AC 153: ยั่ว
“ นายพล นายพลมินเทลอยากพบท่าน” เจ้าหน้าที่ส่งของกล่าวขณะที่เขารีบเข้ามา
กุมาระ โกสะ และ แฮร์ริสัน มองหน้ากันจากนั้น กุมาระ โกสะ ก็กระโดดลงจากม้าศึกของเขา“นําทาง”
“นายพล” แฮร์ริสันตาม กุมาระ โกสะ กระโดดลงจากหลังม้า “ ข้าจะไปกับท่าน ผู้ชาย คนนั้นไม่ได้มีเจตนาดีแน่นอน”
“ ไม่ เจ้ามีอารมณ์แบบนี้” กุมาระ โกสะ ยิ้ม “ ที่นี่คือค่ายทหาร เฉพาะสาขาวิชาเท่านั้นที่มีความสําคัญที่นี่ข้าจะสบายดี”
“ นายพล ท่านอาจคิดแบบนั้น แต่ผู้ชายคนนั้นไม่จําเป็นต้องคิดแบบเดียวกับท่าน”
“ มันเป็นคําสั่งของข้า แฮร์ริสันดูแลเพื่อนของเราที่นี่ อย่าปล่อยให้พวกเขาสร้างความ เดือดร้อนเจ้าเข้าใจไหม?” กุมาระ โกสะ ส่ายหัว
” ตกลง.” แฮร์ริสันถอนหายใจ
กุมาระ โกสะ ตามผู้จัดส่งไปที่ค่าย กริฟฟินขนาดใหญ่สร้างลมกระโชกในค่าย เมื่อพวกมันบินขึ้นไปบนท้องฟ้าหรือเมื่อพวกมันลงพื้น ทหารมักจะต้องลดศีรษะลงในกรณีที่ถูกลมพัดไปมีเพียงกุมาระโกสะเท่านั้นที่เดินหลังตรงหลังของเขาตรงราวกับหอกเขาทําตัวแข็งกร้าวมากไม่มีการกล่าวถึงสายลมที่สร้างขึ้นโดยกริฟฟินแม้ว่าลูกศรที่ตกลงมาหรือในสนามรบลอยไปด้วยเวทมนตร์เขาก็แข็งแกร่งมาก
ทหารในค่ายสนทนากันข้างหลังของกุมาระ โกสะ รูปแบบทหารที่บริสุทธิ์ของเขาไม่ได้รับความเคารพเพราะทหารเหล่านั้นมาจากหน่วยกริฟฟิน ทหารก็ทําตัวเหมือนนายพลของพวกเขา ความเคียดแค้นที่สะสมระหว่างนายพลมินเทลและกุมาระ โกสะไม่ใช่ความลับ หากทหารคนใดแส ดงความเคารพต่อ กุมาระ โกสะ ก็สามารถจินตนาการได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับทหารคนนั้น
เมื่อพวกเขาเข้าใกล้เต็นท์ของนายพล กุมาระ โกสะ ไม่รอให้ผู้จัดส่งรายงานต่อนายพลมินเทลเขาเปิดม่านและเดินเข้าไป มินเทลนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวใหญ่ เขามีแก้วไวน์คริสตัลสีแดงสดที่หายากอยู่ในมือข้างหนึ่งทาสหญิงจากอาณาจักรมาโออีกข้างหนึ่ง เขาเล่นหูเล่นตากับทาสของเขาอย่างเงียบ ๆ ในขณะที่ลูกน้องของเขาอยู่รอบตัวเขา
มินเทลยังเด็ก คิ้วของเขายาวและเข้มจมูกของเขาสูงและดวงตาของเขาก็สดใส เขาดูหล่อมันเป็นช่วงเวลาว่างดังนั้นเขาจึงสวมเกราะเพียงครึ่งเดียว แต่ถึงแม้จะมาจากชุดเกราะครึ่งตัวก็ยังสามารถบอกได้ว่ามินเทลต้องมาจากครอบครัวที่ดีจริงๆ ชุดเกราะแผ่พลังเวทย์ที่แข็งแกร่งออกมาเมื่อเขาเคลื่อนที่ไปรอบ ๆ ซึ่งแม้จะแข็งแกร่งพอ ๆ กับเวทมนตร์ที่กระชากจากนักเวทย์อาวุโสเมื่อเขาต่อสู้เต็มกําลัง
