EP 468.1
By loop
ขณะที่เฉินตงจ้องมองไปที่ต้นสนที่อยู่ ชั้นล่าง เขาก็เอาเท้าเอวโดยไม่รู้ตัว
ตอนนี้เอวของเขาไม่เจ็บอีกต่อไปแล้ว หลังของเขาก็เองไม่เจ็บแล้วเช่นกัน สำหรับคอของเขา … อืมความเจ็บปวดยังคงเหมือนเดิม … ตอนนี้ดูเหมือนมีนจะเจ็บมากขึ้นกว่าเดิมด้วยซ้ำ
‘อย่าบอกนะว่าเป็นเพราะหมอนที่ฉันนอนตอนผ่าตัด มันแย่ขนาดนั้นเลยหรอ?’
เฉินตงครุ่นคิดขณะจ้องมองไปที่ต้นสนชั้นล่าง
“ เฮ้พี่เฉิน คุณตื่นแล้วหรอ” หวังเฉิงที่นอนอยู่เตียงถัดไป ทักทายเขาขณะที่เขาใช้มือประคองเอวขึ้นมา
“ ฉันตื่นแล้ว” เฉินตงไม่แม้แต่จะหันหน้ามาหาเขา เขายังคงจ้องมองไปที่ต้นสนชั้นล่างอยู่
ต้นสนรวมกันป็นกระจุกและเมื่อมีคนมองจากด้านบนก็เหมือนกับว่าต้นสนถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่นหนาเป็นชั้น ๆ พวกมันดูสกปรกเล็กน้อยเมื่อมองจากตาเปล่า
เฉินตงอดหัวเราะอยู่ในใจไม่ได้ ‘ต้นสนในเมืองเปรียบได้อย่างไรกับต้นสนที่บริสุทธิ์และสะอาดในชนบท … ‘
‘การฟื้นตัวของคุณน่าจะดีกว่าผมมา ” หวังเฉิงมองไปที่เฉินตงขณะเขาเองก็รู้สึกอิจฉาเล็กน้อย เขาถามว่า“ มันไม่เจ็บแล้วหรอ?”
“ ไม่แล้ว” เฉินตงกล่าว
หวังเฉิงถอนหายใจสองสามครั้งแล้วพูดว่า“ ส่วนเอวของผม ยังเจ็บอยู่และความเจ็บปวดก็ค่อนข้างรุนแรง ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าการผ่าตัดนั้นดำเนินไปอย่างถูกหรือเปล่ส”
“ หมอหลิงเองบอกว่าการผ่าตัดของคุณประสบความสำเร็จใช่ไหม หมอจินเองไม่พูดอย่างงั้นกับพ่อของหนูเลย” ลูกสาวของ หวังเฉินรีบพูดขณะที่เธอกังวลว่าหวังเฉินอาจรู้สึกไม่ดี
หวังเฉิงตะคอกสองสามครั้ง “ การผ่าตัดที่ประสบความสำเร็จตั้งแต่ครั้งแรก หมอหลิงบอกเพียงว่าการผ่าตัดประสบความสำเร็จ เขาไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นหลังการผ่าตัดเลย”
“ หมอจินเองไม่ได้บอกเหรอว่าการฟื้นตัวจะดีขึ้น”
“ สิ่งที่หมอจินพูดนั้นไม่ค่อยจะดีเท่าไร” หวังเฉิงเม้มริมฝีปากและพูดว่า“ คุณต้องได้รับคำแนะนำจากหัวหน้าศัลยแพทย์ในเรื่องแบบนี้คุณรู้ไหม”
เฉินตงหันไปมองหวังเฉิง เขากล่าวว่า“ การผ่าตัดของผมเกิดขึ้นก่อนหน้าคุณหนึ่งวันเองนิ”
