AC 141: การเปลี่ยนแปลงที่ย้อนกลับไม่ได้
อันเฟย์, ซูซานนา และ แบล็คอีเลฟเว่น ยืนเคียงข้างกันโดยมีหุบเขาเขียวชอุ่มอยู่ข้างหน้าพวกเขา พวกเขาเฝ้าดูค่ายในระยะไกลและคิดถึงตัวเอง ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาพวกเขาไม่ได้กลับไปที่เส้นทางเกวียน แต่พวกเขาอยู่ข้างหลังเพื่อมองหาร่องรอยของศัตรู เป็นเวลาห้าวันแล้ว แต่พวกเขายังไม่พบอะไรเลย
กาลเวลาไม่อนุญาตให้พวกเขามองหาศัตรูอีกต่อไป แบล็คอีเลฟเว่น ได้รับข้อมูลใหม่ อาจเป็นเพราะผู้บัญชาการของ กองทัพเสียงเรียกแห่งความตาย ไม่รู้ว่า ยอนลาธี ยังไม่ตาย เขาแสดงท่าทีระมัดระวังมาก เขาแตกต่างจากคนบ้าสงครามเหล่านั้น เขาไม่ได้โจมตีทหารจักรวรรดิซานซา แต่เขากลับนํากองทัพเสียงเรียกแห่งความตายไปยังจักรวรรดิมาโฮอย่างเงียบ ๆ แม้ว่าเขาจะพยายามเก็บการเคลื่อนไหวของเขาไว้เป็นความลับ แต่พวกเขาก็สังเกตเห็น หลังจากที่ข้อความนี้แพร่ออกไป จักรวรรดิมาโฮ ก็ตกตะลึง ชนชั้นสูงในจักรวรรดิเอลิเซนและจักรวรรดิซานซามีความขัดแย้งกันอย่างรุนแรงและยาวนาน
เมื่อทุกอย่างผ่านพ้นไปแล้วทุกคนก็รู้ถึงความตั้งใจของแบร์รี่ ยอนลาธี เสียชีวิตแล้วดังนั้นกองทัพเสียงเรียกแห่งความตาย จึงกลายเป็นกองทหารของ แบร์รี่ เขาสามารถใช้ กองทัพเสียงเรียกแห่งความตาย เป็นข้อต่อรองได้ ไม่ว่าเจ้าชายองค์ใดจะขึ้นครองอํานาจ เขาก็มีบทบาทสําคัญ เจ้าหญิงทั้งสามแห่งจักรวรรดิมาโฮที่ซ่อนตัวอยู่ในจักรวรรดิของตนเองควรถูกนับออก เจ้าชายคนโต เวสเตอร์ มีเพียงมิโอริชอยู่ข้างกาย เมื่อเทียบกับ แกรนเดน ที่ควบคุมกองทหาร ฝ่ายเหนือแล้ว มิโอริช ดูเหมือนจะอ่อนแอกว่ามาก หากเว็สเตอร์ได้รับการสนับสนุนจาก แบร์รี่ เขาก็สามารถทัดเทียมกับ แกรนเดน ได้ ในทางกลับกันถ้า แกรนเดน ได้รับการสนับสนุนจาก แบร์รี่ เว็สเตอร์ควรเลือกที่จะสละอํานาจและออกจากเมืองศักดิ์สิทธิ์หรือหนีไปยังมณฑลอื่นหรือซ่อนตัวอยู่ในพื้นที่ห่างไกลเพื่อความอยู่รอด
ชนชั้นสูงในจักรวรรดิเอลิเซนและจักรวรรดิชานซามีความสุขมาก พวกเขาเข้าใจสถานการณ์ของ แบร์รี่ ทั้งหมดเป็นเพราะ ยอนลาธี เสียชีวิตในเวลาที่ไม่ถูกต้อง
