Assassin’s Chronicle – ตอนที่ 99

AC 99: เตรียมตัวให้พร้อม

ทหารรับจ้างหนึ่ง สอง สามคนถูกสังหารโดย อันเฟย์ ทีละคนเมื่อพวกเขาตามล่าสัตว์เวทย์ ลำคอของชายคนสุดท้ายที่ส่งเสียงดังถูกตัดลึกโดย อันเฟย์ ทหารรับจ้างคนนั้นเสียชีวิตทันที อันเฟย์มีตราทหารรับจ้างหกอันพร้อมเลือดอยู่ในกระเป๋า

นักเวทย์สองคนหญิงหนึ่งคนและชายหนึ่งคนยังคงอยู่บนท้องฟ้าและนักบวชยังไม่ปรากฏตัว อันเฟย์หยิบธนูออกมาจากแหวนมิติของเขา เขาบรรจุลูกศรปกติไว้บนนั้นชี้ไปที่ท้องฟ้า เขาเฝ้าดูนักเวทย์ทั้งสองตอนที่พวกเขาออกล่าสัตว์ เขาพบว่าพวกมันบินวนไปมาบนท้องฟ้าด้วยรัศมี 800 หลา นี่เป็นโอกาสเดียวของเขา

ถ้า อันเฟย์ เป็นนักดาบเขาสามารถโจมตีนักเวทย์ทั้งสองด้วยรัศมีดาบได้ ถ้า อันเฟย์ เป็นนักเวทย์เขาสามารถโจมตีพวกเขาได้อย่างง่ายดายจากระยะไกล โชคไม่ดีที่ อันเฟย์ ไม่ใช่ทั้งคู่ เขาต้องใช้ธนูในการโจมตี

มีนักเวทย์สองคนบนท้องฟ้าดังนั้นไม่ว่าคนใดจะถูกยิงก่อน อันเฟย์ จะใช้เวลาสองวินาทีในการใส่ลูกธนูซ้ำและยิงไปที่นักเวทย์คนที่สอง อันเฟย์ ไม่กล้าที่จะดูถูกทหารรับจ้าง จริงๆแล้วเขาไม่เคยดูถูกคู่ต่อสู้ใด ๆ พลังของฝ่ายตรงข้ามส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับความสามารถและความทุ่มเทในการฝึกฝนของพวกเขา กลุ่มทหารรับจ้างนี้ไม่ได้เก่งกาจนัก แต่การอยู่ในอันตรายได้ฝึกฝนพวกเขาให้ตื่นตัวต่ออันตราย อันเฟย์ คิดว่าสองวินาทีนั้นนานพอที่นักเวทย์จะปล่อยม้วนเวทมนตร์ได้ ในการยิงสองเป้าหมายลงอย่างสมบูรณ์แบบเขาต้องเลือกช่วงเวลาที่ร่างหนึ่งขวางอีกฝ่ายเมื่อพวกเขาเดินวนไปรอบ ๆ โชคดีที่เส้นทางการเคลื่อนไหวของพวกเขาสามารถตรวจสอบย้อนกลับได้

อันเฟย์ ไม่กังวลเกี่ยวกับการถูกล้อมรอบโดยฝ่ายตรงข้าม แต่เขากังวลมากขึ้นเกี่ยวกับการปกปิดข่าวของกลุ่มทหารรับจ้างนี้ที่ถูกกวาดล้าง เป็นเรื่องปกติที่กลุ่มทหารรับจ้างทั้งหมดจะถูกโจมตีและเสียชีวิตเมื่อพวกเขาออกไปปฏิบัติภารกิจหรือออกล่าสัตว์ อย่างไรก็ตามเป็นเรื่องยากที่จะไม่มีใครในกลุ่มสามารถส่งสัญญาณช่วยเหลือได้ มันหายาก แต่อาจเกิดขึ้นได้

