AC 183: การตอบสนองขนาดใหญ่
ในช่วงสองสามวันถัดมา อันเฟย์ และกลุ่มของเขาเดินไปในป่า เนโครแมนเซอร์รู้ถึงการมีอยู่ของพวกเขาแล้ว ป่าใหญ่และหนาทึบ อันเฟย์ ระมัดระวังและตื่นตัวอยู่เสมอซึ่งทําให้ยากที่จะระบุตําแหน่งที่ อันเฟย์ และกลุ่มของเขาอยู่ในป่า
เมื่อเนโครแมนเซอร์รวมตัวกันเป็นกลุ่ม อันเฟย์ จะรักษาระยะห่างจากพวกเขา เมื่อเนโครแมนเซอร์ออกเดินทางด้วยตัวเอง เขาน่าจะประสบกับการโจมตีที่น่าประหลาดใจโดย อันเฟย์ หลังจากเกิดขึ้นสองสามครั้ง เนโครแมนเซอร์เลือกที่จะปล่อยให้ อันเฟย์ อยู่คนเดียวและปล่อยให้เขาสงสัยในป่า พวกเขาเลิกรบกวนเขา
“วันใหม่! ข้าอยากจะยกย่องโลกใบนี้ ริสกะ กล่าวเสียงดังขณะที่เขามองดูพระอาทิตย์ขึ้นสีแดงเรื่อในระยะไกล เขาฟังดูเหมือนกวีที่มีอารมณ์อ่อนไหวเกี่ยวกับชีวิตและมีความเข้าใจโลกมากมาย” ตกลง ลงมา เจ้าดูไม่เหมือนกวี “ซูซานนา ยิ้มขณะเดินไปหา อันเฟย์” อันเฟย์ อยู่นี่แล้ว”อันเฟย์ หยิบขนมปังจาก ซูซานนา และเริ่มกินมันทีละคํา” ข้าดูเหมือนกรีไม่ใช่หรือ”ริสกะ ไม่ชอบความคิดเห็นของ ซูซานนา เขาหันกลับมาถามว่า” ใครดูเหมือนกวี? อันเฟย์?”แน่นอน.” ซูซานนา รู้สึกว่าคําถามของ ริสกะ นั้นโง่เขลา แน่นอนนางเชื่อว่า อันเฟย์ ดูเหมือนกวี ในสายตาของ ซูซานนา อันเฟย์ เป็นสมบัติที่มีด้านต่างๆมากมาย เขากล้าแสดงออกเมื่อปฏิบัติภารกิจ ความกล้าแสดงออกของเขาเป็นเรื่องยากและเป็นลูกผู้ชายสําหรับ ซูซานนา เมื่อเขาครุ่นคิดดวงตาของ อันเฟย์ เปล่งประกายด้วยปัญญาที่มีแต่นักปรัชญาเท่านั้น ความอ่อนหวานและอ่อนโยนของ อันเฟย์ ทําให้นางละลายเมื่ออยู่กับนาง อันเฟย์ สมบูรณ์แบบในสายตาของ ซูซานนา จนถึงจุดนี้ อันเฟย์ ไม่เคยทําให้นางผิดหวัง หรือทําให้นางเสียใจ” ไม่เขาดูไม่เหมือนกวี เขาดูเหมือนคนบ้านนอก”ริสกะ บ่นพึมพํา มันเป็นความประทับใจที่ อันเฟย์ ทิ้งไว้ให้ทุกคนเมื่อเขาเดินเข้าไปในบ้านของ ซาอูล เป็นครั้งแรก ในตอนนั้น อันเฟย์ ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเวทมนตร์เลย เขายิ้มให้ทุกคนและถามคําถามทุกประเภท เขาชอบให้คําชมในสิ่งที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน เขาดู หมือนคนโง่สําหรับทุกคน” เจ้ากําลังกล่าวถึงใคร? ข้าคิดว่าเจ้าเป็นคนบ้านนอก!“อันเฟย์หัวเราะ เขาไม่ได้สนใจ ความคิดเห็นของ ริสกะ แต่ ซูซานนา ทํา” เขากําลังกล่าวถึงตัวเอง”ริสกะ แก้ไขข้อผิดพลาดของเขาทันทีหลังจากเห็นใบหน้าที่บ้าคลั่งของ ซูซานนา เขาปล่อยเวทมนตร์ลอยและลงต่อหน้า ซูซานนา เขาจับมือขวาออก” ส่วนของข้าอยู่ที่ไหน เจ้าไม่มีส่วนแบ่งไปอ่านบทกวีของเจ้า“ซูซานนา กล่าว” อย่าทําแบบนี้กับข้า ข้าหิว.” ริสกะ ยิ้มให้ ซูซานนา
