EP 496
By loop
“ ว้าว ชั้นธุรกิจ! ที่จริงฉันได้นั่งที่นั่งชั้นธุรกิจในรถไฟหัวกระสุน!” ขณะที่กวนเฟยลากกระเป๋าเฮลโลคิตตี้สีพาสเทลของเธอเข้าไปในห้องโดยสารชั้นธุรกิจเธอรู้สึกตื่นเต้นราวกับเด็กที่ผู้ใหญ่พึงให้ขนม
เซียงซู่หมิงที่เดินตามหลังเธอรู้สึกท้อแท้อย่างมากจากพฤติกรรมของเธอ เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา“ กวนเฟยเธอช่วยลดเสียงลงได้ไหม อย่ารบกวนผู้โดยสารคนอื่น ๆ ”
“ ที่นี่ไม่มีผู้โดยสารคนอื่นเลย เรามีสถานที่ทั้งหมดสำหรับตัวเราเอง” กวนเฟย อาศัยความได้เปรียบของเธอในการเป็นเด็กและมีพลังในการกระโดดขึ้นและลงในห้องโดยสารเหมือนกระรอกที่มีความสุข
“ แต่เธอควรคำนึงถึงมารยาทของเธอด้วย” ขณะที่ เซียงซูหมิงพูดเขาไปที่แถวสุดท้ายและนั่งลงอย่างเชื่อฟัง
เจิ้งจุนซึ่งเป็นนักศึกษาฝึกงานเช่นกันเดินเข้าไปในห้องโดยสารหลังจากทั้งสองคน เขาตามมาด้วยโจวซินเยียน, จางอันหมิน และ หลิงรัน
หกคนที่กล่าวมาเป็นส่วนหนึ่งของทีมการผ่าตัดอิสระในครั้งนี้
แต่จางอันหมินรู้สึกแตกต่างจากเดิมไปเล็กน้อยเมื่อมองไปรอบ ๆ ห้องโดยสาร เขาถามโจวซินเยียนด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา“ อีกฝ่ายจ่ายค่าที่นั่งชั้นธุรกิจให้พวกเราทั้งหกคนจริงๆหรือ?”
“ มันก็ไม่ใช่เงินอะไรมากมาย” ปัจจุบันโจวซินเยียนกลายเป็นผู้จัดการทีม เขากล่าวว่า“ ตั๋วชั้นธุรกิจ ใบเดียวมีราคาประมาณ 400 หยวน เท่านั้นและอีก 6 ใบมีราคาต่ำกว่า 3,000 หยวน”
“ ไม่มากเหรอ” จางอันหมินเป็นแพทย์รุ่นเยาว์ผู้ยากจนซึ่งไม่เคยเห็นโลกกว้าง แม้ว่าเขาจะจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียง เขาเองก็มีสีหน้างุนงงขณะจ้องมองไปที่โจวซินเยียน แพทย์ประจำแผนกวัยกลางคน เขารู้สึกเหมือนไม่ได้อยู่ในโลกเดียวกัน
โจวซินเยียน ตะคอกสองสามครั้งและกล่าวว่า“ หมอหลิง เรียกเก็บเงินเพียง 6,000 หยวนต่อการผ่าตัดอิสะต่อครั้ง แม้ว่าเขาจะเก่งมากในการผ่าตัดตับ แต่เขากับไม่ได้หากำไรจากการผ่าตัดครั้งนี้มากมายนัก? ผู้ป่วยจะอยู่ที่นั่นและเราจะไม่ได้รับเงินสักร้อยเดียวจากเงินที่ได้จากการขายยาให้กับผู้ป่วยแน่นอน”
“ 6,000 หยวนเป็นเงินก้อนใหญ่ก้อนเดียวเลยหรอ” จางอันหมินกล่าวอย่างมีออกอารมณ์“ ศัลยแพทย์จากแผนกหัวใจและทรวงอกเรียกเก็บเงิน 6,000 หยวนสำหรับการผ่าตัดมะเร็งปอดอย่างรุนแรงด้วยและการผ่าตัดนั้นก็ใช้เวลาสี่ชั่วโมง”