อันเฟย์ จับแขนของเขาไว้นิ่ง ดวงตาของเขาแสดงให้เห็นถึงความมุ่งมั่นที่จะฆ่านักเวทย์สองคนนั้น เขาจ้องไปที่เป้าหมายของเขา ในที่สุดนักเวทย์ทั้งสองก็เรียงแถวกันนักเวทย์คนหนึ่งปิดกั้นอีกคนหนึ่ง ทันใดนั้นลมแรงก็พัดมาที่ทุ่งหญ้า หญ้าก้มลงตามลมที่พัดมา นักเวทย์ชายดูเหมือนจะเห็นอะไรบางอย่างในหญ้าจากมุมตาของเขา เขารีบหันกลับไปตรวจสอบ ทันใดนั้นเขารู้สึกเจ็บที่หน้าอกและเห็นความดำในดวงตาของเขา เขาร่วงหล่นลงมาราวกับก้อนหินขนาดใหญ่จากท้องฟ้า ลูกศรแทงทะลุหน้าอกของนักเวทย์ชายและพุ่งเข้าใส่นักเวทย์หญิง นักเวทย์สองคนตกลงมาจากท้องฟ้าทีละคน

อันเฟย์ รีบวิ่งไปยังจุดที่พวกเขาตกลงไป นักเวทย์ทั้งสองกลิ้งเข้าหากัน จากระยะไกลพวกเขาดูเหมือนคู่รักที่กำลังกอดกันกลิ้งอยู่บนพื้นหญ้า ฉากนี้ทำให้นึกถึงคำกล่าวของ อันเฟย์ ที่ว่า“ ขอให้เราเป็นคู่รักที่แยกกันไม่ออกในท้องฟ้าและต้นไม้สองต้นที่มีกิ่งก้านที่เชื่อมต่อกันบนโลก” นักเวทย์ทั้งสองเป็นเหมือนนกเลิฟเบิร์ดเมื่อไม่กี่วินาทีที่ผ่านมาและตอนนี้พวกเขาเป็น“ ต้นไม้สองต้นที่มีกิ่งก้านที่เชื่อมต่อกัน”

อันเฟย์ หาทางกลับได้อย่างง่ายดายด้วยตราทหารรับจ้างทั้งแปด เขาเดินกลับไปยังพื้นที่ที่กลุ่มทหารรับจ้างทำความสะอาดร่างสัตว์เวทย์ เขามีทิศทางที่ดีโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาทำงานที่ได้รับมอบหมาย เขาแทบจะไม่ได้ทำผิดอะไรเลยในการค้นหาสถานที่ที่เขาต้องการจะอยู่

นักบวชผู้รอดชีวิตเพียงคนเดียวนั่งอยู่บนก้อนหินแบ่งเขตขณะที่นางเฝ้าดูเมฆ จากมุมของ อันเฟย์ เขามองเห็นเพียงด้านข้างของนาง นางอาบน้ำด้วยแสงแดดสีทอง นางดูเหมือนนางฟ้า เขามองไม่เห็นใบหน้าของนางจากมุมของเขา แต่นางดูน่ารัก อันเฟย์ ถอนหายใจและดึงธนูอีกครั้ง

เมื่อดึงธนูแล้วเขาต้องยิงมันไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ในฐานะนักฆ่าเมื่อเขาเริ่มภารกิจเขาต้องแน่ใจว่าจะไม่มีใครย้อนกลับมาได้ ดังนั้นต้องทำให้เสร็จโดยไม่มีอันตรายใด ๆ หลงเหลืออยู่ ถ้านักบวชคนนี้ไม่ถูกฆ่าคนอื่น ๆ ในกลุ่มทหารรับจ้างนี้ก็ถูกฆ่าตายอย่างไร้ค่า หากผู้บัญชาการกองทหารรับจ้าง เสือแห่งทาวู สังเกตเห็นว่าทหารรับจ้างเหล่านี้ถูกสังหารด้วยแผนการเขาจะเสริมสร้างการป้องกันของพวกเขา มันจะทำให้ยากขึ้นมากที่จะฆ่าเจ้าหญิง จักรวรรดิซานซา