ราชวงศ์มีอํานาจควบคุมกองทัพอย่างสมบูรณ์ไม่ว่า ยอนลาธี จะเสียชีวิตหรือไม่ก็ตาม หากมีใครก็ตามที่สามารถครองบัลลังก์ได้อย่างถูกต้องตามกฎหมายต่อจาก ยอนลาธี ใน จักรวรรดิมาโฮ แบร์รี่ จะไม่สามารถควบคุม กองทัพเสียงเรียกแห่งความตาย ได้ทั้งหมด กล่าวอีกนัยหนึ่งชนชั้นสูงในจักรวรรดิเอลิเซนและจักรวรรดิซานซาคาดการณ์ว่าพวกเขาจะมีโอกาสที่ดีในการโจมตีจักรวรรดิมาโฮ ไม่เพียงเพราะการตายของยอนลาธีเท่านั้น แต่ยังเป็นเพราะสถานการณ์ในจักรวรรดิมาโฮปั่นป่วนและแสดงให้เห็นหลาย ๆ ความขัดแย้งภายใน
ในสถานการณ์เช่นนี้ นิวโยไฮม์ และ เจอร์โรฟิค ใน จักรวรรดิเอลิเซน กลายเป็นพันธมิตรกันในที่สุด พวกเขานํา กองทหารเวทย์จันทร์ดับ และ กองทหารพายุ และเปิดการโจมตีที่รุนแรง พวกเขาเคยต่อสู้กับการล่อลวงทุกรูปแบบมาก่อนเพราะพวกเขาไม่รู้ว่า กองทัพเสียงเรียกแห่งความตาย จะทําอะไรกับพวกเขา ด้วยเหตุผลเดียวกัน ยอนลาธี จึงระมัดระวังในการเคลื่อนไหวในกองทหารเวทย์จันทร์ดับ ชนชั้นสูงในจักรวรรดิเอลิเชนยังระมัดระวังเกี่ยวกับ กองทัพเสียงเรียกแห่งความตาย จักรวรรดิมาโฮ เล่นไพ่ใบสุดท้าย ดังนั้นจึงไม่มีอะไรที่จะรั้งพวกเขาไว้ได้ พวกเขาไม่รอที่จะโจมตีในกรณีที่ จักรวรรดิมาโฮ แข็งแกร่งขึ้น
จักรวรรดิ ซานซา หยุดกังวลและลดจํานวนทหารของพวกเขาในพื้นที่อื่น ๆ เพื่อให้กองกําลังหลักของพวกเขาโจมตีเมืองแบล็คเนีย เมืองแบล็คเนีย ตกอยู่ในอันตรายแล้ว เว็สเตอร์อยู่ในความดูแลของทหารเมืองศักดิ์สิทธิ์ในขณะนี้ เมื่อเขาเห็นสถานการณ์เช่นนี้เขาต้องละทิ้งสิ่งที่อยู่ระหว่างพี่น้องและขอให้มิโอริชนําผู้คุ้มกันของ ราชวังเมืองศักดิ์สิทธิ์ ไปช่วยเหลือเมืองแบล็คเนีย
จักรวรรดิมาโฮยังคงมีอํานาจทางทหารที่แข็งแกร่งมาก แต่ชนชั้นสูงในจักรวรรดิเอลิเซนและจักรวรรดิชานชาต่างก็รู้สึกโล่งใจ กองทัพเสียงเรียกแห่งความตาย เป็นไพ่ใบสุดท้ายที่ จักรวรรดิมาโฮ สามารถเล่นได้ เมื่อพวกเขาต้องใช้ผู้คุ้มกันของ ราชวังเมืองศักดิ์สิทธิ์ เป็นทหารมันพิสูจน์ได้ว่า จักรวรรดิมาโฮ มาถึงจุดที่พวกเขาไม่มีอะไรเหลือให้ปกป้องตัวเองอีกแล้ว นอกจากนี้ยังพิสูจน์ทัศนคติที่ไม่เด็ดขาดของ แบร์รี่ ถ้าเขาให้ความสําคัญกับประเทศเขาจะไม่เพียงยืนดูเว็สเตอร์ที่ใช้ผู้คุ้มกันของ ราชวังเมืองศักดิ์สิทธิ์ เป็นทหาร
เจ้าชายคนโต เวสเตอร์ ใช้ผู้คุ้มกันของ ราชวังเมืองศักดิ์สิทธิ์ เป็นสัญญาณบอกประเทศอื่น ๆ ว่าเขาพร้อมสําหรับการต่อสู้มากกว่าที่เขากําลังต่อสู้เพื่อประเทศของเขา มันเป็นเรื่องยากที่จะตัดสินเช่นนี้ แต่ความจริงก็แสดงให้เห็นอย่างชัดเจน