“ ถ้านับเรื่องเวลาการผ่าตัดจริงๆในการจ่ายเงินค้าจ้าง โรงพยาบาลคงล้มละลายพอดี ลองคิดดูว่าหมอหลิงใช้เวลาเพียงหนึ่งชั่วโมงในการผ่าตัดตับ” โจวซินเยียน เริ่มหัวเราะออกมาดังมากๆ ขณะที่เขาพูดต่อไปว่า “ คุณรู้ไหมผู้ป่วยทุกคนที่ต้องการการผ่าตัดตับในโรงพยาบาลประชาชนแห่งแรกของเมืองอู๋ซินและโรงพยาบาลประชาชนแห่งที่สองของเมืองอู๋ซินอยู่ที่นั่นเพราะหมอหลิงเป็นคนผ่าตัดให้พวกเขา”
“ อย่างงั้นทำไมพวกเขาไม่มาที่หยุนหัวเองเลยล่ะ …?” จางอันหมินส่งสัยจึงโพงพางถามออกไปทันที
ระหว่างการเดินทางไปเมืองอู๋ซินครั้งนี้หัวหน้าศัลยแพทย์จะได้รับเงิน 6,000 หยวนสำหรับการผ่าตัดแต่ละครั้งในขณะที่ผู้ช่วยจะได้รับเงินไม่กี่ร้อยหยวน อย่างไรก็ตามในโรงพยาบาลหยุนฮัวถือว่าเงินจำนวนนี้เป็นเงินที่ค่อนข้างเยอะแล้วสำหรับระดับหัวหน้าศัลยแพทย์ที่สามารถรับเงิน 300 หยวนจากค่าผ่าตัดที่โรงพยาบาลยินดีที่จะจ่ายให้
โจวซินเยียนเองถึงกับเม้มปากในทันทีและมองว่าการกระทำของจางอันหมินไม่ค่อยถูกต้อง เขาจึงพูดแย้งออกไปว่า “ หมอหลิงก็ทำการผ่าตัดตับในโรงพยาบาลหยุนหัวด้วย แต่ห้องไอซียูในโรงพยาบาลหยุนหัวในตอนนี้มีเพียงพอไหม? หากมีเพียงแผนกศัลยกรรมตับและตับอ่อนเท่านั้นที่อนุญาตให้หมอหลิงใช้สถานที่ของพวกเขาและทำการผ่าตัดตับในแผนกของพวกเขาเราก็ไม่จำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่เมืองอู๋ซินคุณไม่คิดอย่างนั้นเหรอ? การเดินทางแต่ล่ะครั้งมันก็เหนื่อยมากๆเลยนะ”
ขณะที่โจวซินเยียนกำลังพูดเขาปรับเบาะให้ดูเหมือนเตียงขนาดเล็ก จากนั้นเขาก็วางผ้าห่มคลุมตัวและเลื่อนหมอนไว้ใต้ศีรษะ เขาดูสบายกว่าตอนอยู่โรงพยาบาล
และตอนนี้เขาสบายกว่าตอนที่อยู่ในโรงพยาบาลอย่างแน่นอน
ห้องโดยสารมีอาการสั่นไหวเล็กน้อยเมื่อรถไฟหัวกระสุนเริ่มเคลื่อนไปข้างหน้าและในไม่ช้าโจวซินเยียนก็เริ่มกรนออกมา
จางอันหมินหยิบผ้าห่ม มาห่มให้ร่างกายของโจวซินเยียนอย่างระมัดระวัง จากนั้นเขาก็จ้องไปที่ใบหน้าของโจวซินเยียนด้วยความงุนงง
เมื่อคืนวาน โจวซินเยียน พาเขาไปที่มุมหนึ่งและให้เงินสดจำนวนหนึ่งเป็น “เงินล่วงหน้า” จางอันหมินพยายามปฏิเสธ แต่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากรับเงินในที่สุด
บอกความจริงจางอันหมินลังเลมากที่จะใช้เงิน 2,460 หยวนในมื้ออาหารเมื่อวาน เขาใช้เวลานานในการเก็บเงินก้อนนั้น
นอกเหนือจากนั้น โจวซินเยียนยังเพิ่มเงินอีก 540 หยวนและให้เขาทั้งหมด 3,000 หยวน โจวซินเยียนกล่าวว่าเงินดังกล่าวเป็นส่วนหนึ่งของกำไรที่พวกเขาได้จากยาที่ใช้ในการผ่าตัดที่พวกเขาทำตลอดสองสามวันที่ผ่านมา
แม้ว่า 540 หยวนไม่ใช่เงินก้อนใหญ่ แต่การกระทำนี้ก็ทำให้ จางอันหมินได้รับความสนใจเป็นอย่างมาก