“ นายพลมินเทล ท่านกําลังมองหาข้าอยู่ใช่ไหม” กุมาระ โกสะ ถามช้าๆ
“ เจ้าไม่รู้หรือว่าเจ้าควรให้ใครมารายงานตัวก่อน” เขาถามอย่างเย็นชา รอยยิ้มบนมินเทลก็หายไปทันที
“ ท่านถาม…” กุมาระ โกสะ กล่าว
“ กรุณาออกไปตอนนี้” มินเทลกล่าว
กุมาระ โกสะ มอง มินเทล ดูยาว ๆ โดยไม่แสดงความคิดเห็นใด ๆ เขาหันกลับและเดินออกจากเต็นท์ มีเสียงหัวเราะเบา ๆ ในเต็นท์
เจ้าหน้าที่จัดส่งเดินเข้ามารายงานว่า กุมาระ โกสะ มาแล้ว มินเทล รออย่างตั้งใจก่อนที่เขาจะอนุญาตให้ กุมาระ โกสะ กลับเข้ามา กุมาระ โกสะ ยังคงดูสงบแม้ว่าเขาจะเห็นเสียงหัวเราะที่มีเจตนาชั่วร้ายเหล่านั้นก็ตาม
“ นายพล กุมาระ โกสะ ของเราโปรดนั่ง” มินเทลยื่นมือออกมาเพื่อส่งสัญญาณให้กุมาระโกสะนั่งในขณะที่เขายังนั่งอยู่บนเก้าอี้ “ ข้าได้ยินว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับเกวียนของเรา?”
“ ไม่มีอะไรร้ายแรง หมูปาทํางานไม่ดีในขณะที่เวทย์เยือกแข็งทํางานได้ดีในเกวียน ข้าคิดว่าต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นที่สํานักงานใหญ่”
“ แม่ทัพกุมาระ โกสะอย่าโทษคนอื่นทุกครั้งที่มีปัญหา เจ้าต้องมองหาสิ่งที่เจ้าทําผิด” มินเทลมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา “ ห้าปีที่แล้วเจ้าบอกข้าอย่างนั้น ข้าเรียนรู้จากเจ้า และจดจําคํากล่าวของเจ้าวันนี้ข้าต้องกล่าวแบบเดียวกันกับเจ้า”
“ ข้าจะไม่โทษคนอื่นสําหรับความผิดของข้า แต่ข้าจะไม่ยอมให้ใครมาตําหนิข้าในสิ่งที่ข้าไม่ได้ทําเช่นกัน นายพลมินเทลยังเร็วเกินไปที่จะตอบกลับคํากล่าวนั้นกับข้า” กุมาระโกสะกล่าว
“ เป็นอย่างนั้นหรือ? ทําไมเจ้าถึงแน่ใจว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นที่สํานักงานใหญ่ “ มินเทลกล่าวอย่างใจเย็นเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“ ข้าได้ตรวจสอบนักเวทย์บนเกวียนเสบียงอย่างระมัดระวัง ไม่มีอะไรผิดพลาดกับพวกเขาหากท่านไม่เชื่อข้า ท่านสามารถส่งคนของท่านไปตรวจสอบได้” กุมาระ โกสะ กล่าว
“ ข่ายเวทย์เยือกแข็งนั้นไม่ซับซ้อน นักเวทย์ทุกคนสามารถซ่อมแซมได้ เป็นเวลาสาม วันแล้วนับตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ตอนนี้เจ้าต้องการให้ข้าตรวจสอบหรือไม่ นายพลกุมาระโกสะเจ้าเล่นกับข้าไหม” มินเทลยิ้ม
“ นายพลมินเทลทั้งท่านและข้าไม่สามารถตัดสินใจได้ว่าใครควรรับผิดชอบต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเจ้าหน้าที่จากสํานักงานใหญ่จะทําการสอบสวน” กุมาระ โกสะ กล่าว