“ แต่ดูเหมือนว่าการผ่าตัดของคุณนั้นทำได้ดีเลยนะ” หวังเฉิงยังคงไม่พอใจในขณะที่เขาเปรียบเทียบความคืบหน้าในการฟื้นตัวกับเฉินตง
เฉินตงยิ้ม “ มันไม่สำคัญหรอกว่าใครจะฟื้นตัวได้เร็วกว่ากัน สุดท้ายแล้วถ้าการฟื้นตัวทำให้เรากับมาปกติได้นั้นน่าจะเป็นเรื่องที่สำคัญกว่า”
หวังเฉิงส่ายหัว “ ผมเคยพูดในสิ่งที่คุณพูดมากมาย และผมเพิ่งพบในภายหลังว่าคุณจะไม่สามารถตามคนที่วิ่งเร็วกว่าคุณได้ตลอดเวลา ต่อให้คุณใช้เวลาทั้งชีวิตในการไร้ตามเขาไปก็ตาม”
เฉินตงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ เขาไอเบา ๆ ออกมาสองสามทีและวางมือไว้ที่เอวของเขาโดยที่เขาไม่รู้ตัว
แต่เขารู้ดีว่าเขาไม่มีอาการเจ็บที่เอวอีกแล้ว
เฉินตงเงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจและพูดว่า“ รู้ไหมผมไม่รู้สึกดีเลยแม้แต่น้อยหลังจากผ่าตัดไส้ติ่งเมื่อหลายปีก่อน”
“ หมอลิงทำการผ่าตัดไส้ติ่งให้คุณด้วยหรอ” หวังเฉิงกล่าวก่อนจะหัวเราะกับมุขของตัวเอง จากนั้นเขาก็ดูดหายใจแรงเพราะความเจ็บปวด “ แย่มาก ขนาดให้หมอคนเดิมผ่าตัดให้แล้ว ทำไมผมถึงรู้สึกเจ็บอยู่เลย”
เฉินตงเหลือบมองหวังเฉิงก่อนที่จะหันกลับไปมองต้นสนที่เขารักมาก “ อาจเป็นเพราะคุณแก่กว่าผม”
หวังเฉิงเว้นช่วงสักครู่ก่อนจะไอ จากนั้นเขาก็สูดลมหายใจแรงๆเพราะความเจ็บปวดอีกครั้ง
ในช่วงบ่ายแก่ ๆ บริเวณวอร์ดที่ชั้นหนึ่งเริ่มเงียบแล้ว
ทุกคนไม่ว่าจะเป็นสมาชิกในครอบครัวของผู้ป่วยหรือพยาบาลที่เดินอยู่ก็ค่อยซ่าๆไป
ด้วยความช่วยเหลือของพยาบาลเฉินตงคลุมตัวเองด้วยผ้าห่มและหลับไป
ในวันรุ่งขึ้นแพทย์จะเริ่มทำรอบวอร์ดตอนตีสี่ นกในช่วงแรกอาจเริ่มตั้งแต่เช้าตรู่ถึงตีสาม ผู้ป่วยทุกคนต้องการฟังข้อมูลของแพทย์ดังนั้นพวกเขาจึงตั้งหน้าตั้งตารอ
ผู้ป่วยเหล่านี้ได้เดินทางมาที่โรงพยาบาลประชาชนแห่งที่สองของเมืองอู๋ซินโดยเฉพาะเพื่อรับการผ่าตัด บางคนได้รับคำเชิญจากหมอจินและบางคนก็ออกตามหาหมอจินผ่านการเชื่อมต่อ บางคนก็อยู่ภายใต้คำแนะนำของหมอจินเนื่องจากเงื่อนไขของพวกเขาสอดคล้องกับเกณฑ์ที่หลิงหรันกำลังมองหา