สถานการณ์เป็นที่ชัดเจนสําหรับทุกคน ถ้าเว็สเตอร์ต้องการช่วยเมืองแบล็คเนีย เขาต้องตัดเสบียงจาก จักรวรรดิซานซา ก่อนอื่นเขาต้องกําจัด หน่วยกริฟฟินอากาศ เพื่อตัดเสบียงจาก จักรวรรดิซานซา แบล็คอีเลฟเว่น รู้สึกกังวล อันเฟย์, ซูซานนา และ แบล็คอีเลฟเว่น ตัดสินใจที่จะหยุดตามหา หมอกชั่วร้าย ด้วยความกังวลเรื่องเวลา
เทือกเขา เพิ่งเต้า ปรากฏตรงข้างหน้าพวกเขา เทือกเขา เหิงเต้า ตั้งอยู่บนเนินเขา ทางซ้ายไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้คือเมืองโมร่ามาช ทางขวาไปทางตะวันตกเฉียงใต้คือป่าแห่งความตาย เส้นทางเกวียนมาถึงทางข้ามนี้ซึ่งนําไปสู่สามพื้นที่ที่แตกต่างกัน
อันเฟย์ เข้าใจว่าทําไม แบล็คอีเลฟเว่น ถึงดูแปลก ๆ หลังจากที่เขาได้ยินชื่อ โมร่ามาช โมร่ามาช ไม่ใช่พื้นที่ร้าง ว่ากันว่ามีสิ่งมีชีวิตที่ชาญฉลาดมากมายอาศัยอยู่ที่นั่น เหตุผลที่เรียกพวกเขาว่าสิ่งมีชีวิตที่ชาญฉลาดนั้นมีอยู่หลายเผ่า แต่ไม่มีมนุษย์
ซูซานนา คาดการณ์ว่าคริสเตียนจะสูญเสียเงินจํานวนมากในการทําข้อตกลงนี้ นางทํานายว่าพวกเขาจะเก็บภาษีได้ไม่เกินหนึ่งร้อยเหรียญทอง ความจริงก็คือ ซูซานนา เป็นคนมองโลกในแง่ดีเกินไป พวกเขาจะไม่เก็บเหรียญทองแม้แต่เหรียญเดียว สิ่งมีชีวิตที่ชาญฉลาดไม่ต้องการทําตามการนําของมนุษย์ กลุ่มทหารรับจ้าง สหภาพพี่น้อง ได้ส่งทหารรับจ้างไปปราบปรามการจลาจลหลายครั้ง แต่คนแคระและพวกโนมส์ได้ร่วมมือกันและทํางานร่วมกันเพื่อเอาชนะปัญหาการแข่งขันของพวกเขา พวกเขาขุดอุโมงค์ใต้ดินใน โมร่ามาช มีอุโมงค์ที่เชื่อมต่อกันมากมายซึ่งดูเหมือนใยแมงมุม เมื่อทหารรับจ้างเข้ามาพวกเขาจะซ่อนตัวอยู่ในอุโมงค์ใต้ดินและมองหาโอกาสที่จะโจมตีมนุษย์ด้วยความประหลาดใจ เมื่อทหารรับจ้างจากไป พวกเขาจะออกมาจากอุโมงค์ใต้ดินเพื่อใช้ชีวิตที่สงบสุข พวกเขาเล่นแบบกองโจร
แน่นอนว่ามนุษย์ยังคงโดดเด่นในทวีปแพน เหตุผลที่ชีวิตที่ชาญฉลาดเหล่านั้นปลอดภัยใน โมร่ามาช คือพวกเขาไร้ประโยชน์ หากพวกเขาปกป้องสมบัติที่มังกรตัวมหึมาทิ้งไว้ พวกทหารรับจ้างจะรีบไปที่ โมร่ามาช และทําลายพวกมันอย่างโรคจิต แม้ว่าพวกเขาจะขุดอุโมงค์ใต้ดินได้อีกสิบหรือร้อยเท่า แต่ก็ไม่สามารถหลบหนีจากการตามล่าของมนุษย์ได้
