EP 406
By loop
“ หมอ! หมอ!” ชายที่อยู่บนเตียงผู้ป่วยตะโกนเสียงดังออกมา
ไหล่ของเขาถูกพันด้วยผ้าพันแผลและมีเลือดไหลออกมาจากผ้ากอซ มีน้ำเกลือสองขวดอยู่ข้างๆตัวเขา ร่างกายส่วนบนของเขาเต็มไปด้วยดินและโคลนมือและใบหน้าเต็มไปด้วยรอยขีดข่วน และเนื้อตัวของเขาดูม่อมแม่มเอามากๆเลย
อย่างไรก็ตามไม่มีแพทย์หรือพยาบาลคนใดให้ความสนใจเขาเลย
ทุกคนในศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินตอนนี้ดูยุ่งมาก
แม้ว่าจะมีแพทย์และพยาบาลจำนวนมากจากแผนกอื่น ๆ ที่รีบมาหลังจากได้รับข่าวนี้ แต่ตอนนี้มีผู้ป่วยนั้นล้นโรงพยาบาลแล้ว แผนกฉุกเฉินที่ดีที่สุดของเมืองหยุนหัวคือโรงพยาบาลหยุนหัวและศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินที่ปรับปรุงใหม่เต็มไปด้วยผู้ป่วยในขณะนี้ มากกว่าครึ่งหนึ่งอยู่ในอาการวิกฤตส่วนที่เหลือได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย
และในช่วงเวลานี้ของปีผู้ป่วยรายหนึ่งที่อยู่ในภาวะวิกฤตต้องได้รับการดูแลจากแพทย์หลายคน
ดังนั้นจึงไม่แปลกใจเลยที่ไม่มีใครให้ความสนใจกับผู้ที่ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย
ชายที่มีผ้าพันไหล่ย่นคิ้ว เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาและแอบชำเลืองมองก่อนจะวางมันลง จากนั้นเขาก็ขึ้นเสียงและตะโกนว่า“ อุ๊ย…ฉันไม่สามารถรับมันได้อีกแล้ว ฉันต้องตายแน่ๆ! อุ๊ยเจ็บจริงๆ หน้าอกของฉันรู้สึกแน่นมากเจ็บจริงๆ…”
“ อย่าพึงยอมแพ้” หมอลู่กล่าวกับแพทย์ที่อยู่ตรงหน้าของเขาในขณะที่เขาติดตั้งอุปกรณ์ยึดกระดูกที่หักในกับผู้ป่วยที่ขาหัก
แพทย์ที่พยักหน้าเล็กน้อย
เนื่องจากอาการแน่นหน้าอกเป็นสัญญาณวิกฤตผู้ที่อยู่ในแผนกฉุกเฉินจึงต้องตอบสนองต่อผู้ป่วยที่แสดงอาการนั้นทันที
ผู้ป่วยบางรายใช้ประโยชน์จากข้อเท็จจริงนี้และกล่าวว่าพวกเขามีอาการแน่นหน้าอกเพื่อให้แพทย์ให้ความสนใจ จากนั้นอาการของพวกเขาจะหายไปในพริบตาเมื่อแพทย์เข้ามาหาเขา
แต่ไม่ว่าหมอลู่จะสงสัยแค่ไหนเขาก็จำเป็นต้องไปดูผู้ป่วยอยู่ดี
หมอลู่ ถอดถุงมือของเขาและปัดฝุ่นออกจากเสื้อผ้าของเขา จากนั้นเขาก็ชักขวดเจลทำความสะอาดมือสูตรแอลกอฮอล์ออกมาในขณะที่เขาอยู่ที่นั่นก่อนจะเดินไปที่มุมห้องรักษา