พวกเขาเคยมาที่นี่แล้ว และพูดคุยเรื่องส่วนตัวกันหลังจากมาถึงโรงพยาบาลประชาชนแห่งที่สองของเมืองอู๋ซิน – ผู้ป่วย
ผู้ป่วยทุกคนหวังว่าพวกเขาจะกลับมาแข็งแรงอีกครั้ง ด้วยความคิดนี้พวกเขาจึงไม่รังเกียจที่จะตื่นตั้งแต่ตีสี่หรือตีสามในระหว่างการตรวจรอบวอร์ดของหลิงรัน
เอาจริงๆแล้ว แล้วพวกเขาส่วนใหญ่มีอาการเจ็บที่เอวมากจนนอนไม่หลับในเวลากลางคืน สำหรับบางกรณีที่ร้ายแรงกว่านั้นแม้แต่ยาแก้ปวดก็ไม่สามารถระงับอาการเจ็บปวดได้
ในบรรดาโรคที่แพร่หลายในหมู่คนทั่วไปโรคตับเป็นโรคที่มีอาการเจ็บปวดมากที่สุดโรคหนึ่งเลยทีเดียว
ตอนนี้พวกเขาได้รับการผ่าตัดแล้วพวกเขาก็ตื่นขึ้นมาในตอนเช้าโดยไม่คิดอะไรเลย ทุกคนกังวลเกี่ยวกับสุขภาพของตนเองมากขึ้น
แม้ว่าผู้ป่วยบางรายจะเข้ามาเนื่องจากหมอจินยื่นคำเชิญให้พวกเขา แต่แพทย์ก็ตรวจดูพวกเขาหลังจากเสร็จสิ้นกับผู้ป่วยรายอื่นแล้ว เพื่อให้ผู้ป่วยเหล่านั้นนอนหลับได้นานขึ้น ผู้ป่วยที่ต้องการความเป็นส่วนตัวจะไม่ตกลงที่จะไปโรงพยาบาลประชาชนแห่งที่สองของเมืองอู๋ซินร่วมกับคนอื่น ๆ
นอกจากนี้หากผู้ป่วยมีอาการตับโตจนถึงจุดที่เขาจำเป็นต้องได้รับการตัดตับนั่นหมายความว่าเขาทนอาการจากโรคนี้มาระยะหนึ่งแล้ว จนพวกเขามีความคิดว่าอาการของพวกเขาจะแย่ลงไหม และแพทย์จะช่วยพวกเขาได้มากเพียงใด
และประสิทธิภาพการรักษาของหลิงรันนั้นก็เกินความคาดหมายของคนไข้เหล่านั้นอย่างเห็นได้ชัด
อย่างน้อยก็เกินความคาดหมายของผู้ป่วยส่วนใหญ่
ด้วยเหตุนี้ หลิงรันเรื่มมีชื่อเสียงมากยิ่งขึ้นจากแต่ก่อน ณ ชั้นหนึ่งของโรงพยาบาลประชาชนแห่งที่สองของเมืองอู๋ซิน
ในช่วงตีสามผู้ป่วยบางคนที่นอนไม่หลับได้ลุกจากเตียงและมาล้างตัว พวกเขายังคุยกัน
“ คุณเคยเห็นหมอหลิงหรือยัง”
“ คุณมากจาไหนเนี่ย”
“ อีกไม่นานคุณก็จะกลับมาแข็งแรงแล้ว”
“ คุณเองก็เหมือนกัน”
ทั้งผู้ป่วยและสมาชิกในครอบครัวต่างมีรอยยิ้มบนใบหน้าขณะที่พวกเขาทักทายกัน
เฉินตงก็ค่อยๆวางเท้าลงบนพื้น
เขาสวมรองเท้าแตะ โดยไม่ต้องเรียกพยาบาลเพื่อขอความช่วยเหลือเขาพยุงตัวเองด้วยไม้เท้าและเอามือพิงกำแพงค่อยๆเดินเข้าไปในห้องน้ำ เขาซักครู่ก่อนจะเปิดประตูและเข้าไปในทางเดิน