นับตั้งแต่มีการปฏิรูปการดูแลสุขภาพ แพทย์ไม่สามารถหาเงินจากยาที่จ่ายให้กับผู้ป่วยได้อีกต่อไป จางอันหมินที่ทำหน้าที่เป็นเพียงผู้ช่วยของหลิงรัน ในการผ่าตัดไม่กี่ครั้งที่ผ่านมา แม้ว่าเขาจะมีสิทธิ์ได้รับเงินจากค่ายาที่ใช้ แต่มันก็ไม่ใช่เงินที่มูลค่ามากมายๆใดๆ ยิ่งไปกว่านั้นในการผ่าตัดครั้งนั้น หลิงรันก็ยังทำหน้าที่เป็นหัวหน้าศัลยแพทย์อีกด้วย
นอกจากนี้ในขณะที่หลิงหรันและคนอื่น ๆ กำลังทำการผ่าตัดในห้องผ่าตัด ของแผนกการผ่าตัดตับและตับอ่อนพวกเขาจะได้กำไรจากยาที่ใช้ระหว่างการผ่าตัดเท่านั้น แผนกศัลยกรรมตับและตับอ่อนได้รับผลกำไรจากยาที่ให้กับผู้ป่วยหลังการผ่าตัด นี่เป็นสาเหตุที่ทำให้หลิงรันสามารถทำศัลยกรรมได้มากมายในห้องผ่าตัดของพวกเขา หากหลิงรันเปลี่ยนใจไปผ่าตัดโดยไม่หวังผลกำไรใดๆเลย แพทย์ผู้ช่วยและพยาบาลคงจะต้องแย่แน่ๆเลย
ที่สำคัญที่สุดจางอันหมินไม่ได้เป็นทีมรักษาของหลิงหรันด้วยซ้ำ มันจะเป็นบรรทัดฐานสำหรับเขาที่จะไม่สามารถได้ค่าจ้างมากไปกว่าคนในทีมได้เนื่องจากเขาไม่ใช่คนในทีมของหลิงรัน
จางอันหมินไม่จำเป็นต้องใช้ความคิดอะไรมากมาย ถึงแม้หลิงรันจะเป็นคนชักชวนเขาให้มาทำงานนี้ก็ตาม และ ท่าทีของโจวซินเยียนก็ไม่ได้ต่อต้านใดๆ
* วู๊ฟ … *
รถไฟหัวกระสุนหมุดเข้าไปในอุโมงค์
จางอันหมินเห็นภาพสะท้อนของหลิงรันบนหน้าต่างเขาก็อดคิดไม่ได้ ‘หมอหลิงคงคิดว่าตอนนี้ฉันหมดตัวแล้ว แน่ๆ‘
จางอันหมินหัวเราะอย่างไร้ค้า เขาสอดมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงและนอนหลับอย่างมีความสุขขณะที่เขาถือกระเป๋าสตางค์
รถไฟหัวกระสุนมาถึงเมืองอู๋ซินในเวลาเพียงสองชั่วโมง
โรงพยาบาลประชาชนแห่งที่สองของเมืองอู๋ซินได้ส่งรถสามคันไปรับหลิงรันและทีมของเขาไปที่โรงพยาบาล
หลิงรันไม่รำคาญที่จะแลกเปลี่ยนคำทักทายและพูดคุยกับผู้คนที่อยู่ในโรงพยาบาล เขาเองขออ่านประวัติคนไขและส่งคนไข้ไปตรวจอัลตราโซนิก เมื่อแน่ใจว่าไม่มีปัญหาอะไรแล้วเขาจึงเข้าสู่ห้องผ่าตัด
“ หมอจางไปข้างหน้าและทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยคนแรก กวนเฟยเธอจะเป็นผู้ช่วยคนที่สองของการผ่าตัดครั้งแรก” โจวซินเยียน เริ่มจัดการตามสิ่งที่หลิงรัน บอกเขาก่อนหน้านี้
หลิงรันล้างมืออยู่แล้ว จางอันหมินพยายามปฏิเสธข้อเสนอเล็กน้อย “ หมอซู่ทำไมคุณไม่ไปช่วยผ่าตัดครั้งแรกก่อนล่ะ”
“ ไม่จำเป็นสำหรับสิ่งนั้น ฉันจะให้คุณไปก่อน” โจวซินเยียน ยิ้มกว้าง หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความสงสารเมื่อเขาจ้องมองไปที่จางอันหมิน “ เพื่อที่คุณจะได้ประหยัดเงิน”
“ ฉัน…” จางอันหมินกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายเขาก็กลืนคำพูดนั้นเข้าไป เขาถอนหายใจ “ขอบคุณมาก.”
