EP 551
By loop
ที่ภาควิชาตับทางเดินปัสสาวะและการผ่าตัดตับอ่อนคือเกาเหม่ยตัวแทนขายยา เขานำส้มหนึ่งถุงมาที่โรงพยาบาล เขาเรียกพยาบาลก่อนที่จะวางส้มสองลูกลงบนโต๊ะของทุกคน จากนั้นก็มองหาพยาบาลสาวที่คุยง่ายที่สุดแล้วถามว่า “คุณเห็นผู้อำนวยการแผนกเหรอวันนี้อารมณ์เป็นอย่างไรบ้าง”
“เกาเหม่ยในที่สุดคุณก็ตัดสินใจมาที่แผนกของเรา?” พยาบาลชราที่อยู่ด้านหลังค่อนข้างน่ารังเกียจกับคำพูดของเธอ เธอไม่มีความสุขเมื่อเห็นส้มลูกเล็ก ๆ
เกาเหมิงหันกลับมาทันทีและขอขมา“ พี่สาวเป็นความผิดของฉันทั้งหมดสัปดาห์นี้ฉันไม่ค่อยตื่นเพราะเมาเกือบทุกวันไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากมา แต่เป็นเพราะฉันทำไม่ได้ ทำมัน.”
“ฉันรู้ว่าผู้นำส่วนใหญ่ยินดีต้อนรับคุณนะ”
“พี่สาว ฉันจะให้คุณเก็บบัญชีสำหรับเว็บไซต์สตรีมภาพยนตร์ในวันพรุ่งนี้คุณสามารถดูละครเกาหลีของคุณได้โปรดหยุดเยาะเย้ยฉันเสียที”
“นั่นเป็นข้อตกลงของเรา” หญิงวัยกลางคนให้บัญชีของเว็บไซต์สตรีมมิ่งวิดีโอซึ่งมีมูลค่าประมาณ 10 หยวน หรือ 20 หยวน เพียงไม่กี่คำ เธอรู้สึกสบายใจและเธอก็ไม่โอ่อ่าเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป
เกาเหม่ยเขาเองก็หัวเราะเบา ๆ เพราะของขวัญที่ตัวแทนขายยานำมาให้ก็ถือได้ว่าเป็นส่วนหนึ่งของผลงานของแพทย์เช่นกัน ดังนั้นสิ่งที่พวกตัวแทนขายยาควรทำคือการนำของขวัญมาให้ผู้อำนวยการแผนกให้มากกว่านี้ ตัวแทนขายยาเองจะต้องทุ่มเทให้มากกว่านี้ที่จะนำของขวัญให้กับเหล่าผู้อำนวยการแผนก ร่วมไปถึงพวกเขาจะต้องเตรียมของขวัญให้กับนางพยาบาลด้วย
เรื่องนี้ไม่ต้องพูดถึงกับเหล่านางพยาบาลอาวุโสเลย พวกเธอนั้นค่อนข้างมีอิทธิพลสำหรับเหล่าตัวแทนขายยา ซึ่งแตกต่างจากเหล่านางพยาบาลสาวที่ยังดูไร้เดียงสากับเรื่องเหล่านี้ เมื่อเกาเหม่ยคุยกับพยาบาลอาวุโสสร็จ นางพยาบาลสาวก็พูดจากกับเขายด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างสุภาพ “ ผู้อำนวยการแผนกเขานั่งอยู่ในห้องทำงานตลอดบ่ายและยังไม่ได้ออกไปไหนเลย”
ร่างกายที่อ่อนแอของเกาเหม่ยสั่นไหว “นี่หมายความว่าเขาอาจจะอารมณ์ดีหรืออาจจะไม่?“
“ ฉันเองก็ไม่รู้และก็คงไม่สามารถบอกเรื่องนี้ได้?” พยาบาลสาวเองก็ให้ข้อมูลเท่าทีเธอรู้เท่านั้น
เกาเหม่ยเองเริ่มหัวเราะและพูดว่า “ข้อมูลไม่สำคัญเท่ากับนางพยาบาลสาวสวยหรอกครับ”
“หึ” พยาบาลสาวที่คุ้นชินกับคำพูดหวานๆเช่นนี้ เธอเองสามารถเลือกได้ว่าเธอจะสนใจคำพูดที่เต็มไปด้วยผลประโยชน์เหล่านี้ไหม