อันเฟย์ ยิงธนูด้วยความเร็วที่ตามนุษย์ไม่สามารถตรวจจับได้ ทันใดนั้นประกายแสงที่ทำให้ตาไม่เห็นผ่านมาโดยนักบวช ด้วยเสียงระเบิดขนาดใหญ่ลูกศรก็หายไปในขณะที่แสงปกคลุมรอบตัวนางแตกเป็นจุดแสงนับล้าน

บ้าเอ้ย! มีข่ายเวทย์ อันเฟย์โทษตัวเองที่ไม่ระวัง นักบวชปกติไม่มีพลังในการต่อสู้ มีอันตรายอยู่ทุกหนทุกแห่งบน ทุ่งหญ้าป่า คนรอบข้างของนางสร้างชุดเวทย์มนตร์เพื่อปกป้องนางอย่างไม่ต้องสงสัย เขาน่าจะคิดเรื่องนี้ได้เมื่อเห็นนางนั่งอยู่ในโขดหินโดยไม่รู้ตัว

ในขณะที่เขาตำหนิตัวเองที่ไม่ระวัง อันเฟย์ ก็ดึงธนูอีกครั้ง ดูเหมือนนักบวชจะมีประสบการณ์ในการต่อสู้โดยตรงน้อยมาก หลังจากที่เวทมนตร์ถูกโจมตีนางก็กระโดดขึ้นไปยืนและมองไปรอบ ๆ ตัวนางอย่างประหม่ามองหาผู้โจมตี นางลืมที่จะปล่อยม้วนเวทมนตร์ทันทีเพื่อช่วยตัวเอง

“ มันเป็นความโชคดีที่โง่เขลา” อันเฟย์ คิดกับตัวเอง อันเฟย์ ถอนหายใจและปล่อยนิ้วของเขาไปที่ลูกศร ลูกศรลูกที่สองพุ่งออกไปอย่างรวดเร็วจนดูเหมือนสายฟ้า ข่ายเวทย์ของนักบวชถูกทำลาย อันเฟย์ ยิงที่หัวของนาง นักบวชพลิกตัวไปข้างหลังและกลิ้งไปบนพื้นหญ้า

* * * *

เมื่อ อันเฟย์ กลับไปที่โรงแรม คริสเตียน และ ริสกะ ก็ยืนรอเขาอยู่บนหลังคา พวกเขามองไปที่ อันเฟย์ ด้วยการตั้งคำถามขณะที่ อันเฟย์ เดินขึ้นไปชั้นบน อันเฟย์ พยักหน้าให้พวกเขาด้วยรอยยิ้มซึ่งส่งสัญญาณให้พวกเขาทราบว่าทุกอย่างเรียบร้อยดี

“ อันเฟย์ ให้เรามาร่วมงานกับเจ้าเมื่อมีงานอื่น ๆ เราช่วยได้” คริสเตียนบ่น เขาไม่เคยกล่าวอะไรกับ อันเฟย์ ต่อหน้าเขาอย่างเปิดเผยหลังจากที่ อันเฟย์ ตัดสินใจ แต่มักจะเสนอข้อเสนอแนะของเขาในภายหลัง

“ มีคนจำนวนมากเกินไปในงานนี้ที่ไม่สามารถช่วยได้” อันเฟย์ กล่าวพร้อมยิ้ม อันที่จริงเขากังวลมากกว่าที่คริสเตียนจะไม่เย็นชาอย่างที่ต้องการ บางคนไม่ได้เกิดมาเพื่อบางอาชีพ คริสเตียนไม่สามารถเป็นนักฆ่าได้ เขาซื่อตรงเกินกว่าที่จะเป็นนักฆ่า

“ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเจ้าล่ะ? ต้องมีคนช่วยเจ้า” ริสกะ กล่าว

“ ระวังปากของเจ้า เกิดอะไรขึ้นถ้า? เจ้าต้องการให้เกิดอะไรขึ้นกับข้าไหม” อันเฟย์ กล่าว