ชายที่มีผ้าพันแผลที่ไหล่มีรอยผ่าตากว้างจมูกกว้างริมฝีปากหนาๆแก้มอ้วนและใบหน้ากลม เขาเริ่มครางเมื่อเห็นลหมอลู่ที่สวมเสื้อคลุมสีขาวตัวใหญ่เดินผ่านมา “ คุณหมอช่วยฉันด้วย…”
“ เมื่อกี้คุณพึงตะโกนไปนิ” หมอลู่หันหน้าไปก่อนที่เขาจะเข้าใจสถานการณ์นี้
แน่นอนว่าการมองเพียงอย่างเดียวไม่เพียงพอสำหรับแพทย์ในการวินิจฉันอาการของผู้ป่วย
โดยพื้นฐานแล้วแพทย์มักจะเริ่มต้นด้วยการวินิจฉัยผู้ป่วยผ่านการตรวจด้วยสายตา มันเหมือนกับวิธีการแพทย์แผนจีนโบราณ มันต้องมีขั้นตอนการตรวจสอบอาการก่อน: แพทย์ในยุคนั้นจะใช้มือจับดูชีพจรสุดท้ายดูเพื่อระบุอาการ
แพทย์ที่มีประสบการณ์สามารถรวบรวมข้อมูลมากมายเพียงแค่ดูอัตราการหายใจเล็บริมฝีปากและส่วนอื่น ๆ ของร่างกายของผู้ป่วย
ในขณะเดียวกันชายที่มีผ้าพันไหล่หัวเราะเบา ๆ สองสามครั้งและพูดอย่างไม่ไยดีว่า“ ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากตะโกนดัง ๆ ไม่งั้นพวกคุณคงไม่ได้ยินฉันหรอกจริงไหม? และมันก็เหนื่อยมากที่จะต้องมาตะโกนแบบนี้”
หมอลู่เองก็ถอนหายใจออกมา “ แล้วตอนนี้หน้าอกของคุณรู้สึกอย่างไร”
อีกฝ่ายครุ่นคิดสักครู่แล้วพูดว่า“ มันยังค่อนข้างแน่นและเจ็บอยู่”
“ ผมขอดูหน่อย” หมอลู่หยิบหูฟังของเขาออกมา
“ ไม่มีประโยชน์หรอก” ผู้ป่วยที่นอนอยู่บนเตียงกลิ้งไปมาอย่างว่องไว เขาไม่ต้องการตรวจชีพจร
“ เอิ่ม…แล้วอะไรทีมีประโยชน์อะไร?” หมอลู่ถามด้วยน้ำเสียงที่เบา ถึงแม้หมอลู่จะไม่ใช่หมอมือใหม่และนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาพบกับสถานการณ์ที่แปลกประหลาดเช่นนี้
ชายที่มีผ้าพันไหล่มองไปรอบ ๆ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาคล้าย ๆ กัน“ ฉันขอถามอะไรก่อนได้ไหม? ค่ารักษาพยาบาลของเราคราวนี้รัฐบาลจะจ่ายใช่ไหม”
“ บริษัท ประกันของคุณหรือ บริษัท ก่อสร้างที่คุณทำงานอยู่อาจจะเรียกเก็บเงิน ฉันไม่แน่ใจในรายละเอียด…”
“ ไม่ว่าจะเป็นอะไรคนอื่นจะจ่ายให้ใช่ไหม”
หมอลู่ลังเลอยู่สองสามวินาที จากนั้นเขาก็พยักหน้าและพูดว่า“ นั่นเป็นเรื่องปกติ”
“ ถ้าอย่างนั้นคุณช่วยตรวจร่างกายให้ฉันหน่อยได้ไหม”
“ฮะ?”