ซูซานนา กลอกตาไปที่ ริสกะ นางหยิบขนมปังออกจากถุงแล้วโยนให้เขา หลังจากจับขนมปังแล้ว ริสกะ กำลังจะไปนั่งที่ยิ่งใกล้ ๆ แล้วสังเกตเห็น ซูซานนา และ อันเฟย์ นั่งใกล้กัน เขาถอนหายใจและยืนขึ้น”ข้าจะไม่ออกไปข้างนอกกับเจ้าสองคนถ้ามีงานมอบหมายอื่น”
“เจ้าหมายถึงอะไร” ซูซานนา ไม่รู้ว่าความคิดเห็นนั้นมาจากไหน
เหล็กต้องผ่านความร้อนสูงจึงจะทํา ความสามารถถูกสร้างขึ้นจากการฝึกฝนอย่างหนัก ความไร้ยางอายได้รับการพัฒนาโดยการทําสิ่งที่ไร้ยางอายมากมาย เมื่อ อันเฟย์ เริ่มเดทกับ ซูซานนา ซูซานนา รู้สึกใจเต้นเร็วและ หน้าแดงถ้า อันเฟย์ นั่งข้างๆนาง เมื่อเวลาผ่านไปและพวกเขาอยู่ด้วยกันสักพัก ซูซานนา ก็คุ้นเคยกับการนั่ง ข้างๆ อันเฟย์ บางครั้งถ้า อันเฟย์ ไม่ไปหานางนางก็จะไปหา อันเฟย์ เหมือนที่เกิดขึ้นในวันนี้
“มองไปที่เจ้า เจ้าอยู่ด้วยกันตลอดเวลา” ริสกะ ถอนหายใจ “เจ้าไม่คิดว่าเจ้าควรคํานึงถึงความรู้สึกของผู้อื่น ตัวอย่างเช่นพิจารณาความรู้สึกของจอมเวทย์ขั้นต้นคนเดียวที่มีความสามารถหรือไม่?”
“เจ้า” ซูซานนาหน้าแดง นางสะกิด อันเฟย์ เพื่อขอให้ อันเฟย์ เถียงกับ ริสกะ เนื่องจากนางไม่ถนัด
“ความรู้สึกของเจ้า? แน่นอน มันไม่ดีกับของข้า”อันเฟย์ ยิ้ม” เยี่ยมมากถ้าเจ้าเข้าใจ”ริสกะ กล่าวอย่างภาคภูมิใจ” ข่าให้อภัย ข้าให้อภัยเจ้าได้ ไม่มีปัญหา”
“หลังจากที่เรากลับไปที่ โมร่ามาช ข้าจะทําให้มันขึ้นอยู่กับเจ้าแน่นอน ริสกะ เจ้าต้องการผู้หญิงแบบไหน?”
“ชนิดไหน?” ริสกะ เป็นมือใหม่ในการออกเดท เขารู้สึกเขินเล็กน้อยที่ต้องกล่าวถึงผู้หญิงแบบไหนที่เขาชอบ “ข้าไม่มีเกณฑ์เฉพาะสําหรับผู้หญิงตราบใดที่นางปฏิบัติต่อข้าอย่างดี”
“มีความเฉพาะเจาะจงมากขึ้น ริสกะ เจ้าไม่ชอบผู้หญิงที่ตัวเล็กกว่าหรือ” ริสกะ หัวสั้นกว่า อันเฟย์ นั่นคือเหตุผลที่ อันเฟย์ ถามคําถามนั้นเนื่องจากผู้ชายส่วนใหญ่ไม่ชอบให้แฟนตัวเองสูงกว่าตัวเอง
“ใช่” ริสกะ กล่าว
“เจ้าชอบสาวผมบลอนด์หรือผมสีเข้ม?” อันเฟย์ ถาม
“ไม่เป็นไร” ริสกะ กล่าว
“เจ้าชอบผู้หญิงขี้อายหรือก้าวร้าว?” อันเฟย์ ถาม
“แน่นอนว่าเมื่อก่อนเป็นผู้หญิงขี้อาย” ริสกะ ตอบ
อันเฟย์ ให้ความคิดบางอย่าง “โอ้เจ้าชอบผู้หญิงแบบนี้ นางมีผมสีดําและดวงตากลมโต นางตัวเล็กและอาย นางแค่แอบมองผู้ชายและไม่กล้ามองผู้ชายในตา นางจะยิ้มด้วยปากของนางเมื่อนางรู้สึกมีความสุข นางขี้อายและกลัวแทบตายหากถูกโจมตีโดยสัตว์เวทย์ที่ก้าวร้าวหรือต้องเผชิญกับภัยคุกคามอื่น ๆ นั่นจะทําให้เจ้ามีโอกาสเป็นผู้กล้าของนาง นางเชื่อฟังมาก เมื่อนางชอบเจ้า นางจะทําตามสิ่งที่เจ้ากล่าว แม้ว่าเจ้าจะขอให้นาง คุกเข่าลงเพื่อปรนนิบัติเจ้า นางก็จะไม่ลังเลเลยแม้แต่วินาทีเดียว”
