เมื่อได้ยินคำตอบจากแสงครามเฮซุส จิตไคลน์พลันตึงเครียดทันที พลางนึกถึงพระจันทร์สีแดง ดาวน้ำตาล ดาวแดง ดาวน้ำเงิน และดาวทอง ชายหนุ่มสัมผัสได้ว่ามีสายตาจำนวนมากกำลังจดจ้องมายังโลกด้วยความเหยียดหยัน
การเชื่อมต่อถูกสร้างขึ้นอย่างเงียบงัน ความรู้สึกถูกกัดกร่อนที่เริ่มก่อตัว ทำให้หนอนวิญญาณภายในใจไคลน์เริ่มกระสับกระส่าย
ในฐานะเทวทูตผู้ควบคุมปราสาทต้นกำเนิด ไคลน์มีวิธีมากมายสำหรับตัดการเชื่อมต่อดังกล่าว วิธีแรก ใช้ระดับตัวตนและพลังของร่างสัตว์ในตำนานที่สมบูรณ์ วิธีที่สอง ข่มหลักยึดเหนี่ยวและปล่อยให้ตราประทับทางจิตของมหาต้นกำเนิดอาละวาดเพื่อกับการกัดกร่อนชนิดใหม่ วิธีที่สาม พึ่งพาออร่าของปราสาทต้นกำเนิดที่สามารถระดมพลังบนโลกความจริงได้แล้ว
โดยปราศจากความลังเล ชายหนุ่มเลือกวิธีที่ง่ายและสะดวกที่สุดเพื่อไม่ให้เหลือทิ้งภัยซ่อนเร้น
หมอกสีเทาเจือจางปรากฏขึ้นรอบตัวชายหนุ่ม ภาพจินตนาการเกี่ยวกับดวงดาวต่างๆ เริ่มเลือนหาย
ผ่านไปสักพัก ไคลน์กล่าวต่อ:
“เทพภายนอกมีมากมายขนาดนั้นเชียว?”
แสงครามเฮซุสเป็นสัญลักษณ์ในขอบเขตการสวดวิงวอน มันสัมผัสแหวนทับทิมที่สวมอยู่พลางพยักหน้ากล่าว
“นับตั้งแต่ปฐมต้นกำเนิดลืมตาตื่นขึ้นและแบ่งตัว เหล่าเทพภายนอกที่ทรงพลังทั่วจักรวาลก็เริ่มมารวมตัวกันรอบระบบสุริยะแห่งนี้ บ้างต้องการทวงคืน ‘แก่นแท้แห่งต้นกำเนิด’ และตะกอนพลังที่ถูกฉีกออกจากร่างพวกท่านและถูกดึงดูดมายังโลก บ้างต้องการช่วงชิงแก่นแท้แห่งต้นกำเนิดและตะกอนพลังลำดับสูงที่เป็นประโยชน์กับตัวเอง”
ปฐมต้นกำเนิด… เจ็ดแสงเรียกพระผู้สร้างต้นกำเนิดว่า ‘ปฐมต้นกำเนิด’ ไม่ใช่ ‘มหาต้นกำเนิด’ … ในเชิงความหมายฟังดูไม่ต่างกันมากนัก… ไคลน์เรียงคำพูดก่อนจะถาม
“ตะกอนพลังกับแก่นแท้แห่งต้นกำเนิดที่ฉีกขาดและถูกดึงดูดมายังโลก?”
ชายหนุ่มเข้าใจคำพูดส่วนใหญ่ของแสงคราม และสามารถปะติดปะต่อข้อมูลได้ทันที มีเพียงประเด็นนี้ที่คาดไม่ถึง
ในฐานะสัญลักษณ์ของขอบเขต ‘เข้าฌาน’ แสงน้ำเงินคูทูมีซึ่งใช้ความรักและปัญญาเป็นคุณลักษณะหลัก อธิบายอย่างเป็นกันเอง:
“ท่านน่าจะคุ้นเคยกับกฎแรงดึงดูดของพลังพิเศษดีอยู่แล้ว”
เมื่อเห็นไคลน์พยักหน้า ชายชราเคราดกที่ผูก ‘ไพลิน’ ไว้รอบหน้าผากกล่าวต่อไป:
“นั่นไม่ได้เป็นเพียงกฎของลำดับเส้นทาง แต่ยังใช้ได้กับตะกอนพลังและแก่นแท้แห่งต้นกำเนิดของเทพภายนอกด้วย โดยเฉพาะตัวตนที่เคยถูกบ่มเพาะโดย ‘ปฐมต้นกำเนิด’ โดยตรงอย่าง ‘มารดาเทพธิดาแห่งความเสื่อมทราม’ ‘บุตรแห่งปฐมกาล’ และ ‘มารดาพฤกษาแห่งแรงกระหาย’ … สำหรับคำถามที่ว่า ยังมีเทพภายนอกตนอื่นอยู่ในกลุ่มนี้อีกไหม พวกเราเองก็ไม่แน่ใจ… สรุปโดยสั้น ‘วันวาน’ ทั้งสามที่สูญเสียแก่นแท้แห่งต้นกำเนิดและตะกอนพลังไปบางส่วน ให้ความสนใจและกระตือรือร้นที่จะกัดกร่อนโลกวิญญาณและโลกแห่งความจริง เพื่อสร้างมลพิษแก่พวกเรา”
ไคลน์พยักหน้ารับ ตามด้วยถามกึ่งมั่นใจ
“กล่าวคือ บางส่วนของยี่สิบสองเส้นทางและเก้าแก่นแท้แห่งต้นกำเนิดเคยเป็นของเทพภายนอก?”