ถ้า ชางซู อยู่ที่นี่เขาจะโอ้อวดเกี่ยวกับปรัชญาของเขาและเน้นย้ำความจริงสากลเกี่ยวกับ “การใช้ประโยชน์ อย่างไร้ประโยชน์”
“ อันเฟย์พวกเราจะไปที่เทือกเขาเหิงเต้าหรือเมืองโมร่ามาช?” แบล็คอีเลฟเว่น ถามด้วยเสียงต่ำ
“ ไปที่ โมร่ามาช ก่อน เราจะตัดสินใจหลังจากที่คนของเจ้าแจ้งข้อมูลเพิ่มเติมให้เรา” อันเฟย์ กล่าว
“ตกลง” แบล็คอีเลฟเว่น พยักหน้า “ แต่เราควรเตรียมตัวให้พร้อมก่อนดีกว่าเพราะการเข้าสู่เมือง โมร่ามาช ไม่ใช่เรื่องง่าย”
“ มันทําให้ข้าปวดหัว” อันเฟย์ถอนหายใจเล็กน้อย “ มันจะดี ถ้าไม่มีเลือดในการต่อสู้ใด ๆ ”
“ ไม่มีเลือด? ฟังดูไม่เหมือนเจ้า” แบล็คอีเลฟเว่น ยิ้ม
“ หากมีวิธีใดที่เราสามารถให้พวกเขามารวมตัวกันในเมืองเพื่อต้อนรับเราได้ ข้าไม่รังเกียจที่จะใช้ ม้วนเวทย์แห่งแสง” อันเฟย์ ยิ้มอย่างอ่อนแรง “ ข้าแค่กังวลว่าพวกเขาจะสร้างปัญหาให้กับเรา หลังจากการต่อสู้นองเลือด”
“ ม้วนเวทย์แห่งแสง มีค่ามาก” แบล็คอีเลฟเว่น ยิ้มอย่างขมขื่น เขาพบว่าเขาใช้ชีวิตเหมือนเด็กเมื่อเทียบกับอันเฟย์ “ อย่าเสียมัน ม้วนเวทย์ที่เจ้าเก็บรวบรวมโดยอาจารย์ซาอูลหรือไม่? เจ้าเป็นอย่างนั้น…”
“ เรามีวิธีอื่นในการหลีกเลี่ยงการต่อสู้นองเลือดหรือไม่?” อันเฟย์ถามช้าๆ “ พวกเขาเลี้ยงตัวเองไม่ได้ใช่ไหม? พวกเขาจําเป็นต้องซื้อสิ่งของจําเป็นในชีวิตมากมายนอก โมร่ามาช เราจะทําธุรกิจกับพวกเขาได้ไหม” อันเฟย์ ถาม
“ พวกมันเป็นศัตรูกับมนุษย์ ดังนั้นพวกมันจึงระมัดระวังตัวมากเมื่อต้องจัดการกับมนุษย์ พวกมันเป็นทาสหรือความบันเทิงสําหรับมนุษย์มาก่อน พวกมันเสี่ยงชีวิตหนีมาที่นี่” แบล็คอีเลฟเว่น ส่ายหัว “ พวกมันทําธุรกิจกับกองคาราวานและพ่อค้าบางคนเท่านั้น”
“ เราสามารถให้ราคาที่ต่ำกว่าแก่พวกเขาได้ มันควรจะพยายามกับพวกเขา” อันเฟย์ กล่าว
“ มันยังไม่น่าดึงดูดพอ” แบล็คอีเลฟเว่น ยิ้ม “ ถ้าพวกมันปล้นเราพวกมันไม่จําเป็นต้องจ่ายแม้แต่เหรียญทองแดง
“ ไอ้บัดซบ!” อันเฟย์อดไม่ได้ที่จะด่า “ พวกเขากล้าหรือ”
“ พวกเขาทํากับคนอื่นมาหลายครั้งแล้ว” แบล็คอีเลฟเว่น ตอบ
“ จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเราใช้เวทมนตร์แผ่นดินไหว? เราจะทําลายอุโมงค์ใต้ดินของพวกเขาได้ไหม” อันเฟย์ เริ่มมองหาทางเลือกอื่นในการต่อสู้กับสิ่งมีชีวิตทางปัญญาเหล่านี้