“ สิ่งต่างๆเช่นการเอ็กซ์เรย์หน้าอกการสแกนซีทีแสกน และการตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจ ฉันต้องการตรวจเลือดด้วย โดยพื้นฐานแล้วให้ตรวจสอบทุกอย่าง” ผู้ป่วยหัวเราะเบา ๆ สองสามครั้งและพูดว่า“ พวกคุณจะได้กำไรและฉันจะไปตรวจร่างกาย มันจะไม่มีปัญหาใช่ไหม”
เมื่อคำทำนายของเขาเป็นจริงหมอลู่ก็รู้สึกโล่งใจด้วยเหตุผลบางอย่าง
“ ฉันจะฟังเสียงชีพจนของคุณก่อน” หมอลู่ยังคงกังวลเล็กน้อย แม้ว่าจะเห็นได้ชัดว่าผู้ป่วยคนนั้นโกหก แต่เขาก็เลือกที่จะโกหกเกี่ยวกับความจริงที่ว่าเขามีอาการแน่นหน้าอก ดังนั้นหมอลู่จึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเน้นย้ำเรื่องนี้
ผู้ป่วยก็ไม่ต่อต้านเช่นกัน เขาวางมือทั้งสองข้างของเขาและปล่อยให้หมอลู่ฟังเขา “ หมอต้องทำตามคำขอของฉันด้วยนะหมอ”
“ เข้าใจแล้ว” การแสดงออกของหมอลู่ ไม่เปลี่ยนไปเลย สิ่งต่างๆเช่นการเอกซเรย์ทรวงอกไม่ได้สร้างกำไรให้กับโรงพยาบาลเลยแม้แต่น้อย นอกจากนี้ด้วยสภาพของผู้ป่วยในปัจจุบันเขาจะต้องได้รับการตรวจร่างกายทั้งหมดอยู่ดี
อย่างน้อยแพทย์จะต้องตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจของผู้ป่วยและขั้นตอนต่าง ๆ เช่นการตรวจเลือดและการสแกนซีที่แสกนก็จำเป็นในกรณีของเขาเช่นกัน
แน่นอนว่าหมอลู่จะไม่บอกผู้ป่วยทั้งหมดในตอนนี้เพื่อไม่ให้คนไข้รู้สึกว่าเขาไม่ได้ใช้ประโยชน์จากระบบมากพอ
“หัวใจของคุณไม่มีปัญหา” หมอลู่วางหูฟังของเขาลง
“ เฮ้หมอ!” ผู้ป่วยที่นอนอยู่บนเตียงก็เปล่งเสียงของเขาทันที
หมอลู่พยักหน้าและพูดว่า“ ปอดของคุณสบายดีที่สุด”
“ จำสิ่งที่คุณสัญญากับฉัน…”
หมอลู่ส่ายหัว เขาขี้เกียจเถียงกับคนไข้ “ ผมจะสั่งให้คุณไปตรวจร่างกาย แต่จะต้องดำเนินการในภายหลัง ตอนนี้เรายุ่งมาก”
“ ทำไม่ได้! เกิดอะไรขึ้นถ้าฉหัวใจฉันวายและตายล่ะ!” ผู้ป่วยตะโกนเสียงดังกังวลว่าการบาดเจ็บจะส่งผลเสียต่อเขาหากเขาไม่ได้รับการรักษาอาการบาดเจ็บในไม่ช้า
ในขณะนี้หลิงรันเพิ่งเสร็จสิ้นการผ่าตัด ทันทีที่เขาได้ยินวลี “หัวใจวาย” เขาก็รีบเดินไปทันที
หมอลู่รู้จักหลิงหรันเป็นอย่างดีและสามารถบอกได้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่เพียงแค่ดูการเคลื่อนไหวของเขา เขารีบพูดว่า “ผู้ป่วยคนนี้ไม่ได้เป็นอะไรหรอก”
“ ฉันอาจจะหัวใจวาย!” ผู้ป่วยคำราม
“ คุณไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย!” หมอลู่ปลอบโยนผู้ป่วยด้วยเสียงที่นุ่มนวล
“ ฉันจะหัวใจวายถ้ายังตะโกนแบบนี้ต่อไป!”