“ใช่” แฌร์แม็ง สัญลักษณ์ในขอบเขต ‘เวทมนตร์พิธีกรรม’ ผู้ถืออัญมณีสีม่วง ถือโอกาสตอบคำถาม “เมื่อมีเส้นทางครบยี่สิบสองและแก่นแท้แห่งต้นกำเนิดครบเก้า ทุกสิ่งก็เข้าสู่ภาวะสมดุล นี่อาจเป็นการเชื่อมโยงในเชิงศาสตร์เร้นลับจาก ‘ปฐมต้นกำเนิด’”
ไคลน์ไตร่ตรองสักพักก่อนจะถามต่อ
“มีเส้นทางใดบ้าง?”
แฌร์แม็งซึ่งมีใบหน้าส่องแสงสีม่วงจางตอบ:
“ยกตัวอย่างเช่น เส้นทางจันทราและธรณีล้วนเป็นของ ‘มารดาเทพธิดาแห่งความเสื่อมทราม’ พระองค์คือตัวตนอันยิ่งใหญ่ที่อยู่เหนือเทพภายนอกทั้งหมด แม้ว่าหนึ่งในแก่นแท้แห่งต้นกำเนิดซึ่งเคยเป็นส่วนหนึ่งของพระองค์อย่าง ‘รังมารดา’ จะถูกฉีกออกจากร่าง แต่ความจริงดังกล่าวก็ไม่เปลี่ยนไป ในทำนองเดียวกัน พระองค์คือผู้ปกครองพลังแห่งสตรีทั้งปวงในจักรวาล”
ได้ยินแฌร์แม็งกล่าวเช่นนั้น แสงเขียวซาราพิสขำออกมาทันที:
“อันที่จริง ถ้าลองวิเคราะห์ยี่สิบสองเส้นทางอย่างละเอียด คุณจะพบว่าเส้นทางจันทราและธรณีมีความขัดแย้งกันมากที่สุด… หึหึ ขอยกตัวอย่างให้เห็นภาพ แม้เส้นทางแม่มดจะแสดงถึงส่วนที่เป็นสตรีของ ‘ปฐมต้นกำเนิด’ แต่เส้นทางนักบวชสีชาดก็คอยถ่วงดุลด้วยการเป็นตัวแทนส่วนที่เป็นบุรุษของพระองค์ ทว่า สำหรับเส้นทางจันทราและธรณีที่ทำให้ผู้วิเศษลำดับสูงกลายเป็นสิ่งมีชีวิตเพศหญิงได้ทั้งคู่เช่นกัน กลับไม่มีเส้นทางใดเลยมาคอยถ่วงดุลเพศชาย”
เมื่อเห็นไคลน์ขมวดคิ้ว แสงเขียวเจ้าของผมยาวประหนึ่งศิลปินยิ้มและพูดต่อ:
“ลำดับ 2 สองเส้นทางธรณีมีชื่อว่า ‘มารดามหาแพร่พันธุ์’ และลำดับ 1 ของเส้นทางจันทรามีชื่อว่า ‘เทพธิดาแห่งความงาม’ ดังนั้น เผ่าพันธุ์ผีดูดเลือดจึงมีเพียงราชินีโดยปราศจากเจ้าชาย”
ถ้าอย่างนั้น เพศเดิมของเทพธิดาบรรพกาลอย่างลิลิธเป็นชายหรือหญิง? ไคลน์พึมพำในใจก่อนจะถามด้วยสีหน้าครุ่นคิด
“ดวงจันทร์บรรพกาลคือ ‘มารดาเทพธิดาแห่งความเสื่อมทราม’ ?”
