เมื่อเดินเข้าไปในห้องเก็บอาวุธของมาร์ธ เดเมียนก็ตกใจกับจำนวนอาวุธที่มีขนาด ประเภท และคุณภาพต่างกัน
เดเมียนไม่แน่ใจในคุณภาพของอาวุธพื้นฐานทั้งหมดตรงหน้าเขา แต่เขาสัมผัสได้ถึงรัศมีอันทรงพลังและรัศมีแห่งอันตรายทันทีที่เขาเข้ามาในห้อง
เมื่อมองไปรอบๆ เดเมียนทำได้แค่จินตนาการถึงจำนวนเงินที่มาร์ธจะสามารถขายอาวุธเหล่านั้นได้ทั้งหมด นั้นอาจจะซื้อเมืองเล็กๆ เมืองหนึ่งที่ชายแดนของประเทศโกเบได้ และแม้ว่าเดเมียนจะไม่รู้แน่ชัดว่าอาวุธนั้นมีคุณภาพแค่ไหน แต่สัญชาตญาณของเขาบอกว่าพวกมันมีค่ามาก
“นี่คือคลังอาวุธของข้า ที่มีอาวุธพื้นฐานทั้งหมด และอาวุธคุณภาพต่ำที่สุดในที่นี้ มีคุณภาพปานกลาง”
มาร์ธกล่าวอย่างภาคภูมิใจเมื่อเขาเห็นการแสดงออกถึงความเกรงกลัวที่เดเมียนมี
เดเมียนอดไม่ได้ที่จะได้ยินคำพูดที่บอกเป็นนัยๆ จากคำพูดของมาร์ธว่าเขามีอาวุธอื่นๆ ที่เหนือกว่าอาวุธพื้นฐาน
อาวุธดังกล่าวอาจทำให้เกิดสงครามระหว่างองค์กรขนาดใหญ่ที่โลภอำนาจ ดังนั้นเดเมียนจึงตัดสินใจที่จะไม่แงะหรือถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ โดยรู้ว่าไม่ใช่เรื่องของเขาที่จะทำเช่นนั้น และเขาอาจประสบปัญหาในการทำเช่นนั้น
ที่เก็บอาวุธมีห้องตู้นิรภัยขนาดใหญ่ที่สามารถเปิดได้โดยรอยประทับมือของมาร์ธเท่านั้น และเช่นเดียวกับบัตรประจำตัวของสถานศึกษา ที่ถูกรวมเข้ากับเลือดของเขาและค่อนข้างปลอดภัยภายในสถาบัน
“อืม ข้าควรให้ธนูอะไรดี ดูจากร่างกายเจ้า เจ้าอ่อนแอเกินกว่าจะใช้ธนูที่มีคุณภาพสูง ดังนั้นดูเหมือนต้องใช้ธนูที่มีคุณภาพปานกลาง”
มาร์ธพึมพำกับตัวเอง
อาวุธคุณภาพต่ำไม่ค่อยมีประโยชน์ในการต่อสู้และส่วนใหญ่จะใช้สำหรับการฝึก ส่วนใหญ่จะมองหาอาวุธพื้นฐานที่มีคุณภาพปานกลาง ซึ่งเหมาะสมที่สุดและราคาไม่แพงสำหรับผู้ฝึกฝนเพื่อใช้ในการต่อสู้
มูลค่าของอาวุธคุณภาพปานกลางคือ 10 เท่าของอาวุธคุณภาพต่ำ และหากอาวุธทั้งหมดหลายร้อยชิ้นภายในคลังอาวุธของมาร์ธมีคุณภาพปานกลางทั้งหมด มันก็จะมีมูลค่าหลายแสนคะแนน
มาร์ธคว้าคันธนูจากมุมห้องเก็บอาวุธซึ่งทำให้เดเมียนค่อนข้างผิดหวังกับรูปร่างหน้าตาของมัน ซึ่งทำให้ดูเหมือนว่ามันมีคุณภาพต่ำ แต่เขามีความรู้สึกตามสัญชาตญาณว่ามันไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิด
“คันธนูนี้เหมาะกับขนาดตัวของเจ้า และถึงแม้จะมีขนาดเล็ก แต่หากเจ้าคุ้นเคย ธนูนี้ทรงพลังหรือทรงพลังยิ่งกว่าคันธนูคุณภาพปานกลางส่วนใหญ่”
มาร์ธกล่าวขณะยื่นคันธนูขนาดเล็กให้กับเขา
มันมีความยาวน้อยกว่าหนึ่งเมตรและมีสีดำสนิทและมีลวดลายสีม่วงเข้มอยู่รอบ ๆ และมันทำให้เขารู้สึกแปลก ๆ เมื่อเขาถือมันไว้ในมือ
“ดูเหมือนเจ้าจะชอบธนู”