ส่วนใหญ่เป็นเพราะตัวแทนขายยาเป็นพวกที่ไม่ค่อยจริงใจเท่าไรและวันดีคืนดีเหล่าแพทย์ที่มีสายสัมพันธ์กับเหล่าตัวแทนขายยาเกิดอารมณ์เสียขึ้นมา พวกนางพยาบาลเองก็จะยืนดูด้วยจิตใจที่แจ่มใส และทำหน้าที่เป็นผู้สังเกตการณ์สำหรับการกรณีที่แพทย์กำลังโวยวายใส่ตัวแทนขายยาขณะที่พวกเขาอารมณ์เสีย
เช่นเดียวกันเกาเหม่ยก็รู้กฏเรื่องนี้ดี
เนื่องจากเกาเหม่ยยืนอยู่ที่สถานีพยาบาลเขาจึงไม่สามารถพูดคุยกับพยาบาลมากไปกว่านี้ได้แล้ว เขายิ้มและโอบแขนรอบ ๆ หน้าท้องที่เจ็บเล็กน้อยก่อนที่เขาจะ เดินไปที่ห้องทำงานของแพทย์เหมือนกับพวกสุนัขที่ซื้อสัตย์ต่อเจ้านาย
*ก๊อกก๊อก.*
เกาเหม่ยเคาะประตู
หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีเกาเหม่ยก็เคาะประตูอีกครั้ง * เคาะเคาะเคาะ *
“เข้ามา” เหอหยวนเจิ้งตอบรับอย่างรวดเร็วในครั้งนี้
“ผู้อำนวยการแผนกเขาผมเองเกาเหม่ยผมมาเยี่ยมคุณ” เกาเหม่ยเองเขาก็ดูไม่สบายใจเท่าไรเมื่อเขาไปในห้องของผู้อำนวยการแผนก
เกาเหม่ยเขาไม่ค่อยคุ้นเคยกับแผนกการผ่าตัดตับและตับอ่อนส่วนใหญ่เป็นเพราะเขาไปหลายแผนกและแผนกศัลยกรรมตับและตับอ่อนเป็นเพียงแผนกเล็ก ๆ สำหรับเขา
อย่างไรก็ตามแผนกเล็ก ๆ ยังคงเป็นแผนกหนึ่ง การใช้ยามาตรฐานไม่ได้ลดลง แต่อย่างใด ในความประทับใจของเกาเหม่ยเหอหยวนเจิ้งเป็นแพทย์วัยกลางคนที่ค่อนข้างเงียบขรึม เนื่องจากเหอหยวนเจิ้ง เขาเองก็ยังเด็กเขาจึงพูดด้วยทักษะของเขา เขาไม่ได้โดดเด่นมากนักเมื่อเทียบกับผู้อำนวยการแผนกอาวุโสคนอื่น ๆ ดังนั้นเกาเหม่ยจึงไม่รู้สึกประทับใจมากนักเกี่ยวกับการพบบกันระหว่างเขากับเหอหยวนเจิ้งในงานของเขา
อย่างไรก็ตามเขารู้สึกประทับใจกับสภาพการดื่มของเหอนหยวนเจิ้ง ตอนนี้ถ้าพวกเขาอยู่บนโต๊ะไวน์เกาเหม่ยต้องใช้เวลาเพียงสามวินาทีในการตัดสินว่าผู้อำนวยการคงนี้เมาจริงหรือเพียงแกล้งทำเป็นเมาเมาบางส่วนหรือเมาเล็กน้อย
เหอหยวนเจิ้งเงยหน้าขึ้นและพูดว่า “ยัยเกามีอะไรที่คุณต้องการไหม”
“มันจะปีใหม่เร็ว ๆ นี้ไม่ใช่เหรอฉันมาดูว่าคุณต้องการอะไรจากนั้นฉันจะเตรียมของขวัญให้คุณได้มันเป็นแค่ของขวัญชิ้นเล็ก ๆ ฉันหวังว่าคุณจะไม่รังเกียจ เกาเหมิงมองไปที่ซองจดหมายเล็ก ๆ ก่อนแล้วเขาก็เห็นว่าการแสดงออกของเหอหยวนเจิ้งไม่เย็นชาเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป
“พวกคุณใจดีจัง” เหอหยวนเจิ้งค่อยๆเปิดลิ้นชักของเขาและใช้มือกวาดซองจดหมายเข้าไป เขาเงยหน้าขึ้นและขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว จากนั้นเขาก็พูดว่า “น้องเกา คุณรู้จักผู้อำนวยการแผนกฮวง ด้วยใช่มั้ย?”