“ใช่” แสงแดง ไอร์·โมเรียที่แต่งกายด้วยมงกุฎเพชร พยักหน้ารับอย่างสง่างาม “พระองค์ครอบครองดวงจันทร์ เมื่อผนวกกับปัจจัยอื่นอย่างระดับตัวตน รังมารดา และเอกลักษณ์ของทั้งเส้นทางจันทราและธรณี อิทธิพลของพระองค์ค่อยๆ แทรกซึมเข้ามาในโลกความจริงในฐานะตัวตน ‘ดวงจันทร์บรรพกาล’ ”
กล่าวถึงตรงนี้ ไอร์·โมเรียเว้นวรรค
“นามเต็มของพระองค์คือ ‘มารดาเทพธิดาแห่งความเสื่อมทราม’ ‘ปฐมกาลแห่งความชั่ว’ ‘ผู้ไม่ดับสูญ’ และ ‘รังมารดาแห่งมลทิน’ ”
ไคลน์หวนนึกถึงการตอบสนองอย่างสุดโต่งของดวงจันทร์ในตอนที่ตนรู้ความลับอวกาศเป็นครั้งแรก มันถามต่อไปด้วยร่างกายที่สั่นสะท้าน:
“เส้นทางปีศาจและนักโทษมาจากมารดาพฤกษาแห่งแรงกระหาย?”
แสงเหลืองเวนิธานในเสื้อคลุมสีเหลืองมะนาว ถอนหายใจยาว:
“ถูกต้อง นามเต็มของพระองค์คือ ‘มารดาพฤกษาแห่งแรงกระหาย’ ‘บิดาแห่งปีศาจ’ ‘ผู้แผดเสียงคำรามนิรันดร์’ และ ‘เทพไร้จิตใจ’ … ดังนั้นเมื่อเทพผู้ถูกล่ามเกิดปัญหา พระองค์จึงฉวยโอกาสกัดกร่อนโดยสมบูรณ์ได้ง่ายดาย”…ไอลีนโนเวล
มารดา… บิดา… ตกลงเจ้านั่นเป็นชายหรือหญิงกันแน่… นั่นสินะ สำหรับตัวตนระดับนี้ การจำแนกเพศคงไม่ใช่เรื่องสำคัญ และบทสวดที่แตกต่างกันหมายถึงตัวตนที่ต่างออกไป… หึหึ หล่อนเคยอยากมีทายาทกับเรา… พิจารณาจากสภาพของเทพผู้ถูกล่าม ถ้าเราโดนจับตัว คนที่อุ้มท้องก็น่าจะเป็นเราเอง… เมื่อลูกคลอดออกมาก็จะให้สืบทอดปราสาทต้นกำเนิด ช่วยให้มารดาพฤกษาแห่งแรงกระหายกัดกร่อนและเข้าควบคุมแก่นแท้แห่งต้นกำเนิดได้ทางอ้อม…
จากมุมมองดังกล่าว บางทีการ ‘ปล่อยตัวปล่อยใจ’ อาจเป็นวิธีสวมบทบาทที่ถูกต้องของเส้นทางนักโทษ… แต่เส้นทาง ‘ที่ถูกต้อง’ ดังกล่าวนำพาไปยังเทพภายนอก ดังนั้นฝ่ายระงับแรงปรารถนาก็ยังดูดีกว่าในสายตาเรา… ไคลน์ขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะถามในสิ่งที่คาใจมานาน:
“ในเมื่อเทพภายนอกมีมากมายถึงเพียงนี้ แล้วเหตุใดพวกเขาถึงยังไม่ลงมือรุกรานโลก?”