“ ยินดีต้อนรับครับ” โจวซินเยียนหันมาและพูดกับกวนเฟย และ เจียงเหมยจิง ว่า“ พวกคุณจะผลัดกันเป็นผู้ช่วยคนที่สอง โอกาสที่จะสังเกตการผ่าตัดตับในระยะใกล้นั้นยากที่จะเกิดขึ้น หมอหลิงตัดสินใจให้รางวัลพวกคุณเล็กน้อยเนื่องจากช่วงฝึกงานของคุณใกล้จะสิ้นสุดลง ใช้โอกาสนี้ให้เป็นประโยชน์สูงสุด”
“ แน่นอน” แพทย์ฝึกหัดตอบพร้อมเพรียงกัน
พวกเขารู้สึกตื่นเต้นอย่างแท้จริง แม้ว่าผู้ช่วยคนที่สองจะไม่ทำอะไรเลยนอกจากดึงผิวหนังของผู้ป่วยและดูดของเหลวออกเกือบตลอดเวลาเช่นเดียวกับที่ โจวซินเยียนกล่าวไว้โอกาสที่จะสังเกตการผ่าตัดตับในระยะใกล้จะเป็นประสบการณ์การฝึกงานที่ดีที่สุด
หลิงรันไม่เคยสนใจเรื่องจิปาถะประเภทนี้ที่ไม่เกี่ยวข้องกับการผ่าตัดด้วยตัวเองอยู่แล้ว
หลังจากแน่ใจว่ามือของเขาสะอาดแล้วเขาก็เปลี่ยนชุดชั้นในตัวใหม่และเข้าไปในห้องผ่าตัดทันที เมื่อเขาเห็นว่าวิสัญญีแพทย์ทำงานเสร็จแล้วเขาจึงขอมีดผ่าตัดและเริ่มผ่าตัดคนไข้ในทันที
ถึงแม้ตอนนี้หลิงรันจะมีความเชี่ยวชาญอย่างมากในการผ่าตัดตับ แต่สิ่งที่หลิงรันทำได้ดีกว่านี้คือการผ่าตัดนิ้วที่ขาดให้กลับมาอยู่สภาพเดิม
ส่วนใหญ่เป็นเพราะมีผู้ป่วยที่มีอนิ้วขาดเป็นเคสที่เกิดได้ง่ายและพบบ่อยครั้ง อีกทั้งนิ้วส่วนใหญ่จะขาดมากกว่าครึ่งหนึ่งของนิ้วทั้งหมด ซึ่งเมื่อที่มีเคสการผ่าตัดตับแล้ว เคสการผ่าตัดตับนั้นน้อยกว่ามาก
ในขณะที่หลิงรันทำการผ่าตัดเขาคิดถึงช่วงเวลาที่เขาเคยเดินทางไปทำการผ่าตัดต่อนิ้วให้กับผู้ป่วยหลากหลายคน
ในเวลานั้นทุกครั้งที่เขาเดินทางไปกับหัวหน้าแพทย์วังเพื่อทำศัลยกรรมอิสระจะมีการผ่าตัดนิ้วอย่างน้อยสามหรือสี่ครั้ง โดยเฉลี่ยแล้วผู้ป่วยแต่ละรายจะมีนิ้วนิ้วขาดขั้นต่ำสองนิ้ว และต้องผ่าตัดวันละสิบนิ้ว เมื่อพวกเขาโชคดีมีหลายครั้งที่พวกเขาก็จะรวบรวมนิ้วสิบสองหรือสิบสี่นิ้วต่อวันได้
ตอนนี้เขากำลังผ่าตัดตับอยู่เขาก็ไม่ได้รับสิทธิพิเศษแบบนี้อีกต่อไป เขาสามารถผ่าตัดคนไข้ได้สิบคนในสองวันเท่านั้น
แน่นอนว่านี่คือสิ่งที่โรงพยาบาลประชาชนแห่งที่สองของเมืองอู๋ซิน หลินรันเองไม่ได้วางแผนที่จะเชื่อฟังพวกเขาอยู่แล้ว
หลิงรันใช้เวลาประมาณสามชั่วโมงในการผ่าตัดผู้ป่วยสองคนก่อนที่จะพักครึ่งชั่วโมง เขาทำสิ่งเดิมซ้ำสามครั้งจนถึงเที่ยงคืน