“ผู้อำนวยการแผนกฮว จากศูนย์การแพทย์ฉุกเฉิน?” เกาแหม่ยถามและพยายามเดาในใจเขา
ความสัมพันธ์ระหว่างผู้อำนวยการแผนกมีความซับซ้อนเเป็นพิเศษ คนที่ไม่เกี่ยวข้องเช่นตัวแทนขายยาจึงไม่กล้าเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องความสัมพันธ์นี้
เหอหยวงเจิ้งเริ่มฮัมเพลง
“ฉันพบผู้อำนวยการแผนกฮวงค่อนข้างบ่อยเช่นกัน” เกาเหม่ยเริ่มยิ้ม
“แล้วหลิงรันล่ะเคยเห็นเขามาก่อนไหม”
เกาแหม่ยถึงกับตกตะลึงก่อนที่เขาจะส่ายหัวและพูดว่า “ผมเคยเห็นเขามาก่อน แต่เราไม่เคยมีโอกาสได้พูดคุยกันเลย”
“แล้วแผนกศัลยกรรมทางเดินอาหารล่ะ”
“เราไม่ค่อยได้ติดต่อกันเท่าไหร่”
“โอ้ … ” เหอหยวนเจิ้งพูดพร้อมกับดึงและพูดว่า “หลิงรันทำการผ่าตัดตับฉุกเฉินที่แผนกศัลยกรรมทางเดินอาหารวันนี้คุณรู้หรือไม่?”
“ผ่าตัดตับแบบฉุกเฉินที่แผนกศัลยกรรมทางเดินอาหารก็ถือเป็นเรื่องใหม่ฉันคิดว่ามันก็คงเป็นเรื่องของเด็กอมมือที่พยายามทำตัวเป็นผู้เชียวชาญ” เกาเหม่ยหัวเราะ
“คุณคิดว่ามันเป็นเรื่องตลก?” เหอหยวนเจิ้งเองดูไม่มีความสุข
“ไม่ไม่ … ” เกาแหม่ยพูดทันที ” คือว่า ตัวผมเองรู้สึกว่า หมอหลิงที่คุณพูดถึงเขาคงจะไม่ได้เป็นแพทย์ที่โดดเด่นอะไรขนาดนั้น”
เหอหยวนเจิ้งลุกขึ้นยืน “ ความรู้สึก?”
“ผมเห็นครอบครัวของผู้ป่วยหลายคน มากกว่า แต่พวกเขาไม่ได้อยู่ในแผนกนี้” เกาเหม่ยถึงกับเงียบไปพักหนึ่งแล้วพูดว่า “โรงพยาบาลของเรามีแฟนคลับที่กำลังไล่ตามหลิงรันอยู่คุณน่าจะรู้เรื่องนี้ใช่ไหม”
“อะไร?” เหอหยวนเจิ้งมองไปที่เกาเหม่ยราวกับว่าเขาเป็นคนโง่
เกาเหม่ยไอและพูดว่า “เหมือนกับแฟน ๆ ของคนดัง”
เหอหยวนเจิ้งเริ่มตระหนักได้อย่างรวดเร็ว “หลิงรันหล่อกว่าดาราคนไหน”
ทันใดนั้นเหอหยวนเจิ้งไม่ต้องการคุยกับเกาเมิ่งอีกต่อไป เขาเปิดประตูและพูดว่า “ไปดูกันเถอะ”
เกาเหม่ยเดินออกจากประตูอย่างเชื่อฟังและเดินตามเหอหยวนเจิ้งไปอย่างใกล้ชิด
หลิงรันทำการตรวจร่างกายสำหรับผู้ป่วยที่จะเข้ารับการผ่าตัดในภายหลังในพื้นที่วอร์ด
แม้ว่าพวกเขาทั้งหมดจะได้รับการผ่าตัดถุงน้ำดี แต่ผู้ป่วยที่แตกต่างกันจะมีสภาพที่แตกต่างกันและความแตกต่างในร่างกายของพวกเขาก็มากเช่นกัน