“ใช่” ริสกะ รู้สึกว่ามีบางอย่างแปลก ๆ เกี่ยวกับคํากล่าวของ อันเฟย์ แต่ก็ไม่ได้จริงจังอะไร
“เชื่อข้า, ข้าสามารถหาให้เจ้าได้ในกองทัพของเรา”อันเฟย์ กล่าวพร้อมยิ้ม” เจ้ากําลังกล่าวถึงใคร? ข้ารู้จักนางไหม?” ริสกะ รู้สึกแปลกยิ่งกว่าเดิมเนื่องจากมีเด็กผู้หญิงเพียงไม่กี่คนในกองทัพ เขาไม่สามารถนึกถึงผู้หญิงคนไหนที่เหมาะกับคําอธิบายของ อันเฟย์
“เจ้าไม่เชื่อใจข้าหรือ? ไม่ต้องกังวล. ข้าจะเลือกผู้หญิงคนหนึ่งจากโนมส์เมื่อเรากลับไป” อันเฟย์ กล่าว
“โนมส์?” ริสกะเกือบตกจากต้นไม้
“เจ้าดูตื่นเต้นมาก เจ้ามีความสุขไหม” อันเฟย์ ถาม
“ตกลง ตกลง อันเฟย์ข้าขอร้องให้เจ้าปิดปาก” ริสกะ โบกมืออย่างช่วยไม่ได้ เขาเพิ่งรู้ว่า อันเฟย์ กําลังเล่นกับเขา ไม่น่าแปลกใจที่ อันเฟย์ เน้นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ โนมส์มีขนาดเล็กที่สุดในแง่ของประเภทของร่างกาย
“เจ้าไม่ชอบโนมส์หรือ? คนแคระก็เข้าเกณฑ์ของเจ้าเช่นกัน” อันเฟย์กล่าว
“บัดซับ คนแคระพวกนั้น!” ริสกะ ลุกขึ้นยืน “ให้ข้าไปเดินเล่นที่นั่น ถ้าเจ้าชอบคนแคระ เจ้าสามารถเก็บพวกมันไว้ได้ตราบเท่าที่ ซูซานนา ไม่รังเกียจ”
“รอสักครู่” อันเฟย์ กล่าว
“ข้ารอไม่ได้.” ริสกะ ปล่อยเวทย์มนตร์ลอยออกมาขณะที่เขาส่ายหัว เมื่อเขาหันกลับไปมอง อันเฟย์ เขาก็ตกใจ รอยยิ้มของ อันเฟย์ หายไปและเขาก็ดูจริงจัง
“อันเฟย์เกิดอะไรขึ้น” ซูซานนา สังเกตเห็นรูปลักษณ์ของ อันเฟย์ เช่นกัน
“ไม่มาก. วันนี้เนโครแมนเซอร์เหล่านั้นควรดําเนินการขนาดใหญ่”อันเฟย์ กล่าวช้าๆ เมื่อไม่นานมานี้เขาสัมผัสได้ถึงวิญญาณนรกจากนรกกรีดร้องและดิ้นรน เห็นได้ชัดว่าวิญญาณนรกที่เขาส่งออกไปนั้นถูกพบโดยเนโครแมนเซอร์ เนโครแมนเซอร์ผู้นั้นจะต้องมีความสามารถในการโจมตีวิญญาณนรกและอย่างน้อยก็มีความสามารถในการฆ่าวิญญาณนรกระดับต่ําจากนรกแห่งความชั่วร้าย
“เจ้ารู้ได้อย่างไร?” ริสกะ ถามด้วยความประหลาดใจ” เตรียมตัวให้พร้อมอันเฟย์ ไม่ตอบสนองต่อ ริสกะ
มันเป็นวันที่อากาศแจ่มใส แต่ทันใดนั้นมันก็มืดลง เมฆดํามีรูปร่างประหลาดทุกชนิด พวกมันดูเหมือนชิ้นตะกั่วที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า พวกเขาเริ่มใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ และเชื่อมต่อกันในตอนท้าย เมฆปกคลุมทั่วท้องฟ้า เมื่อมองจากพื้นท้องฟ้าดูเหมือนว่ามันจะกลายเป็นกระดองเต่าขนาดมหึมาที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า