เมื่อถึงเวลานี้จางอันหมินได้ทำการผ่าตัดสี่ครั้งแล้วและเขารู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย ในขณะเดียวกันโจวซินเยียน สามารถเข้าร่วมการผ่าตัดได้เพียงสองครั้งและก่อนเขาจะแอบงีบหลับไปถึงหกชั่วโมง
โจวซินเยียนไม่จำเป็นต้องรอคำสั่งจากหลิงรัน เขาเพียงล้างมือและรอให้หลิงรันดำเนินการผ่าตัดต่อในห้องผ่าตัดอื่น
และเนื่องจาก จางอันหมินไม่คุ้นเคยกับวิธีการทำสิ่งต่างๆของหลิงรัน เขาจึงเสียเวลาไปสามชั่วโมง หลังจากที่เขาทำการปิดหน้าท้องของผู้ป่วยที่อยู่ในการดูแลของเขา เขาก็รีบมุ่งหน้าไปยังห้องเรียกของโรงพยาบาลประชาชนแห่งที่สองของเมืองอู๋ซินเพื่อพักผ่อนทันที
สิ่งอำนวยความสะดวกของโรงพยาบาลประชาชนแห่งที่สองของเมืองอู๋ซินนั้นด้อยกว่าโรงพยาบาลหยุนหัวเล็กน้อย มีเตียงสองชั้นสามเตียงในแต่ละห้องที่เรียกและห้องเหล่านี้เป็นที่ที่แพทย์ทุกคนที่ทำงานในชั้นผ่าตัดพัก โดยส่วนใหญ่แล้วห้องรับสายแต่ละห้องจะมีหมอสองหรือสามคนกำลังนอนเล่นไพ่พูดคุยกันหรือดูโทรทัศน์
ต่อให้ห้องจะสภาพแย่ขนาดไหน ก็ไม่สามารถยับยั้งจางอันหมินได้ ย้อนกลับไปเมื่อเขายังเป็นแพทย์ประจำอยู่อาคารใหม่ของโรงพยาบาลหยุนหัวยังอยู่ในระหว่างการก่อสร้างและสิ่งอำนวยความสะดวกของอาคารเก่าก็ด้อยกว่าเมื่อเทียบกับโรงพยาบาลประชาชนแห่งที่สองของเมืองอู๋ซิน ตอนนี้จางอันหมินดูจะไม่ไหวแล้ว เพราะการผ่าตัด 4 ครั้งตลอดทั้งวันไ ทำให้เขาถึงขีด จำกัด แล้ว เขาหลับไปทันทีที่ล้มตัวนอนบนเตียงและเขาก็เริ่มกรนเสียงดังทันทีจนหมอที่กำลังเล่นไพ่และดูโทรทัศน์ในห้องรับสายไม่สามารถสนุกกับกิจกรรมต่างๆได้เลย
ตอนที่โจวซินเยียน ตื่นขึ้นมาตอนนั้นก็เป็นเวลาตีสี่แล้ว
จางอันหมิน เริ่มคุ้นเคยกับกิจวัตรแบบนี้ ในตอนสายเขาได้ช่วยหลิงรันในการผ่าตัดดังนั้นเขามักจะต้องตื่นตอนตีสาม หรือตีสี่คือเวลามาตรฐานที่พวกเขาเริ่มทำการผ่าตัด
จางอันหมินที่หลับไปสี่ชั่วโมงรู้สึกมีพลังมาก อย่างไรก็ตามเขารู้สึกกังวลเล็กน้อยขณะที่ถามว่าโจวซินเยียนว่า “หมอหลิง รู้สึกอย่างไรบ้าง”