“ คุณ…” หมอลู่รู้สึกไม่มั่นใจ ‘จะเกิดอะไรขึ้นถ้าพวกนี้ตะโกนจนตายเพราะหัวใจวาย … ‘
หมอลู่ขยับสายตาไปที่หลิงรัน
อย่างไรก็ตามในขณะนั้นหลิงรันได้รับความสนใจจากผู้ป่วยที่นอนอยู่บนเตียงหลายคนที่เพิ่งถูกผลักเข้าไปในห้องรักษา แพทย์คนหนึ่งกำลังคุกเข่าบนเตียงผู้ป่วยและกดหน้าอกของผู้ป่วยขณะที่เขานับ ในขณะเดียวกันแพทย์ที่ผลักเตียงเข้าไปก็ตะโกนด้วยน้ำเสียงเร่งเร้า“ ผู้ป่วยอยู่ในภาวะหัวใจหยุดเต้นเป็นเวลา 5 นาทีตัวเขียวทั่วร่างกายรูม่านตาทั้งสองข้างขยายออกไม่มีการเต้นของหลอดเลือดไม่มีการหายใจ…”
ทุกคนในห้องกู้ชีพเงียบไป
แม้ว่าภาวะหัวใจหยุดเต้นจะหมายความว่าหัวใจหยุดทำงานแล้ว แต่ห้านาทีก็ถือว่าค่อนข้างนาน อาการตัวเขียวทั่วร่างกายหมายความว่าการไหลเวียนโลหิตทั้งหมดของผู้ป่วยขาดออกซิเจนและหากรูม่านตาของผู้ป่วยขยายออกจนหมดก็หมายความว่าจะไม่มีการสะท้อนแสงของรูม่านตาอีกต่อไป มันเป็นหนึ่งในสัญญาณของการตายของสมอง
อาจกล่าวได้ว่าผู้ป่วยรายนี้อยู่ในภาวะวิกฤตขั้นสูงสุด แม้กระทั่งความเป็นไปได้ที่เขาจะไม่ได้รับการช่วยเหลืออีกต่อไป
ขณะที่แพทย์ทุกคนกำลังรักษาผู้ป่วยอยู่พวกเขาจึงลังเลว่าควรจะไปต่อสักพักดีไหม
หลิงรันไม่ได้คิดเรื่องนี้ เขาวิ่งเข้าหาคนไข้ทันที
“ เครื่องกระตุ้นหัวใจ!” เสียงของหลิงรันดังมากจนทุกคนได้ยิน
เมื่อแพทย์เห็นว่ามีหมออยู่ที่นี่หลังจากเสร็จสิ้นการกดหน้าอกภายนอกชุดปัจจุบันเขาก็หาทางให้หลิงรันทันที
พยาบาลสองคนวางเครื่องกระตุ้นบนหน้าอกของผู้ป่วยอย่างรวดเร็วและเชื่อมต่อเครื่องกระตุ้นหัวใจกับแหล่งกำเนิดไฟฟ้า
“ 150 จูล ชัดเจน!” หลิงรันตะโกนและกดปุ่มเครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยนิ้วหัวแม่มือ
ผู้ป่วยไม่แสดงปฏิกิริยาใด ๆ
หลิงรันตรงไปคุกเข่าเตียงผู้ป่วยโดยไม่ได้สนใจใดๆทั้งสิ้น เขากดหน้าอกของผู้ป่วยด้วยเครื่องกระตุ้นหัวใจและสั่งว่า“ การฉีดยาอะดรีนาลีนในหลอดเลือดดำสิบหกนาที”
เครื่องกระตุ้นหัวใจไม่ใช่เครื่องมือมหัศจรรย์
เป็นเรื่องปกติที่แพทย์จะล้มเหลวในความพยายามในการช่วยชีวิตผู้ป่วยด้วยเครื่องกระตุ้นหัวใจ ในขณะนี้สิ่งเดียวที่แพทย์สามารถทำได้คือการช่วยฟื้นคืนชีพ (CPR)
หลิงรันเข้าสู่ตำแหน่งที่ถูกต้องและพยายามอย่างเต็มที่เพื่อคิดหาวิธีที่ดีที่สุดในการทำ ซีพีอาร์กับผู้ป่วยตามสภาพปัจจุบันของผู้ป่วย
