EP 538
By loop
สาขาโรงพยาบาลในบาไห่เซียของเขตคลาบิน เป็นสถานที่ที่ได้รับความนิยมน้อยที่สุดในบรรดาสาขาของโรงพยาบาลทั้งหมดจากโรงพยาบาลคลาบิน
สาขาโรงพยาบาลที่มีแพทย์ห้าคนและพยาบาลเก้าคนไม่เคยมีพนักงานอย่างเต็มที่ แพทย์และพยาบาลที่ถูกส่งตัวไปดูราวกับว่าพวกเขาถูกเนรเทศ พวกเขาจะต้องคิดหาวิธีที่จะย้ายกลับไปที่เมืองหรืออาศัยอยู่ในสภาพเสื่อมโทรมในขณะที่พวกเขารอที่จะถูกไล่ออก
ความจริงพวกเขาถูกเนรเทศอย่างแน่นอน
บ่าไห่เซียนไม่เพียง แต่เป็นเมืองที่ห่างไกลที่สุดในเขตคลาบิน แต่ยังเป็นเมืองที่ห่างไกลที่สุดของเมืองหยุนหัวอีกด้วย
เป็นเรื่องง่ายที่จะจินตนาการถึงสถานการณ์ในบาไห่เซียน เมื่อประเทศตกอยู่ภายใต้กระแสการรวมหมู่บ้านเป็นเมือง แต่บ่าไห่เซียน ยังคงถูกมองว่าเป็นหมู่บ้านแม้ว่าจะเป็นที่รู้จักกันในชื่อเมืองก็ตาม
ในการเปรียบเทียบเขตคลาบินยังถือว่าเป็นพื้นที่ที่ค่อนข้างดีในหยุนหัว
การพัฒนาอุตสาหกรรมในท้องถิ่นเป็นไปด้วยดี แต่ก็มีรัฐวิสาหกิจเก่า ๆ หลายแห่งเช่นกัน โรงพยาบาลอำเภอได้ทำการตรวจร่างกายทุกหน่วยทุกปีซึ่งเพียงพอสำหรับค่าใช้จ่ายประจำวันของโรงพยาบาล พวกเขามักจะรับผู้ป่วยที่มีอาการเจ็บป่วยเล็กน้อยทำการฉีดยาหรือให้การรักษาแบบประคับประคองสำหรับผู้ป่วยก่อนที่เขาจะเสียชีวิต เจ้าหน้าที่โรงพยาบาลก็ใช้ชีวิตอย่างมีสุขภาพดี
รายได้ของแพทย์ไม่สูงนัก แต่ทุกคนสามารถตอบสนองความต้องการของตนเองได้ นอกจากนี้พวกเขายังมีเวลาว่างในมือมากและถือได้ว่ากำลังทำงานที่สามารถตอบสนองความคาดหวังของครอบครัวและจัดหาขนมปังให้กับครอบครัวได้อย่างต่อเนื่อง
อย่างไรก็ตามมันเป็นสถานการณ์ที่แตกต่างออกไปหลังจากไปที่ไบ่ไห่เซียน
หากเปรียบเทียบเขตคลาบินกับลูกอ๊อดบนแผนที่ไบ่ไห่เซียนเป็นหางของลูกอ๊อด
ถ้าหยุนหัวเป็นลูกอ๊อดตัวใหญ่บาไห่เซียนยังคงเป็นหาง
สาขานี้ตั้งอยู่ไม่ไกลมาก ไม่เพียง แต่จะไม่สะดวกในแง่ของการขนส่ง แต่ปริมาณงานก็ยังน้อยมาก
เมื่อชาวบ้านได้รับความทุกข์ทรมานจากอาการเจ็บป่วยเล็กน้อยตราบใดที่พวกเขาดูเหมือนจะไม่ถึงแก่ชีวิตพวกเขาก็จะไปที่โรงพยาบาล ไบ่ไห่เซียนในเขตคลาบินเพื่อตรวจสุขภาพ ในความเห็นของพวกเขาเนื่องจากเป็นสาขาของโรงพยาบาลอำเภอจึงไม่แตกต่างจากโรงพยาบาลในเมืองใหญ่มากนัก
แน่นอนว่าผลการดำเนินงานของโรงพยาบาลไบ่ไห่เซียน นั้นดีกว่าโรงพยาบาลในเมืองจากมณฑลใกล้เคียง