นี้เป็นเวลาตอนตีสาม แต่ทางเดินบนชั้นหนึ่งกลับคึกคักไปด้วยเสียงราวกับมีการซ้อมดับเพลิงที่นั้น
“ สวัสดีครูเฉินคุณตื่นแล้วหรอ” ผู้ป่วยที่นั่งอยู่บนรถเข็นมองดูเฉินตงเหมือนกับว่าเขาเห็นอนาคตของตัวเอง ว่าจะมีสุขภาพดีขึ้นเหมือนเช่นเฉินตงมี เขาทักทายเฉินตงอย่างกระตือรือร้น“ คุณสามารถเดินได้แล้ว! ดูเหมือนว่าการรักษาของคุณจะไปได้สวยเลยนะ”
“ มันค่อนข้างดี ผมยังรู้สึกไม่สบายนิดหน่อย” เฉินตงขยับร่างกายด้วยความรู้สึกไม่สบายตัว ขณะที่เขาถือไม้เท้าและจับราวบันไดข้างกำแพงด้วยมืออีกข้าง เขาหอบสองสามครั้งแล้วพูดว่า“ แผลของผมยังคันอยู่เล็กน้อย มันอาจจะหายเร็ว ๆ นี้”
“ ผมสงสัยว่าเมื่อไหร่ฉันจะสามารถเริ่มเดินได้” ผู้ป่วยที่นั่งบนรถเข็นยิ้ม จากนั้นเขาก็มองไปที่เฉินตงและพูดว่า“ เอวของผมยังเจ็บอยู่นิดหน่อยและ พวกเขาก็คิดไม่ออกว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่พวกเขาดูการสแกนแล้ว เฮ้อผมแค่กลัวว่าอาจจะมีโรคแทรกซ้อนหรือบางทีพวกเขาก็เอานิ่วออกไม่พอ”
“ ไม่ว่าภาวะแทรกซ้อนจะน่ากลัวแค่ไหนก็ไม่น่ากลัวไปกว่าการผ่าตัดตับแล้ว” เฉินตงถอนหายใจอย่างมีอารมณ์ขัน จากนั้นเขาก็ยื่นมือไปเล่นกับต้นไม้ที่อยู่ที่มุมห้อง เขาคิดว่าสิ่งที่เขาทำอยู่เหมือนสมัยตอนที่เขาเป็นทีมสำรวจ เขาสามารถผูกปมที่สวยงามได้โดยใช้มือเพียงข้างเดียว
“ นี่เป็นเพราะหมอหลิงมีฝีมือ เพื่อนของผมเคยได้การผ่าตัดตับและเกือบเสียชีวิตจากความเจ็บปวด มันก็ผ่านมานานแล้วเขาก็ยังรู้สึกเจ็บอยู่ ” ผู้ป่วยในรถเข็นคนนั้นส่ายหัวและพูดว่า“ เดาว่าทำไมผมถึงลังเลที่จะผ่าตัดตับก่อนหน้านี้และเพิ่งทำได้ไม่นาน”
“ทำไม?”
“ ผมอยากทำงานเพิ่มอีกสองปีเพื่อที่จะอยากได้เงินบำนาญสูกว่านี้ เพื่อที่ญาติของผมจะได้จัดงานศพที่ยิ่งใหญ่กว่านี้ให้ผมได้” ผู้ป่วยที่อยู่ในรถเข็นพูดหยอกล้อกับเฉินตงและหัวเราะออกมาดัง ๆ ขณะที่ตบที่เท้าแขนของรถเข็น
เฉินตงกลอกตา ขณะที่เขากำลังจะเล่นกับต้นไม้อีกต้นนางพยาบาลก็วิ่งเข้าหาเขาจากด้านหลัง
“ ทำไมคุณถึงลุกจากเตียงโดยไม่ได้รับอนุญาตอีกล่ะ” พยาบาลบ่น เธอดึงรถเข็นออกมาและให้เฉินตงนั่งไปที่รถเข็นทันที
“ ฉันหายเป็นปกติแล้ว” เฉินตงยิ้มออกมา
