EP 525
By loop
ณ ห้องโถงใหญ่ของแผนกฉุกเฉินเต็มไปด้วยผู้คน
พยาบาลที่อยู่หลังโต๊ะต้อนรับกำลังรับสายโทรศัพท์และตอบคำถามไม่หยุดแม้ว่าจะมีอยู่กันถึงสามคน แต่งานในวันนี้มันยุ่งมาก
“โปรดหลีกทาง” และ “ขอโทษ” เป็นคำพูดของญาติผู้ป่วยขณะที่พวกเขาเดินอยู่กลางห้องโถงใหญ่ บางคนดูมึนงงและบางคนก็แสดงสีหน้าวิตกกังวล บางคนกำลังร้องไห้
ตอนนี้พ่อและป้าคนของ ชินเจีย นั่งอยู่บนม้านั่งนอกห้องกู้ชีพแววตาของทั้งคู่ดูว่างเปล่า
ห้องกู้ชีพเชื่อมต่อกับห้องผ่าตัดและไม่อนุญาตให้ครอบครัวของผู้ป่วยเข้าไปข้างในได้ ดังนั้นพ่อและป้าของชินเจีย จึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากนั่งข้างนอกและจ้องมองไปในอวกาศ
ด้านหลังพวกเขาสามารถมองเห็นต้นไม้ต้นใหญ่ผ่านหน้าต่างหนาจากพื้นจรดเพดาน
เป็นฤดูร้อนใบสีเขียวมรกตของต้นเป็นมันวาว กิ่งก้านของมันหนาและแข็งแรงและราวกับว่าต้นไม้ได้บริโภคอาหารเสริมสร้างใบให้แข็งแรง กิ่งก้านเหล่านั้นมีมีสีดำและแข็งมาก
พื้นโดยรอบต้นไม้ เนื่องจากคนสวนใช้เวลารดน้ำมันทั้งเช้า
ต้นไม้เล็ก ๆ ที่อยู่รอบ ๆ ต้นไม้ใหญ่ก็คอยชุ่มชื้นไปด้วย โดยรอบๆต้นไม้มีธรรมชาติที่ดูอุดมสมบูรณ์
ผู้ป่วยและสมาชิกในครอบครัวของผู้ป่วยหลายคนชอบจ้องมองต้นไม้เขียวขจีนอกหน้าต่างด้วยความงุนงง
ขณะที่บรรยากาศในศูนย์การแพทย์ฉุกเฉิน นั้นค่อนข้างน้อยทำให้ผู้ป่วยและสมาชิกในครอบครัวมองออกไปข้างนอกได้อย่างสบายใจมากขึ้น
โจวซินเยียนออกจากประตูที่มีข้อความว่า “ห้องรอเคสฉุกเฉิน” หลังจากปิดประตูเขาก็มองไปรอบ ๆ
ครอบครัวของผู้ป่วยจำนวนมากรุมล้อมเขา
“สมาชิกในครอบครัวของผู้ป่วยชินเจีย อยู่ที่นี่หรือป่าว” โจวซินเยียน ตะโกน
ไม่มีใครตอบรับ
โจวซินเยียนเองก็ไม่ได้ดูเร่งรีบเพราะเขาคุ้นเคยกับสถานการณ์แบบนี้มาก เขารอนานกว่าสิบวินาทีก่อนจะตะโกนอีกครั้ง “ครอบครัวของผู้ป่วยชินเจีย อยู่ที่นี่หรือป่าวครับ”
“เขากำลังเรียกหาเรา” หลังจากที่ป้าของชินเจีย แน่ใจว่า โจวซินเยียนเรียกหาพวกเขาเธอก็รีบลุกขึ้นยืน
พ่อของชินเจียก็เงยหน้าขึ้นด้วยความมึนงง
พ่อของเขาตกอยู่ในความงุนงงนับตั้งแต่ชินเจียได้รับบาดเจ็บและถูกส่งตัวไปที่โรงพยาบาลหยุนหัส ในรถพยาบาล จนถึงจุดที่เขาไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นได้ เขาฟื้นความรู้สึกได้เพียงบางส่วนเมื่อลูกชายของเขาถูกเข็นเข้าไปในห้องผ่าตัดขณะที่ระดับอะดรีนาลีนของเขาลดลง
คน ๆ หนึ่งอาจพูดได้ว่าเขารู้สึกสูญเสียมากยิ่งขึ้น
“ หมอ?” เขาก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าวและพูดขณะที่เขายืนอยู่ต่อหน้า โจวซินเยียน “ผมเป็นพ่อของซินเจีย แล้วตอนนี้จินเซีย … เป็นอย่างไรบ้าง?”
