EP 534
By loop
เหอหยวนเจิ้งยืนอยู่ด้วยกันกับโจวซินเยียน เหอหยวนเจิ้งในวัยสี่สิบปีเขายังดูอ่อนเยาว์และดูแข็งแรง ในขณะเดียวกัน โจวซินเยียนในวัยเดียวกันอายุสี่สิบปี แต่ท่าทางของเขาดูเหมือนวัยพ่อจอวเหอหยวนเจิ้ง
เมื่อครอบครัวของผู้ป่วยเข้าไปในห้องประชุมและเห็นเหอหยวนเจิ้งและซู่ซีเทียนพวกเขาก็ตกตะลึงก่อนที่พวกเขาจะกล่าวอย่างไม่แน่ใจว่า “ผู้อำนวยการแผนกเหอ … “
เหอหยวนเจิ้งยิ้มและพูดว่า “เชิญนั่งก่อนนี่คือหมอโจวซินเยียนเขาจะอธิบายสถานการณ์ให้คุณฟัง”
ขณะที่เขาพูดเขาให้ที่นั่งของเขากับโจวซินเยียน
ไม่ว่าเขาจะคิดอย่างไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เหอหยวนเจิ้งก็ยังคงรำคาญ
เขาไม่มีทางหยุดหลิงรันจากการเป็นหัวหน้าศัลยแพทย์ได้ แต่การที่หวนหยวนเจิ้งกลายเป็นผู้ช่วยคนแรกก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายเช่นกัน ในความเป็นจริงถ้าเขาทำตามขั้นตอนการทำงานก่อนหน้านี้มีโอกาสสูงที่เขาจะจ้างผู้เชี่ยวชาญคนอื่นมาทำศัลยกรรมอิสระและในขณะเดียวกันศัลยแพทย์อิสระก็สามารถตรวจสอบงานที่เขาทำ
นี่เป็นค่านิยมอย่างหนึ่งของการทำศัลยกรรมฟรีแลนซ์ในโรงพยาบาลท้องถิ่นหลายแห่ง
เมื่อหมอจ้างศัลยแพทย์อิสระส่วนใหญ่เป็นเพราะเขาเต็มใจที่จะเรียนรู้
เหอหยวนเจิ้งเป็นหนึ่งในนั้น เขามีเพียงอนุภาคในการผ่าตัดเนื้องอกในตับขนาดใหญ่เพียงไม่กี่ครั้งดังนั้นเขาจึงมีประสบการณ์น้อยมากในเรื่องนี้และไม่มั่นใจมากนัก ถ้าเขาถูกขอให้ทำการผ่าตัดโดยตรงเขาคงกลัวว่าคนไข้และตัวเขาเองอาจจะไม่สามารถออกจากเตียงผ่าตัดได้
ในทำนองเดียวกันมันแตกต่างจากการจ้างผู้เชี่ยวชาญที่มีทักษะดีมาทำศัลยกรรมฟรีแลนซ์ เหอหยวนเจิ้งสามารถทำงานบนเตียงปฏิบัติการได้และผู้เชี่ยวชาญจะสังเกตจากด้านข้าง หากเขาทำอะไรผิดผู้เชี่ยวชาญจะชี้ให้เห็นโดยธรรมชาติ หากความผิดพลาดรุนแรงผู้เชี่ยวชาญอาจทำหน้าที่เป็นศัลยแพทย์สำรอง
กล่าวอีกนัยหนึ่งการผ่าตัดแบบอิสระเช่นนี้ก็คล้ายกับการที่แพทย์ใช้เงินเพื่อจ้างครูสอนพิเศษตัวต่อตัว
ตามปกติแล้วอาจารย์อาจไม่อนุญาตให้เหอหยวนเจิ้งเป็นหัวหน้าศัลยแพทย์ แต่ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรมันก็ยังมีโอกาสและมีที่ว่างสำหรับการสนทนา
ตอนนี้หลิงรันเข้ารับตำแหน่งหัวหน้าศัลยแพทย์เองและตั้งให้เหอหยวนเจิ้งเป็นผู้ช่วย …
ในฐานะผู้อำนวยการแผนกการผ่าตัดตับและตับอ่อนในโรงพยาบาลหยุนหัวเหอหยวนเจิ้งยังคงไม่สามารถปล่อยภาพนิ่งนี้ได้
ส่วนใหญ่เป็นเพราะหลิงรันยังเด็กเกินไปและประสบการณ์ของเขายังน้อยเกินไป
เหอหยวนเจิง ยังดูถูกโจวซินเยียน