ในด้านการแพทย์มักกล่าวว่าทุกๆนาทีที่หัวใจหยุดเต้นโอกาสรอดชีวิตของผู้ป่วยจะลดลง 10% สิ่งนี้สามารถแก้ไขได้ด้วยการทำ ซีพีอาร์ ที่ทำได้ดีมากเท่านั้น
ในการแพทย์สมัยใหม่การทำ ซีพีอาร์คุณภาพสูงเป็นกุญแจสำคัญในการดึงผู้ป่วยจำนวนมากให้กลับมามีชีวิต
นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมแพทย์ที่อยู่รอบตัวเขาจะได้รับการฝึกฝน แต่หลิงรันก็ไม่เต็มใจที่จะปล่อยให้พวกเขาทำเช่นนั้น แต่หลิงรันเริ่มสั่งขึ้นมาสั่งการ
“ แอดโทพิล 16 มิลลิลิตร และ แอนโดซีน 811 มิลลิลิตร ” หลิงรันก็หันไปขณะที่เขาบีบหน้าอกของผู้ป่วย “ เปิดทางเดินหายใจ”
หมอโจววิ่งไปผ่าเปิดหลอดลมของคนไข้ด้วยการเฉือนเพียงครั้งเดียวทำการผ่าตัดหลอดลมให้คนไข้อย่างรวดเร็ว
มันจะค่อนข้างยากสำหรับผู้ป่วยที่จะฟื้นตัวจากการเปิดช่องหลอดลมซึ่งดำเนินการในลักษณะที่เร่งรีบเช่นนี้ แต่สิ่งที่จำเป็นต้องมีคือผู้ป่วยสามารถรอดชีวิตได้
“ หนึ่งสองสาม…” หลิงรันนับอย่างรวดเร็วในขณะที่เขาทำการกดหน้าอกของคนไข้อย่างชำนาญ
เขาต้องให้ผู้ป่วยหายใจ มันเป็นเพียงขั้นตอนที่ธรรมดามาก แต่เขาต้องทำขั้นตอนเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่า …
เขาเห็นใบหน้าของผู้ป่วยเมื่อเขาลดศีรษะลง
เป็นของชายหนุ่ม แต่มีริ้วรอยบนใบหน้า
เขาอาจจะอายุมากกว่าสามสิบปีเล็กน้อย ผิวของเขาหยาบกร้านราวกับว่าเขาใช้เวลาครึ่งหนึ่งอยู่ในป่า เขาคงไม่เคยดูแลผิว
ไม่มีบาดแผลภายนอกที่สำคัญและไม่มีเลือดออกภายในเช่นกัน เขาไม่รู้ว่าทำไมผู้ป่วยถึงหัวใจหยุดเต้น
หลิงรันค่อยๆปรับการหายใจของเขาเพื่อให้เขามีความแข็งแกร่งในการบีบหน้าอกของผู้ป่วยต่อไป
การซ้อมรบมาตรฐานสำหรับการทำซีพีอาร์นั้นเรียบง่าย แต่ต้องใช้เวลาตลอดไปและดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุด
“ หนึ่งสองสาม…” หลิงรันนับจนถึงสามสิบก่อนที่จะหยุดทำการช่วยหายใจสองครั้ง พอพูดต่ออีกครั้งก็ยังฮึกเหิมเหมือนเคย
แพทย์ที่ทำการทำซีพีอาร์ กับผู้ป่วยเป็นเวลาห้านาทีก่อนที่ผู้ป่วยจะมาถึงโรงพยาบาลนั้นเหนื่อยมากแล้ว เขาหอบขณะยืนอยู่ข้างๆเตียงผู้ป่วยและมองไปที่หลิงรัน
จากมุมมองของเขาการรักษาของแพทย์บนเตียงผู้ป่วยนั้นมันตรงจุดมากและความแข็งแรงของเขาก็ถึงกับบีบหน้าอกของคนไข้ ดูเหมือนจะมีจังหวะที่ละเอียดอ่อนอยู่เบื้องหลังการเคลื่อนไหวของเขา
อย่างไรก็ตามนี้เป็นทางเดียวที่ผู้ป่วยจะรอดชีวิต
สามนาทีผ่านไป
ห้านาที.
สิบนาที.