แม้ว่าแพทย์จะถูกส่งตัวไปที่สาขาโรงพยาบาลไบ่ไห่เซียนในขณะที่พวกเขาอาจไม่เต็มใจที่จะทำงานที่นั่น แต่พวกเขาก็ยังถูกส่งไปยังสถานที่โดยเมืองหยุนหัวซิตตี้ เมื่อพวกเขาจำเป็นต้องรักษาผู้ป่วยพวกเขายังสามารถทำสิ่งที่จำเป็นต้องทำ
ยิ่งไปกว่านั้นสิ่งอำนวยความสะดวกของสาขาก็ค่อนข้างดี
ในทำนองเดียวกันแพทย์อาจได้รับเงินเล็กน้อยจากค่ายาและเครื่องอุปโภคบริโภคแม้ว่าจำนวนนั้นจะน้อยมาก แต่ก็น่าสงสาร
“ ขณะนี้เรามีแพทย์ในสาขาโรงพยาบาลเพียงสามคนเท่านั้นภรรยาของพี่วัง ต้องการหย่าร้างเขาจึงกลับไปที่โรงพยาบาลเมืองเพื่อจัดการกับเรื่องนี้สำหรับตอนนี้เรามีหมอสองคนไม่ว่าใครจะใช้ยาและวัสดุสิ้นเปลืองอะไรเราก็จะ ยังแบ่งเป็น 50/50 จะเป็นไรมั้ยถ้าคำนวณดูแล้วค่ายาจะดีกว่าเมื่อเทียบกับโรงพยาบาลประจำอำเภอ “เซนซินเพงแพทย์ประจำสาขาคนเดียวกล่าว เมื่อเขาเห็นเซียงซูหมิง เขาเปิดเผยแหล่งรายได้ที่ใหญ่ที่สุดในโรงพยาบาล เขาไม่ได้มีเจตนาซ่อนมัน แต่อย่างใด
สถานที่แห่งนี้มีเพียงแผนกเดียวและแผนกนี้ยังแยกออกเป็นแผนกต่างๆภายในอาคารสามชั้นขนาดเล็กแห่งนี้ มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะซ่อนมันไว้
เซนซินเพง กลัวจริงๆว่าเซียนซูหมิน จะหันกลับมาและจากไป
มันไม่เหมือนกับว่าสิ่งนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
ท้ายที่สุดแล้วแพทย์ไม่สามารถพิจารณาได้ว่าจะกระจายไปยังโรงพยาบาลอื่นหากพวกเขาถูกส่งไปยังสาขาของโรงพยาบาล แพทย์ที่มีวิธีการบางอย่างจะคิดหาวิธีทั้งหมดที่จะไม่ทำงานในสาขาของโรงพยาบาลแม้ว่าจะไม่สามารถย้ายกลับได้ในขณะนี้ก็ตาม
สำหรับแพทย์หลายคนตราบใดที่พวกเขาไม่ได้ไปทำงานที่สาขาโรงพยาบาลไบไห่เซียน พวกเขาก็ไม่คิดว่ารายได้จะน้อยลงหรือไม่
ครั้งหนึ่งเซงซิงหมิงกลับไปที่หยุนหัวด้วยตัวเองอย่างเงียบ ๆ เขาไปโรงพยาบาลเอกชนเพื่อเขาไปทำงานและพยายามอย่างเต็มที่ที่จะไม่ไปทำงาน เขาไม่มีภูมิหลังใด ๆ และในที่สุดเขาก็ถูกขับกลับไปที่ไบ่ไห่เซียน
ในช่วงสองสามเดือนที่ผ่านมาพี่วังซึ่งอยู่ในสถานการณ์เดียวกับเขาตัดสินใจปล่อยให้สิ่งต่างๆเลวร้ายลงเมื่อสิ่งต่างๆเลวร้ายลงสำหรับเขา เขาเลือกที่จะไม่ทำงานและกลับไปที่หยุนหัวเพื่อช่วยชีวิตแต่งงานของเขา ถ้าเซงซินหมิงต้องทำงานคนเดียวแทนสามคนเขาก็อยากตาย
