหา ถ้าเขาเป็นคนตื้น ๆ จริงๆ อันเฟย์ คงไม่ลังเลที่จะขอให้เขาออกไป แต่ตอนนี้เขาพอใจกับการกระทำของวอนเมอร์ก
“ โอ้ยังไงซะซูซานนา ฮาแกนก็อยู่ที่นี่ด้วย ข้าจะพาเจ้าไปที่นั่น”
“ ฮาแกน? พวกเจ้าอยู่ด้วยกันหรือ?”
“แน่นอน. เขาเป็นคนที่ทำให้ข้ามีชีวิตอยู่”
“เขาอยู่ที่ไหน?”
“ ในโรงแรมที่นั่น มาเลยข้าจะพาเจ้าไป” ก่อนที่ใครจะกล่าวอะไรวอนเมอร์กก็วิ่งไปที่โรงแรมแล้ว
กลุ่มตามวอนเมอร์กไปที่โรงแรม เห็นผู้คนมากมายเดินเข้ามาในเวลาเดียวกัน แต่เจ้าของโรงแรมก็เดินมาทักทายพวกเขาอย่างมีความสุข เขาเห็นอันเฟย์ก่อนจากนั้นเขาก็เห็นคริสเตียนและนิยาและในเสี้ยววินาทีที่เขาตกใจ
มันเป็นเวลาเพียงไม่กี่วินาที แต่เพียงพอสำหรับ อันเฟย์ ที่จะตระหนักว่ามีบางอย่างดับลง เขาถอนหายใจ เขาต้องการมาที่แบล็กวอเตอร์เพราะต้องการให้ทุกคนฝึกฝนฝีมือในสถานการณ์ที่ซับซ้อนมากขึ้นเพื่อที่พวกเขาจะได้กลับไปที่จักรวรรดิมาโฮเพื่อมองหาซาอูล เขาไม่คาดคิดว่าจะได้รับการต้อนรับในวันแรกของพวกเขาที่นี่ เป็นเพราะอำนาจที่กว้างขวางของฟิลลิปหรือไม่? หรือมันเป็นแค่เรื่องบังเอิญ?
“ เฮ้ ข้าจะไปชั้นสาม” วอนเมอร์กเรียก
“ แน่นอน” เจ้าของโรงแรมกล่าว “ ขอเวลาข้าสักครู่แล้วข้าจะพาเจ้าไปที่ห้องของเจ้า”
“ ดูเหมือนว่าเจ้าจะมีชีวิตที่ดีในปัจจุบัน” ซูซานนา กล่าวยิ้ม ๆ
“มันจะดีกว่า. เจ้ารู้ไหม ซูซานนา, ฮาแกน เป็นเพียงนักเล่นแร่แปรธาตุระดับต้น แต่ในเมืองมีเพียงจำนวนไม่มากเท่านั้น เราสามารถเลี้ยงชีพที่ดีได้ไม่มากก็น้อย”
“ แล้วเจ้าจะทำอะไร?”
“ข้า? พยายามหาธุรกิจแน่นอน ฮาแกนจะไม่หางานทำเองโดยไม่มีข้า”
ซูซานนา ยิ้มและส่ายหัวและไม่แน่ใจว่านางควรแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับความสามารถของ วอนเมอร์ก หรือวิธีหาเงินตามธรรมชาติของเขา
“ เจ้าพร้อมสำหรับห้องของเจ้าหรือยัง” เจ้าของโรงแรมถาม เขาเดินออกมาจากหลังเคาน์เตอร์พร้อมกับคล้องกุญแจ
“ ได้เลย” อันเฟย์พยักหน้า
โรงแรมก็ไม่วุ่นวาย เมื่อพวกเขาขึ้นบันไดพวกเขาก็ไม่เห็นใครอีก วอนเมอร์กเดินขึ้นไปที่ประตูบานหนึ่งและเคาะประตู “ ฮาแกน!” เขาโทรมา. “เปิดประตู! เจ้าจะไม่มีทางเดาได้เลยว่าข้าเจอใคร!”
“ วอนเมอร์กข้าต้องบอกเจ้ากี่ครั้ง? อย่ารบกวนข้าเมื่อข้าอยู่ระหว่างการทดลอง!”
“ เปิดประตูเจ้างี่เง่า เจ้าจะเสียใจถ้าทำไม่ได้” วอนเมอร์กร้องขึ้นด้วยเสียงของเขา
ประตูถูกเปิดออกและชายหนุ่มคนหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้น เขาผอมและสูงและดูเป็นนักวิชาการมาก เขาดูโกรธ แต่เมื่อเขาเห็น ซูซานนา เขาก็มีสีหน้าเหมือนกับ วอนเมอร์ก เมื่อไม่กี่นาทีก่อน “ ซูซานนา?” เขาถาม.