“เรายังไม่ได้เริ่มดำเนินการ” โจวซินเยียนมีสีหน้าจริงจังและไม่มีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาเลย
แม้ว่าเขาจะรู้ว่าเขาสามารถทำให้สมาชิกในครอบครัวของผู้ป่วยผ่อนคลายมากขึ้นด้วยการยิ้ม แต่เขาก็เชื่อว่านี่ไม่ใช่สถานการณ์ที่พวกเขาควรอยู่ในสภาพจิตใจที่ผ่อนคลาย
ทั้งพ่อของชินเจีย และป้าของชินเจียเองต่างตกใจกับคำพูดของแพทย์ประจำแผนกวัยกลางคนๆนี้
“ แต่… แต่เราจ่ายไปแล้วทำไมพวกคุณถึงไม่ทำการรักษาสักทีล่ะ?” พ่อของชินเจีย ขมวดคิ้วเล็กน้อย
แม้ว่ามันจะเป็นเพียงท่าทางเล็กน้อย แต่โจซินเยียน ก็สังเกตเห็นมัน
และในพริบตาโจวซินเยียน ก็ตัดสินใจที่จะละทิ้งบทที่เขามีอยู่ในความคิดและเข้าใกล้สถานการณ์ในลักษณะที่แตกต่างออกไป
“นิ้วชี้ของลูกชายของคุณได้รับบาดเจ็บมากจนไม่สามารถรักษาได้ด้วยการผ่าตัดเปลี่ยนนิ้วมือเว้นแต่เราจะใช้มาตรการอื่นเราก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องตัดทิ้ง” โจวซินเยียนพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม“ พวกคุณต้องตัดสินใจโดยเร็วที่สุดเพราะการผ่าตัดไม่ควรจะล่าช้าไปกว่านี้เมื่อต้องผ่าตัดเปลี่ยนนิ้วมือยิ่งคุณรอนานเท่าไหร่เวลาพักฟื้นก็จะนานขึ้นเท่านั้น อยากจะเป็น.”
“ อะไรกันวะ?” พ่อของซินเจีย ตื่นตระหนกอีกครั้ง
โจวซินเยียนถึงกับพยักหน้าและแสดงท่าทางที่นิ้วชี้ของมือซ้ายด้วยมือขวา “มันเป็นการระเบิดที่ทรงพลังจริงๆและนิ้วชี้ของชินเจีย… ในระยะสั้น ๆ นิ้วชี้บางส่วนของเขาฉีกขาดจากการระเบิดแม้ว่านิ้วที่บาดเจ็บอีกสามนิ้วสามารถต่อกลับได้โดยใช้การผ่าตัดปลูกถ่ายนิ้ว แต่นิ้วชี้นั้นมันได้รับบาดเจ็บมากเกินไป ไปแล้วถ้าเราปลูกถ่ายนิ้วชี้ของเขาไปข้างหน้าไม่เพียง แต่มันจะใช้งานไม่ได้เท่านั้น
“เราจะกลับไปหามัน” ราวกับว่าจู่ๆเขาก็พบจุดประสงค์พ่อของชินเจียก็เงยหน้าขึ้นและพูดทันที “คนพาลนั่นผมหมายถึงผมเอง ผมรู้ว่าชินเจีย เล่นประทัดที่ไหนหมอบอกผมว่าหมอต้องการอะไร ผมจะไปหามันให้เจอ”
“ชิ้นส่วนที่แตกเป็นเสี่ยง ๆ เหล่านั้นไม่เพียง แต่จะหายไปบางส่วนยังถูกลดขนาดเป็นเถ้าถ่านด้วย” น้ำเสียงของโจวซินเยียนอ่อนโยนลงและเขาอธิบายสถานการณ์ในมือและทฤษฎีเบื้องหลังการผ่าตัดเปลี่ยนนิ้วให้พ่อของชินเจีย
พ่อของชินเจีย รู้สึกไม่สบายใจอย่างมากเมื่อเขาฟังโจวซินเยียน
ป้าของชินเจีย ครุ่นคิดและถามว่า “อะไรคือมาตรการอื่นที่คุณพูดถึงตอนนี้?”