ท้ายที่สุดแล้วสาขาโรงพยาบาลไบ่ไห่เซียน ของโรงพยาบาลคลาบินยังคงเป็นโรงพยาบาลไม่ใช่คลินิกในเมืองเล็ก ๆ เซงซินหมิง ต้องทำการผ่าตัดฉุกเฉินเป็นครั้งคราวและเขาไม่สามารถขี้เกียจได้แม้ว่าเขาจะต้องการก็ตาม
เซียงซูหมิงมองลงไปที่รองเท้าของเขาซึ่งปกคลุมไปด้วยฝุ่นและเขาก็ยิ้มอย่างดูถูก เขาไม่ได้มีพลังงานที่จะพูดคุย
เขาใช้เวลามากกว่าหนึ่งปีที่โรงพยาบาลหยุนหัวและเขารู้ว่าค่ารักษาพยาบาลของโรงพยาบาลนั้นไม่มากนักเมื่อแบ่งและมีวัสดุสิ้นเปลืองที่ใช้น้อยลงเมื่อแพทย์ทำการผ่าตัดเล็กน้อย แม้แต่ที่โรงพยาบาลหยุนหัวค่าคอมมิชชั่นที่แพทย์ทั่วไปสามารถได้รับจากยาและวัสดุสิ้นเปลืองก็อยู่ที่ระดับกลางเท่านั้นซึ่งอยู่ระหว่าง 3,000 ถึง 5,000 หยวน โรงพยาบาลอำเภอจะมีรายได้น้อยกว่านั้นตามธรรมชาติ
ดังนั้นเมื่อเซงซินหมิงบอกว่าพวกเขาจะได้รับค่ายาเพิ่มขึ้นเมื่อเทียบกับโรงพยาบาลในเขตจึงไม่มีอะไรน่าสนใจเลย
นอกจากนี้โรงพยาบาลประจำเขตจะออกค่าใช้จ่ายบางส่วนจากการตรวจร่างกายและแหล่งรายได้อื่น ๆ เพื่อเป็นโบนัสสำหรับแพทย์
สาขาโรงพยาบาลไบ่ไห่หมิง ของคลาบินมีอะไรบ้าง?
สิ่งที่พวกเขามีคือโคลน
“ อย่าเพิ่งรีบเป็นโรคซึมเศร้า” เซงซินหมิงให้กำลังใจเพียงบางส่วน “ให้ฉันบอกคุณว่าชนบทมีข้อดีอย่างแรกเราต้องกินเพื่อสุขภาพใช่ไหมไข่ในตลาดสดนั้นมาจากเกษตรกรในท้องถิ่นไข่นั้นมีราคา 1 หยวนและ 50 หยวนสำหรับไก่พวกเขามีรสชาติมาก ดีกว่าเนื้อและไข่ในเมืองเมื่อถึงเวลาออกร้านก็มีชาวบ้านมาขายไก่ฟ้าและหมูป่าด้วยถ้าคุณไปที่นั่นด้วยเงิน 300 หยวนคุณสามารถซื้อของที่มีมูลค่าสามล้อได้ “
หลังจากที่เซงซินหมิง ซึ่งอายุมากกว่าเซียงซูหมิง เกือบสิบปีเห็นว่าเซียงซูหมิง ยังคงดูเฉยเมยเขาก็ยังคงยิ้มต่อไป “นอกจากนี้ยังมีความบันเทิงอย่างดี อินเทอร์เน็ตบรอดแบนด์ที่เร็วที่สุดในชนบทนี้คือ 10 เม็ก มันจะมีประโยชน์มากถ้าคุณเล่นเกมหรือดูหนังอย่างไรก็ตามคุณไม่ได้นำคอมพิวเตอร์มาด้วยใช่ไหมไม่เป็นไรมีคอมพิวเตอร์ ในสำนักงานคุณสามารถนำกลับบ้านได้เพียงหลังเดียวถ้าต้องการเพียงลงชื่อในจดหมายในแผนกการจัดการอุปกรณ์เมื่อดำเนินการเสร็จแล้วเพียงตรวจสอบให้แน่ใจว่าทุกอย่างยังคงสมบูรณ์และใช้งานได้ก็จะเพียงพอ ”
“ พื้นที่ที่อยู่อาศัยในชนบทนี้ก็ใหญ่เช่นกันหอพักของคุณหมอเป็นสนามหญ้าขนาดใหญ่และทุกคนมีห้องเดียวสำหรับตัวเองมีที่ดินถึงครึ่งเอเคอร์เมื่อเราออกมาจากสนามถ้าเราอยู่ในเมืองหยุนหัว คุณสามารถฝันที่จะได้รับหนึ่งชิ้นเว้นแต่คุณจะจ่ายสิบถึงยี่สิบล้านสำหรับมัน