“ หมอหลิง? เขาใช้ตารางการนอนหลับแบบหลายเฟสหรืออะไรก็ตามที่มีความหมายแบบเดียวกัน นั้นไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมปกติสามารถทำได้” โจวซินเยียนถึงกับส่ายหัว “ อย่างไรก็ตามความแข็งแกร่งของหมอหลิงเป็นที่รู้กันดี คุณไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับเขาเลยเชื่อผม”
“ อาจจะเพราะเขายังไม่แก่ก็ได้” จางอันหมินยิ้มและรีบเข้าไปในห้องผ่าตัด
ย้อนกลับไปตอนที่เขายังเด็กเขามักจะนอนตลอดทั้งคืนและผ่าตัดคนไข้ต่อเนื่องกันเป็นเวลาสามสิบชั่วโมงเช่นกัน แน่นอนว่าในตอนนั้นเขามีคุณสมบัติเพียงแค่ทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยคนที่สองหรือผู้ช่วยคนแรกเท่านั้น ตอนนี้…เขาก็ยังคงทำแบบเดิม
เป็นเวลาเก้าโมงเช้าเมื่อผู้ป่วยทั้งสิบคนได้รับการผ่าตัดเสร็จสิ้น
ทุกคนไม่ต้องรอคำสั่งใดๆจากหลิงหรันในการเปลี่ยนตั๋วรถไฟหัวกระสุน พวกเขามาถึงโรงพยาบาลหยุนหัวก่อนเที่ยง จากนั้น หลิงรันก็มองไปที่ตารางการผ่าตัดที่ฉาบอยู่บนผนังและเจาะผู้ป่วยสองคนตั้งแต่บ่ายสี่โมงเป็นต้นไป เขาอาจกล่าวได้ว่าเขาไม่ได้ทำให้เวลาเสียเปล่าไปเลยและทุกอย่างก็เป็นไปด้วยดี
หลิงรันบอกให้แพทย์ที่เหลือพักผ่อนก่อนเข้าห้องฉุกเฉินเพื่อความสนุกสนาน
โจวซินเยียนโบกมือและขอให้ทุกคนตามเขาเข้าไปในห้องประชุม ในขณะที่ประตูปิดเขาก็เริ่มแจกซองจดหมาย
แม้ว่าจางอันหมินจะคาดหวังสิ่งนี้แล้ว แต่เขาก็รู้สึกว่ามันเหนือจริงในขณะที่เขาถือซองจดหมายหนาที่เต็มไปด้วยเงินสด
“ เอาล่ะพวกคุณกลับไปพักผ่อนก่อนได้ ผมจะตรวจวอร์ด” เนื่องจาก โจวซินเยียนเป็นแพทย์ประจำบ้านเขาจึงต้องดูแลเตียงในโรงพยาบาลเป็นปกติอยู่แล้ว โชคดีที่การผ่าตัดที่เขาทำก่อนหน้านี้เป็นการผ่าตัดแบบอิสระเขาจึงไม่จำเป็นต้องเขียนเวชระเบียน
ห้องในบริเวณวอร์ดมักจะคึกคักไปด้วยกิจกรรม
ผู้ป่วยและเหล่าญาติจะออกมาพูดคุยกันเพื่อคลายความตึงเครียด
โจวซินเยียน ดูแลเตียงในโรงพยาบาลยี่สิบเตียงและนั่นถือเป็นจำนวนเฉลี่ยในทีมรักษาหมอหลิง
ใช้เวลาไม่นานนักในการตรวจคนไข้ในวอร์ด เขาต้องการเพียงแค่ติดตามความคืบหน้าในการฟื้นตัวของผู้ป่วยเป็นหลักและดูว่ามีการเปลี่ยนแปลงที่ไม่คาดคิดหรือไม่ นอกจากนี้เขาต้องสั่งให้ผู้ป่วยที่กำลังจะต้องผ่าตัดนั้น ต้องดอาหารและน้ำรวมทั้งอ่านขอควรระวังมาตรฐานสำหรับผู้ป่วยซ้ำอีก