การแสดงออกของโจวซินเยียนดูลังเลมาก
“คุณหมอช่วยผมด้วยเขาเป็นลูกชายคนเดียวของผม” พ่อของชินเจีย ดึงแขนเสื้อของโจวซินเยียนเขาไม่กล้าคว้าแขนของโจวซินเยียนตรงๆ เพราะกลัวว่าจะทำให้หมอไม่พอใจเขา
โจวซินเยียนถึงกับขมวดคิ้วและสีหน้าของเขาก็ลังเลมากขึ้น
“คุณหมอช่วยเราแก้ปัญหาด้วยเรา … ถ้าหลานของฉันนิ้วชี้ขาดไป มันจะทำให้ชีวิตจของเด็กคนนี้หมดอนาคตเลย” ป้าของชินเจีย ตื่นตระหนกมากกับเรื่องนี้
“มีวิธีการผ่าตัดแบบใหม่ให้ใช้มันเป็นเทคโนโลยีใหม่เนื่องจากมันค่อนข้างซับซ้อนเรามักจะไม่กล้าผ่าตัดให้” โจวซินเยียน อธิบายการปลูกถ่ายนอกเนื้อเยื่อให้พวกเขาฟังและพูดต่อว่า “เราจะต้องผ่าตัดชินเจียสองครั้งไม่เพียง แต่มันจะมีราคาแพง แต่การดูแลมันยังยากมากในช่วงระหว่างการผ่าตัดทั้งสองครั้งพวกคุณจะมี คอยจับตาดูเขาเพื่อไม่ให้เขาสัมผัสกับส่วนที่ปลูกถ่ายนอกจากนี้คุณยังต้องดูแลสุขภาพจิตของเขาด้วย”
เมื่อพ่อและป้าของชินเจียได้ยินดังนั้นพวกเขาก็รู้สึกสับสนอย่างเห็นได้ชัด
“ให้เวลาเราคิดเรื่องนี้สักหน่อย” ป้าของชินเจีย คว้าแขนของพ่อของชินเจียทันที
“ผมจะให้เวลาพวกคุณสองสามนาทีในการคิด” โจวซินเยียนพูดต่อ “ผมจะต้องโทรหาผู้อำนวยการแผนกถ้าพวกคุณต้องการให้เราทำการปลูกถ่ายนอกมดลูกหากพวกคุณไม่ต้องการให้ทำเราจะเตรียมการตัดขา”
หลังจากที่โจวซินเยียนพูดอย่างนั้นเขาก็จ่ายเอกสารสองสามฉบับเพื่อให้พวกเขาเซ็นชื่อ
เขาไม่กังวลว่าอีกฝ่ายจะเลือกที่จะยอมให้นิ้วชี้ด้วนอย่างเด็ดขาด
การปลูกถ่ายนอกเนื้อเยื่อเป็นเพียงสิ่งที่วังไห่หยางจินตนาการเท่านั้น ในตอนท้ายครอบครัวของ ชินเจียไม่เต็มใจที่จะดำเนินการต่อไปก็ไม่มีเหตุผลที่จะบังคับให้พวกเขาทำ
ในความเห็นของโจวซินเยียนไม่เพียง แต่การปลูกถ่ายนอกเนื้อเยื่อจะมีราคาแพงเท่านั้น แต่ครอบครัวของผู้ป่วยยังต้องใช้เวลามากด้วย ไม่ใช่ทุกครอบครัวที่สามารถทำสิ่งนี้ได้
แม้ว่าหัวหน้าแพทย์วังไห่หยางกล่าวว่าสามารถส่งค่าใช้จ่ายส่วนหนึ่งได้ แต่เงินรวมทั้งหมดยังคงเป็นภาระอย่างมากสำหรับครอบครัวของเด็กที่ไม่มีประกันสุขภาพหรือผู้ที่มีประกันสุขภาพมีเบี้ยประกันต่ำ โจวซินเยียนที่เคยทำงานในโรงพยาบาลในเมืองรู้ดีว่าเงินหลายหมื่นหยวนมีความหมายต่อครอบครัวที่อาศัยอยู่ในเมืองเล็ก ๆ และชนบทเพียงใด