ถ้าหลิงรันมาสนทนากับเขาเป็นการส่วนตัวเหอหยวนเจิ้ง อย่างไรก็ตามเหอหยวนเจิ้งก็ไม่คิดว่าโจวซินเยียนเป็นภาระของเขาสำหรับหมอประจำบ้านธรรมดาคนนี้
แม้ว่าสมาชิกในครอบครัวสิบคนจะเบียดตัวเข้าหากันและบางคนก็ไม่ได้ดูราวกับว่าพวกเขาพอใจที่จะจัดการเหอหยวนเจิ้ง ก็ยังคงผลัก โจวซินเยียนออกไปเพื่อจัดการกับสถานการณ์โดยไม่ลังเล
ครอบครัวของผู้ป่วยที่มีอำนาจในการลงนามในแบบฟอร์มนั้นดูอ่อนโยนมาก แต่ญาติและเพื่อนบ้านก็เหมือนเสือและหมาป่าและนี่คือจุดเริ่มต้นของปัญหาในการโต้เถียงในโรงพยาบาล
เหอหยวนเจิ้งยืนอยู่ข้างๆและเขาดูราวกับว่าเขาต้องการดูโจวซินเยียนหลอกตัวเองอย่างแท้จริง
โจวซินเยียน มองไปที่กลุ่มผู้ป่วยตรงหน้าเขาและความทรงจำมากมายก็ผุดขึ้นมาในใจของเขา
เขาคุ้นเคยกับผู้ป่วยดังกล่าวเป็นอย่างดี
ผู้ป่วยและสมาชิกในครอบครัวที่มาโรงพยาบาลในเมืองด้วยโรคร้ายแรงมักเป็นผู้ที่มีภาวะการเงินไม่ดี ถ้าพวกเขาร่ำรวยขึ้นเล็กน้อยหรือมีคนที่พวกเขาสามารถระดมได้พวกเขาคงจะไปโรงพยาบาลของมณฑลหรือโรงพยาบาลในเมืองเมื่อนานมาแล้ว
คนที่ถูกทิ้งเป็นคนที่ไม่สบายใจที่สุดเสมอกับสภาพของพวกเขาและอาศัยอยู่ในหมู่บ้านที่ห่างไกลที่สุด พวกเขาทำตัวเหมือนคนแก่ที่ถูกคั่นกลางท่ามกลางฝูงชน
นอกจากนี้โจวซินเยียนยังคุ้นเคยกับคนบางประเภทในฝูงชนเช่นคนไม่กี่คนที่ส่งเสียงโห่ร้องขณะถูกถอนฟัน
บางทีพวกเขาอาจเป็นพวกรังแกในหมู่บ้านหรือพวกอันธพาลหรือแม้แต่คนที่มีความสามารถในหมู่บ้าน อย่างไรก็ตามไม่มีข้อยกเว้นใด ๆ สิ่งเหล่านี้เป็นปัจจัยที่อาจทำให้เกิดปัญหากับโรงพยาบาลได้
โจวซินเยียนเคยรำคาญคนประเภทนี้ ตอนนี้เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงความจริงใจเมื่อเห็นพวกเขา
โจวซินเยียนยิ้มอย่างอ่อนโยนในใจขณะที่เขาแสดงออกว่าเขามักใช้ในโรงพยาบาลในเมือง
เห็น โจวซินเยียนกำลังก้าวไปข้างหน้าและเขาก็แสดงออกอย่างเข้มงวด เสียงของเขาเหมือนระฆังขนาดใหญ่ “พวกคุณทุกคนเงียบ ๆ สมาชิกในครอบครัวจะอยู่และคนอื่น ๆ โปรดออกไปคุณรู้หรือไม่ว่าสมาชิกในครอบครัวในทันทีหมายถึงอะไร”
มีคนสองสามคนนั่งเก้าอี้นั่งไขว่ห้างมีบุหรี่ซุกอยู่ข้างหูและกำลังถูกับลูกสแตนเลสสองสามลูกพวกเขาตกใจกับโจวซินเยียน
ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นคนพาลนักเลงหรือคนที่มีความสามารถพวกเขาก็ยังคงหวาดกลัวในสถานที่ต่างๆเช่นโรงพยาบาลหยุนหัวและเสียงของโจวซินเยียนก็ดังมาก อย่างที่ผู้คนมักพูดกันว่า “เหตุผลจะเป็นตัวควบคุมเสมอไม่ว่าเสียงของคน ๆ นั้นจะดังหรือเบาก็ตาม” พวกเขาสองสามคนเริ่มลังเล