“ ฮาแกน” ซูซานนายิ้มและกล่าว“ มันผ่านไปสักพักแล้ว”
“ เข้ามาสิ” ฮาแกนเชิญ “ เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าเราอยู่ที่นี่”
“ ข้าไม่ได้ทำ” ซูซานนา กล่าว “ เราบังเอิญเจอกันบนถนน”
“ มันเป็นเรื่องบังเอิญ” วอนเมอร์กกล่าว “ ที่นี่ฮาแกน นี่คือหัวหน้าของเรา อันเฟย์”
“หัวหน้า? ของอะไร? ทหารรับจ้าง?”
“ เข้าไปข้างในกันก่อน” อันเฟย์ กล่าว “ ให้กุญแจแก่เรา เจ้าไปได้แล้ว.”
เจ้าของโรงแรมยื่นกุญแจให้เขาและชำเลืองมองใบหน้าของเขาอีกครั้งก่อนจะเดินลงไปชั้นล่าง
อันเฟย์ มองไปที่ บลาวี ที่พยักหน้าและย้ายไปยืนข้างกำแพงข้างบันได พวกเขาเป็นคนเดียวที่ครอบครองห้องและ อันเฟย์ ไม่ต้องการให้คนที่ไม่เกี่ยวข้องเข้ามาที่นั่น
จากนั้นเขาก็ให้กุญแจแก่เฟลเลอร์และให้เขาเป็นผู้ดูแลเรื่องการดำรงชีวิต ส่วนที่เหลือของกลุ่มทั้งหมดยื่นเข้าไปในห้องของ ฮาแกน
มันเป็นห้องเล็ก ๆ และมีผู้คนครึ่งโหลจึงแออัด เฟอร์นิเจอร์ภายในก็เรียบง่ายเช่นกัน มีโต๊ะและเก้าอี้สี่ตัว มุมหนึ่งเป็นเตียงนอนและมีสิ่งของจำเป็นบางอย่างกระจัดกระจายไปทั่วห้อง สิ่งเดียวที่สะดุดตาคือขวดบนพื้นข้างเตียง มีอย่างน้อยหนึ่งโหลที่นั่นและแต่ละชิ้นเต็มไปด้วยของเหลวที่มีสีต่างกัน
“ ซูซานนาตอนนี้เจ้าเป็นทหารรับจ้างแล้วหรือ” ฮาแกน ถาม “ชื่ออะไร?”
“ ยังไม่ได้ตัดสินใจ” ซูซานนา กล่าว
“ ข้าเข้าใจว่าเจ้ายังไม่ได้ลงทะเบียนด้วย?”
“ เราเพิ่งมาถึงและยังไม่พบเวลา”
ฮาแกนมองไปที่แต่ละคนอย่างระมัดระวังและเมื่อเขาเห็นนียาเขาก็นิ่งค้างและจ้องที่นาง
“สิ่งที่เจ้ากำลังมองคืออะไร?” นิยาถามอย่างโกรธ ๆ
นิยาดูธรรมดามาก อันเฟย์ ต้องการหลีกเลี่ยงปัญหาที่ไม่จำเป็นทำให้ นิยา และ ซูซานนา เป็นเสื้อผ้าของโบสถ์ เขาบอกให้พวกเขาไว้ผมที่ยุ่งเหยิงและไม่ต้องแต่งหน้าบนใบหน้า ด้วยเหตุนี้ นิยา จึงรู้สึกน่าเกลียดและอ่อนไหวอย่างยิ่งต่อการจ้องมองของอีกฝ่าย
“ นั่น…นั่น…” ฮาแกนยกมือขึ้นแล้วชี้นิ้วไปที่กระเป๋าของนิยา กระเป๋ามีขนาดเล็กและมีการเคลื่อนย้ายเป็นครั้งคราว เห็นได้ชัดว่ามันมีสิ่งมีชีวิตบางชนิด
“ นิยาไป” อันเฟย์ขมวดคิ้ว ทำไมนักเล่นแร่แปรธาตุถึงไวต่อการปรากฏตัวของสัตว์เวทย์?
นิยา จ้องมองไปที่ ฮาแกน และออกจากห้องไป
“เดี๋ยว!” ฮาแกนเรียกและกระโดดขึ้น
ซูบิน และ ซานเต้ ทั้งสองก้าวไปข้างหน้าและปิดกั้นเส้นทางของเขาจ้องมองไปที่เขาเพื่อเป็นการเตือนอย่างเงียบ ๆ