“ ไม่ ข้าไม่ได้หมายความอย่างนั้น” ริสกะ ยิ้มอย่างขมขื่น

คลาร์กเดินลงไปชั้นล่างและให้ อันเฟย์ ดู

“ พวกเจ้าไปพักผ่อนได้แล้ว ตอนนี้ข้าต้องไปที่ไหนสักแห่งกับคลาร์ก” อันเฟย์กล่าว

“ เราได้พักผ่อนสักพักแล้ว” ริสกะ กล่าว

อันเฟย์และคลาร์กเดินไปที่ห้องของคลาร์กที่ชั้นหนึ่ง ชายในชุดดำนั่งเงียบ ๆ บนเก้าอี้มองไปที่ อันเฟย์

“เกิดอะไรขึ้น?” อันเฟย์ รู้ว่าชายคนนี้เป็นคนตรง ดังนั้นจึงสนทนากับเขาอย่างเรียบง่ายและตรงไปตรงมาและข้ามคำทักทายที่สุภาพ

“ นี่คือภาพวาดสถาปัตยกรรมในห้องนอนของเจ้าหญิง” ชายชุดดำส่งพัสดุ อันเฟย์ “ ทุกสิ่งที่เจ้าอยากรู้อยู่ในห่อนี้ ถ้าไม่ได้อยู่ในห่อข้าก็ไม่คิดว่าจะซื้อให้เจ้าได้”

อันเฟย์ แกะกล่องพัสดุดูผ่าน ๆ และใส่ของกลับตามลำดับเดิม “ ข้าต้องการใครสักคนที่จะอธิบายสิ่งเหล่านี้ให้ข้าฟัง ข้าไม่เข้าใจแผนภาพประเภทนี้”

“ ไม่มีปัญหา” ชายชุดดำกล่าว

“ มีอะไรอีกไหมที่เจ้าอยากจะบอกข้า” อันเฟย์ ถาม

“ เจ้าขอให้ข้ารวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับทหารรับจ้างรุ่งโรจน์ ข้ามีข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับพวกเขากับข้าตอนนี้” ชายชุดดำกล่าว

“ เยี่ยมมาก” อันเฟย์ ยิ้ม “ เจ้าช่วยสรุปให้ข้าฟังหน่อยได้ไหม”

“ ผู้บัญชาการทหารรับจ้างรุ่งโรจน์, อันโตนิโอเป็นปรมาจารย์ดาบ” ชายในชุดดำกล่าว “ เขาเป็นคนที่มีอำนาจมากที่สุดในบรรดาผู้บัญชาการในสี่กลุ่มทหารรับจ้างที่ใหญ่ที่สุด เป็นการยากที่จะบอกบุคลิกของเขาตามข้อมูลที่เรารวบรวม บางคนบอกว่าเขาเป็นผู้ชายที่อ่อนโยนในขณะที่บางคนบอกว่าเขาเป็นคนอารมณ์ร้อน พวกเขาทุกคนสามารถพิสูจน์คำกล่าวอ้างของตนได้ อันโตนิโอไม่ค่อยปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณชน มันยากมากที่จะติดตามเขา”

“ บุคคลสำคัญคนที่สองใน ทหารรับจ้างรุ่งโรจน์ คือ แชนท์ลีย์ เขาเป็นจอมดาบอาวุโส เขาฉลาดและเป็นผู้ใหญ่มาก เขาเป็นผู้ช่วยเหลืออันโตนิโอ หากเรามีทางเลือกข้าหวังว่าเราจะไม่ต้องเผชิญหน้ากับเขา ถ้าอันโตนิโอเป็นราชาแห่งทหารรับจ้างรุ่งโรจน์ แชนท์ลีย์ก็เป็นที่ปรึกษาของเขาซึ่งเป็นคนดี เขาได้แก้ไขปัญหาที่ยากลำบากมากมายด้วยสติปัญญาของเขา เขาเป็นคู่ต่อสู้ที่น่ากลัว อันโตนิโออยู่ในเมืองภูเขาขาว ดังนั้นแชนท์ลีย์จึงรับผิดชอบทุกอย่างที่นี่