โจวซินเยียนเงยหน้าขึ้นก่อนที่เขาจะพูดว่า “คู่สมรสพ่อแม่และลูกเป็นสมาชิกในครอบครัวที่ใกล้เคียงกันสำหรับคนที่ไม่ได้อยู่ในหมวดหมู่นี้โปรดออกไปตอนนี้”
มีพวกเขาสองคนที่อยากจะออกไป แต่พวกเขาก็หยุดนิ่งเมื่อเห็นว่าอีกคนไม่อยากขยับ
“ฉันมาจากฝั่งแม่คนที่ป่วยคือน้องสาวของฉันดังนั้นฉันต้องอยู่ที่นี่เพื่อฟังเรื่องรี้” ท่ามกลางฝูงชนชายวัยกลางคนคนหนึ่งที่สวมเสื้อแจ็คเก็ตรองเท้าหนังและดูเหมือนครูในชนบทยืนอยู่อย่างเคร่งขรึมและชอบธรรม
โจวซินเยียนตอบโดยไม่ลังเลใด ๆ ว่า “คุณไม่ได้สิทธินั้นนะครับ สิทธินี้เฉพาะสมาชิกครอบครัวที่ใกล้ชิดเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้อยู่ได้พี่น้องไม่ถือว่าเป็นสมาชิกในครอบครัวทันที”
ชายคนนั้นขมวดคิ้ว จากนั้นเขาก็พูดเสียงดังราวกับว่าเขากำลังพยายามให้เหตุผลกับโจวซินเยียน “นั่นหมายความว่ายังไงเธอเป็นน้องสาวของฉัน … ”
“คุณต้องการรู้อะไรเพิ่มเติมไหม ถ้าอย่างงั้นผมขอตัวก่อน”โจวซินเยียนมีประสบการณ์มากในการจัดการสถานการณ์ดังกล่าวและแผนการของเขาในการแก้ไขปัญหานี้เป็นวิธีที่โรงพยาบาลในเมืองแก้ปัญหาความขัดแย้งประเภทนี้
เหอหยวนเจิ้งขมวดคิ้ว แต่เขาก็นิ่งไปโดยไม่พูดอะไร
โรงพยาบาลหยุนหัวแตกต่างจากโรงพยาบาลในเมือง ตามกฎแล้วไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับผู้ป่วยที่เขาได้รับการย้าย นอกจากนี้ผู้ป่วยทำการซีทีแสกนและได้รับการตรวจร่างกายอย่างครบถ้วน
อย่างไรก็ตามเหอหยวนเจิ้ง สามารถบอกได้ว่าสิ่งที่โจวซินเยียนใช้นั้นไม่เหมาะสม แต่ก็ยังใช้งานได้
เนื่องจากเขาไม่ใช่คนที่พูดเหอหยวนเจิ้งจึงนิ่งเงียบ
สมาชิกในครอบครัวของผู้ป่วยจ้องมองซึ่งกันและกันลดศีรษะลงและเงียบลง
พวกเขามาที่โรงพยาบาลเพื่อรับการรักษาดังนั้นจึงไม่มีใครกล้าพูดอะไรบางอย่างเช่นการพาผู้ป่วยไปและออกจากโรงพยาบาล
“ ถ้าคุณต้องการที่จะเข้ารับการรักษาต่อไปก็ให้ให้เฉพาะสมาชิกในครอบครัวเท่านั้นที่เหลือออกไปรอ” โจวซินเยียน ไม่ได้ให้เวลาพวกเขาในการพูดคุยกันมากมาย น้ำเสียงของเขาทำให้ทุกเรื่องจบลง
ในที่สุดสามีของผู้ป่วยก็เข้าใจเขาจึงโบกมือให้คนรอบข้าง “ทุกคนโปรดออกไปก่อนฉันจะคุยกับหมอก่อนแล้วค่อยคุยกันใหม่”
“ ลุงอย่าโดนพวกมันหลอก”
“ โรงพยาบาลในปัจจุบันพยายามขูดรีดเงินจากพวกเรา”
“หากคุณต้องการหาเรื่องกับเราหรือเรียกเก็บเงินจากเราโดยไม่มีเหตุผล เราจะพยายามหาคนมาเปิดโปงเรื่องนี้”
หลังจากอยู่ในความวุ่นวายกับพวกเขาอยู่พักหนึ่งพวกเขาก็จากไปอย่างไม่เต็มใจ
โจวซินเยีย ดูสงบในขณะที่เขารอให้ประตูปิด จากนั้นเขาก็เริ่มพูดช้าๆ
เมื่อถึงเวลาลงนามในแบบฟอร์มโจวซินเยียนได้ขอให้คนสองคนเซ็นชื่อร่วมกันเพื่อป้องกันปัญหาในอนาคต
… ..