หากหลิงรันมีการผ่าตัดถุงน้ำดีในระดับปรมาจารย์หรือแม้แต่การผ่าตัดถุงน้ำดีในระดับผู้เชี่ยวชาญเขาก็ไม่จำเป็นต้องใช้เวลาและความพยายามในการตรวจร่างกายเพิ่มเติม ในเวลานั้นเขาจะมีความคิดเกี่ยวกับสภาวะที่แตกต่างกันของถุงน้ำดีของผู้ป่วย
อย่างไรก็ตามด้วยระดับปัจจุบันของหลิงรัน การตรวจร่างกายจะเป็นประโยชน์มากกว่า
ไม่ว่าคนไข้จะเต็มใจหรือไม่ก็ตามพวกเขาก็แค่นอนบนเตียงของโรงพยาบาลและได้รับการตรวจโดยหลิงรันตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า
เมื่อเหอหยวนเจิ้งเข้ามาเขาก็ทันเวลาที่จะเห็นหลิงรันกำลังตรวจร่างกายชายชราในห้อง
“ หมอหลิงคุณยังไม่เลิกงานเหรอ?” เมื่อเหอหยวนเจิ้งเห็นหลิงรันเขาก็ยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว
“ครับ” หลิงรันตอบและพูดว่า “ผมมีแผนจะผ่าตัดอีกสองสามครั้งในตอนบ่าย”
“ คุณยังต้องผ่าตัดอีกสองสามครั้งเหรอ?” เหอหยวนเจิ้งหัวเราะเบา ๆ ก่อนที่เขาจะพูดว่า “ผมได้ยินมาว่าคุณเพิ่งผ่าตัดตับฉุกเฉินที่แผนกศัลยกรรมทางเดินอาหารเสร็จทำไมคุณไม่พักผ่อนก่อนล่ะ”
หลิงรันจ้องไปที่เหอหยวนเจิ้งและพูดว่า “เพราะผมไม่เหนื่อยเลย”
เหอหยวนเจิ้งลังเลอยู่สองสามวินาทีก่อนที่เขาจะยิ้มอย่างเขินอาย “นั่นเป็นความจริงมันเป็นเพียงไม่กี่วินาทีมันเป็นความจริงที่ว่าคุณไม่ได้ใช้เวลาและพลังงานมากนัก … “
หลิงรันพยักหน้าเห็นด้วยกับเหอหยวนเจิ้ง
“เนื่องจากคุณสามารถผ่าตัดตับได้แล้วคุณยังคงต้องการผ่าตัดถุงน้ำดีหรือไม่” เหอหยวนเจิ้งไม่พอใจเล็กน้อย
“ใช่” หลิงรันตอบเพียงคำเดียวในครั้งนี้
คำตอบของเขาไม่ได้ให้คำอธิบายหรือข้อแก้ตัวที่เหอหยวนเจิ้งต้องการฟัง
แต่เมื่อเขาคิดถึงมันในอีกแง่หนึ่งเหอหยวนเจิ้งก็ตระหนักว่าหลิงรันไม่จำเป็นต้องอธิบายให้เขาฟังว่าเขาต้องการผ่าตัดอะไรและทำไมเขาถึงต้องทำการผ่าตัด
“ ยังไงซะตอนนี้ห้องผ่าตัดของเราก็มีเพียงพอ ที่ดำเนินการในแผนกตับและท่อทางเดินปัสสาวะและการผ่าตัดตับอ่อน ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า…” เหอหยวนเจิ้งพูดๆติดๆขัดๆชั่วขณะ
เห็นได้ชัดว่าหลิงรันคิดถึงเรื่องนี้อยู่พักหนึ่งก่อนที่เขาจะถามว่า “ต้องการความช่วยเหลือหรือเปล่า?”
“ ไม่ ฉันไม่ได้หมายความว่า…” เหอหยวนเจิ้งเสียใจกับการตัดสินใจของเขาที่พูดออกไป ‘ฉันกำลังพูดอะไรออกไป … ‘