หากบุตรหลานของครอบครัวที่มีรายได้ต่อปีประมาณ 100,000 หยวนสูญเสียนิ้วไปจากเหตุระเบิดครอบครัวจะพยายามทุกวิถีทางเพื่อให้พวกเขาได้รับการผ่าตัดไม่ว่าจะเป็นการผ่าตัดเปลี่ยนนิ้วซึ่งมีค่าใช้จ่าย 10,000 หยวนหรือการปลูกถ่ายนอกมดลูกซึ่งมีค่าใช้จ่ายหลายหมื่นหยวน อย่างไรก็ตามจากสิ่งที่โจวซินเยียน เห็นครอบครัวของชินเจีย ก็ไม่ได้ดีเท่าไหร่
ถึงกระนั้นโจวซินเยียนก็คิดว่าทางเลือกที่ฉลาดที่สุดคือการเข้าใจโอกาสที่จะได้รับการปลูกถ่ายนอกมดลูก
มันง่ายมากที่จะยอมแพ้ในตอนนี้ อย่างไรก็ตามยี่สิบสี่ชั่วโมงต่อมาพวกเขาจะไม่มีทางเลือกในการรักษานิ้วของชินเจีย อีกต่อไปเพื่อที่เขาจะได้ไม่พิการ
“เราจะไปปลูกถ่ายนอกเนื้อเยื่อ” ชายคนนั้นไม่กล้าที่จะใช้เวลานานเกินไปในการพูดถึงเรื่องนี้ หลังจากถามไปสองสามครั้งเขาก็ตัดสินใจ
“เนื่องจากพวกคุณยินดีที่จะดำเนินการต่อไปตรงไปที่เคาน์เตอร์และจ่ายค่าผ่าตัดเพิ่มเติม” โจวซินเยียนกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม เขาพูดต่อ “คุณมีปัญหาเรื่องเงินอยู่ไม่ใช่หรือยังไง?“
“ เราสมารถจ่ายได้จริงๆ…” ชายคนนั้นพูดด้วยความไม่มั่นใจเล็กน้อย
“มีนโยบายในโรงพยาบาลของเราที่ให้ส่วนลดแก่ผู้ป่วยบางรายผมไม่แน่ใจว่าชินเจียจะ มีสิทธิ์ได้ทำการผ่าตัดหรือไม่ เราจะลอดูก่อน” โจวซินเยียนพูดอย่างไม่เว้นช่องว่างก่อนที่จะกลับไปที่ห้องผ่าตัด หลังครอบครัวของชินเจียตอบรับการผ่าตัดจนเสร็จแล้ว
ในขณะนี้หลิงรันและหัวหน้าแพทย์วังไห่หยางกำลังผ่าตัดนิ้วอื่น ๆ ของชินเจีย
แพทย์ฝึกหัดทั้งสามคนยังให้ความสำคัญกับการผ่าตัดอย่างเต็มที่เนื่องจากโอกาสนี้หาได้ยาก พวกเขาเองกำลังจะจบการศึกษาอีกในไม่ช้าและประสบการณ์ดังกล่าวจะเป็นประโยชน์มากเมื่อต้องจ้างโรงพยาบาลและแผนกที่ต้องการ
บอกความจริงแพทย์ฝึกหัดทั่วไปส่วนใหญ่จะไม่มีโอกาสแม้แต่จะเจาะเลือดในการผ่าตัดใด ๆ ตลอดระยะเวลาของการฝึกงานของพวกเขา.
แพทย์ฝึกหัดที่มีโอกาสได้รับการผ่าตัดเปลูกถ่ายนิ้วมือ ถือเป็นโชคดีอย่างยิ่งจริงๆจะมีสักกี่คนที่มีโอกาสมีส่วนร่วมในการปลูกถ่ายนอกเนื้อเยื้อเช่นนี้