ในช่วงบ่ายเหอหยวนเจิ้งได้เรียกขอคำปรึกษาระหว่างแผนกตับและศัลยกรรมตับอ่อนและแผนกฉุกเฉิน
พูดตามตรงเมื่อเขาส่งการแจ้งเตือนเพื่อขอคำปรึกษา เหอหยวนเจิ้งก็เงียบไปสองสามวินาทีเมื่อเขาเห็นคำว่า [แผนกฉุกเฉิน]
ในบรรดาโรงพยาบาลเกรด A แผนกฉุกเฉินเป็นที่รู้จักกันดีว่ามีชีวิตการทำงานที่น่าเบื่อมาก
ลืมไปว่าภาระงานนั้นสกปรกยากลำบากเหนื่อยและความรับผิดชอบก็มากเงินที่ได้มาก็น้อยลงและพวกเขามักถูกตำหนิมากมาย
หลังจากดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการแผนกผู้เชี่ยวชาญแล้วเหอหยวนเจิ้งไม่ได้กังวลเกี่ยวกับแผนกฉุกเฉิน แม้ว่าเขาจะได้พบกับ ผู้อำนวยการฮวงแต่พวกเขาก็พยักหน้าให้กันและไม่ก้าวก่ายชีวิตของกันและกัน
“ครั้งที่แล้วแผนกฉุกเฉินเป็นผู้ออกประกาศการปรึกษาหารือฉันไม่ได้คาดหวังว่าเราจะเป็นผู้ส่งหนังสือแจ้งคำปรึกษาในตอนนี้” เหอหยวนเจิ้งถอนหายใจต่อหน้าหมอสองสามคนที่อยู่ใกล้เขา
“ไม่สำคัญหรอกว่าใครจะส่งหนังสือแจ้งใช่ไหม” แพทย์ที่อยู่ใกล้เขาหัวเราะและปลอบโยนเขา
เหอหยวนเจิ้งส่ายหัว “ นี่คือเนื้องอกขนาดใหญ่ 6.3 นิ้วมันไม่ง่ายเลยที่จะเจอเนื้องอกใหญ่ขนาดนี้ได้ ถ้าเป็นผู้ป่วยปกติจะต้องมาโรงพยาบาลนานแล้วเพราะความเจ็บปวดใครจะปล่อยให้มันโตขึ้นขนาดนี้”
“ มีผู้ป่วยน้อยรายที่จะต้องกลายเป็นเนื้องอกแบบนี้ทำไมเราถึงต้องใช้วิธีการผ่าตัดนี้…?”