“ แน่นอน แต่ข้าจะรวมความคิดเห็นของข้าไว้ในรายงาน ข้าหวังว่าเจ้าจะเข้าใจกับสิ่งนั้น” มินเทลกล่าว
“ ทําตามที่ท่านต้องการ” กุมาระ โกสะ กล่าวอย่างไม่แยแส
” ตกลง.” มินเทลพยักหน้า “ เจ้าซื้อหมูปาจากที่อื่นหรือไม่? ข้าได้ยินมาว่าเจ้าจ่ายเงินจํานวนมากสําหรับมัน ข้าได้ยินมาว่าเจ้าให้คริสตัลเวทมนตร์อันทรงพลังแก่พ่อค้าคนนั้นที่เจ้าเก็บมาเมื่อนานมาแล้วด้วย”
กุมาระ โกสะ ตกใจเล็กน้อย “ใช่”
“ เจ้าทุกคนได้ยินหรือไม่” มินเทลมองไปรอบ ๆ “ ช่างเป็นตัวอย่างของทหารจักรวรรดิ”
“ ช่างเป็นตัวอย่าง! ท่านไม่ต้องการถูกลงโทษสําหรับความผิดพลาดของท่าน” ลูกน้องคนหนึ่งของมินเทลกล่าวด้วยน้ําเสียงเยาะเย้ย
“หุบปาก. กุมาระ โกสะ ไม่ใช่คนแบบนั้น” มินเทลหัวเราะเยาะ
ท่านเท่านั้นที่เข้าใจข้า” กุมาระ โกสะ ยิ้ม
“ ถ้าข้าไม่รู้จักเจ้า ใครจะรู้จักเจ้าอีก” รอยยิ้มของมินเทลเริ่มดูร้ายกาจ “ เจ้าไม่กลัวการลงโทษทางทหารของเราอย่างแน่นอน มิฉะนั้นเจ้าจะไม่ทําให้ข้าเป็นอาชญากรและฆ่าพี่ชายของข้าตลอดห้าปีที่ผ่านมาเสียงกรีดร้องของพี่ชายของข้า ดังก้องอยู่ในหูของข้านอนไม่ค่อยหลับข้าตื่นขึ้นมาพร้อมกับฝันร้ายหลายครั้งนายพลกุมาระโกสะ เป็นเพราะเจ้า”
ไม่มีใครกล้ากล่าวอะไรในหัวข้อนี้ ทันใดนั้นก็รู้สึกหดหูใจในเต็นท์
“ เขาสมควรได้รับ” การแสดงออกของ กุมาระ โกสะ ไม่ได้เปลี่ยนไปสักนิด
“ได้สิแน่นอน. สิ่งที่เจ้าทํานั้นถูกต้องเสมอ” มินเทลคิดว่าเขาอาจจะแสดงท่าทางหุ นหันพลันแล่นเกินไปเขาหายใจเข้ายาวๆและส่งรอยยิ้มปลอมกลับมาที่ใบหน้าของเขา “จอมพลนาโบนิโดเชื่อใจเจ้ามากที่สุดด้วยความช่วยเหลือของเขา เจ้าจะไม่สนใจใครในกองทัพฮ่าฮ่าฮ่าใช่แล้วทําไมวันนี้จอมพลนาโบนิโดไม่มาที่นี่?”
* อมพลนาโบนิโดเสียชีวิตเมื่อไม่กี่ปีก่อน” ลูกน้องคนหนึ่งของมินเทลกล่าวเสียงเบา
“ คือเขาตายหรือ” มินเทลทําเหมือนเพิ่งรู้เรื่องนี้ “ เขาตายได้อย่างไร”
“ เขามีความสัมพันธ์ที่ทรยศกับประเทศอื่นและถูกจักรพรรดิตัดสินประหารชีวิต” ผู้ติดตามตอบ
กุมาระ โกสะ กระชับหมัดของเขาและค่อยๆคลายออก เขาดูเฉยเมยและเย็นชา ใคร ๆ ก็สามารถล้อเลียนเขาได้ แต่เขาจะไม่ยอมให้ใครมาแสดงความไม่เคารพต่ออาจารย์ของเขาถ้ามินเทลไม่ยอมหยุดกล่าวเรื่องอาจารย์ของเขา เขาต้องทําฉากนองเลือดในเต็นท์นี้ เขาไม่มีอะไรต้องกังวลเพราะเขาต้องการปกป้องชื่อเสียงของอาจารย์