จากข้อมูลที่ไคลน์ทราบจนถึงปัจจุบัน มันสามารถอนุมานได้ว่า แม้จะมีเพียง ‘มารดาเทพธิดาแห่งความเสื่อมทราม’ และ ‘มารดาพฤกษาแห่งแรงกระหาย’ แต่กองทัพเทพภายนอกก็แข็งแกร่งพอที่จะจัดการเจ็ดเทพจารีตอย่างง่ายดาย ต่อให้ผนึกกำลังเข้ากับพระผู้สร้างแท้จริงและแม่มดบรรพกาลไปด้วยก็ตาม
แสงส้มฮิลลาเรี่ยนเจ้าของร่างท้วม ยิ้มและกล่าว
“ความทุกข์ยากทั้งหมดของพวกเราเกิดจาก ‘ปฐมต้นกำเนิด’ แต่ขณะเดียวกัน โชคก็เกิดจาก ‘ปฐมต้นกำเนิด’ ด้วยเช่นกัน… ไม่เพียงพระองค์จะเหลือดวงวิญญาณ เจตจำนง ตราประทับ และมลพิษทิ้งไว้ให้เราเท่านั้น แต่ยังเหลือแก่นแท้ต้นกำเนิด ตะกอนพลัง และพลังพิเศษทิ้งให้เราด้วย… นอกจากนั้น พลังส่วนสุดท้ายของพระองค์ได้แปรสภาพกลายเป็นบาเรียล่องหนห่อหุ้มโลกไว้ ส่งผลให้เทพภายนอกมิอาจบุกรุกเข้ามาโดยตรง อย่างไรก็ตาม เมื่อเวลาผ่านไปโดยที่ ‘ปฐมต้นกำเนิด’ มิได้คืนชีพขึ้นมา เจตจำนงและพลังของพระองค์จึงเริ่มเลือนราง ในช่วงปลายยุคสมัยที่สี่ สถานการณ์แย่ลงจนเข้าขั้นวิกฤติ บาเรียล่องหนเริ่มเกิดรอยร้าว เป็นเหตุให้เหล่าเทพแท้จริงต้องย้ายอาณาจักรเทพของตนไปยังดินแดนดาราเพื่ออุดรอยรั่ว”
เข้าใจแล้วว่าทำไมเทพแท้จริงซึ่งเคยเดินดินในยุคสมัยที่สี่ ถึงแทบจะหายตัวไปในยุคสมัยที่ห้า… ไคลน์ซึ่งกระจ่างผุดคำถามใหม่:
“เมื่อถึงคราวที่เจตจำนงและพลังของ ‘ปฐมต้นกำเนิด’ ลดลงถึงขีดสุด บาเรียล่องหนจะหายไป และนั่นหมายถึงคำทำนายวันสิ้นโลก?”
แสงส้มฮิลลาเรี่ยนที่มักยิ้มแย้มอยู่เสมอ ชำเลืองไปทางแสงเหลืองเวนิธาน กล่าวด้วยสีหน้าแปรเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม:
“ถูกต้อง”
เมื่อถึงตอนนั้น มารดาเทพธิดาแห่งความเสื่อมทราม มารดาพฤกษาแห่งแรงกระหาย และบุตรแห่งปฐมกาลจะทำการรุกรานโลกมนุษย์พร้อมกับเทพภายนอกอีกมาก ต่อให้เทพธิดารัตติกาลกลายเป็น ‘วันวาน’ ก็คงไม่มีอำนาจไปยับยั้ง… เทพลำดับ 0 ตนอื่นอาจร่วมมือกันจนสามารถตรึงเทพภายนอกไว้ได้สักหนึ่งหรือสองตน แต่โอกาสทำสำเร็จไม่ต่างอะไรกับโอกาสเกิดปาฏิหาริย์… อาจต้องใช้เทพลำดับ 0 เก้าตนในการรับมือเทพภายนอกสักหนึ่งตน หรืออาจจะมากกว่านั้น… ไคลน์ชาไปทั้งหนังหัวเมื่อมองเห็นความสิ้นหวังที่รออยู่
ไม่แปลกใจว่าทำไมมันถึงถูกเรียกว่าวันสิ้นโลก!