ความมืดแบบนี้ไม่ได้มืดมิดเหมือนตอนดึก แต่ทําให้ผู้คนรู้สึกกังวล แม้แต่ลมก็พัดช้าลงในป่า ดูเหมือนว่าลมจะรับแรงกดดันมากมาย
ริสกะ เห็นกลุ่มซอมบี้เดินออกมาจาก เวทย์ยับยั้ง และก้าวเข้ามาจากในป่า เวทย์ยับยั้งที่อยู่เบื้องหลัง ซอมบี้เคยทําให้ ริสกะ ปวดหัวและตอนนี้ก็หายไปด้วยความเร็วที่สามารถสังเกตเห็นได้ด้วยตาเปล่า
ริสกะ รีบเปลี่ยน ตาท้องฟ้า ไปยังพื้นที่ที่เขาอยากดูมากที่สุด แต่มองไม่เห็นหมอกมีดหนาได้เคลื่อนตัวออกไปและแสดงให้เห็นฉากหลังที่แท้จริง ริสกะ รู้สึกสับสนเนื่องจากเขาไม่เห็นอะไรเลยนอกจากกระดูกทุกที” พวกเขาทําเสร็จแล้ว ริสกะ บ่นพึมพํา” ไม่ว่าพวกเนโครแมนเซอร์ต้องการจะทําอะไร พวกเขาก็ทําสําเร็จแล้ว ไม่”อันเฟย์ส่ายหัว” เนโครแมนเซอร์ส่งซอมบี้ทั้งหมดออกไป พวกเขาต้องอยากทําอะไรที่ยิ่งใหญ่ บางทีนี่อาจเป็นสิ่งที่พวกเขาอยากทํามาตลอด” อันเฟย์เจ้าสังเกตไหมว่าเรายังไม่รู้สึกถึงลมหายใจแห่งความตายแม้ว่าซอมบี้เหล่านั้นจะออกจากเวทย์ยับยั้งไปแล้วก็ตาม “ซูซานนา กล่าวด้วยน้ําเสียงกังวล
อันเฟย์ และ ริสกะ มองหน้ากัน พวกเขาสามารถเห็นความตกใจในดวงตาของกันและกัน เนโครแมนเซอร์มีพลังและศักยภาพของพวกเขาไม่มีขีดจํากัด แต่พวกเขามีข้อบกพร่องร้ายแรง เมื่อพวกเขาใช้เวทมนตร์แห่งความตาย พวกเขาจะแขวนจานไว้ที่คอและกล่าวว่า “มาฆ่าข้า” ยิ่งเนโครแมนเซอร์เรียกสิ่งมีชีวิตแห่งความตายออกมามากเท่าไหร่ พวกมันก็จะมีพลังมากขึ้น แน่นอนว่าพวกเขาเปิดเผยตัวเองในเวลาอันสั้น
ถ้าเนโครแมนเซอร์อาวุโสคนนั้นสามารถซ่อนพลังเวทย์ของเขาได้ เมื่อเขาเรียกสิ่งมีชีวิตออกมานั่นหมายความว่าเวทมนตร์แห่งความตายได้มาถึงขั้นตอนสําคัญในเวทมนตร์ โดยปกติแล้วผู้คนจะไม่รู้สึกหวาดกลัว หากศัตรูของพวกเขาไม่สามารถเอาชนะได้ง่ายๆ เนื่องจากมีคนหนึ่งในกองทัพของพวกเขาที่สามารถเอาชนะ พวกเขาได้อย่างแน่นอน อย่างไรก็ตามมันน่ากลัวมากที่มีศัตรูที่มองไม่เห็น” เนโครแมนเซอร์เหล่านั้นต้องการทําอะไร”ริสกะ ฟังดูเหมือนเขากําลังถามตัวเอง เขาดูสับสน” ข้าไม่รู้ว่าอะไรทําให้พวกเขาดําเนินการขนาดใหญ่เช่นนี้”อันเฟย์ส่ายหัว” ข้าไม่มีทางอื่นนอกจากแอบติดตามพวกเขา” ริสกะ ข้ารู้สึก…“อันเฟย์ ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง” ซอมบี้เหล่านั้นดูเหมือนจะแตกต่างออกไป” ข้าก็สังเกตเห็นเช่นกัน”ริสกะ พยักหน้า” เมื่อสิ่งมีชีวิตเหล่านั้นถึงจํานวนที่กําหนดเนโครแมนเซอร์จะเพิ่มคาถาสัญญาให้กับสิ่งมีชีวิตที่ตายเพื่อควบคุมพวกมัน มันไม่มีอะไร. ใช้เพื่อพิสูจน์ความสามารถของเนโครแมนเซอร์อาวุโสคนนั้นเท่านั้น”