“ บุคคลสำคัญคนที่สามในกลอรี่คือเดวิสัน เขาเป็นจอมดาบอาวุโส เขากลายเป็นจอมดาบอาวุโสก่อนที่เขาจะอายุ 35 ปี ทักษะดาบของเขาเหนือกว่าของแชนท์ลีย์ ข้าได้ยินมาว่าเขาอาจจะกลายเป็นปรมาจารย์ดาบในอนาคตดังนั้นทหารรับจ้างรุ่งโรจน์ จะเป็นกลุ่มทหารรับจ้างกลุ่มเดียวที่มีปรมาจารย์ดาบสองคน เดวิสันตรงข้ามกับแชนท์ลีย์ในแง่ของบุคลิกภาพ เขาเต็มใจที่จะเสี่ยง แต่ก็ชอบที่จะทำตามสัญชาตญาณมากกว่า แชนท์ลีย์ ได้แก้ไขปัญหาที่ยากลำบากมากมายให้กับ ทหารรับจ้างรุ่งโรจน์ ในขณะที่ เดวิสัน ได้สร้างปัญหามากมาย อย่างไรก็ตามเดวิสันมีข้อดีอย่างหนึ่ง นั่นคือเขาเป็นผู้ติดตามอันโตนิโอที่ซื่อสัตย์มาก อันโตนิโออดทนมากกับความผิดพลาดที่เขาทำและแทบจะไม่โทษเขาเลย

“ นี่คือรายงานเกี่ยวกับครอบครัวของ แชนท์ลีย์ และ เดวิสัน และบุคคลสำคัญใน ทหารรับจ้างรุ่งโรจน์ เจ้าสามารถใช้เวลาอ่านได้” ชายในชุดดำส่งให้ อันเฟย์ อีกม้วน

“ขอบคุณมาก.” อันเฟย์ ยิ้ม

“ ด้วยความยินดี เจ้าบอกว่าข้ามีส่วนช่วยในการเป็นทหารรับจ้างของเจ้า” ชายชุดดำลังเลเล็กน้อย “ ข้าได้รับคำสั่งใหม่จากผู้บัญชาการแล้วว่าข้าต้องร่วมมือกับเจ้า”

“จริงๆ? หมายความว่าเจ้าจะช่วยข้าได้ไหมถ้าข้าต้องการความช่วยเหลือจากเจ้า” อันเฟย์ ถาม

“ ใช่” ชายชุดดำกล่าว

“ เจ้าสามารถให้คำสั่งได้กี่คน” อันเฟย์ ถาม

“ ขึ้นอยู่กับความต้องการของเจ้า” ชายชุดดำกล่าวอย่างใจเย็น “ ข้าเชื่อว่าเจ้าเคยได้ยินเรื่อง เอนทอส หรือไม่”

“แน่นอน.” อันเฟย์ ตกใจชั่ววินาที เอนทอสเป็นศิษย์ที่ดีที่สุดคนหนึ่งของซาอูล เขาเป็นจอมเวทย์อาวุโสที่มีพลังแข็งแกร่ง

“ เอนทอสเป็นบุคคลสำคัญคนที่สามในกลุ่มทหารรับจ้างสหภาพพี่น้อง” ชายชุดดำกล่าว

“ เจ้าหมายถึง…” อันเฟย์กล่าว

“ หลังจากการแต่งงานทางการเมืองระหว่างทหารรับจ้างรุ่งโรจน์ และ จักรวรรดิเอลิเซน หลายประเทศตระหนักว่าพวกเขาตกอยู่เบื้องหลัง จักรวรรดิซานซา พยายามให้ทหารรับจ้าง เสือแห่งทาวู เป็นตรอกของพวกเขา ประเทศของเรามีความสัมพันธ์ที่ดีกับทหารรับจ้างสหภาพพี่น้อง ตราบใดที่เราไม่ขัดต่อหลักการของ ประเทศทหารรับจ้าง พวกเขาก็เต็มใจที่จะช่วยเหลือเรา” ชายชุดดำกล่าว