“ ไม่ อุโมงค์ที่คนแคระขุดไว้นั้น มีความยาวหลายไมล์หรือลึกลงไปกว่าสิบไมล์ เว้นแต่จะเป็นเวทมนตร์ของ ปฐพี่ยิ่งใหญ่ สิ่งอื่น ๆ ก็จะไม่เป็นประโยชน์มากเกินไป” แบล็คอีเลฟเว่น กล่าว
“ จะเป็นอย่างไรถ้าเราใช้ เวทย์สายน้ำ? ถ้าเราท่วมอุโมงค์พวกเขาจะจมน้ำไหม” อันเฟย์ ถาม
“ อุโมงค์ใต้ดินเป็นเหมือนเมืองสําหรับคนแคระและโนมส์ พวกเขาเชื่อมต่ออุโมงค์กับแม่น้ำ เป็นไปไม่ได้ที่จะทําให้พวกมันจมน้ำตาย นอกจากนี้เรายังไม่มีนักเวทย์เพียงพอที่จะรวบรวมธาตุน้ำจํานวนมากขนาดนั้น”
“ ไม่เป็นไร เราจะรู้เมื่อถึงเวลา” อันเฟย์ส่ายหัว “ ข้าจะให้กิ่งมะกอกแก่พวกเขาและให้พวกเขาเลือกชะตากรรมของตัวเอง”
“ กิ่งมะกอกคืออะไร” ซูซานนา ถามด้วยเสียงต่ำ
“ มันเป็นสัญลักษณ์ของสันติภาพ” อันเฟย์ ยิ้ม “ตกลง, ไปกันเถอะ”
ในค่ายคริสเตียนกําลังสอนคนอื่น ๆ ถึงวิธีสร้างที่พัก เมื่อเห็น อันเฟย์ ปรากฏตัวในที่สุดเขาก็ดูมีความสุข ทุกคนดูเหมือนจะรู้สึกโล่งใจเช่นกัน พวกเขารู้ว่ากําลังถูกสะกดรอย คริสเตียนไม่ได้พยายามซ่อนมันจากพวกเขา เมื่อเห็น อันเฟย์, ซูซานนา และ แบล็คอีเลฟเว่น กลับมานั่นหมายความว่าศัตรูได้รับการจัดการ
เด็กผู้หญิงยังคงสนทนาและร้องเพลง บางคนก็หลอกๆบางคนก็ช่วยงานบ้าน คํากล่าวที่ว่า “ความไม่รู้คือความสุข” ก็สมเหตุสมผลดี แม้ว่าท้องฟ้าจะตกลงมา แต่ผู้ชายที่ใหญ่กว่าและแข็งแกร่งกว่าก็ต้องถือครองไว้เพื่อคนอื่น เด็กผู้หญิงได้รับการดูแลฟรี
“ คริสเตียนเจ้าคงยุ่งมากตอนที่ข้าไม่อยู่ที่นี่” อันเฟย์มองไปรอบ ๆ ค่ายขณะที่เขาแสดงความคิดเห็น
คริสเตียนตกใจเป็นวินาทีก่อนที่เขาจะถอนหายใจยาว “ เอาเถอะอันเฟย์ เจ้าไม่เคยดูแลสิ่งเหล่านี้เลยแม้ว่าเจ้าจะอยู่ในค่ายก็ตาม ข้าทํามาตลอดไม่ว่าเจ้าจะอยู่ที่นี่หรือไม่ก็ตาม ไม่มีความแตกต่างระหว่างมีหรือไม่มีเจ้า”
“ เจ้าชื่อสัตย์เกินไป” อันเฟย์ ยิ้มให้คริสเตียน โดยทั่วไปแล้วคนทั่วไปจะสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในตัวเองได้ยากและ อันเฟย์ ก็ไม่ต่างกัน เขาไม่รู้ตัวว่าเขากําลังออกไปข้างนอกมากขึ้น
“ เจ้าน่าเบื่อมาก” คริสเตียน กลอกตาไปที่ อันเฟย์ จากนั้นเขาก็ดูกังวล “ เจ้าได้รับบาดเจ็บหรือไม่? ทุกอย่างเรียบร้อยหรือไม่”
“ ใช่อันเฟย์ฆ่าจอมดาบอาวุโสด้วยตัวเอง” ซูซานนา สนทนาโอ้อวดเกี่ยวกับความสําเร็จของ อันเฟย์ นางดูมีความสุขมากกว่าที่จะฆ่าจอมดาบอาวุโสได้ด้วยตัวเอง
“จริงๆ?” คริสเตียนสะดุ้ง