ซองใส่เงินสดของ โจวซินเยียนอยู่ในกระเป๋าหน้าอกของเขาและเขาก็อารมณ์ดีเช่นกัน เขายิ้มทุกคนขณะที่ทำรอบวอร์ด แต่ก่อนที่เขาจะผ่านไปได้ครึ่งทางญาติผู้ป่วยคนหนึ่งได้หยุดเขาไว้
“ สวัสดีคุณหมอโจวซินเยียน ฉันได้ยินมาว่าคุณสามารถจัดหาศัลยแพทย์อิสระเก่งเพื่อให้มาทำการผ่าตัดให้ได้สินะครับ” ญาติของผู้ป่วยถาม โจวซินเยียนทันทีโดยที่เขาไม่ทันได้ตั้งตัว และถามด้วยน้ำเสียงที่ลุ่มลึกเอามากๆ
โจวซินเยียนเองซึ่งเพิ่งกลับมาจากการทำศัลยกรรมอิสระก็พอจะเข้าใจความหมายของญาติผู้ป่วยคนนั้น “ ใช่ผมสามารถทำได้”
“ ถ้าอย่างนั้นถ้าเราต้องการจ้างหมอจากปักกิ่งมาผ่าตัดคนไข้และคนไข้ยังสามารถอยู่ในโรงพยาบาลนี้ได้ไหม เพราะเราทำประกันสุขภาพไว้ที่นี้และสิทธิประกันสุขภาพก็ยังอยู่ใช่ไหม” เห็นได้ชัดว่าญาติของผู้ป่วยได้แอบศึกษาเรื่องนี้มาก่อนแล้ว และเขาเพียงแค่ต้องการคำยืนยันเท่านั้น
โจวซินเยียนพยักหน้าช้าๆและถามว่า“คุณเป็นญาติของผู้ป่วยคนไหน”
“ ดิงฟาง . เขาเป็นพ่อของผม เขาป่วยเป็นโรคตับและต้องผ่าตัดตับ ในฐานะลูก ๆ ของเขาพวกเราสองสามคนอยากให้หมอจากปักกิ่งมาผ่าตัดพ่อของพวกเรา ถ้าทางโรงพยาบาลอนุญาต…”
“ แสดงว่าการที่คุณมารักษาที่นี้ไม่ใช่เพราะ หมอหลิงหรอ” โจวซินเยียนรีบถามออกมาทันที
ญาติของผู้ป่วยหัวเราะคิกคักเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่ลุ่มลึกอีกครั้ง “ เกี่ยวกับเรื่องนี้…เรารู้ว่าหมอหลิงมีชื่อเสียงมากเราจึงมารับการรักษาที่นี่ อย่างไรก็ตามหมอหลิงเองก็ยังเด็กอยู่ การผ่าตัดตับเป็นการผ่าตัดใหญ่และ เราเองก็เป็นห่วงพ่อของเรามากๆ เอาความจริงเราค่อนข้างมีฐานะทางการเงินและเรายินดีที่จะจ่ายเงินเท่าใดก็ได้เพื่อแรกสุขภาพของพ่อ ดังนั้นเราจึงติดต่อศัลยแพทย์…”
โจวซินเยียนตัวแข็งทื่อเมื่อได้ยินสิ่งนี้ “ พวกคุณได้ติดต่อศัลยแพทย์แล้วหรือยัง”
“ พี่ชายคนที่สองของผมได้ติดต่อศัลยแพทย์คนนั้นไว้แล้ว เขาเป็นนักธุรกิจดังนั้นเขาจึงพอจะมีเส้นสายอยู่ แต่ผมคิดว่าจะคุยกับหมอหลิงก่อน” ญาติของผู้ป่วยพูดฟังดูมีเหตุผลมาก แต่เขาไม่ปฏิบัติตามกฎของโรงพยาบาลเลย
อย่างไรก็ตามโดยพื้นฐานแล้วไม่มีองค์กรใดที่ยึดถือกฎเกี่ยวกับการทำศัลยกรรมอิสระ
โจวซินเยียนเองก็ขมวดคิ้วและแสดงความคิดเห็นเล็กน้อย จากนั้นเขาก็เดินออกจากวอร์ดและโทรหาผู้อำนวยการฮวง ในทันที