“ มันก็ดีเหมือนกันถ้าคุณออกไปปิกนิกไป่ไห่เซียง เชื่อมต่อกับเขาแปดริ้ว ผู้คนจากหยุนหัว ต้องขับรถข้ามไปเมื่อพวกเขาอยู่ในช่วงวันหยุดเพื่อมาถึงที่นี่…”
“หมอเจิ้ง” เซียงซู่หมิงไม่สามารถช่วยอะไรได้นอกจากขัดจังหวะเซิงซิงหมิง และพูดว่า “ฉันเติบโตมาในหมู่บ้านเล็ก ๆ บนภูเขา”
“ โอ้…เดี๋ยวก่อนดีกว่าคุณจะคุ้นเคยกับมันมากกว่านี้” เซิงซิงเหมิงหัวเราะสองสามครั้งและไม่รู้จะพูดอะไรอีก
ทุกคนถูกส่งมาที่นี่และเป็นไปไม่ได้ที่จะพูดว่าพวกเขาเต็มใจที่จะอยู่ที่นี่
“ฉันจะพาคุณไปเดินดูรอบ ๆ เพื่อให้คุณคุ้นเคยกับสถานที่นี้” เซิงซูหมิงตัดสินใจที่จะไม่สิ้นเปลืองลมหายใจอีกต่อไป
แพทย์ที่มาที่ไปไห่เซียน ควรมีความคิดในใจไม่มากก็น้อย
เซียงซูหมิง ฝืนยิ้ม เขายักไหล่และลดศีรษะลงขณะที่เขาเดินตามเซิงซิงเพง
สาขาโรงพยาบาลไป่ไห่เซียนถูกสร้างขึ้นตามมาตรฐานของโรงพยาบาลแห่งแรก มีเตียงในโรงพยาบาลยี่สิบเตียง พวกเขามีแพทย์ห้าคนรวมถึงนักรังสีวิทยาที่รู้วิธีการใช้งานเครื่องและพยาบาลที่ได้รับการฝึกอบรมจากโรงพยาบาลในเขต พวกเขาไม่เพียง แต่รู้วิธีการฉีดยาและพันแผล แต่พวกเขายังสามารถช่วยเหลือได้ในระหว่างการปรึกษาหารือและการผ่าตัดฉุกเฉิน พวกเขายังติดตั้งสิ่งอำนวยความสะดวกและอุปกรณ์ที่เกี่ยวข้อง
แต่พวกเขาไม่สามารถหยุดตัวเองจากการสูญเสียแพทย์และพยาบาลได้ซึ่งทำให้ไม่สามารถสร้างสาขาโรงพยาบาลที่ดีได้
นี่เป็นเหมือนออสเตรเลียเมื่อยังตกเป็นอาณานิคมของอังกฤษ
“ หมอเซียงนี่จะเป็นห้องทำงานของคุณ…” เซิงซิงเพงปรับอารมณ์ของเขาอย่างรวดเร็วและเริ่มจัดการกับเซียงซู่หมิง เขาเอาใจใส่ราวกับพี่ใหญ่
เซียงซูหมิงไม่รู้ว่าจะปฏิเสธเขาอย่างไรแม้ว่าเขาจะต้องการก็ตาม เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหยิบกะละมังแล้วเริ่มเช็ดโต๊ะและเก้าอี้ …
“ ฉันจะรอคุณถึงพันปี…” [1]
โทรศัพท์ของเซียงซูหมิง ดังขึ้น
เซงซิงเพงตอบและฮัมเพลงสองสามครั้งก่อนที่เขาจะวางสาย
“ หมอเซียงมีเหตุฉุกเฉิน” สีหน้าของเซงซินเพงกับมาจริงจังทันที เขาหยิบเสื้อคลุมสีขาวออกมาจากตู้สำหรับเซียงซู่หมิงและถามว่า “มีเคสแขนหักและผู้ป่วยกำลังถูกส่งมาจากภูเขาคุณเรียนการรักษาฉุกเฉินแล้วหรือยัง?”