เมื่ออารมณ์แปรปรวนอย่างหนัก ชายหนุ่มสัมผัสได้ทันทีว่าตราประทับทางจิตของ ‘มหาต้นกำเนิด’ ทวีความรุนแรงขึ้น เริ่มกัดกร่อนส่วนที่เป็นหลักยึดเหนี่ยวมากขึ้น
ไคลน์รีบสงบสติเพื่อทำให้สมดุลที่เปราะบางกลับมาอีกครั้ง
นี่คือเหตุผลที่การกัดกร่อนจากใต้ดินจะค่อยๆ หายไปเองตามธรรมชาติ ขอเพียงไม่ไปเข้าใกล้หรือเผชิญหน้ากับมัน? ไคลน์นึกทบทวนความรู้เชิงศาสตร์เร้นลับและเริ่มจับทางได้
“ท่านกล่าวได้ถูกต้องแล้ว” แสงส้มฮิลลาเรี่ยนช่วยยืนยัน
ไคลน์เชื่องโยงกับประเด็นอื่นทันที
“หมายความว่ายิ่งเข้าใกล้วันสิ้นโลกมากเท่าไร ก็ยิ่งเลื่อนลำดับได้ง่ายขึ้น? เพราะเจตจำนงของ ‘มหาต้นกำเนิด’ ค่อยๆ จางหายไป และการตื่นขึ้นของพระองค์ก็จะกลายเป็นเรื่องยาก หรืออาจไม่เกิดขึ้นอีกแล้ว”
แสงแดง ไอร์·โมเรีย ครุ่นคิดสักพักก่อนจะกล่าว
“นี่คือเหตุผลที่เจ็ดเทพจารีตแทบไม่มีการเคลื่อนไหวมาตลอด จนกระทั่งไม่นานมานี้จึงค่อยเริ่มเล็ง ‘เหนือลำดับ’ และลงมืออย่างเป็นรูปธรรม อย่างไรก็ดี แม้เจตจำนงของปฐมต้นกำเนิดจะเลือนหายไปได้ แต่ดวงวิญญาณของท่านจะคงอยู่ตลอดกาล และไม่ถูกทำลายเว้นเสียแต่จักรวาลแห่งนี้จะกลับคืนสู่หนึ่งเดียวอีกครั้ง ดังนั้นจึงยังมีโอกาสที่ ‘ปฐมต้นกำเนิด’ จะตื่นขึ้นภายในตัวตนลำดับสูง ยิ่งระดับสูงเพียงใดก็ยิ่งมีความเสี่ยงมากเท่านั้น และผลข้างเคียงทางอิทธิพลกับการกัดกร่อนจะยิ่งหนักหน่วง”
พลังเหนือมนุษย์และคำสาปเปรียบดังเหรียญสองด้านที่ไม่มีวันแยกจากกัน… ไคลน์ถอนหายใจยาว บังคับตัวเองให้เลิกคิดเกี่ยวกับประเด็นที่ยังค่อนข้างไกลตัว
“พวกเจ้าทราบสูตรโอสถบริวารเร้นลับหรือไม่”
แสงม่วงแฌร์แม็งที่ถืออัญมณีสีม่วงเป็นผู้มอบคำตอบ
“ความรู้ในประเด็นดังกล่าวเกี่ยวเนื่องกับปริศนาบางอย่าง และสิ่งนั้นไม่ได้อยู่ภายในโลกวิญญาณ แต่จากการสังเกตของพวกเรา พิธีกรรมเลื่อนลำดับเป็นบริวารเร้นลับน่าจะเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับโลกวิญญาณ”
แสงส้มฮิลลาเรี่ยนยิ้มให้ไคลน์ทันที
“หากเวลานั้นมาถึงและท่านประสงค์สิ่งใด พวกเรายินดีช่วยเหลืออย่างเต็มกำลัง”
ความกระตือรือร้นที่จะผูกมิตรของพวกเขาทำให้เรากลัวนิดหน่อย เหมือนกับกำลังเผชิญหน้าอาโรเดส… ไคลน์ผงกศีรษะแผ่วเบาก่อนจะเปลี่ยนหัวข้อสนทนา
หลังจากไตร่ตรองสักพัก ชายหนุ่มถามเสียงขรึม
“พวกเจ้ารู้จักราชันสวรรค์ฟ้าดินประทานโชคหรือไม่”
ชายหนุ่มแปลงชื่อเป็นภาษาเอลฟ์
เจ็ดแสงเงียบไปครู่หนึ่ง พวกมันมองหน้ากันโดยไม่มีใครตอบอยู่สักพัก
ผ่านไปไม่กี่วินาที แสงส้มฮิลลาเรี่ยนถอนหายใจ:
“พวกเรายังยืนยันไม่ได้ว่าท่านคือ ‘พระองค์’ หรือไม่… พระองค์เป็น ‘วันวาน’ ที่มีบทบาทสำคัญในช่วงสิ้นสุดอารยธรรมโบราณจนถึงกลางยุคสมัยที่หนึ่ง… พระองค์คือ ‘ผู้ปกครองสูงสุดเหนือโลกวิญญาณ’ ที่พวกเรามักพูดถึง… ราชันสวรรค์ฟ้าดินประทานโชคคือชื่อที่พระองค์ใช้ในทวีปตะวันตก นอกจากนั้นพระองค์ยังมีชื่ออื่นซึ่งประกอบไปด้วย: ‘ราชันกาลเวลาและห้วงมิติ’ ‘ดวงประทีปแห่งชะตากรรม’ ‘ร่างอวตารของปราสาทต้นกำเนิด’ ‘ผู้ปกครองโลกวิญญาณ’ และ…”
กล่าวถึงตรงนี้ แสงส้มเว้นวรรคเล็กน้อย:
“ราชันเร้นลับ”