“นี่เป็นวิธีการผ่าตัดชั้นยอดสำหรับภาควิชาตับและตับอ่อนของเราและฉันจะไม่ส่งมอบให้แม้ว่าคุณจะลองแลกเปลี่ยนกับฉันด้วยการปลูกถ่ายตับก็ตาม” เหอหยวนเจิ้งมองไปที่จอด้วยความสนใจ การสแกนเอ็มอาร์ไอ ของผู้ป่วยอยู่ที่นั่น
พื้นที่ของเนื้องอกขนาดใหญ่และความแข็งแรงสามารถเห็นได้จากการสแกนทางการแพทย์เพียงอย่างเดียว
ตับมีปริมาณเลือดมากดังนั้นจึงสามารถพบเนื้องอกขนาดที่น่าประทับใจได้ที่นั่น เมื่อก้อนมะเร็งโตมากกว่า 6.3 นิ้วการผ่าตัดจะแตกต่างกัน
* ชิด *
ประตูห้องประชุมถูกเปิดออกโจวซินเยียน และ หยูหยวนเข้ามาก่อนและตามด้วยหลิงรัน
“อาผลสแกนเอ็มอาร์ไอ พร้อมหรือยัง” หลิงรันเดินเข้าไปและเห็นเครื่องสแกนเอ็มอาร์ไอ แขวนอยู่ที่กล่องไฟ
เหอหยวนเจิ้งศึกษาการแสดงออกของเขาก่อนที่เขาจะทักทายด้วยรอยยิ้ม “ หวัดดีหมอลิง…”
“สวัสดีผู้อำนวยการแผนกเขา” หลิงรันแสดงรอยยิ้มที่ทุกคนอยากเห็นและสายตาของเขาก็จ้องไปที่การสแกนเอ็มอาร์ไอ
หนึ่งนาที สองนาที. สิบนาที.
แพทย์ที่นั่งอยู่ในห้องประชุมเริ่มรู้สึกเบื่อแล้ว
“เอาล่ะให้ฉันจะอธิบายขั้นตอนการผ่าตัดของฉัน” ทันใดนั้นหลิงหรันก็หันกลับมาและสังเกตเห็นการแสดงออกของโจวซินเยียน ที่พยายามส่งข้อความถึงเขาผ่านสายตาของเขา เขาพยักหน้าอีกครั้งและพูดว่า “ถ้าใครมีความคิดเห็นคุณสามารถแนะนำได้และเราสามารถพูดคุยกันได้”
ในขณะที่เขาพูดเขาเริ่มอธิบายการไหล
หนึ่งนาที. สองนาที. สิบนาที.
แพทย์จากแผนกศัลยกรรมตับและตับอ่อนที่อยู่ในห้องประชุมหมดสมาธิและเกือบจะหลับไป
เนื่องจาก หลิงรันไม่ได้เตรียมงานนำเสนอพาวเวอน์พอย และเพิ่งอธิบายการผ่าตัดโดยใช้ความรู้เกี่ยวกับกายวิภาคศาสตร์คำพูดของเขาก็เหมือนกับยานอนหลับ
แต่คราวนี้ไม่มีใครรู้สึกว่ามันน่าเบื่อ
“ข้อเสนอแนะใด ๆ ” หลิงรันก้มหัวลงและมองไปรอบ ๆ
เหอหยวนเจิ้งมองไปที่ลูกน้องที่เขาสนิทในทันทีในระหว่างช่วงถามตอบต้องถามคำถามเพื่อสร้างความเชื่อใจว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นมีผู้สนับสนุนความเชื่อนี้อยู่
ในเวลานี้ผู้ติดตามของ เหอหยวนเจิ้งลดศีรษะลง
พวกเขาไม่มีคุณสมบัติเพียงพอที่จะถามคำถามใด ๆ
เหอหยวนเจิ้งขมวดคิ้วมากขึ้น เขาไม่เคยคิดว่าผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาจะอ่อนแอเช่นนี้
“หากไม่มีคำถามเราก็ทำตามแผนนี้” หลิงรันตัดสินใจอย่างรวดเร็ว
เหอหยวนเจิ้งเปลี่ยนสีหน้าทันทีและหัวเราะเบา ๆ ในที่สุด “หมอหลิงนายคิดขั้นตอนต่างๆในการวิเคราะห์เอ็มอาร์ไอแสกน ได้แล้วเหรอนายนี้สุดยอดจริงๆ!”
หลิงรันพยักหน้าทันทีเห็นได้ชัดว่า หลิงรันไม่คิดว่านี่เป็นปัญหา
เหอหยวนเจิ้งถึงกับอึ้งในสิ่งที่เขาพูด