“ เอาล่ะได้เลย จอมพลนาโบนิโดต่อสู้เพื่อประเทศของเรามาหลายสิบปีเขาได้ทํางานหนักแม้ว่าเขาจะไม่ได้ทําสิ่งที่ดีงามก็ตามสนทนาเรื่องอื่นกันดีกว่า” เมื่อเห็นรูปลักษณ์ของกุมาระโกสะมินเทลก็รู้สึกหวาดกลัวอย่างไม่อาจสังเกตเห็นได้เขาเปลี่ยนไปใช้โทนสีที่ดีกว่าเช่นกันตั้งแต่ราชวงศ์ไปจนถึงครอบครัวทหารเขาได้เรียนรู้มากมายก่อนที่เขาจะกลายเป็นนายพลเขารู้ว่าเมื่อไรควรหยุดระบายหากเขารุกหนักเกินไปเขาจะต้องเผชิญกับการแก้แค้นจากกุมาระโกสะ
มินเทลไม่เคยตั้งใจที่จะฆ่านาโบนิโด เขาแค่อยากระบายกับเขา ถ้าเขาดีกับเขา เขาจะหาโอกาสแทงเขาจากด้านหลัง เมื่อพี่ชายของเขานํากลุ่มไปสอดแนมเขาได้ล้อมเมืองแห่งหนึ่ง เขาลืมเกี่ยวกับงานที่ได้รับมอบหมาย เขาอยู่และหลอกรอบ ๆ ในเมืองเป็นเวลาสามวันเป็นผลให้กลุ่มกองทัพเสียงเรียกแห่งความตายจากจักรวรรดิมาโฮโจมตีสํานักงานใหญ่อย่างประหลาดใจทหารหนึ่งหมื่นคนที่อยู่ด้านหลังสํานักงานใหญ่ถูกสังหาร นี่เป็นความผิดพลาดที่ให้อภัยได้เป็นงานแรกสําหรับพี่ชายของมินเทลและเขาพบสาวสวยหลายคนโดยบังเอิญ เขาไม่สามารถรับคําแนะนําจากผู้อื่นและก่อให้เกิดภัยพิบัติแก่ทหาร นอกจากนี้ยังมีผลกระทบต่อมินเทล
เมื่อมองจากมุมที่ต่างออกไป กุมาระ โกสะ ถูกลดตําแหน่งไม่กี่ครั้งหลังจากที่จอมพลนาโบนิโดถึงแก่กรรม ผู้นําที่ดีได้รับการเกณฑ์ทหารน้อยลง ไม่มีใครสามารถปฏิเสธได้ว่ากุมาระโกสะเป็นทหารที่กล้าหาญ เป็นเรื่องดีที่จะระบายต่อต้านเขาในช่วงเวลาที่สงบสุขแต่กุมาระโกสะเป็นคนที่สามารถช่วยชีวิตคนได้เมื่อสงครามมาถึง เมื่อรู้เรื่องนี้มินเทลไม่ได้ตั้งใจจะฆ่านาโบนิโด
“ นายพลมินเทล ถ้าท่านแค่อยากบอกข้าเรื่องเหล่านี้ ข้าคิดว่าเราสามารถหาเวลาสนทนากันได้อีกข้าต้องจัดระบบป้องกันเดี๋ยวนี้” กุมาระ โกสะกล่าวช้าๆ
“ แม่ทัพกุมาระ โกสะเจ้าไม่ต้องกังวลเรื่องการป้องกัน เจ้าต้องไปที่สํานักงานใหญ่ก่อน ยังมีกองคาราวานจัดหาอีกที่ต้องการให้เจ้าเป็นผู้คุ้มกัน” มินเทลกล่าว
* งานของข้าคือปกป้องค่ายของ หน่วยกริฟฟินอากาศ” กุมาระ โกสะ กล่าว
“ เจ้าไม่รู้หรือว่าตอนนี้ประเทศของทหารรับจ้างตกอยู่ในอันตราย? เสบียงของเราอาจถูกตัดขาดได้ทุกเมื่อก่อนที่มันจะเกิดขึ้นเราต้องแน่ใจว่าพวกเขามีเสบียงเพียงพอ” มินเทลกล่าว
ปัญหาด้านความปลอดภัยที่นี่เป็นอย่างไร” กุมาระ โกสะ ถาม
“ ความกังวลของข้า ข้าสามารถบินขึ้นไปบนฟ้าได้ทุกเมื่อ เจ้าไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้” มินเทลกล่าวด้วยน้ําเสียงที่เป็นทางการ “ คาราวานจัดหานี้บรรทุกสิ่งของมากมายเจ้าควรพาคนอื่นไปด้วยจะดีกว่า อย่าให้เกิดอะไรขึ้นกับมัน”
กุมาระโกสะเงียบไปพักหนึ่งแล้วกล่าวว่า “ ครับท่าน”