“ ฉันได้เรียนรู้แล้วและฉันรู้วิธีจัดการกับแขนที่หัก” เซียงซู่หมิงมีความกระตือรือร้นอย่างรวดเร็ว
เขามักจะกลายเป็นหมอลู่และผู้ช่วยคนอื่น ๆ ในขณะที่เขาอยู่ในทีมแพทย์หมอลหิงในโรงพยาบาลหยุนหัวส่วนใหญ่เขาเป็นแพทย์ประจำ
นอกจากนี้ยังมีการอาการบาดเจ็บโดยเป็นอาการแขนหักแยกเป็นหมวดหมู่ต่างๆ เซียงซูหมิง ทำแบบง่ายๆหลายครั้ง
เขาเองก็ไม่ได้รักษากระดูกหักบ่อยนักและทักษะของเขาถือว่าอยู่ในระดับปานกลาง ส่วนใหญ่เขาจะรักษาได้ดีขึ้นภายใต้การดูแลของแพทย์หลักเท่านั้นหากเขาต้องอยู่ที่โรงพยาบาลหยุนหัว ในสถานที่ต่างๆเช่น ไบ่ไห่เซียนแทนที่จะส่งผู้ป่วยไปที่โรงพยาบาลหยุนหัว การรักษาในท้องถิ่นจะดีกว่า
ไฟในใจของเซียงซู่หมิงนั้นเริ่มรุกโฉนใบหน้าของเขากลายเป็นสีแดง
ผ่านไปสองชั่วโมง…
“พวกเขายังไม่มาที่นี่?” เซียงซูหมิง เล่นโดยใช้ถุงมือยางและเป่ามันราวกับว่ามันเป็นบอลลูน
“พวกเขาเกือบจะอยู่ที่นี่แล้วมอเตอร์ไซค์ต้องผ่านการกระแทกหลายครั้งเมื่อลงเนินคนไข้ต้องเจ็บปวดอย่างมาก” เซงซินเพง ยื่นบุหรี่ให้ เซียนซูหมิง “ แค่ทำด้วยความมั่นใจฉันจะสนับสนุนเอง”
หลังจากนั้นอีกครึ่งชั่วโมงเซียงซูหมิง ก็พบผู้ป่วยในที่สุด
“มันคือเกิดการหักที่ข้อมือ” เซียนซูหมิงทำการตรวจสอบไม่นาน และสรุปได้ว่าผู้ป่วยข้อมือหักจริงๆ เขาสบายใจและพูดว่า “อย่างงั้นงานนี้ฉันทำได้”
“ แล้วจะทำไม” เซงซินเพง ยังต้องการเห็นทักษะของเซียงซูหมิง
การหักของข้อมือเป็นประเภทของการแตกหักที่พบบ่อยที่สุดและยังเป็นเคสที่โรงพยาบาลสาขาประสบปัญหาเป็นจำนวนมาก แม้ว่าเซียนซู่หมิงอาจจะรักษาอาการนี้ได้ แต่ยังดีที่มีเซงซินเพงที่ช่วยในการรักษานี้ได้
เซียนซูหมิง พยักหน้าอย่างแรง
ในวันถัดไป.
“ แล้วคุณรักษาไส้ติ่งอักเสบได้ไหม ถึงเวลาที่ต้องทำได้แล้ว”
“คุณสามารถรักษาข้อมือที่หักได้หรือไม่เปล่า ถึงเวลาที่ต้องทำได้แล้ว”
“ คุณเคยรักษาลูกอัณฑะมาก่อนหรือเปล่าเอาล่ะมาทำด้วยกันเถอะเราไม่มีเวลาไปโรงพยาบาลอยู่ดีพูดได้ว่านักศึกษาที่จบจากมหาวิทยาลัยหยุนหัวสมัยนี้เก่งขนาดนี้เลยเหรอ?”
เซงซินเผงทำงานกับเซียนซูหมิงมาเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์แล้ว ยิ่งได้ร่วมงานกับเขาเขาก็ยิ่งประหลาดใจ
ใบหน้าของเซียงซูหมิงเต็มไปด้วยความคิดถึง “ มีใครบางคนที่น่าทึ่งจริงๆจากมหาวิทยาลัยหยุนหัว แต่น่าเสียดายที่ฉันไม่ใช่คนนั้น…”