การรวมกันของ อีพิดเทอรลีน, แอนโทพลิง และ แอนโดซีน ได้ถูกฉีดไปแล้วสองครั้งและพวกเขาได้ทำการช็อกไฟฟ้าผู้ป่วยไปแล้วสามครั้ง
อย่างไรก็ตามอาการของผู้ป่วยแย่ลง ทั้งตัวของเขาเป็นสีม่วงจนดูเหมือนว่าเขาไม่สามารถกลับมามีชีวิตได้อีกต่อไป
“ พี่ฮู่ตายแล้วหรือ” ผู้ป่วยที่มีผ้าพันไหล่ด้านหลังลู่เหวินปินลุกจากเตียงแล้วและกำลังเฝ้าดูหลิงหรันในขณะที่เขาพยายามช่วยผู้ป่วย
“ ระวังปากของคุณไว้ด้วย” หมอหลู่หันกลับมาและพูดอย่างเคร่งเครียด“ ถ้าคุณไม่กลับไปที่เตียงตอนนี้เราจะไม่ทำการตรวจร่างกายคุณทั้งหมด”
“ คุณคิดว่าฉันกลัวคุณหรือเปล่า” แม้ว่าผู้ป่วยที่มีผ้าพันไหล่จะพูดเช่นนั้นเขาก็หันกลับไปที่เตียงในโรงพยาบาล เขาปีนขึ้นไปบนนั้นคลุมตัวด้วยผ้าห่มและพิงหมอน เขาดูเหมือนเบอร์ริโต
หมอลู่ไปหาหลิงรันอีกครั้ง จากนั้นเสียงก็ดังขึ้น “ ฉันเป็นญาติของพี่ฮู”
“ หืม?” หมอลู่มองข้ามไป หญิงสาวร่างอวบพุ่งเข้ามาในพื้นที่
“ พี่ฮู!” ผู้หญิงคนหนึ่งตะโกน
“ พี่ฮู! นั่นคือ พี่ฮูของฉันให้ฉันผ่านไป!” เธอตะโกนดังมากจนเสียงของเธอโหยหวนออกมา
บอดี้การ์ดสามคนเข้ามาห้ามเธอและพยาบาลก็อธิบายกับเธอว่า“ อย่าไปเลย แพทย์กำลังช่วยชีวิตเขาในขณะนี้และถ้าคุณทำต่อไปมันจะทำให้สถานการณ์แย่ลง”
“ พี่หู…” หญิงสาวดิ้นสองสามครั้งก่อนที่เธอจะหยุดนิ่ง เธอตะโกนว่า“ อย่าปิดม่าน ถ้าพวกคุณไม่ปิดม่านฉันจะไม่ไปต่อ”
พยาบาลที่กำลังจะปิดผ้าม่านและแยกคนไข้ออกจากผู้หญิงมองไปที่หัวหน้าพยาบาลโดยไม่รู้ตัว
หัวหน้าพยาบาลส่ายหัวช้าๆ
จากนั้นพยาบาลก็ลดศีรษะลงและจากไป
ตามที่เธอสัญญาไว้ผู้หญิงร่างอวบยืนอยู่หลังประตูกระจกที่แยกเธอออกจากห้องกู้ชีพและมองไปที่สถานการณ์ภายในผ่านประตูกระจกเสียงของเธอลดลงเล็กน้อยเมื่อเทียบกับตอนนี้ “ หมอลูกชายของฉันอายุแค่เก้าขวบ เขาขาดพ่อไม่ได้ เขาจะกลายเป็นเด็กกำพร้านะ…”
บอดี้การ์ดข้างเธอไม่สามารถทนเธอได้อีกต่อไปและลดศีรษะลง พวกเขารู้ว่ามันหมายความว่าอย่างไรเมื่อต้องทำ ซีพีอาร์สำหรับผู้ป่วย
หลิงรันไม่สนใจสภาพแวดล้อมของเขาเลยภายในห้องกู้ชีพ เขาเอาแต่นับจำนวนครั้งนการกดหน้าอก“ หนึ่งสองสาม…”