มาร์ธพูดขณะที่เห็นดาเมียนตรวจสอบคันธนูอย่างใกล้ชิดด้วยท่าทางอยากรู้อยากเห็น
“มันทำมาจากอะไร และมันมีคุณภาพระดับไหน”
เดเมียนถามด้วยความสงสัย ซึ่งไม่ได้รับคำตอบที่แน่ชัดว่ามันคืออะไร
“ทั้งหมดที่ข้าสามารถบอกเจ้าได้ก็คือข้าพบมันในขณะที่ออกไปปฏิบัติภารกิจที่เป็นภารกิจสำรวจ และข้าก็แอบเอามันมาโดยหวังว่าจะได้ใช้มันเพื่อการวิจัยและเพิ่มพูนความรู้ของข้าเกี่ยวกับการตีอาวุธ มันมีคุณภาพและพลังขอธนูคุณภาพปานกลาง แต่ดูเหมือนมันจะไม่ได้มีพลังแค่นั้น”
มาร์ธยอมรับด้วยสีหน้าที่ทำอะไรไม่ถูก
เดเมียนรู้สึกผิดหวังกับการขาดข้อมูลที่มาร์ธมอบให้เขาเกี่ยวกับธนู แต่รู้ว่าเขาโชคดีแค่ไหนเมื่อได้สมบัติและสิ่งล้ำค่าที่จะช่วยให้เขาฝึกฝนและเพิ่มพลังของเขา เดเมียนจึงมีแนวโน้มที่จะเชื่อว่ามัน มีค่ามากกว่าที่เห็น
“อีกอย่างเกี่ยวกับมันคือ ข้าไม่รู้จักวัสดุและไม่สามารถหลอมมันด้วยเตาหลอมที่ทรงพลังที่สุดของข้าได้ ซึ่งแสดงถึงความทนทานของธนูเอง และแม้หลังจากทดลองกับมันมาระยะหนึ่งแล้ว ข้าไม่พบสิ่งผิดปกติเกี่ยวกับมันเลย นอกจากวัสดุแปลก ๆ และความรู้สึกแปลกๆ ทุกครั้งที่ข้าได้สมัผัสกับมัน”
ผู้เฒ่ามาร์ธกล่าวเสริม
“อย่างน้อยก็มีความสามารถที่ใกล้เคียงหรือสูงกว่าอาวุธคุณภาพปานกลางเล็กน้อย ซึ่งเหมาะสมที่สุดสำหรับระดับพลังปัจจุบันของเจ้า”
มาร์ธกล่าว
เดเมียนรู้สึกขอบคุณสำหรับธนูที่เขารู้ว่ามีค่ามากกว่าธนูอันอื่นๆ ที่มาร์ธผลิต แต่ก่อนที่เขาจะขอบคุณมาร์ธ มาร์ธก็ไล่เขาออกไปจากที่นี่
“รีบไปจากที่นี่ซะ คราวหน้าถ้าเจ้ารบกวนข้า ข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไปเหมือนครั้งนี้ และดูแลคันธนูนั้นไว้ให้ดี เพราะถือว่ามันเป็นหนึ่งในอาวุธที่น่าสนใจ”
มาร์ธกล่าว
เดเมียนเห็นชัดเจนว่ามาร์ธไม่ใช่คนที่ชอบแสดงอารมณ์และอาจจะดูเย็นชาอยู่เสมอ ซึ่งเป็นที่เข้าใจได้สำหรับใครก็ตามที่รักงานฝีมืออย่างเต็มที่ จึงรู้ว่าการขอบคุณเขาคงเป็นการเสียเปล่า
“ผมจะตอบแทนสำหรับสิ่งนี้และซาบซึ้งกับประสบการณ์ คู่มือ และธนู”
เดเมียนกล่าวก่อนจะหันหลังกลับ
“เขาช่างเป็นเด็กที่โง่เขลา มาดูกันว่าเจ้าจะไปได้ไกลแค่ไหนในสถานศึกษาแห่งนี้และจะใช้เวลานานแค่ไหนก่อนที่เจ้าจะได้รับความสนใจจากคนนอกประเทศนี้”
มาร์ธหัวเราะกับตัวเองหลังจากเดเมียนจากไปโดยรู้ว่าเดเมียนนั้นมีศักยภาพสูง แล้วเขากลับไปทำงานของเขา
เดเมียนต้องไปสถานที่ที่ภารกิจคุ้มกันกำหนดเป็นจุดเริ่มต้นในเช้าวันรุ่งขึ้นและหลังจากดูแผนที่บริเวณรอบ ๆ สถาบันก็พบว่าค่อนข้างใกล้และจะใช้เวลาไม่เกิน 30 นาทีเพื่อไปที่นั่นด้วยการเดินเท้า
[ก่อนฉันจะไปนอนพักผ่อนสำหรับภารกิจในวันพรุ่งนี้ และฉันควรทดสอบธนูนี้] เดเมียนคิด
